1 | 03:01 Up & Down

Slaapmiddel doorslikken met een blikje cola.
Niet echt mijn helderste moment.

1 | 23:58 (G)een nieuws is goed nieuws

Gek is dat: ik had niet eens echt door hoezeer de politiek me bezig hield. Hoezeer de huidige situatie me dwars zat, hoezeer het aan me vrat.
Ik volgde gewoon, al sinds de nieuwe regering was aangetreden, geen nieuws meer. Geen actualiteitenprogramma's: geen DWDD, geen P&W, niks.
Het was me te deprimerend, en als ik niet keek, dan was het er niet. Heel simpel. Niets aan de hand.

Heel af en toe ving ik eens iets op, zo in de wandelgangen. Dat alleen hield me dan al voldoende bezig: het maalde en dreinde en brulde en beukte.
In mijn hoofd schreef ik al mijn frustraties neer, mijn visie, mijn geweldige inzichten, mijn alles-herstellende oplossingen. Visies en inzichten en oplossingen die ik dan - toch even spiekend - ook bij gasten van voornoemde programma's hoorde, in columns las.
Niemand die er iets mee deed, we waren evenzovele allemaal roependen in de woestijn. Wat me alleen nog maar somberder maakte.
Of, als ik mezelf niet in anderen weerspiegeld zag, dan was dat omdat ik gewoon hopeloos achter de feiten aanliep. Daadwerkelijk uitschrijven van al de bedachte slimmigheden was allang niet meer nodig of zinnig: gepasseerd station, de wereld was al ettelijke hoofdstukken verder, niet meer geinteresseerd.

Dan niet. Geen nieuws meer voor Puck. Geen nieuws vàn Puck.

Maar wie niets volgt en zich voor alles afsluit, die mist ook het goede nieuws.
Er was iets met onderhandelingen, over de bezuinigingen.
Zo griezelig allemaal, dat ik als een klein kind mijn handen over mijn oren deed: 'ik hoor je niet ik hoor je niet LALALALALALALA ik hoor je niet...!!!!'.
En toen ineens loeide over mijn loeien heen: dat de onderhandelingen waren stukgelopen.
Dat het kabinet was gevallen. Alweer. En dit keer: goddank, eindelijk.

Vanavond keek ik heel voorzichtig om een hoekje van teletekst. Toch even zien, hoe of wat.
Er bleek alsnog en toch ook weer anders te zijn onderhandeld. Heel zakelijk en heel concreet, met vijf fractievoorzitters.
Drie dagen, en ze waren eruit.
In de details van de maatregelen: de meest idiote afspraken uit het regeerakkoord werden teruggedraaid of verzacht. PGB, eigen bijdrage GGZ, belasting op podiumkunsten.

Ik wist niet dat het me allemaal zó dwarszat.
Maar hemel: de opluchting.
Mijn tred was gelijk een stuk lichter.
Nou ja, figuurlijk dan, aangezien mijn schub nog altijd zwiebert en zwabbert en kwakkelt - en ik dus ook.
Maar mijn strompelen vertoont nu beslist een klein huppeltje.

3 | 23:26 Daar zijn we weer

Steeds vaker ga ik 's avonds, rond een uur of half tien, nog naar de plaatselijke AH. Vlak tegen sluitingstijd. Dan is de kans op 'afgeschreven voorraden' het grootst, maar vooral: dan is het het rustigst. Geen wachtrijen bij de kassa, geen kleine kinderen die met hun mini-karretjes wild heen en weer rennen.

De sfeer is ook anders. Stil - niet omdat het rustig is, maar eerder: 'verstild'. Mensen die 's avonds boodschappen doen zijn van een ander slag dan de overdaagse kopers.
Veel zakenmannen met magnetronmaaltijden in hun wagentje. Moeë, zwijgende mensen. Gehaast en traag dralend tegelijk.
Fijn.

Het doet me denken aan de nachten op internet, 'vroeger, in het begin'. Toen je je ICQ aanzette en die enkele andere wakende, al dan niet dolende ziel tegenkwam. Poëtische draaikolk die wijlen voordeWind kon zijn (Oh bittere ironie van juist deze vergelijking..)

