Kritiek

Ik moet P. weer eens uitnodigen.
‘P.? Welke P.?’
Hoeveel P.’s ken je...?
‘Maar waarom zou je die uitnodigen?’
Gewoon. Voor de sex, voor de gezelligheid.
‘Ik dacht dat de sex niet zo geweldig was?’
Nee, was het ook niet. Het zoenen wel. Het zoenen was èrg oké. Maar ik geloof dat P. weer is gaan roken.
‘Dat is vervelend voor je.’
Ja. Dan kan je twee dingen doen: of ook gaan roken, of stoppen met zoenen. Jaja, dat zijn afwegingen die je moet maken...
‘Bah.’
Wat?
‘Ik word daar een beetje onpasselijk van.’
Waarvan?
‘“Afwegingen die je moet maken”. Dat is zó clichématig.’

“Afwegingen die je moet maken”. Dáár wordt ze onpasselijk van. Maar het feit dat ik het tegen haar heb over sex, met een man die mijn vader zou kunnen zijn, dat vindt ze geen punt.

Het is nog niet zo makkelijk om je als ‘puber’ tegen je ouders af te zetten..