Overdreven
Ik kan niet tegen plagen. Geplaagd worden. Al zolang ik me kan herinneren is plagen de beste en snelste manier om me in tranen te krijgen. En dan ook niet een béétje tranen, maar een onstuitbare stroom. Alsof al die 90% water waaruit de mens bestaat in een onderhuidse ballon zit, die met het plagen wordt aangeprikt.
Een tijd geleden werd bij De Wereld Draait Door een filmpje getoond van een man die de toren van Pisa in blokjes had nagebouwd. Hij kreeg bezoek van een reporter, die deze recordpoging vastlegde. De reporter liep om de toren heen, het snoer van zijn microfoon slingerde zich om de basis en daar ging de toren. Een vertraagd maar onvermijdelijk ineen zakken, met eenzelfde gruwelijke pracht als het instorten van de Twin Towers.
Zó voelt het. Alles is goed, niets aan de hand, pais en vrêe; de zon schijnt en mijn wereld klopt. Dan komt er een plagerijtje en die wereld stort acuut in. Radeloosheid, feitelijk: radeloosheid en complete verwarring.
Is het een grap, is het serieus, is het dééls grap? Maar welk deel dan? Moet ik het serieus nemen, moet ik lachen; wat doen ze, wat bedoelen ze? Emotioneel jonassen.
Waarom zeg ik dit alles?
Er stond hier een stukje, over een belspelletje. Daar kwam een (plagerige?) reactie op, op die reactie kwam een (instemmende?) schaterlach - en aan al die vraagtekens kunt u mijn reactie al zien.
Menen ze dit, denken ze echt dat ik belspelletjes kijk? Moet ik dit rechtzetten, moet ik me verdedigen, moet ik meeschertsen?
Ik koos, naar mijn idee, de tussenweg, en reageerde, wederom naar mijn idee, luchtig verdigend.
Als antwoord kreeg ik een mailtje van een vriendin, met meer grijnzen en plagerige (?) opmerkingen.
Het brak en ik wou me niet laten breken.
Ik ben moe, het gaat hier achter de schermen behoorlijk slecht. Het instorten van de toren van Pisa is niet nodig, ik lig al in duigen, maar ik had geen zin om van die duigen wrakhout te maken.
Ik had niet de energie voor de twijfel, voor het instorten en weer opbouwen.
En dus haalde ik het stukje weg.
'Is dat niet wat overdreven?', mailde de vriendin.
Ja en nee.
Ja: naar normale maatstaven is mijn reactie op plagen zeer overdreven. Nee: voor mijzelf is het niet anders dan anders. En om dan meteen een heel postje weg te laten: misschien is dat overdreven. Maar misschien ook gewoon zelfbescherming.
vrijdag 20 april 2007 - 07:55
Het is een ook een idee de 'vriendin' domweg terug te mailen i.p.v. de mailwisseling maar op je log te knallen, maar schijnbaar is je communicatie beperkt tot je log. Soit.
Mijn grens ligt niet bij grapjes, maar dat wist je al, moet wel, wanneer je er al zolang langs loopt.
Actiereactie (URL) - 20 april 2007 - 09:50
Ik ben het met Actiereactie eens, en bovendien, wat maakt het jou uit dat mensen wellicht zouden kunnen denken dat je een belspelletje hebt gezien? Maakt het kijken van belspelletjes je een slechter mens? Je kunt bijna niet anders meer dan af en toe een belspelletje zien. Ze komen tegenwoordig ook al in plaats van reclame tijdens een soap. (Oei, jeetje, nu weet iedereen dat ik soaps kijk.. Is dat erg?)
Eveline (URL) - 20 april 2007 - 13:49
@Actiereactie: zie mail. En 'mailwisseling op mijn log knallen' vind ik in deze wat overdreven; het gaat hier om één zinnetje zonder verdere vermelding van naam en dergelijke.
@Eveline: het ging me in dit stukje niet om de belspelletjes, maar om het niet tegen plagen kunnen.