Ja. Fijn.
Tot voor kort, althans.

Sinds een aantal weken is er, elke keer dat ik er ben, ook een dronken man. Stòmdronken. Hij is niet stil, niet moe, niet zwijgend.
Hij lalt en hij brult en hij zwalkt.
Het maakt me bang, maar vooral: het maakt me treurig.
Elke avond, halftien, en dan al zó van de wereld.

Hij is niet agressief of kwaad: hij heeft een vrolijke dronk, maar 'vrolijke dronk' vind ik altijd een wat twijfelachtig, relatief begrip.
Hoe kan je werkelijk vrolijk zijn, als je zo volkomen laveloos bent? Daar is niets echts en oprechts aan. Daar gaat, integendeel, alleen maar veel pijn en leed achter schuil.

Vanavond, toen hij luidruchtig met de caissière stond te flirten, dacht ik: 'man, wat zal jij morgen brak wakker worden...'.
En toen, met een blik op de grote hoeveelheden bier die hij op de band plaatste, realiseerde ik me in een flits: hij wordt niet brak wakker. Hij wordt waarschijnlijk al maanden niet meer brak wakker - als het geen jaren zijn. Hij geeft zichzelf helemaal niet meer de kans, hij drinkt gewoon dóór.
En daar werd ik alleen nog maar treuriger van.

Zijn kater, die heb ik.

5 | 16:09 Kraamkamer

Bij het plaatselijke tuincentrum kocht ik een week of twee geleden plantjes. Vier kleine bietenplantjes, en vier net zo kleine broccoliplantjes.

De bieten gedragen zich precies zoals je van prematuurtjes kan verwachten: trillerig, iel, naar adem snakkend, permanent op de rand van de dood. Ze zien er beslist anemisch uit, wat knap werk is, voor een bietenplant. Da's een beetje als een pipse Keniaan.
Ik praat tegen de plantjes, sus ze, geef ze voldoende water en licht en liefde. En het blijft voortdurend afwachten of ze het zullen redden.

De broccoli daarentegen... ach. Laat ik zeggen: ik begrijp ineens hoe men ooit aan de uitdrukking 'groeien als kool' is gekomen. Zindelijk, mondig, smeren zelf hun brood en doen hun eigen was. Nog even en ze kunnen op kamers.
En aan de conceptie bij het tuincentrum heeft het niet gelegen. De broccolizaadjes die ik vervolgens zelf heb geplant zijn net zo manisch bezig.

Ik weet in elk geval wat ik over een maandje ga eten. En de maanden daarop, en dáárop...

Volgende stap: eigen pastinaak. Je moet wàt, als verslaafde...

1 | 21:57 Vrolijk Pasen (2)

Voor lezers die neurologische aandoeningen in de planning hadden zitten: niet in het weekend.
Of juist wel - afhankelijk van uw verdere toekomstplannen.

Na vier (!!) uur wachten op de SEH en nog steeds geen arts in zicht, ging ik onverrichterzake weer naar huis. Tien keer zieker dan ik was gekomen, want nu dus ook nog eens vier uur gefrustreerd op een niet al te rustige afdeling moeten zitten.
Aan de ernst van mijn klachten lag het niet eens, dat ik niet werd geholpen - hoewel MS algemeen wordt gezien als 'erg vervelend, maar zelden levensbedreigend dus ook nooit echt spoedeisend'. Maar de dame die naast me beroertig lag te zijn, zag in dezelfde vier uur alleen een co-assistent. Net toen ik wegging kwam de neuroloog in opleiding eindelijk aan haar toe. De derde wachtende vóór mij.

In het weekend blijkt te gelden: één arts-assistent neurologie, voor het hele ziekenhuis. Dus inclusief de verpleegafdeling.
Want mensen zijn in het weekend gelukkig zelden ziek, het menselijk lichaam houdt zich immers keurig aan de standaard werkdagen..

Dinsdag contact opnemen met de eigen neuroloog op de poli.

Een klein stemmetje in mijn hoofd dacht grimmig: 'Wacht maar, straks bleek het helemaal geen MS te zijn maar toch PML. En dan ben ik dinsdag lekker allang dood. Dat zal ze leren!'
Maar die stem was snel stil: gewoon terug naar huis komen kostte me al genoeg energie. Wraakzuchtig doodgaan is me nu veel te veel werk.

