5 | 14:21 Krassen in het tafelblad

Walter geeft ons de vraag door die hem gesteld is: "waarom wil een mens iets volmaakts? Waarom is ie niet tevreden als er een krasje op de nieuwe tafel zit?"
Mijn antwoord is onbescheiden lang voor een reactieforumpje; vandaar dat ik het hier geef.

Ik ben zelf een enorme perfectionist, al zo lang ik me kan herinneren.
Als we, in de eerste klas van de lagere school, een nieuw schriftje kregen van de juf, dan was dat hele schriftje voor mij verpest als op de eerste bladzij een fout stond. Of een vlek. Of zelfs maar een onregelmatigheid in het handschrift, of in de dikte van de letters.
Het kon zelfs nog voor die eerste bladzij al misgaan: als de juffrouw je naam op het kaftje schreef, en de per ongeluk de inkt uitveegde.
Vreselijk; ik kon daar echt heel wanhopig over zijn. Het schriftje bedorven, nog geen uur nadat je het had gekregen; en je kon niets uitrichten, want je was zes jaar en machteloos.

Dat perfectionisme, de drang om het nieuwe schriftje tot de laatste bladzij nieuw te houden, is altijd gebleven.
Het heeft onder andere te maken met wat Actiereactie als antwoord geeft: 'De mens wil volmaakt omdat juist dit hemzelf ontbreekt'.
Hoewel: het is niet eens het volmaakte, dat ontbreekt.
Het voordeel van volmaaktheid is het overzicht; de zekerheid. De enige verrassing die volmaaktheid bied, is de verrassing dat er werkelijk niets onvolmaakts is. Maar verder is het eigenlijk het saaiste wat er is. Saai; en veilig. Geen onverwachte dingen; geen onbekende dingen: alles is duidelijk en op zijn plaats; gecontroleerd en te controleren.

Wat ik in mezelf mis is niet volmaaktheid, maar een basisveiligheid. Vertrouwen in mezelf; het vertrouwen dat ik mezelf ken en kan controleren. Ik voel me helemaal nooit veilig, en al helemaal niet wanneer ik met mezelf alleen ben. En zolang ik me met mezelf niet veilig voel en geen overzicht heb over wie ik ben en wat ik van mezelf kan verwachten, zoek ik dat in alles wat buiten me ligt. En hoe meer de structuur en de veiligheid in mezelf ontbreekt, hoe meer ik dat verlang van mijn omgeving.
Het valt te verwachten dat de Jehova-getuige inderdaad zal antwoorden dat 'het enig waarlijk volmaakte Jehova is'. Waarmee ik geen donder opschiet; door op Jehova te vertrouwen en in hem of haar of het te geloven, heb ik nog geen vertrouwen of geloof in mezelf.

Met Toms antwoord kan ik ook wel wat: dat 'het altijd een hele geruststelling als er al een krasje op een tafelblad zit'.
Het eerste krasje is namelijk het ergst. Dat leidt af; dat is irritant. Het is als door een oud pittoresk dorpje wandelen; je kijkt om je heen, hobbelt over de oude keien; waant je eeuwen terug. Tot je, al dromend, in de verte kijkt en daar, achter de bomen, een snelweg ontwaart. Klap; beeld in duigen.
Dat eerste krasje.. tot die tijd is een tafelblad, of een CD of een spiegel of het glaasje van een horloge, nog egaal en glad en oneindig. Dat krasje is dan als een kras op het ijs, waarin je oog haakt en struikelt.
Vanaf die eerste kras is het niet erg meer. Je bent gestruikeld en opgestaan; hebt je neergelegd bij het feit dat de volmaaktheid is gebroken. En je bent tot de conclusie gekomen dat jij ook niet bent gebroken. En dan is die kras eigenlijk heel fijn, want je hoeft niet meer heel voorzichtig op je tenen te lopen om de volmaaktheid in stand te houden. Je kan gewoon leven; en onderwijl kijken naar de krassen en het leven dat anderen voor je hebben gemaakt. Verrassend, bewonderenswaardig, spannend.

