5 | 06:43 Afdeling Houdbaar

Een vriesvak dat pakweg vier uur blijkt te hebben opengestaan. En dat je het daarna gewoon weer dichtdoet en het brood her-invriest.
Heb je dan allemaal vreselijk energieke bacteriën ingesloten, die wachten op de uiteindelijke ontdooiing en dan genadeloos toeslaan? Of kan ik dat brood nog gewoon eten..?

10 | 09:36 Scan

Uit alles wat de neuroloog had gezegd was gebleken dat hij eigenlijk heel verbaasd zou zijn als er niets op de MRI te zien zou zijn.
Surprise, surprise..

Ik had me netjes voorbereid.
Makkelijke kleren, ijzerwaren afgedaan; tasje met spullen-in-geval-van-nood, zoals water, puzzelboekje, cinnarizine tegen duizeligheid, citroen tegen misselijkheid, pepermuntjes. Drie keer plassen, schoenen uit.

Al bij het maken van de afspraak had ik het Ding mogen zien. Er was me uitgelegd: tot aan je schouders erin, koptelefoon met eigen muziek, meerdere cycli, rustig aan.
Toen ik er kwam was er een kooiconstructie die over mijn hoofd moest. Met kooi en al moest ik tot mijn middenrif naar binnen. Een koptelefoon was er niet, de eigen muziek was niet te horen door het lawaai van de machine. De radiologische dame was ongeduldig en sprak over tijdsdruk, planning, andere patiënten, en Nee Nee NEE bij de kleinste beweging van mijn handen.

Na twee minuten, net na de overzichtsfoto's en nog vóór de officiële cycli, hield ik het niet meer uit.
Ik drukte op de noodknop en na eeuwen wachten, zeker een halve minuut (weleens in paniek geweest..? Vijf seconden zijn al een eeuwigheid..), werd ik eruit gevist.
Even water drinken. Even adem halen. Snel snel SNEL, zei de radiojuf.

Ik werd weer teruggestopt. De boel was nog niet opnieuw gestart of ik kreeg totaal geen lucht meer. Voortdurend wilde ik omhoog komen, elke vezel in mijn rug duwde en trok omhoog, al mijn wilskracht was nodig om mezelf omlaag te houden zodat ik niet mijn neus tegen de kooi zou verbrijzelen. Ik hield het niet meer, drukte drie, vier keer achter elkaar op de bel en rende weg. Weg uit de onderzoeksruimte, weg naar mijn jas en tas, weg de trappen af naar buiten.

Ik had me zo verheugd.
Verheugen is niet het juiste woord: meer looking forward - ik had ernaar uitgezien. Concrete informatie, plaatjes van mijn hoofd, iets aantoonbaars, voor een duidelijke diagnose. Geen waarschijnlijkheden, vermoedelijk of voorlopig. Gewoon een ja of nee.
Ik voel me een loser, ik ben kwaad, treurig, kapot. Machteloos ook, want ik kan me geen enkele omstandigheid voorstellen waarin me dit wèl zou lukken. Onder volledige narcose, hoogstens.

Ik moet oefenen, op de een of andere manier. Mezelf vastgespen onder mijn bed, elke dag twintig minuten.
Iemand een bromfietshelm te leen, voor het echte gekooide effect..?

2 | 07:11 Programmering

Beertje Paddington. De Moomins. Eindeloze herhalingen van het journaal, ja: zelfs teleshopping begrijp ik.
Maar Murder She Wrote, om zeven uur 's ochtends??

4 | 07:33 Compilatie (2)

Het sleutelwoord is 'veilig'.
Ik moet me er goed bij voelen.
Ik moet niet schrikken.
Ik moet niet met mijn hoofd gaan schudden of mijn ogen ineens stijf dichtknijpen of juist wijd open sperren.
Ik moet niet willen meezingen.

