8 | 19:43 Ontnuchtering

Apollo heet C. van zijn voornaam.
Dat was al moeilijk te verkroppen.
Ik liet alle mogelijke heren-voornamen met een C mijn gedachten passeren, maar vond er geen een die bij een Apollo kon passen. Ze waren of te aards en stabiel, of te boers, of te amerikaans. Er was geen enkele C-naam die passie en poezie in zich droeg.
Maar ja, zijn achternaam was nog veel erger, gelijk aan die van een bekende Haagse middenstander, dus Apollo was hij en Apollo zou hij blijven.

Zojuist stond ik in mijn moeders oude werkkamer. Ik keek naar de overkant, en merkte dat ik vanuit deze kamer recht in Apollo's keuken kon kijken.
In de keuken, recht boven de magnetron, hing een TV.

Apollo is met een smak van zijn voetstuk gevallen en verworden tot één van de beelden in de hal van het gymnasium.
Neusloos, armloos, vol viltstift en met een stuk kauwgom waar vroeger zijn geslacht zat.

4 | 12:03 Klokje thuis

Winkeltje; het uitpakken van voorraden en bestellingen.
Gedachteloos beet ik het plakbandje van de zak mandarijnen door.
Puck dan toch!, sprak ik mezelf vermanend toe; hoe zou je het vinden als de groenteboer dat deed?!
'Ieuw!!', antwoordde ik; gevolgd door een pruttelend: 'ja maar ik ben schóón..!'

Mooi hoor. Dubbele standaarden.

4 | 06:52 Flexibel

‘vanalles’, heet mijn algemene mp3-mapje, waarin alle liedjes zitten die niet direct in een categorie zijn te plaatsen.
Een map die almaar voller wordt, waaruit ik niet kan kiezen, die ik dus af en toe maar in zijn geheel in Winamp zet.
En zo kan het zijn dat ik 's ochtends in de vroegte naar Bump, Bump, Bump luister (B2K feat. P. Diddy), daarna naar een stuk met de bestandsnaam Bach-Busoni-Chorale Prelude Nun komm der Heiden Heiland-Horowitz.mp3 en vervolgens naar een duet van The Beegees en Barbara Streisand.

Who needs shuffle.

8 | 21:59 Proest

Vrouw-lief en ik telefoneerden en waren melig.
Maar ik had dorst.
‘Nu even niets zeggen’, zei ik streng; ‘ik moet drinken.’
Het bleef enige seconden muisstil.
En toen: 'kiele kiele...'

Kamillethee tot in mijn haar.

21 | 08:26 Vol

Kan iemand mij uitleggen hoe het in vredesnaam mogelijk is dat mijn mapje Temporary Internet Files 969 Files en 64 Folders schijnt te bevatten, met een gezamelijke grootte van 600MB?
En belangrijker nog: hoe krijg ik dat opgeschoond, gegeven dat als ik klik op het mapske, ik alleen maar 6 cookies zie (terwijl ik mijn FolderOptions duidelijk heb gezet op 'Show hidden files and folders', inclusief alle equivalenten)?

6 | 20:31 Dringend

't Is wat kort dag, maar is iemand van de mij reeds bekenden onder u * toevallig in de gelegenheid om voor mij Billy Elliot op te nemen?
Ik had een band opzij gelegd, al een week lang. Maar nu blijkt dat de band ziek is, tegen het sterven aan.
De film begint om 22.17 vanavond, op Nederland 1, en duuurt tot 0.00 (aldus de gids).
Mijn dank zal groot zijn, uw plaats in mijn hart voor eeuwig gewaarborgd. Later als ik groot en rijk ben en in bezit van een eigen eiland krijgt u een standbeeld.
Verzend- en materiaalkosten worden vanzelfsprekend vergoed.

* Als u niet reeds op enigszins vertrouwlijke voet met mij bent heeft het weinig zin te reageren. U zou mijn adres niet krijgen, en de band zou mij dus nooit bereiken.

4 | 14:10 Geduld is een schone zaak



De vraag is wie er eerder is: de download, of de jaarlijkse herhaling op Net5.

