Futiel

Kom je thuis, na twee uur die twee dagen konden zijn. Ruzie, discussies, woede, wanhoop, grond onder de voeten weggeslagen. En, oh ja; er lag nog een stukje wat ik zou schrijven. Over weblogs. Of die goed geschreven zijn of niet; of je mensen hun stukje internet moet gunnen enzo.
En dan denk ik ineens: jongens waar gáát dit over?! Steeds maar die discussies op verschillende logs; zo belangrijk, zo veel drukte, en waarom? Om niets.
En tegelijk, ik weet het ook wel, alle psychologische theorieen. Juist op een moment dat het dagelijks leven in de war ligt, in tijden van huiselijk leed of oorlog of armoe of onzekerheid, houden mensen zich vast aan kleine dingen, zoeken ze daarin hun veiligheid en bescherming. Komt die vluchthaven in het geding, dan breekt de hel los.
Dus het is ook wel logisch, al die stennis. Maar toch.. ik blijf denken; waar gaat het nou helemaal over...