Terug naar huis « Pleisterbrood   » Later

zondag 03 maart 2002 - 22:33
Juicht ende jubelt

Het is weer zover: reactiedag is aangebroken.
Ik heb een kleine aanpassing gedaan. Oorspronkelijk kreeg u tweemaal veertien uur de tijd om te reageren. Omdat ik dit toch een wat vage tijd vond - erg onduidelijk en onhandig in het gebruik - heb ik nu de wat meer voor de handliggende tijd van 2 x 13 ½ (twee maal dertieneneenhalf, dat is) uur ingesteld.

Ik heb de laatste dagen bewust zo leeg mogelijke stukjes geschreven. Zodoende heeft u alle vrijheid een eigen interpretatie te geven. U hoeft niet bang te zijn dat uw reacties misplaatst zullen zijn; alles is goed. Stoor u niet aan vorm of inhoud van de stukjes; leef u uit, schrijf uw eigen belevenissen op, begin discussies!
Maar: lever kwaliteit. Wilt u elkaar uitschelden en afbranden, of juist vleien en innig liefhebben: doe het met eruditie. Bereid uw zinnen voor; dicht en zing.

U kunt het. Ik heb alle vertrouwen.


MAANODE

Het is nacht. De tranen hangen dor neer. In bogen regen winterzon. Wie kent de vreugde, de vuren schitteren, waar de maan ver-der-dwaalt. Raast door heel alle oneindigheid omhoog, lager dan de hoogste, wie kent de wolken. Zo de nevel van wit, water, lucht en wind, ook dit zijn vergaat bij het aanwenden en herkennen van het kind.

Reis mee, het staat, reikt naar den hemel, hoger dan het klimmen kan. Dwars door het dak der ruimte, energie stroomt in wild gedonder van bliksem ruis vele kanten; de onvolmaakte bol. Spiralen licht schuiven sissend omlaag, afvallig bewust van de overwonnen nederlaag.

Dat doolt maar en doolt maar, en verdwaalt en stenen barsten, de wereld springt woest uiteen. In woede. In onmacht. In scherven.
xik - 03 maart 2002 - 22:58

Puck, fijn je weer te mailen...
Suffie () (URL) - 03 maart 2002 - 23:15

Ik had een cavia ,Rose -oor was zijn naam. Als de koelkastdeur openging begon hij altijd te piepen . Want daar lag de sla. Rose-oor is nu alweer 24 jaar dood...
rowan - 03 maart 2002 - 23:27

Lijkt me wel een leuk idee Puck. Een dag voor het reactieding, wat een geluk. Kan het niet nationaal? Dan reageren we iedereen bij allemaal. 1 April lijkt een fijne dag, als het van de weblogwereld mag.
Bart (URL) - 03 maart 2002 - 23:34

Hmm..je kunt je site wel herdopen tot Pucks Publieke Podium zo..
Rob - 04 maart 2002 - 00:14

Fuct!! Weet ik nix te zeggen...
schroefsnik () - 04 maart 2002 - 00:21

Eigenlijk maakt het vrij weinig uit wat we schrijven, want het gaat weer weg. Tegen de tijd dat de reactie mogelijkheid weer terugkomt, scrolled niemand zo ver terug. Duss..
Maar ik zou hier dus kunnen vermeldenen dat ik er van baal dat mijn kat nu al twee keer heeft zitten kakken in de kattenkakbak en ik dus zometeen de boel weer moet uitscheppen.
Maar dat doe ik maar niet.
Theo (URL) - 04 maart 2002 - 00:28

14, 13,5, 12,5, 10,5, 6,5, ?

