3 | 18:31 Prioriteiten (2)

Direct begint hij met redderen, heen en weer lopen, zoeken en doen.

Ik moet een goed potje zoeken. Hij blijft niet staan. Hij heeft een moeilijke vorm, hij kapseist.
'Je hebt wel meteen een levensdoel gevonden hè..?'
Wat een onzin. Ik heb een levensdoel.
'Zo. Wat is jouw levensdoel?'
Dingen doen.
'Dingen doen.'
Dat is alles omvattend.

§ | 18:24 Prioriteiten

'Ben jij geïnteresseerd in een aardappelplant?'
Wat bedoel je daarmee?
'Ik heb een zoete aardappel, met blaadjes.'

Hij bekeek de knol, draaide hem rond en rond in zijn handen.
De overpeinzing begon, mompelend; meer tegen zichzelf en de aardappel dan tegen mij.
Het zijn snoezige blaadjes! Heeft hij al wortels?
Hij moet in een heel klein laagje aarde, want hier beneden heeft hij ook een blaadje..
Hm. Ik zal eens kijken wat ik kan doen.

Dan:
Is dit de enige met blaadjes?
'Dit is de enige die ik hèb.'
Ik vraag me af of ik hem eerst een poosje met zijn onderlijf in het water moet stoppen. Wat denk jij?
'Eeeh.. Ik weet het niet. Het is opeten of begraven.'
Begraven!, kwam het zonder enige aarzeling

Er wordt niet naar mijn, toch ontzettend fascinerende, wasmachineverhalen geluisterd en nu wordt me ook nog mijn avondmaal ontzegd.
Het is bitter gesteld in dit huis.

2 | 19:46 Functioneringsgesprek

Onze wasmachine heeft een timer, en daarop kan je zien hoe lang hij (nog) bezig zal zijn.
Erg handig. Vooral erg misleidend en verwarrend, ontdekte ik.

Om van de resterende 3 naar 2 minuten te gaan duurt een volle 125 seconden.
Van 2 naar 1 duurt 75 seconden.
De laatste minuut trekt hij alsnog een sprint: die legt 'ie af in 15 seconden.

Fascinerender dan zijn onregelmatige snelheden is dat hij kussenslopen produceert.
Na het uitladen kwamen er twee slopen uit, terwijl ik er toch echt maar één had ingedaan. Een sok of onderbroek kan zich nog verborgen houden, vastgeplakt tegen de binnenkant van de trommel, maar een heel sloop lukt dat toch echt niet. Daarbij was mijn vorige was rood en roze met één verdwaalde lichtblauwe washand, die er helaas lichtpaars uitkwam. Dit gekloonde sloop was prachtig hagelwit.

'Jahaa, nog één!', juichte mijn vader op dit punt van mijn verslag.

'Nou nee, twee vind ik wel voldoende.'

'Nee, ik heb het over Mario Ancic. Die slaat de ene na de andere ace.'

De aandacht hier in huis is verbijsterend.

2 | 18:33 Schaapskleren

Na een half uur wachten, waarin onder andere: een van top tot teen getatoeëerde en gepiercete ADO-supporter die een erg onsportief uitziende honkbalknuppel en boksbeugel kwam afhalen; een taxichauffeur die kwam vragen waar hij de dame in zijn auto moest afleveren, want zij zei Poeldijk, en toen Wassenaar, maar de dienstdoende agente bracht uitkomst en adresseerde haar in Mariahoeve; een man die aangifte kwam doen van een gestolen gsm, gestolen in Snackbar Peukie, Peukjes? Nee Peukie - na een half uur wachten was ik aan de beurt.

'Ik heb deze bril gevonden', overhandigde ik het fragiele zilveren dingetje.
'Meid, heb je daarvoor al die tijd staan wachten??'
Meid. Door een wicht van amper veertien. Tsk. (Vijfendertig, bleek. Kapsel doet een hoop.)
Ze behandelde me alsof ik klein, fragiel en ziek was, op het stervende af. Ik werd er zelf een beetje nerveus van.

Ik wilde mezelf verdedigen, al was het maar om mezelf wat moed in te spreken: 'Weet u wel dat ik die gemene manipulerende verstikkende dochter ben om wie mijn moeder steeds wanhopig bij u om hulp komt zoeken; voorheen het kwaaie kind dat steeds van huis wegliep, zwervend tot ver buiten Den Haag tot diep in de avond, van wie het signalement bij alle bureaus bekend was?'

