A) Een pasgeboren homo sapiens
B) Een pasgeboren zeehond
C) Een nest jonge poesjes
Een vraag die algemeen wetenschappelijk te benaderen is, of puur menselijk/persoonlijk.
Voortplanting is gericht op behoud van de soort.
Waardevol is elk individu dat behoud van de soort kan garanderen of ondersteunen. Hoe nijpender de situatie (hoe meer het behoud in gevaar komt), hoe noodzakelijker het bestaan van het individu.
Aangezien zeehonden van bovenstaande soorten wel het meest bedreigd zijn, lijkt me het leven van de zeehond het meest waard. Mits er een moeder aanwezig is die kan instaan voor de overleving van de pasgeborene.
Anderzijds is de balans van het menselijk ecosysteem dermate verstoort, dat elk gezond individu een redding kan zijn. Zoals ook elk 'gestoord' individu een extra aanslag op het toch al zieke systeem kan zijn.
De mens in in dit verband eigenlijk een te onzekere factor om te redden.
Een nest jonge poesjes is feitelijk geen welkome aanvulling en in die zin geen dankbare redding. Katten zijn er al genoeg, de asiels zitten vol, meer katten is alleen maar schadelijk voor behoud van de soort.
We gaan duidelijk en onbetwistbaar voor de zeehond.
Maar dan is er de 'emo-factor'. Knuffelbaarheid van welke pasgeborene ook, wat het praktisch onmogelijk maakt voor één te kiezen, aangezien de rest dan moet afvallen.
En er is iets als verwantschap. En het kunnen relateren aan iets.
En een homo sapiens, daarin kunnen we ons nu eenmaal het beste verplaatsen. Dat voelt het meest eigen. En zal, wanneer men in tijden van nood instinctief moet handelen, waarschijnlijk toch als meest waardevol worden beschouwd. Ook al omdat men, juist vanuit dat instinct, altijd zal kiezen voor behoud van de eigen soort, en niet zullen redeneren op makro niveau.
Mijn antwoord: A.
B. De andere twee soorten zijn er in een dermate grote overvloed dat ze de wereld overbevolken. Het soort 'B' dreigt uit te sterven, als ik me niet vergis. Pimmez (URL) - 06 november 2003 - 12:41
't Zal wel een zweefteverig holistisch standpunt zijn dat ik in aanhang: Geen van de drie keuzemgelijkheden, want alle leven, alle bestaan is even 'belangrijk'. 'Belangrijk' tussen aanhalingstekens, want de natuur zal het volgens mij een worst zijn wat wij wel of niet belangrijk vinden. stoet - 06 november 2003 - 14:21
Als een zeehond meer waard is dan een mens, is een aboriginal dan ook meer waard dan een chinees?
Ook ik verkies in dit geval een holistische zweefteef te zijn.
Waarbij dan nog wel opgemerkt mag worden dat een nest jonge poesjes kwantitatief gezien uit meer leven bestaat dan slechts één zeehondje of een krijsend kind. mIKe (URL) - 06 november 2003 - 15:10
Volgens mij zou ieder mens instinctief A zeggen
Gelukkig mogen we over de dingen na denken om het wat minder eenvoudig te maken :) dus doe ik mee met het holistische gedoe Liesan (URL) - 06 november 2003 - 16:56
Een nest katten is meer dan 1 leven en het is danook een redding van meer levens.
Daarnaast worden Zeehonden bedreigt met uitsterven en katten en menschen niet. Maar zo in het straatbeeld valt optie B vaak af. (of komt u vaak in de waddenzee of de poolregionen?)
Maar de vraagstelling verwijst m.i. duidelijk naar de economische benadering: welk leven is het meeste waard. Dan staat A bovenaan, dan B en dan C. DjB - 06 november 2003 - 17:23
Als echte dieren-niet-liefhebber-alleen-gebakken, kies ik voor A. Zonder verderde toelichting. kaatje - 06 november 2003 - 20:24
"Katten zijn er al genoeg". Ik heb het idee dat er ook al genoeg mensen zijn. We buiten alles uit, en de tijd komt dat iets ons zal uitbuiten. Dan wordt de mens een bedreigde diersoort. tes () (URL) - 06 november 2003 - 20:47
Even kort ik moet zo weg Dus volgens sommigen is de dood van een mug even erg als dat van een mens, omdat beide levens even veel waard zijn. Als ik in mijn vingers snijd en ik dood wat levende cellen dan is dit even erg als mijn dood, om het nog wat verder te drijven. Ook qua meningen geldt dan het zelfde allemaal even veel waard, uw meningen en die van een kind of van een gek of van een dier of noem maar op. Alleen al het feit dat u hier een mening geeft geeft aan iets meer waarde. Als mijn kat dood gaat dan is dat even erg als de dood van mijn zoontje, zo door redenerend. Al het leven is immers even veel waard. Of ben ik nu zelf in de war en struikel ik over het woord waard.
Misschien kan een kat een kind tot een half jaar bijbenen, maar dan toch ontwikkelt een kind zich verder, emoties, gevoel, taal, inleving. Een kind krijgt dus meer diepte en hoe meer diepte hoe meer waard. Omdat het de andere lagen ook insluit. Ik moet hierbij ook aan Ken Wilber denken, die het over breedte en diepte heeft. Meer breedte, minder diepte en andersom. Dus een mens bestaat uit meer cellen, die weer uit meer moleculen, die weer uit meer atomen. Als je de atomen als geheel weghaalt dan is het ernstig. Als je een meer primaire laag totaal weghaalt hoe ernstiger, maar een enkel atoom is niet zo ernstiger. Ik kan het niet afmaken, dit kan waarschijnlijk ook niet en ik al helemaal niet. Maar alles gelijkstellen vind ik een soort vervlakking. Pascal (URL) - 06 november 2003 - 20:50
Ik ben dol op dieren, maar een mens is toch meer waard dan een kat of een zeehond. Toch wel. Ricky (URL) - 06 november 2003 - 23:26
A een mens is inderdaad meer waard dan een dier. Ik denk ook niet dat mama poes een mens verkiest boven haar jong. Oraynah - 07 november 2003 - 18:13
Objectief gezien natuurlijk C, dat zijn meerdere levens, terwijl A en B steeds één leven zijn. Qua knuffelbaarheid ga ik ook voor C. Maar uiteindelijk ga ik toch voor mijn eigen soort. Een biologische keuze dus. Edwinek (URL) - 10 november 2003 - 13:17