Bewust een zo leeg mogelijke interpretatie. Met ruimte voor eigen in-/aanvulling. En natuurlijk had ik hier bij kunnen zingen. En maar denken dat u dat hoort. Hoort u veel? Verwart het voorgaande u? Troost u, mij ook!
JoG (URL) - 04 maart 2002 - 01:43

Zeg, dit laten wij als reactievelingen toch niet op ons zitten? Ongehinderd door enige vorm van uitleg zal Puck ons naar haar strafpodium delegeren. Degenen die reageren zijn de zwakste schakel, tot ziens. Kan ik in 27 uur meer betekenen dan mijn vrije wil gedurende de rest van de week?
[mp3] dj shadow - midnight in a perfect world
stn - 04 maart 2002 - 02:09

Nah .. ik vind het sowieso gewoon leuk om iets van je te lezen, ongeacht of ik er wat op mag zeggen of niet .. maar bij deze wilde ik dat even kenbaar maken :)
Gambit () - 04 maart 2002 - 04:30

Oh gelukkig!
*zucht van opluchting*
Ik ben nog op tijd...
Enola - 04 maart 2002 - 07:22

Joepie ende hoera!
er mag weer gereageerd worden.
Even een stukje terugscrollen, dan maar!
Gien (URL) - 04 maart 2002 - 08:03

van mij mag iedere dag reactiedag zijn. Stiekum eigenlijk toch wel... kan je gelik als je iets leest er iets over kwijt. Wou wat zeggen over de knagers, maar dat klopt nu niet meer
bluap (URL) - 04 maart 2002 - 09:11

Er is zo'n aflevering in Star Trek waarbij een 'away-team' aankomt op een planeet waar langzaam aan mensen verdwijnen. Na enig onderzoek ontdekken ze dat de hele bevolking, op één na uit hologrammen bestaat. Die volgens allerlei regels hun eigen leven leiden. De machine die de hologrammen maakt is echter gaan haperen, vandaar dat mensen verdwijnen. Paniek bij de bevolking, maar het away team houdt vol. Bij de reparatie van de machine blijkt wie de echte bewoner is. Aan het eind van de aflevering (dat is altijd wel overzichtelijk, alles komt meestal binnen 50 minuten weer goed) wordt de machine gerepareerd en doet ook de echte bewoner weer gewoon mee in de holografische leefgemeenschap.

Zo'n gevoel krijgt iedereen hier misschien, nu we als figuranten in een weblog aan en uitgezet worden. Maar laten we wel wezen, het is wel Puck's Podium. En de wereld is toch al een schouwtoneel waarin mensen slecht(s) acteerden?

Nee hoor, knipper mijn reacties maar lekker aan en uit; ze leiden hun eigen leven en zolang ze niet klagend en demonstrerend op het podium een volwaardige plek eisen zijn ze daar kennelijk heel tevreden mee.
Simon () - 04 maart 2002 - 09:13

Mooie metafoor!
Vraag is alleen wat je vaker bij kunstmatige intelligentie hoort: wat _wil_ het?
Kan het iets wensen zonder daartoe geprogrammeerd te zijn. En wij weten wat willen. Ik is publiek. Maar ik wil meespelen en niet alleen op reactiedag. Niet dat ik altijd iets te melden heb, maar het gevoel dat te kunnen doen is een groter wens dan een computer ietsje misschien ooit zelfstandig zou kunnen
bluap (URL) - 04 maart 2002 - 13:52

Nu durf ik niet meer...
juansi.com - 04 maart 2002 - 15:16

reactiedag is leuk!
Het gevoel iets te KUNNEN zeggen is al heel fijn!!
reatiedag is leuk!
astrid () (URL) - 04 maart 2002 - 15:21

is de reactiedag al weer voorbij.. heb ik pas wat te zeggen.. ach, men moet wat.
boodschappen doen bijvoorbeeld, terwijl je daar helemaal geen zin in hebt,
de hond uitlaten terwijl je eigenlijk veel liever nog een uurtje of wat in bed was blijven liggen,
de auto laten repareren terwijl je geld op is... noem maar op.
Soms vraag ik me af wat de zin is van dit leven.
Alles van waarde is weerloos staat er hier ergens op een gebouw.
En op een ander: geef weer waarde aan leven
wat men al niet verzint...
Aranka () - 04 maart 2002 - 17:32

  
Persoonlijke info onthouden?

Om commentspam te voorkomen vragen we je om antwoord te geven op de 'silly question'
 



Verberg email:

Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of email-adres in te typen.