Eigenlijk is volmaaktheid helemaal niet zo leuk..

(Copyright voor de titel uiteraard Guus Kuijer)

| 13:00 Corpus Zidouta In Flux

Ik weet niet of u zich reeds had ingeschreven voor de rondbrief van Zidouta.
Ik weet niet of het totaal te zijner tijd op zijn site wordt geplaatst - ik denk van niet.
Ik weet ook niet of het nog enig nut heeft om u alsnog op te geven, aangezien er reeds 12 van 24 delen verstuurd zijn.
Ik weet alleen dat ik u op grond van die eerste 12 delen van harte kan aanbevelen het toch nog te proberen. Dat inschrijven dus.

En voorts wil ik Zidouta zelf van harte feliciteren met zijn eerste verjaardag.
Bedankt voor dat jaar. En nog vele jaren verder, naar ik hoop.

7 | 14:32 Leefbaar Mailland

Als het om software gaat neem ik het niet zo nauw met de begrippen legaliteit en eerlijkheid.
Toen ik vorig jaar mijn computer kocht zat daar een officiele, gelicenseerde versie van Windows98 op; en dat was meteen de laatste keer dat ik voor software betaalde. Al na een week kreeg ik van de systeembeheerder van mijn toenmalige school Office97-Pro. Na een maand leerde ik de fenomenen 'crack' en 'keygenerator' kennen.
En nu is het een gewoonte geworden: als ik een programma nodig heb ga ik eerst naar astalavista, kijk of ik de crack te pakken kan krijgen en download vervolgens het betreffende programma.

Ik heb erover nagedacht, waar deze schandalige gang van zaken vandaan komt. Het is niet zo dat ik het geld er niet voor over heb. Van Eudora heb ik erg veel lol; daar wil ik best honderd gulden voor neertellen. Dingen als Office en Windows ligt dan weer wat moeilijker; die vind ik onnodig duur en zoveel geld heb ik ook echt niet. Maar al die losse programmaatjes als EditPlus, en CuteFTP, en Eudora en weet ik wat ik allemaal nog meer illegaal draai of heb gedraaid: het is zo'n vreselijk gedoe om daarvoor te betalen. Ik heb geen creditcard en dan houdt het vaak al op. En anders moet je een heel programma los gaan bestellen en daar heb ik weinig aan als ik het om twee uur 's nachts dringend nodig heb.
Nou ja: ik ben dus eigenlijk gewoon een verwend en lui nest. Ongeduldig en impusief - en nu ik het zo opschrijf betwijfel ik eigenlijk of dat eeen geruststellend alternatief van ronduit gierig is.

Ik heb het een klein beetje goed gemaakt, twee maanden geleden. Ik heb namelijk het volle pond betaald voor de nieuwste Norton AntiVirus.
Toegegeven: dat is ook niet helemaal eerlijk gegaan, aangezien ik hem drie weken voor de toegestane verkoopdatum heb gekregen - maar ja, da's dan weer niet helemaal mijn schuld. Zoals de vakantiekracht laconiek zei: "ja, hij leg al in het magezijn, ken ik 'm toch net zo goed verkope.."

De afgelopen drie dagen is mij geen programma zo lief geworden als juist die Norton2002. Die heeft een nieuwe aanpak: hij scant mail namelijk nog voordat het je mailprogramma inkomt, zodat je nooit last hebt van zichzelf activerende virussen.
In die drie dagen heb ik het virus W32.Badtrans.B@mm een stuk of vijftien keer binnengekregen; al die mailtjes worden bij binnenkomst in quarantaine geplaatst.
Ik vind dat iets heel liefs en hoopvols hebben; net of meneer Norton er het volste vertrouwen in heeft dat een bestandje na een paar dagen of weken uit zichzelf wel weer virusvrij wordt. Afgezonderd uitzieken en dan komt alles wel weer goed.