2 | 07:16 Moederkloek

Vlak voor ik om vier uur naar bed ging brandden zijn lichten nog. Toen ik iets na vijven even wakker werd waren ze uit.
Goddank, dacht ik; hij is gaan slapen.
Om halfeen liep hij op het balkon. Haar recht omhoog, slaapdronken passen, alleen een donkerblauwe boxershort aan.
Daarna niets meer. Ik bedoel, Cockie-lief, dat er daarna geen beweging meer op het balkon te ontwaren was. (En waarom zegt mijn vrouw daar niets van, als mijn vaste corrector??)

Gedurende de dag betrapte ik mezelf op korte blikken door mijn raam, naar de overkant.
Er was geen beweging te zien, geen licht. Naarmate de avond vorderde keek ik steeds vaker, en steeds gespannener.
Eindelijk, om 2 uur vannacht, ging er lichten aan. Keuken, werkkamer, woonkamer.
Ik herademde. Ontspande. En viel in slaap.

Vijftig meter afstand, één dag lang, en ik loop al over van bezorgdheid. Terwijl de beste man inderdaad best gewoon nachtdiensten zou kunnen draaien.
Het wordt hoog tijd dat ik een weeshuis begin. Dan kan ik mijn zorgen tenminste over een kind of twintig verdelen.

9 | 02:46 Impuls

In de flat hier recht tegenover staat een soort Apollo. Een schitterende, shirtloze, maar hyperactieve Apollo.
Alle lichten zijn aan, hij loopt van kamer naar kamer, ruimt op, doet de vaat, rookt sigaretten op het balkon. Strijkt en vouwt wasgoed op. Stofzuigt.

Ik heb zijn postcode uitgerekend, van daaruit zijn naam achterhaald. En mobiele nummer. Ik heb een smsje gestuurd, of hij ook zo slapeloos is. Hij antwoordt niet, wat misschien ook maar goed is.

Gebrek aan slaap doet rare dingen met een mens.

Een halfuur later.
Impulsen zijn foute dingen, zo leert een vergelijking tussen de verschillende telefoongidsen en zoek-op-nummersites. De mijnheer van het gevonden mobiele nummer zat blijkbaar in-between huizen. Hij is verhuisd, woont nu bij mij in de straat, zal ongetwijfeld vast in slaap zijn maar heeft morgenochtend wel mijn nummer. Apollo woonde eerst aan de andere kant van Den Haag en staat alleen met een vaste lijn in de gids. Fuck...)

4 | 16:56 Evolutie en degradatie

Vroeger wist ik alles.
Niet gehinderd door kennis of bescheidenheid fantaseerde, speculeerde, analyseerde en blufte ik mijn weg door het leven.
Met lange betogen vol erudiete volzinnen overweldigde ik mijn ouders; wantrouwende, twijfelende of ongeruste vragen beantwoordde ik koeltjes en uit de hoogte met een ‘dat heeft de meester gezegd’; ‘dat weet ik niet meer, ik lees zoveel’; of: ‘ik kijk tv’. Met de nadruk op ik - mijn ouders hadden geen tv, ik keek bij de buren en wisten zij veel wat er daar allemaal werd verteld?
Mijn moeder, in haar onzekerheid, ging ervanuit dat ik altijd gelijk had.

Nu ik wat volwassener ben, de blik opener en me meer bewust van mijn eigen feilbaarheid en ik bovendien de beschikking heb over meer bronnen, zowel fysieke als digitale, heeft mijn moeder het licht gezien.
Licht uit het verleden.
Tegenwoordig heb ik in haar ogen per definitie ongelijk, tenzij anders bewezen. Dit met behulp van een Raad van Advies, bestaande uit partijdige deskundigen en ondeskundige vrienden. Waarbij, vanzelfsprekend, de mening van de laatste groep het zwaarste telt.

6 | 12:23 30, 31, 28 of 29

Ik denk dat het Juffrouw van Gils was die het ons leerde. Of misschien al Juffrouw IJzendoorn. In klas 4 resp 3 van de lagere school.
Het ging als volgt:

Dertig dagen heeft November
April, Juni en September
De overige hebben er dertig-en-één
Behalve Februari alleen
Want die heeft er vier-keer-zeven
En in een schrikkeljaar nog één daarneven.

