Schijntje

Vanmiddag liet ik bloed prikken, als voorbereiding op mijn jaarlijkse bezoek aan de hematoloog.
Het labformulier moest nog in orde worden gemaakt; 'klaar terwijl ik wachtte', bij het secretariaat van de afdeling.

Terwijl ik vervolgens bij de balie van de bloedafname stond te wachten, keek ik op het formulier welke onderzoeken waren aangekruist.
Niets bijzonders, op het eerste gezicht.
Afgezien dan van de volkomen nieuwe kruisjes naast 'ABO/Rh(D)' en 'screening irregulaire antistoffen'.

ABO/Rh, dat kende ik.
Waarom ze dat wilden onderzoeken was me een raadsel - mijn bloedgroep is eeuwen geleden al vastgesteld en staat gewoon in mijn dossier.
Maar ach, mij best. In totaal moesten er 13 buisjes bloed worden afgenomen, dan maakte één extra bloedgroep-buisje me ook niet meer uit.
Het was de term 'irregulaire antistoffen' die me volkomen onbekend voorkwam. Zou ik meteen opzoeken, zodra ik thuis was, zo nam ik me voor.

'Meteen zodra ik thuis was' werd ruim twaalf uur later.
Op irregulaire antistoffen, zo leerde ik zojuist, wordt getest voorafgaand aan een operatie of bloedtransfusie. En: als onderdeel van het screeningsonderzoek aan het begin van een zwangerschap.

Er staat, bij mijn weten in elk geval (en laten we toch hopen van niet), geen operatie of transfusie op het program.
Er is ook geen enkele reden waarom de secretariaat-mevrouw anders zou aannemen.
Het enige wat ik uit de aanwezigheid van dit kruisje kan concluderen is: dat ik er zwanger uitzie.

Daar ga je dan, met je toch nog steeds en waarschijnlijk voorgoed eetgestoorde brein, en je eeuwige manmoedige peptalks 'nee Puck, je bent niet te dik, je bent zelfs te licht, en nee je hebt ook geen te dikke buik'.
Maar intussen wel voor zwanger worden aangezien..

(Nog even afgezien van mijn steeds harder tikkende biologische klok, die ik tracht te negeren want die kinderen gaan er dus nooit komen - maar waarmee ik door dit soort zaken toch snoeihard wordt geconfronteerd)