Ik schreef een mailtje. Na en naar aanleiding van zeer gemoedelijke plagerijtjes, over en weer, op een (Engelstalig) forum.
And BAM! - enter insecurity.
You're not really cross with me, are you...?
(Just to be sure. Autism's a bitch, slight autism tends to be even bitchier, since I'm always borderline 'normal' or 'crazy', depending on the circumstances. One moment, I can be completely comfortable with irony and figurative speech; then, only seconds later, I'm weighing the meaning of every syllable..)
En da's dus precies de crux.
Voortdurend.
Twijfels, twijfels, twijfels... wikken en wegen. De mist ingaan en ergernis veroorzaken, of, tegenwoordig, navragen wat bedoeld was, maar het risico lopen om juist door dat navragen te ergeren..
