Bij deze verklaar ik het nectarine-seizoen officieel voor gesloten.
Dit na uit in totaal negen nectarines vergeefs een smakelijke hap te hebben genomen. Het hele woord 'smakelijk' komt al niet in aanmerking; de test-happen waren nauwelijks eetbaar. En ik die dacht dat van al het vieze fruit een melige appel toch wel het ergste was. Of zo'n tot een soort boterachtige substantie verworden peer. Maar nee: een melige, de ene helft uitgedroogde, de andere helft haast vergane nectarine slaat dit toch wel met stukken.
Echt een heerlijke manier om je dag te beginnen.

Hoewel...de dag was al begonnen, en erg veel slechter kon het toch al niet.
Onder het nuttigen van een overigens zeer smakelijke appel en grapefruit (Ben Fruit, 's ochtends vroeg) kreeg ik een mailtje waarin ik min of meer en volkomen onverwacht de grond in werd getrapt.
Vannacht ergens erg laat (of vroeg) kreeg ik een e-card van iemand die het de laatste weken behoorlijk zwaar heeft gehad.
Even kort en wat onvolledig samengevat: er was een vriendenclubje met louter mensen die problemen hadden; en B was daar één van. Er is in dat groepje een conflict gekomen, waar ik ook het fijne niet van weet, maar het was een conflict wat in iedereen het slechtste naar boven heeft gehaald. Ik had van verschillende kanten een en ander gehoord, en geen van de gehoorde verhalen schetste een aardig beel van B's rol in de hele kwestie; hoewel ik met een vriend (niet probleem-vol, wel bij het conflict betrokken) tot de conclusie was gekomen dat het helemaal niet goed leek te gaan met B, en dat ze zich ondanks al haar verbale agressie waarschijnlijk heel eenzaam en naar moest voelen.
Goed; vannacht dus die e-card, waarin ook iets stond als 'dat ze niet wist of ik daar wel blij mee zou zijn, na alles wat ik ongetwijfeld had gehoord'. Teruggemaild, dat ik de kaart lief van haar vond, dat - al zou ik zelfs het ergst gehoorde verhaal geloven - ik nog niet dacht dat ze slecht ofzo was, en dat ik me eigenlijk voornamelijk zorgen maakte over het effect van dit hele gedoe. Ik heb mijn mail vanochtend drie keer overgelezen, en hij is misschien erg klef (ik was vannacht in een weeë bui) maar op geen enkele manier aanvallend of veroordelend te noemen. Zoniet B's interpretatie. Die heeft me op bijtende toon geschreven hoe ik het in mijn hoofd haalde om mijn conclusies te trekken op grond van andermans verhalen; dat het helemaal niet slecht met haar ging; dat het eigenlijk zelfs best goed ging en dan nog een hoop dingen die allemaal inhoudelijk erg normaal zijn, maar in schrijfstijl en ondertoon bepaald vijandelijk zijn.
Afijn, u begrijpt: da's geen lekker wakkerworden. Maar 'always look on the bright side': er is absoluut geen twijfel over mogelijk of ik wakker ben of niet. Ik ben klaarwakker en dat is, na drie uur slaap, een welkome verrassing.