Daarmee valt al heel veel af.
Niet The Great Pretender - omdat ik de intro daarvan zo machtig mooi en stevig energierijk vind dat ik altijd ga grijnzen en rare nekbewegingen ga maken.
Niets wat ook maar in de buurt van stevige rock komt, omdat dat na een rustig nummer te hard zou zijn.
Geen één Nederlands nummer, vanwege de meezing-factor (Praag mag. Praag mag altijd, Praag is in alles een uitzondering)
Niet Small Black Flowers, vanwege te creepy.
Ik doe er waarschijnlijk verstandig aan LA Song van mijn lijstje te schrappen, omdat ik daar altijd acuut zelfmoordneigingen van krijg.
Mijn gehoor is ronduit slecht op het moment, en in elk geval overgevoelig; alles met hoge tonen of schelle stemmen valt daarmee af. Geen Wuthering Heights, geen Jewel, geen vioolmuziek, geen opera en geen Vonda Shephard (eigenwijs..) of Emma Shaplin.

Ondanks deze strenge normen kom ik nog steeds op de belachelijk lange lijst van 50 nummers (het waren er, toen ik met het schrijven van dit stukje begon, 49, maar dat vind ik een eng getal, dus heb ik er eentje bijgemikt.)

Hoeveel liedjes kunnen er eigenlijk op een CD..?

10 | 17:33 Compilatie

In het kader van 'wat maakt het leven de moeite waard' (en een MRI dragelijk):

wat is uw persoonlijke all time muziek-top-10?

7 | 06:46 Undo it, undo it!

Het giet! Het giet!!!
Niemand heeft gezegd dat het zou gieten!
En ik moet naar mijn werk straks, helemaal aan de andere kant van.. van.. van mijn wijk..!!
Het giet!!

3 | 08:03 Donder

Pa-ap! Je moet wakker worden! Het is al acht uur!
- Ja? En?

Tsk. Luie AOW-er.

8 | 08:01 Herkansing

Kerstmis is een tijd van vrede, rust en bezinning.
Nou had ik daar geen tijd voor gisteren. Wegens omstandigheden diende er gevochten, gewerkt en ontkend te worden.

Maar dan is er gelukkig nog tweede kerstdag!

Via via kwam ik op een site over de niet-behandelverklaring, en daarin staat, onder het kopje "Vorm en inhoud van de niet-behandelverklaring", de mysterieuze zin: uw opvattingen over het leven.

Zo.
Dat is nogal wat.

Vertelt u eens, wat zijn uw opvattingen over het leven..?

1 | 11:04 Verhip, 't is kerstmis!

1 | 06:12 Klaar

Uitslapen.
Goed idee, zeker op een feestdag.

Maar hoe in de lieve vrede moet een mens uitslapen als ie om tien uur 's avonds als een blok in slaap valt??

1 | 20:11 Te gek om los te lopen

Ik schreef een briefje, aan enigen van mijn Naasten.

Ik had eens een boek, en dat boek was kwijt. En ik wist honderd procent zeker dat ik het had uitgeleend.
Aan wie - dat was alleen de vraag.

Ik wist ook zeker dat ik er eens over had gelogd.
En dat logje zou de mogelijkheden van uitlenen wat beperken, louter vanwege de datum van aanschaf.

Ik zocht en vond.
En ik blijk, gelijktijdig met het betreffende boek, een ander boek te hebben gekocht.
Een boek dat ik vorige week van de bibliotheek heb geleend en nu aan het lezen ben.

Nòg een boek dat ik kwijt ben. In dit geval niet alleen letterlijk, maar ook in herinnering.

11 | 08:47 Vergelijkende Waren

Even snel, ik moet het vóór twaalven halftwee weten voor een internetloze ziel (ze bestaan nog!!):

als men laminaat moet kopen bij één van de grotere (bouw)ketens, geschikt voor intensief huishoudelijk/licht industrieel gebruik, waar is men dan kwalitatief (dus niet prijstechnisch) het beste af: Gamma, Karwei, Praxis, Kwantum, Ikea of Anders, namelijk..?
En is een logootje ook een garantie voor de werkelijke kwaliteit?

7 | 06:17 Typisch

Eén voor een vielen mijn kiezen uit.
Ze leken elkaar al die tijd te hebben vastgehouden, want bij elke kies die viel ging de rest losser zitten.
Op de bodem, onder bloed en weefsel, werd ik iets wits gewaar.
Geen bot.
Het was.. metalig..
Bij nadere inspectie bleken het compressen, die in vorm en materiaal leken op kauwgomzakjes. Plastic, met een aluminium coating.
Op de scheidslijnen van de afzonderlijke compressen zaten roestplekken.

