(Sur)reëel (2)

De danser en ik, we klommen op alles. We beklommen de wereld.
Muren en daken, verborgen nissen, hoog, hóóg...
Volledig op elkaar en op onszelf ingespeeld, waren we; zozeer, dat het klimmen bijna een kalm stappen was. Vliegend springen van hoekje naar hoekje, van plateau naar plateau.
Niets was onbereikbaar en alles was ons thuis. Zochten we een slaapplaats, dan klommen en sprongen we alle mede-zoekenden voorbij. We waren inbrekers en krakers en ontdekkingsreizigers tegelijk; onze tochten waren even avontuurlijk als ze sensueel en poetisch waren.

Toen ik midden in de nacht wakker werd, vond ik mezelf terug in het uisterste hoekje van mijn bed. Tussen dekens en kussens, tussen muren en muren, venster en vensterbank.
Mezelf volledig klem geklommen.