donderdag 07 december 2006 - 08:33
Ik deed mijn beklag bij haar:
‘Iedereen is zo bloedserieus, kijk nou die reacties op mijn SEP-postje, ze doen of ik stervend en lijdend en zielig ben! Sjemig.. lighten up..
Het is een heel vrolijk blij postje!’
Eeeeh... nou nee...
‘Jawel! Het is bitter-ironisch, maar met een grijns.’
Nee schat.. het is een boel, maar dat beslist niet...
‘Wel, heus wel! Ik was heel melig toen ik het schreef!’
Dat haal je er niet uit...
Bij deze dan:
Het gaat prima met mij.
Of, nou nee, het gaat kut met mij, maar om die SEP-test was ik vooral kinderlijk verontwaardigd. En toen ik het stukje schreef was ik redelijk high. Niet letterlijk, I don't do drugs; maar ik was hyper en lacherig. In elk geval geen Ach en Wee, Hoe Zwaar Is Het Leven Als Sidderrog.
Hopende u hiermee enigszins gerustgesteld te hebben,
MVG, fijne dag.
Ja, ik heb het nog maar eens nagelezen en ik blijf erbij:
het is bitter-ironisch, maar met een grijns.
Echt wel.
henk (URL) - 08 december 2006 - 10:54
U heeft er dus geen bezwaar tegen dat ik om de toon en dergelijke heb moeten glimlachen? Misschien moet u al die mensen die u zo zielig vinden eens een dag uitnodigen waarop ze hun sympathie in de praktijk mogen omzetten. U, op uw beurt, mag dan allerlei geinige experimentjes op ze uitvoeren en daarna mag men dan een licht ironisch verslag met licht bittere grijns produceren.
Medelijden doet mij meestal slechts de medelijdenden haten.
stoethaspel - 10 december 2006 - 17:36
Weet U heer Stoet wellicht is de grens tussen medelijden en medeleven wel net zo dun als de huid op de rug van Puck.
Wellicht kunnen ook de reacties op verschillende manieren begrepen worden net als het schrijven zelf, niet te veel schuren soort van...
Overigens ben ik het met U eens voor wat betreft medelijden.
Actiereactie (URL) - 11 december 2006 - 08:15