Ik vroeg mijn moeder ernaar.

Dat moest, van het consultatiebureau.
Ze zei het tevreden.
Ze had zich goed aan de aanwijzingen gehouden.
Je hebt geen idee hoeveel van die dingen ik in huis had. Zestienhonderd-nogwat heb ik erop gelegd, ik blééf maar nieuwe halen..
‘'Is het niet in je opgekomen dat je ze alleen helemaal in het begin moest doen..??’
De arts had het gezegd, en dan houd ik me daaraan.

Het waren natuurlijk koelzakjes geweest, voor pijnlijk tandvlees bij baby's. En zij was doorgegaan, totdat er een melkgebit doorheen groeide, en later volwassen tanden. Net als de bomen door de straattegels heenbreken.

Het was een geruststelling dat het geen enge ziekte was, die de kiezen hadden doen vallen.
Het was nog een wonder dat mijn gebit het zo lang had volgehouden.
Mijn vader, die vertelde over zijn testdag bij de schoonheidsspecialiste en zijn aldaar geëpileerde benen zorgden voor wat afleiding, voor ik naar de tandarts zou gaan.
Maar God wat was ik woest op mijn moeder, voor zoveel onnadenkendheid, volgzaamheid, stupiditeit!

Dromen over uitvallende kiezen wijst, zo leert ons het meest basale droomuitlegboekje, op verlies van kracht.
Wat niet helemaal vreemd is, gezien de laatste dagen.
Niettemin is het bijzonder bevredigend dat het mooi wel mijn moeders schuld was, dat ik mijn krachten verloor.

14 | 06:12 You-time

Zo.
En vertel me nou maar eens hoe het met u gaat.
Kerstgewijs.
Of u een Nordman-spar hebt, dat schijnt de laatste hit te zijn, of een plastieken.
En ook één extra voor de kinderen/in de hal/in 's mans werkkamer?
Kerstkaarten, zelfgemaakt met gekleurd zand en glittertjes?
Is er iemand hier die gewoon Chanoeka viert? Of past Joods-zijn niet in de Puckse doelgroep?
Ben ik de enige die altijd dacht dat het om een plukse wet ging, tot er ergens in een actualiteitenprogram letterlijk pluk-ze wet in beeld stond?
En los van kerst.
Hoe is het met uw gezondheid, uw werk, uw vrinden, relatie? Nog vreemdgegaan, ontslagen, uw beste vriend als eerbetoon opgepeuzeld en daarbij een voedselvergiftiging opgelopen?
En hé, verzin zelf eens een fijne vraag en geef daar antwoord op!

Dit stukje had trouwens jij-tijd moeten heten, vanwege het leuke klinker-rijm.
Maar ik noem u per definitie u en geen jij, en u-tijd klinkt voor geen meter.

3 | 10:47 Review

Ik durf tegenwoordig in mening af te wijken.
Bij het lezen van een recensies zeg ik voluit 'Onzin!'. Ik laat me niet meer zo makkelijk overhalen, verword niet altijd tot het trillende lammetje: 'Oh.. ok.. dan zal ik wel gewoon geen smaak hebben, of nog moeten groeien..'. Er zijn tijden waarin ik zelfs de ander domheid verwijt. Zij hebben niets van het verhaal begrepen, een clou gemist.

Af en toe.
Niet face-to-face, niet hardop in gezelschap. Mijn moeder heeft altijd gelijk.
But there's progress.

4 | 12:11 Winst

In die tijd namen orkanen bezit van haar borst.
Geweld baande zich een weg naar buiten, zij hoestte en schreeuwde, schreef en praatte.
Zij verloor haar stem en gewon een vriend, en zijn naam was A.
Het was februari 2002 en haar buikspier brak onder het gewicht van de stormen.
Lullig.

Hoesten geeft spierpijn, merk ik ook nu weer.
Maar zou je er dan tenminste killer abs aan overhouden?