Puck (URL) - 20 april 2007 - 15:46
Ik denk dat de meeste mensen niet zo goed tegen plagen kunnen. En sommige mensen kunnen er wat slechter tegen. En al helemaal als het niet zo lekker gaat.
Maar so what? Alles hoeft toch niet steeds gladgestreken te worden? Je krijgt er niks van als je je onzeker voelt over een reactie. Onzekerheid hoort erbij. En als het echt niet te verdragen is, kun je altijd nog om toelichting vragen.
Het - of in ieder geval: mijn - streven is toch niet altijd naar toedekking, steun en bewondering? Soms is er tegengas, onduidelijkheid en stress. Hoort bij het leven. En daardoor kunnen dingen ook veranderen en kun je leren een beetje beter tegen plagen te kunnen.
Sprak dominee Els
Els () - 20 april 2007 - 16:30
> Soms is er tegengas, onduidelijkheid en stress.
En soms is dat gewoon even teveel.
Puck - 20 april 2007 - 18:01
okee :)
Liesan - 20 april 2007 - 18:37
Happens to all of us
Els () - 20 april 2007 - 19:01
Maar je schreef dit: 'Menen ze dit, denken ze echt dat ik belspelletjes kijk? Moet ik dit rechtzetten, moet ik me verdedigen, moet ik meeschertsen?' Het ging je duidelijk niet alleen om het plagen op zich, maar vooral om het geplaagd worden met het kijken naar belspelletjes, want daar heb je, als ik dit zo lees, een negatief oordeel over. Waarom zou je anders het kijken naar iets dergelijks moeten verdedigen, of rechtzetten?
Eveline (URL) - 20 april 2007 - 22:59
ik ben gek op belspelletjes! (lekker puh)
roosje - 21 april 2007 - 01:12
Om het beeld dat de ander van je heeft. Of zou hebben.
Sas - 21 april 2007 - 11:40
Dit is jouw forum en jouw vrijheid: zelf weten of je je plagerijtjes aantrekt of niet, en zelf weten of je postjes verwijdert of niet. Wat ze ook zeggen, gewoon zelf weten.
Winnie - 22 april 2007 - 00:03
@Eveline: Jezus Eveline, wat kan jij drammen zeg.
Het belspelletje was aanleiding voor plagerige opmerkingen, die opmerkingen brachten me volledig van mijn stuk.
Had ik een stukje geschreven over mijn tandpasta en waren daar plagerigheden op gekomen, dan was er precies hetzelfde gebeurd.
Puck (URL) - 22 april 2007 - 07:17
Ik ben niet aan 't drammen, ik probeer verhelderend te zijn. Ik krijg namelijk heel sterk de indruk dat het vooral de aanleiding voor de plagerijtjes is die je dwarszit, want waarom zou je moeten rechtzetten of verdedigen dat je een (deel van) een belspelletje hebt gezien.
Als hetzelfde zou gelden voor een stukje over tandpasta, zou je je daar toch ook niet voor verdedigen?
Eveline (URL) - 22 april 2007 - 16:54
Als ik om de tandpasta zou worden geplaagd zou ik in eenzelfde onzekerheid en paniek schieten, me afvragen of het serieus zou zijn bedoeld of niet; dingen willen rechtzetten en uitpraten, etc. Dus: ja, wèl. Plagen zorgt algemeen voor een reactie van verdedigen en ik wil wel even heel duidelijk stellen dat het zó was, en heus niet zoals u nu suggereert. Verdedigen tot het drammerige toe :)
Puck (URL) - 22 april 2007 - 17:59
En dus vroeg ik me al af of ik dat belspelstukje nu gedroomd had of dat het er echt niet meer stond :)
Jouw ruimte, jouw podium en jouw mening. En ik zeg (niet dat je daar iets aan hebt ;)) : Dus ben jij de baas! En jouw grenzen zijn jouw grenzen.
kozakken () - 22 april 2007 - 22:40