Maar mijn ID-kaart is verlopen. Dit leek me niet het moment om mezelf verdacht te maken.

6 | 19:25 Nederland - Iets

Iets = het land waartegen ze vanavond spelen. Acht uur, schijnt. Ben te lui en te moe om het op te zoeken.

Enniwee: mijn vader voorspelt dat het 4 - 1 wordt. Voor Nederland, ja.

Ik weet geen klap van voetbal, maar ik denk ergens toch dat 4 - 1 wel erg optimistisch is..

Herstel (20.35). Ik heb het allemaal helemaal verkeerd begrepen.
Het wordt 1 - 4. Iets gaat winnen, en Iets is, inderdaad, Italie.

Zo. Tijd voor CSI.

§ | 18:08 Grens

'Ik kan best nog een dagje wachten met die antibiotica. Ik heb morgen een belangrijke afspraak en ik kan me geen bijwerkingen veroorloven'.

Dacht ik gisteren.

'Het komt me eigenlijk heel slecht uit om dit weekend bijwerkingen te hebben. Ik moet ook ongesteld worden en daar ben ik al ziek genoeg van. En die buikpijn is best te dragen'.

Dacht ik vandaag.

Terwijl daarentegen mijn rugpijn steeds erger wordt, Google ik op 'kidney infection' en lees bij de symptomen: 'Nausea or vomiting'.

F*ck.

Kapotte nieren zijn tot daaraantoe, maar er moet geen overgeven bij komen.
Vanavond direct dat spul innemen.

(Om met ActieReactie te spreken: Fobieën zijn leuk hoor maar ze moeten niet overdreven worden...)

1 | 17:50 Praktisch

'Puck, als ik nu dood ga, wil je dan alsjeblieft zeggen dat ik niet alleen manisch wass? Ik bedoel, ik heb deze weken ook echt hele gelukkige momenten gehad, oprecht tevreden met wat ik had ontdekt en gemaakt.'

Best hoor. Ik zal het op je grafsteen zetten:

Hier rust onze dierbare moeder en echtgenote

Mira Anna Magdalena Agatha Kolenbrander

Zij was niet alleen manisch.

'Dat past er nooit op.'

§ | 16:00 Bijtertjes

Door de deur heen hoorde ik de TV zoemen. Ik wist het zeker (5. I often notice small sounds when others do not.).
Misschien had mijn vader hem, voor hij naar zijn werk ging, wel laten aanstaan. Ha, daar hàd ik 'm. Ik was heus niet de enige die weleens onzorgvuldig en onoplettend was.
Toen hoorde ik hem grinniken.
Dat klopte niet. TV's zoemen, maar ze grinniken niet.
Ik opende deur en staarde mijn vader aan.

'Jij bent hier niet?!'. Vragend en constaterend tegelijk.
'Ik ben weer terug van de tandarts. Ik ben eerst naar het werk gegaan en toen naar de tandarts. En daarna had het geen zin om nog terug naar het werk te gaan, dus nu ben ik weer thuis.
'Oh. Ok.'

'De tandarts zei dat mijn gebit in prima staat was.'
'Waarom heb jij een prima gebit? '
Dit laatste viezig en verwijtend.
'Dat is de oorlog natuurlijk.'
'Ja. Dankzij mama's oorlog heb ik nu een snertgebit.'
'Heh. Blijkbaar had ik vóór de oorlog een prima gebit.'
'Ik vind jou náár'.

Waarop hij verlegen en gevleid lachte. Koket, bijna.

Iets begrijpt hij niet aan het woord 'náár'.

5 | 16:51 Perplex

Buikpijn. Scherpe pijn, rechtsonder.
Twee weken geleden begon het: aanvankelijk zwak, de suggestie van wat-kon-zijn.
Ovulatie, duidelijk. De tijd was er ook voor.

Maar afgelopen zaterdag was de pijn ineens van het soort dat alleen nog gekronkeld en gehuild kan worden. Wat in principe ook niet ongewoon was voor ovulatiepijn, ware het niet dat de tijd daarvoor inmiddels allang verstreken was.
Zondag was het wat afgenomen, maar maandag was het nog steeds niet te negeren aanwezig. Misschien toch een blindedarm? Toch maar een afspraak met de huisarts, voor dinsdagochtend.