2 | 16:36 Vrolijk Pasen

In de serie: 'fijne weekendbesteding': op naar het ziekenhuis dan maar.

MS zuigt.

§ | 18:30 Tijden en Wensen

Lieve Lezers, ik wens u allen een heel fijn weekend, en voor de gelovigen onder u: zalig pasen, shabbat shalom, mooie seder en pesach!

En laat ik direct van de gelegenheid gebruik maken door u hartelijk te danken voor uw steun en lieve woorden tijdens mijn eigen... eeh... 'Lijdensweg'.

Rust lekker uit. Als ik niet, dan u tenminste wel.

7 | 17:05 Moederzielig

Alleenstaand en ziek (en in mijn geval bovendien: kind noch kraai, vrienden noch familieleden).

Hoe doet u dat...?

(Vallen, opstaan; boodschappen, koken, etc)

4 | 19:17 Opstoot

Ooit, in een ver verleden, werd mijn bestaan in twijfel getrokken. Dat wil zeggen: mijn echtheid.
Men dacht dat ik een verzinsel was.
Want het was ook allemaal een beetje tè. Tè gek - echt allemaal erg over-the-top, overdreven, gemaakt.
Die Puck. die was niet echt.
(zie ook hier, voor een verwijzing naar deze kwestie)

Wat zou het mooi zijn, zo dacht ik gisteren, als ik nou eens naar waarheid kon zeggen: lieve mensen, lieve lezers uit een ver verleden: u had gelijk. Dit alles, dit hele weblog, ikzelf in het bijzonder: het was allemaal één grote 1-aprilgrap. Tien jaar lang 1 april - hoe vindt u dat?!
In het echt ben ik gewoon een inmiddels vijftigjarige vent met een saaie kantoorbaan.
Niks angsten, niks ziektes. Helemaal geen problemen, eigenlijk. Behalve de oneindige leegte van mijn bestaan, die ik op deze manier leuk heb weten te vullen.
Haha, had ik u even mooi te pakken!

Ja.
Wat zou dàt mooi zijn.

Een dag na deze overpeinzing.
3 April, en mijn lijf zegt: haha, heb ik jòu even mooi te pakken!
Hier ben ik, MS en de hele mikmak!
Geen grapje, echt waar!

Lachen man.

§ | 22:29 Tegen de stroom in

Na het buiten zetten weer het inmiddels gewoontegetrouwe blokje om.
Op de terugweg fietst aan de overkant van de straat een pubermeisje. Op haar hoofd een grote koptelefoon.
Zich duidelijk compleet alleen wanend, zingt ze luidkeels mee met de muziek. Luidkeels, en onwaarschijnlijk vals.
Toch nog zuiver (of on-vals...) genoeg om te herkennen wàt ze zingt: 'Behind Blue Eyes'.
Zo'n ongewone muziekkeuze, voor een tiener, doet me haar jammerklanken onmiddellijk met vertedering bezien, haarzelf - ongekend - met sympathie.
En stiekem mezelf met een beetje trots. Mijn muziekkennis is belabberd, en ik herken nóóit wat...

3 | 13:49 Verlies (4) - maar dan anders

En nou hebben ze ineens geen pastinaak meer bij het reformhuis!
Zomaar ineens, vanuit het niets, van de ene op de andere dag. Terwijl er vorige week nog bakken vol lagen.
En ze hebben me niet eens even gebeld, me persoonlijk op de hoogte gesteld, zodat ik op gepaste wijze afscheid kon nemen. Afstand kon doen. 't Is een heel Proces, dat moeten ze bij de Firma Pastinaak toch ook wel begrijpen. Ik kan toch niet zomaar zònder?

'k Heb nog gevraagd: is dit een grap? Jullie idee van 1 April vieren?
Want zo ja: not amused, hier.
Maar het was echt waar, niets aan te doen.

Wat moet ik nou...??

Dráma, mensen. Dit is pas ècht drama, in z'n rauwste, rouwste en meest pure vorm.