Nou loop ik al de hele avond met allemaal losse zinnen in mijn hoofd, die ik wilde verenigen tot een logstukje.
Iets over Zen: een vergelijking tussen het aloude vraagstuk 'wat is het geluid van één klappende hand' en de vraag hoe je leegte moet beschrijven; iets over een armbandje waar ik o zo verliefd op ben geworden, maar wat van een abominabele kwaliteit bleek en twee uur na aanschaf al uit zijn eigen slotjes viel; dan iets over Dappere Daden versus het invoegen van 9 maanden aan rekeningafschriften, waarvan uiteindelijk maar 2 blaadjes kwijt bleken; iets over Andere Dappere Daden en koude bankjes in een winkelcentrum, alwaar ik kaartjes heb geschreven aan twee mensen die in korte tijd zeer dierbaar zijn geworden (vergeef me bij voorbaat het plagiaat van deze woordgroep..); en ik geloof ook nog iets over een very squashed dove (de vogel, dat is: niet de zeep of chocolaatjes). En nog meer van zulks.
De afzonderlijke zinnen zijn er nog wel, maar de verbindingstukjes willen niet komen. Er zijn ineens andere dingen die mijn hoofd zo vullen, dat ik me niet kan en eigenlijk ook niet wil concentreren om die stukjes op te sporen. Daarbij voel ik mijn vingers niet meer, en mijn schouder en elleboog des te beter. Dus misschien moest ik maar gewoon gaan slapen...