(Speciaal voor Mandy)

14 | 06:42 Som

‘Over acht weken.. dus dat is 56 plus 27 is 83 augustus is 52 september is 22 oktober... ok...’

..en dan kijken mensen mij heel, heel raar aan.
Spottend lachje: “83 augustus??? Augustus heeft maar 31 dagen hoor!”

Maar is dit nou werkelijk zo'n vreemde methode..?

4 | 15:53 Kwaliteit

Zou de psycholoog weten dat zijn patiënten terugkomen, niet omdat hij zulke geweldige resultaten boekt, maar gewoon omdat hij zo verdomd charmant is..?

14 | 09:01 Saampies

Het is tijd voor teamsport, zo heb ik besloten.
Nou is het probleem alleen dat ik geen grein van sport afweet.
In een ver verleden heb ik handbal gespeeld. Ik was vaste keeper en ik was best heel goed, voor mijn sportdoen. Maar mijn voornaamste streven was toen, behalve ballen uit het doel houden, om zo ver mogelijk uit de buurt van Oppertreiteraar Jaqueline te blijven, zonder daarbij de wonderschone Aukje uit het oog te verliezen. Meer wist ik niet van club of sport.
De paar verenigingssites die ik tot nog toe heb gezien spreken echter over Dames 1, 2, 3 en 4, over divisies, competitie, promotie, degradatie.

Mijn enige criterium was eigenlijk: dicht bij huis, zodat ik er zelf heen kan; en geen (uit)wedstrijden, in verband met drama's van obscure sporthallen net buiten Naaldwijk (1 bus per uur) en dat soort ongein
Soort sport maakt niet uit.
Maar wat moet ik met al die termen?

Kunt u mij wellicht de ins en outs van teamsport en verenigingen uit de doeken doen, en mij bovendien vertellen of het überhaupt mogelijk is om sport te beoefenen zonder wedstrijden te hoeven spelen?

14 | 06:11 Bij af

Op zondagochtend je computer aanzetten.. en nog eens aanzetten.. en nog eens en nog eens en nog eens en er dan achter komen dat er wel èrg weinig gebeurt als je die aan-knop indrukt, is niet fijn.
Op maandagmiddag 56 euti moeten neertellen voor een nieuwe voeding, omdat alle goedkopere versies uitverkocht zijn (want je was één van de twintig hagenaars die met een bij het onweer gesneuvelde voeding bij de computerzaak kwam) is nog veel minder fijn.
Maar goed, we zijn er weer.

Ook gisteren: controle bij de oogarts.
Was mijn visus eind juni nog 50% links, 70% rechts; nu zat ik op 30 resp 50.
De oogarts was not amused (ik al weken niet), maar ze snapte ook niet wat de oorzaak kon zijn. Met mijn medicijnen ben ik inmiddels bijna een maand gestopt.
30 September een afspraak bij de optometrist. Een superspecialist, noemde de oogarts die. We zullen zien.

Voor het eerst in twee weken weer gesport, met een spierkracht als was het de eerste keer in mijn leven.
Voor het eerst in twee weken weer yoghurt gegeten zonder te kokhalzen. Drie potten biogarde en drie pakken yoghurt kon ik weggooien. Evenals een pakje roggebrood, heel veel groente, heel veel fruit. Maar we eten weer.
Voor het eerst in twee weken weer werken, straks.
Vanaf vanmiddag weer elke dag alleen naar buiten, stukjes fietsen. Als was het de eerste keer in mijn leven.

Er kan een hoop kapot gaan in twee weken.

19 | 08:40 Explosie

'Morgen, medehagenaars; is u ook wakker geworden vannacht, of was het een heel plaatselijk onweer..?

5 | 13:03 Fragmentarisch

Telefoon.
Mijn moeder neemt op.

Met A.B., met wie spreek ik..?
Aa.. Bé..
Dat geeft niet. Probeert u het nog eens.
Nee maar wacht, misschien heeft u wèl goed gedraaid. Misschien moet u een X. hebben. Die wonen hier ook!
Ja. Een ogenblik, ik zal..
- of nee wacht. Wilt u een Meneer of een Mevrouw X ?
Nee, dan kan het niet. Het spijt me. Die is er vanavond weer.

