Dokter Dirk
Stigmata heb ik.
Op elke hand zit een grote blauwe plek, met in het midden een vuurrood stipje.
Stigmata aangebracht door een leuke Joodse jongen. De ironie.
Een èrg leuke Joodse jongen. Hij hield mijn hand in zijn beide handen, als een kostbaar kleinood. 'Alsof hij een mariabeeldje aanbad', zei mijn moeder later. Charmant was hij, of nee: niet eens charmant. Charme heeft een dubbele bodem en juist dat ontbrak. Vooral heel lief, ongecompliceerd warm. Maar prikken kon hij niet. Niet de eerste keer, niet de tweede keer.
En dat wil dan kinderarts worden..
Nieuwe arts, nieuwe plek: de derde poging, in mijn arm dit keer, slaagde.
De vierde keer Tysabri. Het zou makkelijker moeten worden, het tegendeel is, helaas, waar.
Maar: het brakende wichtje was er niet. Die ging dit keer een week later.
God zegene Ramadan.
vrijdag 12 oktober 2007 - 12:50
Je bent onverslaanbaar, Puck, met je stigmata! Ik was vanochtend te bloedprikken. Voor de jongelui die zulks nog nooit hebben meegemaakt: dan zit je daar, in de Prins Hendrik Stichting (het lokale bejaardenhuis), te wachten totdat je aan de beurt bent. Vlak voor mij was een dikke boerenvrouw. Ze ging het kamertje in en verscheen drie minuten later terug. Ze laat haar linkerarm zien aan de rest van de wachtenden, draait die arm links- en rechtsom en zegt: 'Geen kunst aan!'
Een welkom bericht!
Ben Hoogeboom () (URL) - 13 oktober 2007 - 01:14