Het is trouwens erg vleiend om te zien wie mij allemaal in hun adresboek hebben staan.
Ik onderhoud een website voor een cabaretgroep; een Belangrijk Persoon heeft blijkbaar die site eens bezocht en toen mijn adres opgeslagen, want vanochtend kreeg ik van hem wederom het virus. Teruggemaild of hij zich bewust was van de gulle gaven die hij deed, en zojuist een mailtje teruggekregen dat hij dat niet wist, maar 'heel heel erg bedankt vor de tip!'. Kijk, da's dan weer leuk.

Ondanks dat ik met enig leedvermaak toekijk hoe mijn halve kennisenkring gevloerd wordt en ik ongedeerd blijf, daarbij bovendien in contact kom met door mij bewonderden, vind ik het nu wel mooi geweest.
Het vervelende is: dat doet zo'n virus niets. Dat blijft proberen binnen te komen; ziet niet aan mijn mailadres dat ik goed beschermd ben en dat het dus echt geen zin heeft om steeds weer langs te komen.

Als je Jehovagetuigen zat bent kan je als laatste wanhoopsdaad nog gewoon lid worden; dan ben je in elk geval van het eeuwige gebel af. Maar tegen virussen kan je niets doen.
Je kan zorgen dat ze je huis niet binnenkomen; maar je kan op geen manier voorkomen dat ze bij je aanbellen. Je kan ook niet immuun worden; je computer volledig laten besmetten en zodoende gevrijwaard zijn van volgende aanslagen.
En al zou je zelf een soort goeroe onder de virusmakers worden, dan nog lijkt het me stug dat er in elk nieuw virusscript een regeltje wordt ingebouwd met 'Bij doorzending mailbox van Mistress Puck overslaan'.

Desondanks zou ik nu graag tegen W32.Badtrans.B@mm willen zeggen: ga aan mijn huisje voorbij. Ondanks je nogal opdingerige en destructieve karakter zal je ongetwijfeld een aardige kern hebben. Ik heb niets op jou persoonlijk tegen; mij doe je toch niets.
Maar om met meneer Fortuyn te spreken: Het is niet zo dat mijn quarantaine-mapje vol is. Het wordt alleen zo druk..

14 | 17:44 Vanaf heden

Als je nou toch van klieken en kneuterigheid wordt beschuldigd moet je dat uitbuiten ook:


<<  ?  #  >>
Ik ben er alleen niet zo zeker van dat ik voldoe aan de 'moeter', dat het uit mijn log blijkt dat ik een vrouw ben. Betekent dat dat ik over expliciet vrouwelijke dingen moet gaan loggen? Of doe ik dat al?
Heer voordeWind, misschien kunt u mij hierin raden. Ben ik al vervallen in eeuwig en ongeneeslijk Albert Heyn-gedreutel..?

6 | 12:08 Effe jengelen

Ik had dus een matras gekocht. Het oude matras was erg, erg oud; en erg, erg doorgezakt. En in het midden zat een gaatje, waardoorheen zich de laatste maanden een veer naar buiten aan het werken was. Prachtigmooi nieuw exemplaar gekocht, dat bij aankomst te lang voor mijn bed bleek.
Mijn bed was eigenlijk al jaren ter ziele, maar dat had ik nooit zo toegegeven; maar nu ook nog bleek dat het matras er niet in paste, was er geen enkel excuus meer: er moest een nieuw bed komen.

Ik ben naief. Ik denk bij mezelf: een bed kopen is net als een brood kopen, alleen dan wat duurder: je gaat naar de winkel, wijst met je vingertje, bed krijgt een papiertje en een strikje en 's avonds slaap je weer heerlijk en comfortabel.
Mooi niet dus. Dat wijzen met je vingertje lukt nog wel, maar vervolgens wordt het aangewezen bed besteld, en als je geluk hebt komt het een week of drie later aan. En in dit geval zelfs pas in de tweede week van januari.
Zolang houdt mijn oude matras het niet uit - of beter gezegd: zolang houdt mijn rug het niet op het oude matras uit. Dus: oude exit, het nieuwe op de grond. Heerlijk fijn, nieuw bed; voorproefje van fijne nachten. Juist.