Even tevoren hadden we een lang gesprek gehad over het vermoede moment van mijn vaders totale doordraaien.
Dat geloven mensen nooit, dat hij degene is die doordraait..

4 | 02:21 Basis

Worteltjes
Prei
Aardappelen

Nieuwe schriften
Nieuwe boeken
Schoolagenda

Sneeuwklokjes
Krokussen
Zomergras

Eikeltjes
Herfstbladeren
Bos

& Meer

12 | 13:03 Assemblage

Mensen vragen me weleens: 'Puck, wat is toch die liturgie die je steeds noemt?'

Dat zal ik u vertellen.

In Den Haag zit een fijne instelling die Mensen Met Een Psychiatrische Achtergrond een dagbesteding geeft. Anders dan therapie, dat is.
Gezellig samen koffiedrinken of handwerken of basketballen.
Of Arbeid.
Kaarsenmaken, vogelhuisjes bouwen, Assemblage&Emballage. De volgende keer dat u een Sorbo-sponsje uit zijn verpakking haalt, denk dan eens aan de Gekken van Den Haag.
Afijn.
Deze instelling heeft ook een afdeling voor licht administratief werk, en daar kwam ik in mei 2002 terecht. Ik zou liturgieboekjes gaan samenstellen, voor twee oecumenische Haagse kerken.
Zo gezegd, zo gedaan, tot op heden.
In het begin had ik een begeleider, dat was ik alweer vergeten; tegenwoordig werk ik geheel zelfstandig. So knap.

Ik krijg elke week twee stapels papier, van twee voorgangers (er zijn een stuk of twaalf elkaar afwisselende voorgangers, een janboel van katholiek, hervormd, gereformeerd en ongeschoold - dat we ons vooral niet teveel hechten), met gebeden en lezingen en liedekes.
Ik moet dat alles netjes in Publisher zetten - of nee.
Hier komt de complicatie.

Het is de bedoeling dat ik de kopjes in Publisher zet:

Woord van Welkom

Aansteken van de Paaskaars

Gebed

Etc.
Onder 'gebed' laat ik dan een heel stuk open, net als onder 'Zingen: Gezang 89' of Eerste Lezing: Lucas 10: 25—37. Als ik klaar ben met de kopjes print ik het gatenkaas-documentje uit.
Ik pak mijn schaartje en mijn prittstift, ik knip het Gebed en Gezang 89 en Lucas 10 vers 25 tm 37 uit de aangeleverde papieren en plak ze in de opengelaten gaten.
Mijn collage haal ik door de copieermachine, en voilà: wij hebben een boekje.

Hier kwam mijn perfectionisme in opstand.
Behalve dat dit hobbiëren een snertklus is, heb je nooit precies het goede formaat gat overgelaten. Liedjes zwemmen, lezingen komen in de verdrukking. En er is altijd een lettertype-afwijking. Heel frustrerend, heel slordig allemaal.
Dus op een goede dag begon ik de gebeden uit te typen.

Het mocht niet, uittypen, in verband met fout-gevoeligheid. Maar gebeden waren korte dingetjes, daar kon niet zo veel mee fout gaan.
Toen kwam ik erachter dat veel lezingen gewoon online staan. De hele NBG-vertaling, sowieso, en ook veel van de moderne troep. Je googlet gewoon op een zin als "Meester wat moet ik doen om het eeuwig leven te verwerven?" en zie daar.
Het hele liedboek der kerken, inclusief psalmen, stond ook online (die zijn op een gegeven moment weggehaald en net op tijd door mij in veiligheid gebracht en lokaal opgeslagen), dus het uitschrijven der liedteksten was de volgende stap.

Tot dat moment deed ik al mijn werk nog op de werklokatie. Ik ging er twee keer per week heen, typte me een paar uur suf en leverde mijn werk af.
Maar na een jaar stortte ik een beetje in. Ik weet niet meer waarom, ik stort zo vaak in, maar in dit geval had het een vrij grote impact op mijn werk.
Ik durfde er niet meer heen, namelijk.
Ik bleef elke keer maar heel even, typte een beetje, raffelde af, copieërde alle aangeleverde en op dat moment aanwezige liturgiegegevens en nam die mee naar huis. En werkte daar.

