Postbodes, ik heb altijd een mateloos respect voor ze.
Door weer en wind, bij nacht dag en ontij: de post moet doorgaan. Ik blijf al binnen bij een klein miezerregentje, ik kijk met angst en beven naar TT 704 en plan mijn week, plan eventuele noodvoorraden 'omdat ik niet naar buiten kan' - maar de post komt. Altijd weer.
En ze hebben geen mooi busje, geen chique vrachtwagen, zoals FedEx en UPS. Alles op de fiets.
Bikkels zijn het, standbeelden verdienen ze.
Er zijn grenzen. Misschien niet aan hun overlevingsdrift en ambitie, maar wel aan mijn ontzag.
Vandaag, op elke brievenbus van ons portiek: een rode vingerafdruk, en een straaltje bloed.
Getver! Voortaan elke postbode verplicht een doosje pleisters mee.
(Wat kan papier scherp zijn, hè?) henk (URL) - 29 december 2005 - 19:25
You are so right. Er zijn grenzen. Postbodes die je post lezen bijvoorbeeld en daar dan ruzie over gaan maken met anderen op je verjaardagsfeest bijvoorbeeld. Maar dat doet jouw postbode vast niet. Micheline (URL) - 29 december 2005 - 20:29
Een afrekening? Agnes (URL) - 29 december 2005 - 21:27
o/t: ik wens je een fijne jaarwisseling en een prachtig 2006 toe! Lavi (URL) - 31 december 2005 - 15:16
Zeker een "papercut". Risico van het vak. Eru - 12 januari 2006 - 21:22