14 | 01:42 Mietje

Zo koud
Zo ontzettend koud
Bij elke beweging rillingen; elke keer dat ik opsta, al is het maar om naar de wc te gaan, tijden nodig om weer warm te worden.
Pijn. En zo moe. Klam en warm, en alles jeukt zo. Alles prikt en alles jeukt.
Mijn haar moet eraf, al mijn haar, geen sprieten meer in mijn gezicht want ik word er zo naar van.
Pijn.
Ik kan niet slapen, mijn keel zit dicht, ik wil slikken maar het lukt niet, maar ik ben zo moe en alles is teveel.
Uren tegen de verwarming aan, en als ik mijn ogen open doe zijn er minuten voorbij.
Losse dwarrelige minuten, en als ik op de klok kijk lig ik al uren te woelen.

Als een simpele verkoudheid dit effect op me heeft ga ik het nog zwaar krijgen.

9 | 10:45 Plot-twist-twist

Aha. Kijk, dat verklaart een hoop.
Bij deze liturgie maken ze gebruik van een wat gesimplificeerde bijbelvertaling, waarin het de indruk wekt dat het 24ste vers eindigt met de regel "Toch had hij geen gemeenschap met haar."

Blijkt helemaal niet zo te zijn.
Getuige de NBG-vertaling gaat het aldus:

24 Toen Jozef uit zijn slaap ontwaakt was, deed hij, zoals de engel des Heren hem bevolen had en hij nam zijn vrouw tot zich.
25 En hij had geen gemeenschap met haar, voordat zij een zoon gebaard had. En hij gaf Hem de naam Jezus.

Hetgeen wel even heel wat anders is.

3 | 08:06 Plot-twist

Mooi sprookjesachtig allemaal, dat Matteus 1: 18 - 23.
Rechtschapenheid, gewetenswroeging, engel, maagd, dit-alles-is-geschied, hoera.

Maar dan het laatste vers:
Ontwaakt uit de slaap deed Jozef zoals de engel van de Heer hem bevolen had en nam zijn vrouw tot zich.
Toch had hij geen gemeenschap met haar.

Wat in vredesnaam is het verschil tussen 'een vrouw tot zich nemen' en 'gemeenschap hebben'?
Hebben ze nou wel of geen seks??

3 | 09:58 Toekomstmuziek

Als het straks inderdaad MS blijkt te zijn is het eerste wat ik doe, na Het Grote Wenen, alle voorgangers van mijn werk aanschrijven. Dat ze nou g*dverd*mme (daar kan ik beter een ander woord kiezen) eens hun liturgiegegevens op tijd aanleveren, aangezien het best eens kan zijn dat ik een Aanval krijg en dat ik dan niet meer, zoals nu, op het allerlaatste moment nog eens kan gaan ploeteren.

Dat zal ze leren.

§ | 03:24 Werelden

Blijkt iedereen nog wakker te zijn.

16 | 18:00 Neuroloog (2)

Hij vroeg van alles over dingen die niets met mijn ogen te maken hadden. Stelde gerichte vragen: heb je dit, heb je dat?
Ik had me hier niet op voorbereid. Mijn gedachten waren rommelig, mijn antwoorden vaag.
Neuritis optica, was uit één van de onderzoeken gebleken. ‘In vijftig procent van de gevallen wijst dat op.. en in combinatie met je andere klachten...’ - ik lachte hem recht in zijn gezicht uit.

Zo zie je maar: angsten zijn nergens goed voor.
Je denkt voorbereid te zijn: op een hersentumor, op gruwelijke zeldzame ongeneeslijke aandoeningen, spierziekten en ‘gewoon psychisch’, en dan is het net het enige waaraan je werkelijk nog nooit een gedachte hebt gewijd.

In vijftig procent van de gevallen, maar als ik Google mag geloven is dat eerder negentig procent.

Na thuiskomst probeer ik mijn hoofd weer helder te krijgen, zijn vragen en mijn antwoorden letterlijk op een rijtje te krijgen, maar de chronologie laat me wat in de steek.
Ik bel de assistente van de huisarts en vraag om een uitdraai van mijn dossier over het laatste jaar.
Al die klachten die psychisch waren.

