Bakerpraatjes

'Wanneer u', zo gaat de Huisvrouwentip uit Grootmoeders tijd, 'te veel zout in uw gerecht hebt gedaan, voeg dan een aardappel toe! De aardappel neemt het zout op en neutraliseert zo de smaak!'

Punt is: ik heb nooit een grootmoeder om van te spreken gehad.
Mijn vaders moeder, die was een èchte Moeder en Huisvrouw. Als ik mijn vader mag geloven deed die droomachtige dingen met puddingen; en haar tulpenbollen in de hongerwinter? Man o man, om je vingers bij af te likken. Je was bijna gaan hopen dat het nooit meer vrede werd.
Maar deze godin kreeg, op haar zoveel-een-vijftigste, heel banaal en aards borstkanker, en heeft het nooit tot Grootmoeder mogen schoppen.

Mijn moeders moeder was een 'Philipsvrouw'. Echtgenoot natuurkundige, hoog in de gelederen van het zgn. NatLab van Philips in Eindhoven. En zij dus, zoals dat toen ging, in bezit van een dienstmeisje en kokkin. En naaister, zo staat me vaag bij.
Zelf moest ze ook zo nodig ambities hebben, en besloot dat ook vrouwen uit 1907 best arts konden worden.
Hoe dan ook: mijn oma was beslist geen archetypische Grootmoeder of Huisvrouw. Mijn oma was, neem me niet kwalijk en met alle respect voor de vrouw, een Grootmoeder van niets.
Daarbij was ze al op mijn vijf-en-een-halfste dood, dus aan kooktips zijn we sowieso nooit toegekomen.

Was ze gewoon met een boer getrouwd, was ze zelf gewoon boerin geworden, en ook gewoon tot mijn vijf-en-dertigste blijven leven, dan had ze me kunnen inlichten over de betrouwbaarheid van dit soort handige tips. Me kunnen vertellen in hoeverre die trucjes op waarheid zijn gebaseerd, of dat ze niet meer dan een mythe zijn.

En dan had ik nu geen bremzoute soep met een goed gaargekookte, maar volkomen zoutelóze aardappel zitten eten.