Dus.

“Buy a FURminator, they said. It'll be fun, they said.”

Casper had wat last van uitvalverschijnselen. Haaruitval. Over de rest hebben we het niet.
Ik kamde me een ongeluk, maar daar had hij een hekel aan. En het hielp niet echt heel veel.

Hoe warmer het werd, hoe meer haar. En met warmer bedoel ik dan: alles vanaf, pak m beet, december.
Ik hoefde maar een ferme aai over zijn rug te geven, of wolken Casper stoven door de lucht. Al mijn kledingstukken hadden een zacht oranje glans vanwege de laag haar die permanent in de stof vastgekit zat.
Wat erger was, was dat Casper zelf er steeds doffer uit ging zien. Dof en statisch en warrig. En hij had roos. Of iets wat daar op leek.
Overleg met Specialisten (lees: forums online) leerde dat hij hoogstwaarschijnlijk met een dode onderlaag zat. Ofzo. En dat zijn huid daardoor niet kon ademen, wat dan weer leidt tot Groot Leed bij de kat. De oplossing was veel borstelen en kammen, maar gezien de hekel en het niet echt helpen zocht ik iets anders.

Ik had vriend E. goede dingen over de FURminator horen zeggen.
En de FURminator zei zelf ook goede dingen over de FURminator.
En ik moest toch grote hoeveelheden etenswaar enzo bestellen, dus dan kon dit er ook nog wel bij.

Zo gezegd, zo gedaan.
Het ding kwam binnen, en het ding leek op een martelwerktuig. Scherpe tandjes in een net iets te stevig handvat. Alsof het zei: “Beulen wereldwijd, geniet van de vernieuwde ferme grip; heb uren plezier van uw werk zonder pijn in uw hand te krijgen!!”
Maar goed.
Online stonden blij lachende chihuahua's, verrukt dat ze waren verlost van de loden last die hun wintervacht was geweest; en ook E. had me verzekerd dat zijn Bram zelf smeekte om toch vooral gefurmineerd te worden.
Casper is een stoere vent, die van knuffelen en aanhalen en contact houdt, dus het zou vast goed komen.

Casper háátte het. Niet gewoon haten, maar een diepe, grommende, gillende haat.
We zijn nu drie dagen en evenzovele FURm-beurten verder, zijn afkeer wordt alleen maar groter maar nog steeds is er het resultaat als hier te zien ('banana for scale', zoals ze op reddit zeggen).
Hij is nu heel glad en zacht en glanzend. Casper, niet de banaan. Zo goed als nieuw. Hij lijkt ook meteen een paar kledingmaten smaller. Heel zijn volume leek uit haar te bestaan, niet gewoon uit Casper.

Dus. Er is eigenlijk geen 'dus'.
Ik weet niet zo goed wat mijn uiteindelijke oordeel nu is.
Het ding werkt, zoveel moge duidelijk zijn.
En Casper krijgt meer eten van me, aangezien hij dus veel ieliger is dan ik al die tijd dacht.
Dus dat moet hij toch goed nieuws vinden.
Maar om hem nou te blijven kwellen met het ding..

Als troost kocht ik vandaag een flesje bellenblaas voor hem.
Hello Kitty-bellenblaas, bij Zeeman. €0,30 dus daar kan je je geen buil aan vallen, en de verkoopster zei dat katten er dol op zijn, heel leuk!
Drie mooie stralende bellen, en Casper stoof omhoog, grote angstogen, en schoot de gang in, waar hij sidderend bleef zitten; steeds achterdochtig kijkend of ik al weg was, met dat duivelse spul.

De stoere vent...