Geachte Heer, Mevrouw,
Bijgesloten een retournering van een DVD-box, ‘Angel seizoen 1-5’.
Dit artikel is beschadigd.
De box is nog ongeopend; maar ook zonder het cellofaan rondom de box te openen is te zien dat het deksel van de box is losgescheurd. Zo te zien is het eenzelfde soort beschadiging als bij het vorige exemplaar dat ik ontving en retourneerde.
Dit is nu de derde keer dat ik dit artikel vanwege een beschadiging heb moeten retourneren.
Ik vind dit hoogst onaangenaam.
Behalve dat ik nu al drie keer teleurgesteld ben, zorgt het voor een hoop extra werk van mijn kant. Om nog niet te spreken van de bijkomende kosten.
Ik heb de box bij u besteld omdat u hem voor een veel lagere prijs aanbood dan andere winkels. Inmiddels heb ik dat verschil in prijs ruimschoots moeten terugbetalen in de vorm van telefoonkosten en correspondentie- en verpakkingsmateriaal, voor de telefoontjes naar uw klantenservice, het schrijven van bijgaande brieven en opnieuw inpakken van de box.
Als het zover komt dat u überhaupt niet in staat bent om mij een gaaf exemplaar van de DVD-box te leveren, zie ik mij bovendien genoodzaakt het artikel alsnog elders aan te schaffen, tegen een hogere prijs.
Tengevolge van ziekte heb ik maar een beperkte energievoorraad. Het werk wat het doen van deze ene bestelling me kost kan ik me niet veroorloven.
Maar ook zonder lichamelijke beperkingen is dit alles zeer hinderlijk en wat mij betreft onacceptabel.
Tot nog toe was ik over het algemeen zeer tevreden over de service van uw winkel. De gang van zaken bij deze laatste bestelling heeft die tevredenheid en het vertrouwen echter een flinke knauw toegebracht.
Ik verzoek u dringend om hetzij erop toe te zien dat ik een onbeschadigd artikel ontvang, hetzij mij een tegemoetkoming te bieden in de extra gemaakte en nog te maken kosten.
In afwachting van uw reactie,
Een furieuze Puck
Vorig Archief - Volgend Archief
woensdag 31 maart
1 | 11:21
Vampier (maar dan anders)
woensdag 24 maart
8 | 19:20
Vampier
Aan X. En u. Omdat soms, hoe tegenstrijdig ook, het blootgeven minder naakt voelt als iederéén kijkt.
De winter is een zware deken, die verstikt en verlamt. Die, behalve een gillende angst, alle energie wegzuigt, wegvaagt.
Te duister om zwart te zijn. Stil, zwijgend, verdwaald.
Ik snap het nu, hoe het gaat. Hoe het elk jaar gaat.
Met de lente komt het geluid terug, het leven; maar het leven is een nachtzwarte draaikolk van doodsverlangen. Het geluid is lawaai; schreeuwend, brullend. Agressief.
Zoals de bloemen boven de grond komen, net zo energiek en driftig klauwt de doodsnood en depressie zich bij mij naar buiten. Het is in deze stemming dat ik regelmatig het stuur van mijn fiets vaster grijp, om te voorkomen dat ik mezelf, bij wijze van uiterste krachtmeting, onder een auto rijd. Crash 'n burn, geweld zoekt geweld.
En het denken begint, de woorden stromen.
Omdat ik de laatste maanden steeds verder ben weggedreven van mezelf en de wereld, uit het leven; me zeer effectief heb afgesloten en vervreemd van alle sociale contacten, inclusief mijn psych; en de weg naar niets of niemand zo gauw weet terug te vinden, drop ik mijn laatste inzicht bij u.
Dit is wat ik me realiseerde:
ik wil iemand verleiden, met mijn passie en kracht, met mijn persoonlijkheid, charme, intellect.
Verleiden en betoveren.
En dan, die ander voor me gewonnen, wil ik bij hem wegkruipen. Nee, niet wegkruipen: ik wil opgeslokt en weggevaagd worden. Ik wil me begraven in zijn armen, zijn omhelzing, dag en nacht. Maar: volledig aseksueel. Gekoesterd worden.
Ik wil slapen, ont-boren worden. Sterven, de rest van mijn leven. Volledig in controle alles uit handen geven.
De koestering is een doel op zich. Niet om andermans energie is het me te doen; niet een me opladen en optrekken aan de ander om daarna verder te gaan - hoewel dat al ziek genoeg zou zijn.
Nee: ik wil komen om te kunnen verdwijnen en eenmaal verdwenen altijd blijven bestaan.
So there.
En nu mag u me vertellen: waar komt dit vandaan, en hoe kom ik ervan af?
Aan X. En u. Omdat soms, hoe tegenstrijdig ook, het blootgeven minder naakt voelt als iederéén kijkt.
De winter is een zware deken, die verstikt en verlamt. Die, behalve een gillende angst, alle energie wegzuigt, wegvaagt.
Te duister om zwart te zijn. Stil, zwijgend, verdwaald.
Ik snap het nu, hoe het gaat. Hoe het elk jaar gaat.
Met de lente komt het geluid terug, het leven; maar het leven is een nachtzwarte draaikolk van doodsverlangen. Het geluid is lawaai; schreeuwend, brullend. Agressief.
Zoals de bloemen boven de grond komen, net zo energiek en driftig klauwt de doodsnood en depressie zich bij mij naar buiten. Het is in deze stemming dat ik regelmatig het stuur van mijn fiets vaster grijp, om te voorkomen dat ik mezelf, bij wijze van uiterste krachtmeting, onder een auto rijd. Crash 'n burn, geweld zoekt geweld.
En het denken begint, de woorden stromen.
Omdat ik de laatste maanden steeds verder ben weggedreven van mezelf en de wereld, uit het leven; me zeer effectief heb afgesloten en vervreemd van alle sociale contacten, inclusief mijn psych; en de weg naar niets of niemand zo gauw weet terug te vinden, drop ik mijn laatste inzicht bij u.
Dit is wat ik me realiseerde:
ik wil iemand verleiden, met mijn passie en kracht, met mijn persoonlijkheid, charme, intellect.
Verleiden en betoveren.
En dan, die ander voor me gewonnen, wil ik bij hem wegkruipen. Nee, niet wegkruipen: ik wil opgeslokt en weggevaagd worden. Ik wil me begraven in zijn armen, zijn omhelzing, dag en nacht. Maar: volledig aseksueel. Gekoesterd worden.
Ik wil slapen, ont-boren worden. Sterven, de rest van mijn leven. Volledig in controle alles uit handen geven.
De koestering is een doel op zich. Niet om andermans energie is het me te doen; niet een me opladen en optrekken aan de ander om daarna verder te gaan - hoewel dat al ziek genoeg zou zijn.
Nee: ik wil komen om te kunnen verdwijnen en eenmaal verdwenen altijd blijven bestaan.
So there.
En nu mag u me vertellen: waar komt dit vandaan, en hoe kom ik ervan af?