Ik som voor u op, mijn klachtenlijst:

Ik heb geen astma of longemfyseem zoals mijn vader, maar mijn longen komen wel in opstand als ze op 30 cm afstand van het tapijt moeten slapen.

Ik heb niets tegen spinnen. Ik let ook nooit op spinnen. Maar nu ik met mijn neus zo dicht bij de vloer slaap ben ik mijn wanden eens in de gaten gaan houden, en nu blijkt dat die spinnendeskundige die ik laatst op televisie zag gelijk had: in het gemiddelde nederlandse huis zitten héél véél spinnen. En ik heb nu erg enge beelden van spinnen die een duinenmars over mijn matras gaan houden. Wat een belachelijk idee is aangezien ze voorheen net zo goed van mijn vensterbank naar beneden hadden kunnen sukkelen; maar het beeld blijft.

Mijn stopcontact zit aan het hoofdeinde van mijn bed. Geen bed betekent dat ik nu met mijn hoofd zo ongeveer in het stopcontact slaap.

Rugklachten worden er niet beter op als je je bed geknield moet opmaken. Een matras van 25 centimeter dik is vanuit hurkstand niet zo heel soepeltjes omhoog te tillen, zeker niet als dat met je ene hand moet, terwijl de andere hand een gekrompen hoeslaken probeert te passen.

De scheikundelessen op school zijn te lang geleden om een zinnige verklaring te geven; ik weet niet of het komt omdat lucht-met-geurtjes zich langzamer verplaatst, of lager ten opzichte van gewone lucht - feit is wel dat een uur of vier na het koken de geuren zich een weg banen vanuit de keuken richting mijn matras. Ik heb nog nooit eerder op mijn huidige slaaphoogte geleefd, dus ik weet niet of het altijd zo is, of dat er een verband is met het soort brouwsel. Maar het is totaal gekmakend, om af en toe een vaag geurtje te ruiken. Daar ruik je iets.. je draait je hoofd, probeert er vat op te krijgen, vraagt je af wat het is, hoe het er komt, waar het vandaan komt en zoef het is weer weg. Ik heb me al afgevraagd of ik misschien inderdaad gek aan het worden ben; een onderdeel van psychose schijnt vreemde geursensaties te kunnen zijn. Voordeel van officieel gek zijn is dan weer dat ik dan stevig opgesloten word in een ruimte met bed; maar sinds de 19e heb ik niet zo veel vertrouwen meer in de faciliteiten van ons gesticht.

Gedrag is een fantastisch iets. Erg interessant om vast te stellen: het automatisme waarmee je halfslapend een glas water van je vensterbank pakt, een slok neemt en de beker weer terugzet. Alleen heel vervelend als die vensterbank ineens een centimeter of dertig hoger zit.

Ik ben wat men noemt een stresskip. Ik wil nog weleens zitten, opstaan; zitten, opstaan - en dat dan langdurig, en snel achter elkaar. Dat is vanuit hurkstand absoluut onmogelijk, tenzij je een Russisch kozakkendanser bent.

En nog los van de huidige, bedloze, stand van zaken:

Mijn oude matras was een binnenvering van het hardste soort. Het nieuwe matras is een binnenvering van het hardste soort. Helaas is een hard matras na tien jaar intensief en ongeoorloofd gebruik (erop staan om de ramen te lappen enzo) niet zo hard meer. En blijkt een nieuw hard matras echt héél erg hard.

Het lijkt me duidelijk: ik lijd dat de stukken eraf vliegen.