Hoe meer ik thuis werkte, hoe uitgebreider en grondiger ik het werk deed. Tot op het punt dat ik het programma Sibelius downloadde en ook een deel van de bladmuziek van de liederen ging uittypen. Omdat digitale plaatjes van liederen zoveel makkelijker zijn in te voegen dan het handmatig plakwerk.

Dat ging het afgelopen jaar zo door.
Ik ben nog steeds te opgefokt om uren op lokatie te werken, thuis werk ik rustiger, thuis heb ik mijn lijstje bookmarks van fijne kunstsites met theologisch verantwoorde plaatjes.
Och och, het zijn ware meesterwerkjes, mijn liturgieën. Een uur of tien werk, per stuk, dat wel.

Inmiddels was mijn directe bazin met zwangerschapsverlof gegaan, en vervangen door een engel van een dame die mijn werk nooit had gedaan, en geen idee had wat het precies inhield. En dus ook niet doorhad hoe ik de boel liep te flessen.
K., de zwangere, zou het meteen zijn opgevallen dat het niet helemaal klopte dat ik gemiddeld een half uur per week aanwezig was maar elke keer twee boekjes afleverde. L. dacht alleen: 'die Puck is lekker vlot klaar'.

Dacht.
Tot deze week.

Tot deze week heb ik nog nooit een boekje gemist. Ik ben weleens ontzettend laat geweest, op het nippertje, maar ik heb nog nooit mijn werk uit handen hoeven geven.
Deze week was ik zo duizelig en misselijk dat ik niet zonder vallen en kokhalzen naar de het eind van de gang kon wandelen, laat staan naar mijn werk kon gaan.
En dus moest ik mijn werk overdragen.

L. heeft het gedaan.
Ik kreeg een mailtje van haar, gisteravond.

"Hoi Puck,

Gaat het al wat beter met je?
Heb vandaag met S. de 2 liturgien van as zondag gemaakt,
dat viel niet mee kan ik zeggen, volgende keer kom ik maar eens naast je zitten
om te kijken hoe het werkt want dit kan eigenlijk niet, er moet eigenlijk een
back up zijn zodat iemand jou kan vervangen als je ziek bent."

Kut.

Ik vrees dat het tijd wordt voor wat openheid van zaken, en een drastische ommekeer in werkstijl..

6 | 15:36 Stresstypen

'Afdeling Ansgstoornissen'

Zou het websitebeheer worden uitbesteed aan patiënten, bij wijze van afleiding..?

2 | 13:18 Goud

Dialoogje Jack - Tinus, vlak na de finish:

Zo'n pijn, mijn hoofd barst uit elkaar..
- Heb je zo'n hoofdpijn? Wil je van de fiets af?
Nee, naar mijn schoonmoeder..
- Ga maar snel naar je schoenmoeder dan.

Ze hadden het bijna verpest, die Nederlanders met hun steeds hysterischer sterrenadoratie.
Maar deze rustige zorgzaamheid maakt een boel goed.

20 | 15:07 Omtrek

Heeft u ook zulke totaal van elkaar afwijkende polsen, of ben ik gewoon raar gebouwd?
(15,5 cm. links tegen 16,5 rechts)

(‘heb jij de vloeibare centimeter gezien’, vroeg ik mijn moeder.
Meetlint, bedoelde ik. Complete verwarring en daaruit volgend geheugenverlies leidt tot vreemde uitdrukkingen. Wellicht vindt onze halve vocabulaire zijn oorsprong wel in een lichte mate van krankzinnigheid)

10 | 10:44 Familie-uitje

Ik hoop erg dat op de ruggetjes van de Iraakse voetballers niet alleen een achternaam staat..

8 | 09:01 Over trilhaartjes, etc (2)

Op een dieet van 1 potje appelmoes en 1 pak sinaasappelsap per dag val je in korte tijd heel veel af.
Jeuheu.
Straks maar eens een nectarine proberen. Gepureerd - in godsnaam geen vast voedsel, geen brood, geen zuivel, niets hartigs.

'Zoutkristal in je evenwichtsorgaan', het klonk zo mooi, haast poëtisch, maar ik gun het niemand.
Alsof je non-stop wagenziek bent maar niet gewoon even uit de auto kunt stappen.

