Of ik over kapitaal beschikte, wilde de belastingdienst weten.
Nòu, en of!
Eens, in een ver, ver verleden, een vorig leven waarin ik wel al stuk was, maar minder dan nu, deed ik voor de duur van drie maanden echt werk. Heel echt en betaald.
Bij de organisatie waar ik op dat moment als officiele gestoorde vrijwilliger werkte, was een ware epidemie van zwangerschappen gaande.
Als minst gekke die op dat moment beschikbaar was, werd mij één van de vele vrijgekomen taken toevertrouwd.
Ik deed het werk naar ieders tevredenheid, en was godsdankbaar toen ik er ook weer mee mocht stoppen.
Mijn kortstondige deelname aan het arbeidsproces leverde me, behalve een langlopend bureaucratisch conflict met het UWV, een heus pensioen op.
Sindsdien krijg ik, als ‘gewezen deelnemer’, eens per vijf jaar een Uniform Pensioenoverzicht toegestuurd.
Vandaag lag het weer in de brievenbus. Tot mijn grote vreugde mocht ik lezen wat mijn ‘stand per 1 januari 2012’ is (ze hebben er blijkbaar zelf 11 maanden over moeten peinzen):
Dat is...
Oh wow...
Daarmee kan je toch nog een leuk.. eeh..
Tsja. Wàt, eigenlijk...?
(Aardig detail: op de achterkant van de brief wordt mij nog meegedeeld dat, in geval van mijn vroegtijdig overlijden, mijn eventuele kinderen onder de 21 jaar elk €2 ontvangen. Of dit een jaarlijks terugkerende of een eenmalige uitkering is vermeldt het bericht niet. Terwijl ik dat toch niet onbelangrijk vind. Ik bedoel, €2, dat is toch een leuk... afijn..)