De eigen huisarts was er niet, de vervanger was een vervelende knul die ongetwijfdeld wilde uitstralen dat hij bijna klaar was met zijn assistent-schappen, maar in al zijn pompeuze betweterigheid en arrogantie alleen maar schreeuwde dat hij nog niet klaar was. Klein maar belangrijk verschil.
Een blindedarmontsteking leek het hem beslist niet. Maar een ovulatie ook niet. Iets anders aan de darmen, maar wàt wist hij ook niet.

Ik vroeg hem: 'Hoe kan ik in de toekomst zelf het verschil voelen tussen een blindedarm en een ovulatie?'
Heel duidelijk. Blindedarm heeft koorts, hoge koorts, en misselijkheid en braken, en een opgeblazen gevoel en diarree.
'Ja, dat zijn de randverschijnselen. Maar aan de pijn, kan ik daar zelf een verschil in voelen? Zijn er signalen en lokaties, die blindedarm of juist ovulatie aangeven?'
Ja, dat zei ik net: bij een blindedarmontsteking is er koorts, opgeblazen gevoel, diarree....

Behalve dat je bij een blindedarmontsteking helemaal geen koorts hoeft te hebben, was dat dus helemaal niet mijn vraag. Ik liet het er maar bij en ging enigszins gerustgesteld naar huis. De pijn was al minder, het was allemaal vast op zijn retour.

's Avonds was ik op mijn retour.
Ik googlede op 'appendix ovary' en kwam terecht bij een verheugend en herkenbaar lijstje, met daarin onder meer: opgeblazen gevoel, diarree, pijn rechtsonder in de buik, misselijkheid....
Op een site over eierstokkanker.
Ik besloot google en mijn buik te laten rusten, ik had andere dingen om me zorgen over te maken, zoals het allergologisch provocatiedinges en mijn slapeloze nachten die juist nu bijzonder slecht uitkwamen.

En zowaar, 's ochtends was de buikpijn beslist minder.
Of nee, of misschien toch wel, of 's avonds oh nee absoluut niet waarom heb ik niet om een echogram gevraagd als ik toch de hele dag in het ziekenhuis was??
Als ik op de plek van de pijn drukte werd hij niet erger. Maar als ik op mijn blaas drukte schoot er een pijnscheut schuin omhoog en naar achter, richting mijn rug - en dat baarde me zorgen. Dat is een route die pijn die hoort te volgen.

Vanochtend belde ik de gynaecoloog, of ik vandaag nog kon langskomen. Nee, alleen met een spoedverwijzing van de huisarts. 'Maar dat is een vervanger, en die neemt me niet serieus...'
(lees: ik neem hèm niet serieus)
Niks aan te doen. Zonder brief geen gynaecoloog.
Dus vanmiddag weer terug.

De vervanger liep uit, liep uit-er en werd ontlast door een andere arts-assistent. Een meisje dat praktisch tot mijn middel kwam. Een meisje dat uren de tijd voor me nam (letterlijk: ik was er twee uur). Een meisje dat me vooral heel serieus nam. En mijn urine onderzocht.

Geen nitriet - wat een teken is van bacteriele activiteit.
Maar wel: een hoeveelheid witte bloedcellen die through the roof ging, sporen van bloed.

Blaasontsteking.

Maar ik heb helemaal geen pijn bij het plassen!

Geeft niet. Hoeft niet. Inderdaad niet standaard, maar hoeft niet.
De urine Sprak Boekdelen, de lokatie van mijn buikpijn ook en dat mijn rug nu mee ging doen was inderdaad niet goed.

Hoe gaat het met je?, vroeg bij thuiskomst de buurman.
'Ik heb blaasontsteking', riep ik uit met een enthousiasme alsof ik net de lotto had gewonnen.

Van alle zaken die een mens kan hebben was dit wel het laatste waar ik aan had gedacht.

(wat op zichzelf redelijk stupide is: 'Urinary tract infection' is na vermoeidheid en hoofdpijn de meest voorkomende bijwerking van Tysabri. Maar ja, zolang je van een middel niet gaat overgeven lees ik niet verder...)