Zeker
Zo'n dag dat je ineens zeker weet dat niemand je waardeert. Dat daar ook geen enkele reden toe is, maar dat je het wel mist. Mist dat iemand je dingen vraagt waar jij nou eenmaal verstand van hebt. Mist dat mensen je kunnen waarderen om je humor, je creativiteit, je kookkunst desnoods. Je compassie, je troost in tijden van nood.
Zo'n dag dat je je meer dan ooit bewust bent dat je al die dingen niet hebt.
Dat je misschien in potentie slim bent, maar die slimheid nooit concreet hebt toegepast, vormgegeven. Zodat die slimheid in wezen nutteloos is. Er geen beroep op kan worden gedaan.
Op jou kan geen beroep worden gedaan.
Het is geen dag van zelfmedelijden, van jammerend door huis lopen en snikken: 'niemand houdt van mij, niemand vindt mij lief, ik ben niets waahaahaaaard'.
Het is een stil Weten, diep van binnen. Knagend, eenzaam, slopend.
Zo'n dag.
En hij duurt nu al twee dagen.
zondag 07 september 2003 - 13:07
Oh???
Een toepassing, vormgeving: weblog :-))
En ... mailen mag ...
zou gewaardeerd kunnen worden. Oei, oei ?!
JoG - 07 september 2003 - 13:19
Genoeg iemanden lijkt mij
Die iemand die je eigenlijk mist ben je waarschijnlijk zelf, wij zijn ook maar tijdelijk vulmiddel :)
Liesan (URL) - 07 september 2003 - 13:59
Heb jij opwaardeerkaarten dan? of kan ik een abo afsluiten?
majadebij (URL) - 07 september 2003 - 16:05
Aha, zo'n dag.
Simon - 07 september 2003 - 16:44
Zal wel een freudiaans-over-het-hoofd-zien zijn, dat ik deze even miste.
Ik weet alleen maar dat ik voor je hoop dat deze dag afgelopen is voor de vuilnisman komt. Ik heb nog tot donderdag en jij?
kaatje () - 07 september 2003 - 23:40
Hopelijk is het nu afgelopen. Zo'n dag heeft bij mij weleens een paar weken, een paar maanden geduurd.
Micheline (URL) - 08 september 2003 - 12:52
Dan moet je daar iets aan doen.
Willem () (URL) - 08 september 2003 - 19:55
Lekker makkelijk: dan moet je daar wat aan doen. Vind ik nou echt een uitspraak van iemand die dat gevoel niet kent. Tenminste, ík kan er nooit iets aan doen. Of kan er niks aan doen omdat ik er niks aan wíl doen. Gaat jezelf dingen aan praten om je maar zielig te kunnen voelen. Willem, hoe doe jij dat dan?
Oraynah - 08 september 2003 - 22:00
Ik ken het gevoel zeker wel. Mijn spiegel herinnert mij eraan. Klagen helpt niets. Moed opbouwen wel.
Ik weet bijna zeker dat er zich onder dat Stille Weten een kleiner, maar veel sterker Weten bevindt, dat keihard volhoudt dat het bovenliggende allemaal niet waar is. Want dat is het ook niet. En zo is het bij mij in elk geval (zo 'doe' ik dat dus).
Het is dat onderliggende Weten dat ervoor zorgt dat ik niet mezelf in een hoekje laat wegkruipen, of apatish voor me uit laat staren wanneer ik op een gedachtentrein zit die nergens heen gaat.
Willem () (URL) - 09 september 2003 - 10:31
ik probeer weten altijd te onderdrukken door veel slapen. maar dat word moeilijk als je dag al twee dagen duurt... weekenddutje?
tylani () (URL) - 10 september 2003 - 13:46
Bij mij is dat weten niet altijd sterker, maar het is er inderdaad wel. Bij mij "werkt" slapen ook altijd "goed". Als in: ik gebruik slaap om nergens aan te hoeven denken. Heb een periode gehad van een aantal weken in een ver en vaag verleden dat ik amper een paar uurtjes wakker was. Ik denk dat ik de volgende keer maar ga proberen om dat Weten flink naar boven te halen en niet ga wegkruipen, staren of slapen, maar gewoon door ga zoals flinke meiden dat doen. Puck, ik hoop dat jij ook misschien iets aan het verhaaltje van Willem hebt.
Oraynah - 10 september 2003 - 17:20
@ Willem: P.s. Hoezo herinnert jouw spiegel je daar aan?
Oraynah - 10 september 2003 - 17:22
Wat zie jij als je in je spiegel kijkt?
Willem () (URL) - 10 september 2003 - 21:03
Wat ik zie? .. Euh.. .. .. ik geloof niet dat ik dit een leuke vraag vind. Laat maar.
Oraynah - 12 september 2003 - 16:48