Maar laat ik voor de volledigheid wel even zeggen dat ik al enige dagen niet meer 's morgens helemaal verstijfd en in de knoop wakker word. En dat is toch ook heel wat waard.

3 | 00:56 Wie wat waar waarom?

Krijg net in mijn mailbox een uitnodiging voor een bijeenkomst van de OCD-Vriendenkring.
Maar wat is de OCD-Vriendenkring en wat hebben die met mij van doen..?

10 minuten later:
Kijk aan, de kwartjes vallen steeds sneller.
Ik was eens hevig verliefd op een stem. En bij die stem hoorde een naam. En op internet zag ik die naam in verband gebracht worden met dwangstoornissen.
Een beetje verliefde geest wordt dan natuurlijk onmiddellijk lid van de Vriendenkring voor mensen met Obsessive Compulsive Disorder, om zodoende eens een kijkje op de ledenlijst te kunnen nemen.
Schaamteloos, ik geef het onmiddellijk toe.
Maar om nou als boetedoening voor mijn infiltratie danwel blijk van ware vriendschap naar hun bijeenkomst te gaan vind ik nou ook weer niet helemaal je-dat.
Is er geen fondsje waar ik mijn schaamte kan afkopen..?

5 | 22:20 Wow!

Ik ben blacklisted!

De hemel mag weten waarom ik op die lijst sta, maar ik vind het beslist wat hebben. Ik heb altijd al rebels willen zijn; opstandig, een Gevaar.
Eenmaal hebben twee moeders hun kindertjes verboden om met mij om te gaan, maar ten eerste was dat om een reden die ik graag vergeet, en ten tweede waren die moeders enigszins - nou ja: kort gezegd van de pot gerukt, en dan vind ik zo'n ban toch niet echt tellen.
Weggepest ben ik ook vaker, maar dan zoals je een mug doodslaat, een vlieg wegwuift. Een hinderlijk object, niet de moeite van het opsporen en najagen waard.
Maar dit, een vermelding op een heuse blacklist: dan word je bestreden! Dan ben je toch gerust rebels en gevaarlijk te noemen!

Ha! Actie!

(Iets zegt me dat ik juist op die lijst sta omdat ik als een softe meeloper, een brave zuster van de weblogfamily word gezien. Maar die gedachte vergeten we voor het gemak maar even..)

3 | 15:45 Aanschouwelijk en begrijpelijk, dus..

Aan de andere kant.. misschien heb ik me wèl duidelijk genoeg uitgedrukt, maar had die ander een dermate groot bord voor z'n kop dat ik er met nog geen tweehonderd kleurpotloodjes doorheen zou kunnen komen..

5 | 16:12 Drie kwartier wartaal

En ik, de eeuwige analist; de denker, de prater; een mens van woorden en zinnen - ik realiseer me ineens dat sommige dingen werkelijk alleen in beeld aanschouwelijk en begrijpelijk kunnen worden gemaakt.

Dus ik moest nu maar eens mijn schetsblok en doosje Caran d'Ache tevoorschijn halen en iets gaan tekenen met wegen en stromingen; stilstand en beweging; rivieren, ravijnen, draaikolken en eenrichtingsverkeer.

9 | 09:14 Applaus voor jezelf

Dagboek af. Om zeven uur opgestaan ondanks slechts drie uur 'slaap' (vertaling: nachtmerries, spoken in de gang - heus waar! - en ziekzijn). Evaluatie af.

Ik ben geweldig. O zo.

4 | 16:53 Beessie

Ik snap nu waarom motregen zo heet. Een mot lijkt zo klein en onschuldig, maar ondertussen..

Okay, dit is een oneliner van niks.
Wat ik eigenlijk bedoel, is dat motregen zo vriendelijk lijkt. Zo helemaal geen echte regen; zo zacht en kalm. En dat dat hardstikke verraderlijk is, omdat je na een uur fietsen in die zachte, kalme, vriendelijke motregen totaal doorweekt en koud tot op het bot bent.