5 | 14:24 Schutkleur

In de hoek van het portiek zit al een week lang een herfstblad. Een heel groot herfstblad, formaaat esdoornblad. Een heel vies herfstblad vooral; bruin en gerimpeld en oud. Meer een begin-winterblad dan een herfstblad.

Zou ik die nachtvlinder moeten vertellen dat het nog zomer is, of zal ik hem in de waan laten dat hij daar heel onopvallend zit te zijn..?

3 | 10:38 Samen uit elkaar

De telefoon ging. En ging. En ging. Ik werd er wakker van.
Mijn vader nam eindelijk aan. Vanuit mijn halfslaap hoorde ik een paar woorden. 'Slak'. 'Tuin'. 'Broodtrommel'. 'Bang'. 'Muur'.
Nou ja. Het zou wel. Blijkbaar was er een slak haar keuken ingewandeld, over de muur naar de broodtrommel toe. En zij was bang.

Een uur later stond ik naast mijn vader in de keuken.
'Hoe laat komt mama eigenlijk hierheen?'.
Pas als de slak weg is. En dat moet ik doen.
'He?! Zit ze nu in de keuken panisch naar die slak te staren??'
Hij zit op het plafond. En mama durft niet op de trap. Dus ik ga daar zo heen om hem weg te halen.

Het is goed dat ze gescheiden zijn.
Ik heb ze nog nooit zo leuk samen gezien, en mijn vader doet almaar stoerder.

6 | 00:10 Meedogenloos

‘Cut to Gil sucking on his finger as he eats peanut butter, an image that has put me off peanut butter on my whole-wheat waffles for a week now.’

OZ, is mijn laatste passie. Inmiddels ben ik zo diep gezonken dat ik afleveringen ook opneem als ik gewoon wakker en in staat tot kijken ben. Zodat ik Chris Keller kan terugspoelen en nog eens en nog eens kan afspelen.

Gelukkig is daar Television-Without-Pity.
Ik ben al bijna genezen van mijn complete Grissom-crush.

16 | 10:41 Ein Party!

Ben ik de enige die al een week lang te pas en te onpas Supertoll...!! roept..?

7 | 20:42 Schluß

‘..dat is die kwart duits bloed die in mij wakker wordt..’
‘Heb jij een kwart duits bloed???’

Dat had ik haar blijkbaar nooit verteld...

6 | 16:19 Over trilhaartjes, vloeistof en dwarsliggers

Nog steeds tollend op de benen en sinds gisteravond sterk verminderd zicht (ik wist niet dat het nog erger kon dan het al was), en dus vanmiddag naar de huisarts.

‘Je hebt een kleine obstructie in je evenwichtsorgaan. Dat kan een vuiltje zijn, of een zoutkristal. Ik kan je hiervoor helaas niets geven, het enige wat je kan doen zijn wat kleine oefeningen’

Godallemachtig. Kan ik nou nooit eens iets normááls hebben??

5 | 20:29 Recensie

Mijn ouders kijken naar het weer en becommentariëren de verschillende weermannen (m/v):

MaPuck: ..en Gerrit Hiemstra is zó mager..
PaPuck: Je kunt je niet voorstellen dat alles erin zit, wat erin hoort.. Hij zal alles wel heel klein hebben, en compact.. Klein hartje..

17 | 10:45 Weetjes

Dat weten we dan ook weer.
Als ik mijn wekker niet zet word ik wakker om negen uur.
Nog steeds dronken en zwalkend van slaap. En nog net zo duizelig als vóór het slapen. Een duizeligheid die zondagavond vanuit het niets kwam, en alleen maar erger wordt.

Bleeegh..

Wat ik me ineens afvroeg, en nee: dit staat werkelijk in geen enkel verband met de voorgaande alinea en het is puur toeval dat mijn vorige postje over duitoerisme ging:
kijkt u ooit weleens naar de duitslanden? Of naar dingen als RaiUno, TVE, TRT?
ARD en ZDF staan bij mij heel overmoedig op 16 en 17 geprogrammeerd, maar ik kan me niet herinneren daar na mijn examen (toen ik nog weleens eens naar Fliege wou kijken om luistervaardigheid te trainen) ooit te zijn blijven hangen.

