Secret Ingredient

In de laatste hap van mijn kop soep vond ik een wit stukje... Iets. Hard plastic?
Duidelijk niet in vloeistof oplosbaar, te hard om gedachteloos door te bijten, maar wel zacht genoeg om doormidden te breken.

In de laatste hap.
Van nota bene volledig zelfgemaakte soep, louter opgebouwd uit gekookte gepureerde groenten.

En da's dus de crux.

Als je een stukje plastic in fabriekssoep vindt, dan kan het van alles zijn. Niemand weet wat die soep in zijn productietraject allemaal heeft meegemaakt, doorgemaakt.
De aard en origine van het stukje Iets... het aantal mogelijkheden is legio. Zó ontelbaar, onvoorstelbaar, niet te overzien, dat al wat je kan doen is je wilde paniek kanaliseren in een klachtenbrief, met bijsluiten van het Iets.
De fabrikant zal op zijn beurt, doodsbang voor aansprakelijkheid en schadeclaims, het Iets in een lab laten analyseren. Daar komt dan meestal weinig echt verklarends uit; waarna je een nietszeggende brief terugkrijgt en hier heeft u het aankoopbedrag terug en tevens sturen wij u een selectie uit ons assortiment als attentie, met oprechte excuses voor het ongemak.
Tegen die tijd is het ofwel allemaal met een sisser afgelopen, ofwel je bent al lang en breed dood en begraven.
Maar je hebt tenminste actie kunnen ondernemen.

Maar dit Iets, dat kan helemaal niet 'van alles zijn'. Dat kan helemaal niets zijn.
Na ruim twee uur van onderzoeken, langslopen van de mogelijkheden, nakijken van gebruikte apparatuur (een mes, een soeppan, een pollepel, een staafmixer, een soeplepel, een kommetje) - kan ik met absolute zekerheid zeggen: het kan niets zijn.
En toch is het er.

Ik ga dan nu maar stilletjes zitten wachten op mijn onvermijdelijk einde.

Mocht deze geschiedenis u eerder ter ore komen dan mijn ouders, mocht mijn sterven (nog) meer nabij zijn dan ik had gehoopt:
de twee stukjes Iets liggen op de bovenste plank van de boekenkast in de woonkamer. Naast de bijbel - maar dat is, hoewel toepasselijk, toevallig.
Dat mijn nabestaanden tenminste iets van afsluiting kunnen vinden, als de plaatselijke CSI-afdeling hun onderzoek gaan doen.
Want iedereen heeft maar een lab. Behalve ik...