Yuck. Ernstige behoefte aan verwarming, dekens en veel koffie, nu.

1 | 15:42 Gevonden voorwerpen

Wat heeft me ooit bezield om mijn doosje vioolhars in mijn sokkenmandje te leggen...?

(Zondag huishouddag, zoals u merkt)

6 | 15:14 Wat ik ook eigenlijk wel wist..

Dat biebkaarten geen lang leven beschoren is, als je ze met je broek meewast.

1 | 14:10 Archief

Bij wijze van test gaan de archieven nu per maand in plaats van per twee weken.
Als dat in praktijk onhandig blijkt hoor ik het graag van u.

8 | 03:41 Goedemorgen

Te bang zijn om te slapen ken ik. Te moe ook. Of te ziek. Een combinatie van die drie. Of volkomen opgeslokt door werk, gewoonweg de tijd vergetend.
Maar gewoon, zomaar, zo wakker als nu; dat is belachelijk.

Er zit een verhaaltje in mijn vingers. Maar het enige in mijn lijf dat wèl moe is zijn juist die vingers, aangezien ik net twee uur heb geschreven en ik het gewone, 'penmatige' schrijven wat verleerd ben. Dus dat schrijven moet wachten.

Een goed boek lezen schiet niet op. De goede boeken die ik heb zijn of tè goed (lees: volkomen onbegrijpelijk), of om wat voor reden (op dit moment niet mijn smaak; te saai; te vaak gelezen) niet onderhoudend genoeg om mijn springende gedachten te grijpen.

Tsja. Dan zit er weinig anders op dan me nu door de Telsell-mensen te gaan laten voorlichten.

(Excuses voor dit volkomen loze berichtje. Je moet wàt he..)

Update 12:55:
Ik ben begonnen met Telsell, om na anderhalve minuut door te zappen naar (inderdaad, Repo..) het journaal. Al na een paar minuten kwam mijn moeder binnen en schreeuwde me fluisterend toe dat ik niet zo'n godvergeten lawaai moest maken op dat tijdstip, en dat ik moest gaan slapen. "NU!".
Ja, als het zo makkelijk was..

Hardleers als ik ben, ben ik verder gaan lezen in Harry Potter 3.
Aan dat woord 'hardleers' zit de bekentenis vast, dat ik niet zo goed bestand ben tegen de gruwelen in HP. Ik krijg nachtmerries van HP. Ik verplaats me in HP en zie mezelf oog in oog staan met Dementors.

Ergens rond vijven heb ik zowaar een verstandig besluit genomen. De spanning werd me iets te gortig, en ik heb tegen mezelf gezegd: je kan nu doorlezen en net als bij deel 2 de komende drie nachten niet door de gang durven wandelen. Of je legt het nu weg, gaat slapen of doet alsof, en leest morgen bij een vriendelijk ochtend danwel middaglicht verder.

Waarna ik inderdaad ben gaan slapen, zij het niet erg rustig gezien matras-troubles.
En straks fijn verder in HP ;-)

3 | 17:50 Verbroedering

Bij de plaatselijke A&P verkopen ze zilvervliesrijst van het C1000-huismerk.

7 | 14:33 Sorteerhoed: concluderend..

..valt er eigenlijk niets te zeggen.
Als officiëel onderzoek deugde dit natuurlijk van geen kanten; de testgroep was te klein en de grootte was ook te onzeker; er waren teveel variabelen danwel onstabiele factoren en daarbij was het eigenlijk niet helemaal duidelijk wat er nou onderzocht werd.

Het enige wat we kunnen vaststellen is dat er ook nu opvallend veel Hufflepuff-indelingen zijn, maar bovendien veel Gryffindor; dat er zowaar ook figuren zijn die ervoor durven uit te komen dat ze naar Slytherin zijn verwezen - welke bekentenis voortkomt uit ofwel oprechte trots, ofwel grote dapperheid, ofwel volstrekte onverschilligheid of onwetendheid ten aanzien van het geteste.