Ik leg het overzicht naast lijstjes symptomen van internet, uit fora en informatiesites.
Sinds mei dit jaar: plotseling gezichtsverlies, tintelingen in benen en armen, duizeligheid, totale verkramping van handen, weer duizeligheid, tintelingen in buik en vingers, overgevoelig gehoor.
Ik zie overeenkomstige termen in beide overzichten: visusverlies, rugpijn, tintelingen, paresthesie, nystagmus, pijn bij geluiden.
Maar bij plan van aanpak staat in mijn dossier bijna altijd: 'expectatief'.
Afwachten.

Behalve bang word ik nu vooral heel, heel erg kwaad.
De huisarts kent mij ongeveer 12 jaar. In die jaren heeft hij me leren kennen als een nerveus wrak, een zeer frequente patient. Met klachten die in soort op één hand te tellen waren: spijsvertering, huid, hormonen, luchtwegen en gewrichten.
Spijsvertering was eigenlijk altijd psychisch, huid was seizoensgebonden en vroeg om cortison-crème, hormonen gingen naar de gynaecoloog, luchtwegen waren gewone verkoudheden met bijhorende medicatie, gewrichten zitten vanaf mijn geboorte wat wankel in elkaar en kregen een verwijzing voor de fysiotherapeut.

Vijf bekende groepen. Vijf bekende oorzaken en te nemen stappen.
En ineens kom ik binnen een half jaar met klachten van een totaal andere aard. Ernstige klachten.
En geen moment komt de huisarts op het idee dat het iets anders zou kunnen zijn dan psychisch, dan vermoeidheid, griep of gestel.

De MRI moet nog komen.
Misschien, hopelijk, is daar niets op te vinden.
Misschien is het allemaal wèl psychisch. Is het puur toeval, deze plotse samenkomst van vreemde kwalen. Was het inderdaad gewoon ischias, evenwichtsorgaan, spanning.
Maar dan nog vind ik het onvergeeflijk dat de huisarts het zo vlot als zodanig heeft laten gaan. Er is een grens, tot waar je de 'wat nou als..'-angsten mag wegwuiven.

7 | 06:51 Aansprakelijk

Op het meer praktische vlak:

Ik heb nu lang genoeg gewacht op mijn vader. 27 Jaar om precies te zijn. Ik geloof niet dat het er nog inzit.
De ziektekosten, dat kwam af en toe, als een soort zondagmiddagijsje. Soms een jaar wel, dan weer jaren niet. Net als de schoolmelk. Maar die WA, ik zie het niet meer gebeuren.

Nou kan een baby nog relatief weinig schade berokkenen, maar naarmate ik ouder word neemt mijn klunsgehalte alleen maar toe. Het feit dat mijn fiets een slag in het wiel heeft zo groot als.. nou ja: zó groot dat mijn fietsrichting volledig afhankelijk is van de grillen van het wiel, werkt in deze niet bepaald bevorderend.

Het wordt dus tijd voor een eigen verzekering.
En daar gaat u me bij helpen!
Een taak! Hoera!

Wat ik wil weten:
- Is het mogelijk een WA-verzekering zònder compleet familieblij pakket af te sluiten, dus: zonder levens- en inboedelverzekering erbij?
- Issutduur? Kom me niet aan met: het is duurder om zelf die auto te betalen waar je net tegenaan bent gesmakt - geen geld is geen geld. Noodzaak of niet.
- Welke verzekeringsmaatschappij staat goed bekend / zou u mij aanraden?
- Kan iemand aan Achmea vertellen dat ze werkelijk de slechtste website hebben die ik in tijden heb gezien, dat het een complete ruïne is in Firefox?

Roept u maar.

1 | 01:13 Slaap zacht, droom fijn

Dingen die je niet moet doen, vijf minuten voor het slapengaan: Googlen op 'lumbaalpunctie' en patientenfolders lezen.
Voor je het weet zit je een uur later nog rechtovereind in bed, krop in de keel, je intens bewust van elke centimeter rug.

Koest maar, het is nog helemaal niet zeker dat het hoeft.
Eerst de MRI, de 30e.
'Beurt niks. Komt goed.

12 | 11:35 Barbarij

(...)