4 | 13:46 Invasie (Invasion, die ~)

Zeg, zijn de vakanties in Duitsland nu pas begonnen ofzo..?

5 | 11:35 Getijde

August, die she must.
The autumn winds blow chilly and cold

Oh was ik maar Mevrouw Garfunkel.. dan had ik het nu niet zo warm..

4 | 19:00 Gelijkenis

‘Jouwe wak-wak!’

Er zijn foto's van mij, in mijn wiegje.
Net wakker, doezelig, warrig. Beentjes door de spijlen, knuistjes eromheen.
Mijn moeder placht het woord 'jou' nogal vaak te gebruiken - jouw neusje, jouw handjes, jouw beertje - en dus was ik ervanuit gegaan dat ik Jouwe heette.
‘Jouwe wak-wak!’, riep ik door huis als ik wakker werd. En dan vond mijn moeder me zo in mijn bed.

Mijn vader heeft drie zonnebloemen op het balkon. Baby's zijn het nog. Snel gegroeid, frêle maar stoer. Eager om het leven en het licht te proeven.
Mijn moeder en ik hadden onze fiets in de stalling achter het flat gezet. Als automatisch keken we omhoog naar ons balkon, en daar stonden ze: mijn vaders kinderen. Met de kopjes door de spijlen.
‘Jouwe wak-wak!’, riepen we in koor.

10 | 19:58 Profiel

Dat van de asielzoekers, en de illegalen, en de turken, de marokkanen, de surinamers, polen, watnietal: dat vind ik best.
Maar wat is dat met al die interregionale uitwisseling?
De ene buurvrouw is zeeuws, de andere limburgs, de buurman is (onverstaanbaar) twents, op straat hoor ik een vrouw tegen haar 200 jaar oude hond zeggen: ‘kom moar, jochie..’

Vroeger. Toen was het overzichtelijk.
Op de lagere school woonden alle opa's en oma's in de binnenlanden.
Heel educatief ook. Want daar waren vreemde mensen met andere taal en gekke huizen en geen tram, maar bus en bos en wilde beesten. Na vakanties en lange weekenden kon je vertellen: ‘ik heb gelogeerd bij Papa-oma, helemaal in Drenthe, in Overijssel, Friesland, in Zeeland, en we hebben schapies en koejen en varkes gesien en een gans!!’
Daar is het bij mij ook misgegaan. Mijn grootouders woonden a) in een verwesterd deel van Eindhoven (Philips-huizen) en gingen b) op mijn zesde resp. tiende dood. Van moeders kant. Oma van vaders kant heeft nooit bestaan, en opa van vaders kant kwam bij ons langs, ging op mijn zesde (het was een zwaar jaar) dood en liet een onverstaanbare Maleise stiefoma na met wie überhaupt niet te communiceren viel.
Wèg wijde-wereldbeeld. Ik heb een fiets van haar geërfd, dat dan weer wel. Van de stiefoma.

Maar nu. Geen oma woont nog in de onherbergzame wouden van Nederland. Het trekt allemaal naar de randstad.
Waarom, vraag je je af.
Is het zo moeilijk om rollatorwieltjes weiland-proof te maken?

De 200-jarige hond bleek trouwens helemaal geen 200 te zijn. Hij sjokte voort, grijze haren achter zich aan slepend, en ik vroeg de moar-mevrouw: hoe oud is hij?. Op een Story-manier, camera in de hand, klaar om een reportage te schrijven over de oudste hond ter wereld.
Het dier bleek 9 te zijn.
Dat krijg je ervan.
Weggerukt uit de natuur, gedumpt tussen beton en wipkippen, totaal van slag.
Nog een wonder dat al die mensen hier zo oud worden.

13 | 13:00 Beltegoed

Telefoon. Mijn moeder:
‘Bel mij mobiel! Papa! Bel mij mobiel! Papa! Daag’
Waarop ze weer ophing.

Ik belde terug.
‘Wat bedoel je daarmee..?’
‘Dat papa mij op mijn mobiel moet bellen, want dat ik met hem wil praten over het avondeten..’

8 | 14:54 testje

Déjà-vu