In oktober hebben kinderartsen van het Academisch Ziekenhuis Groningen een protocol opgesteld om in zeer uitzonderlijke gevallen het leven van jonge kinderen te kunnen beëindigen. Het ziekenhuis verwacht dat het in heel Nederland om tien tot vijftien kinderen per jaar gaat die ernstig en uitzichtloos lijden.

De presidentsverkiezingen hebben conservatief Amerika goed gedaan. Men spreekt zich uit. Het anti-abortusfront denkt dat het nu een overwinning kan boeken. Religieus-rechtse kringen zien het protocol van Groningen als hoogste vorm van 'barbarij' dat in bijbehorende termen moet worden veroordeeld.

'Het protocol van Groningen', aldus Hugh Hewitt, presentator van een nationale radioshow, 'had bovenaan de agenda van de Wannsee Conferentie kunnen staan.' Op 20 januari 1942 besloot de top van nazi-Duitsland in villa Wannsee in Berlijn tot uitroeiing van de joden.

Het kwaad dient niet alleen te worden veroordeeld, het moet ook worden bezworen. John Mark Reynolds: 'Sommige mensen kijken naar Nederland en vinden het aantrekkelijk. Maar Holland is een vastgelopen maatschappij. Het staat vijandig tegenover het voortbrengen van baby's. Het land heeft een cultuur van de dood omarmd.'

(...)

Volkskrant, 9 december 2004 (reg. req.)

Dat Holland een vastgelopen maatschappij is geef ik onmiddellijk toe.
Maar mijn god, is één van deze sprekers wel eens in een gezinsvervangend tehuis voor meervoudig gehandicapte kinderen geweest? Heeft één van hen weleens een kind gezien dat niet kan praten, niet kan lopen, niet zelfstandig kan eten of drinken of ademhalen, doof en blind is, de ene na de andere infectie heeft, tientalle epileptische aanvallen op een dag heeft, zich hoegenaamd niet bewust is van zijn omgeving?
Me dunkt dat die tien tot vijftien ouderparen per jaar zielsdankbaar zijn voor dit protocol van Groningen.

10 | 16:59 11 Buisjes

En wat is uw bloedaftaprecord?

8 | 11:09 Neuroloog

Yep. That went well..

5 | 19:02 Nadenken tot stof

We hebben gestofzuigd, enige weken geleden. Wel vaker hoor, maar dit was Groots.
We hadden het dertig-jaar-oude tapijt verwijderd, en dat was een beetje ontbonden, van onderen. Over de hele oppervlakte van de gang lag een laag van pakweg een centimeter dik stof, vh. tapijtonderkant. Het tapijt zelf was niet meer dan een dun lapje gewoven draad.
De stoflaag hebben we toen opgezogen, en ineens deed de stofzuiger niets meer.
We hebben zijn dak geopend, en in zijn buikje was de hele zak leeggelopen. Of ontploft. Tot in elke uithoek van de zuiger zat stof. En dat was het einde van het nog redelijk nieuwe apparaat.

Waarmee ik maar wil zeggen dat ik echt wel wil schrijven, hier.
Er zitten zat logjes in mijn hoofd, genoeg momenten waarop zinnen zich als vanzelf aaneenrijgen. Maar op de een of andere manier lukt het niet ze ook daadwerkelijk neer te schrijven. Nieuwe woorden komen, verdringen de eerdere, verwarren zich, verstoppen alles.
Eén plus één is twee is honderd is miljoen is nul.
Ik zit en zwijg.
Terwijl ik, het beeld van de overleden stofzuiger voor ogen, er beter aan zou doen mezelf tot spreken te dwingen.

3 | 19:45 Karakteristiek (3)

We, moeder en vader en ik, hadden het over 'exotisch'.

Puck: Exotisch, dat is.. dat is Morena Baccarin. Klein en fijn en toch sensueel en donker en met kettingen om de buik.

PaPuck: Kettingen om de buik? Dat zijn galeislaven.

8 | 13:07 Weledelzeergeleerd

De brief aan de specialist openstomen omdat je wilt weten wat de verwijzer erin heeft gezet.

En dat ie dan vlam vat.