Wat verder opvalt is dat niemand bij Ravenclaw lijkt te zijn ingedeeld. Kent deze specifieke sorteerhoed Ravenclaw niet? Hebben Ravenclawers niets met testjes? Lezen ze geen weblogs? Hebben ze een antipathie danwel fobie jegens reactiefora? Of is de gemiddelde Ravenclawer niet eens in het bezit van een computer?

Dan de schokkende opmerkingen die erop wijzen dat sommige lezers niet weten waar dit alles over ging. Gelukkig ziet Luuk in dat hij dringend zijn kennis van de Wereldliteratuur moet bijschaven. Heel goed.
Eerlijkheidshalve moet ik wel bekennen dat ik een jaar lang ietwat viezig heb toegekeken hoe 'het gepeupel' HP verslond. (Puck heeft het niet zo op hypes..)
Dat ik ten lange leste, en meer uit een soort hooghartigheid dan iets anders, dan maar deel één uit de bieb heb gehaald en me reeds na een kwartier bij het verslaafde gepeupel heb geschaard.

Tenslotte vind ik het zelf eigenlijk nog het leukst dat ik in de serie reacties een aantal nieuwe namen zag.
Ik heb de laatste tijd van verschillende kanten gehoord dat er een zekere terughoudendheid is als het gaat om reageren op logstukjes. Niet alleen bij mij, maar overal. Omdat er een sfeertje hangt van 'ons-kent-ons', een vriendenclubje dat alleen elkaar bezoekt en ook verder geen inmenging duldt. Elke inmenging ook genadeloos bestraft.
In mijn pre-logse periode heb ik eens een reactie geplaatst op een niet nader te noemen log. Noch ik, noch mijn reactie werden welkom geheten - en dan druk ik me heel voorzichtig uit. Geen prettige ervaring; die ik lezers alhier graag bespaar.

Aan de ons-kent-ons-kwestie kan ik hele bladzijden wijden - wat ik niet ga doen, en zeker niet nu.
Ik wil alleen maar zeggen: dat ons ons kent wil niet zeggen dat ons geen ruimte heeft voor anderen. Dat die anderen van harte welkom zijn. Graag zelfs. Als ik alleen voor 'ons' (wie dat ook wezen mag) had willen schrijven was ik wel de een of andere community begonnen, met lidmaatschap en passwords en al die ongein meer.
Als ik nu mijn intentie probeer onder woorden te brengen verval ik in EO-gebabbel en Jomanda-gezwijmel; over aardig zijn voor, en rekening houden met elkaar. Maar goed; you catch my drift.
Vredige zaterdag, in elk geval - met veel liefde, licht en kracht ;-)

32 | 16:08 There's no place like Hufflepuff?

Op dit moment hebben acht van de acht reageerders op dit stukje van Bob gezegd dat ze door de sorteerhoed worden ingedeeld bij Hufflepuff.
Ik begin me nu werkelijk af te vragen: is er inderdaad een verband tussen het lezen of schrijven van logs en een plaatsing op Hufflepuff? Of is het een kenmerk van Hufflepuffers dat ze hun plaatsing aldaar graag van de daken schreeuwen, terwijl alle anderen zich bescheiden op de vlakte houden..?
Verzoekje aan de lezers hier: kunt u ook eens deze test doen, en me vertellen of het überhaupt mogelijk is om op een ander afdeling van Hogwarts (aka Zweinstein) terecht te komen?

Overigens plaatst deze sorteerhoed me juist standaard op Gryffindor. Aan het begin van die indelingsceremonie wordt bovendien een supplieslist gegeven, wat natuurlijk nooit weg is..

7 | 15:34 Streps

Aha. Zo moet waarschijnlijk meubelwas smaken.

4 | 15:24 Liefe Sintekaas

Graag één dagje, of nee: al is het een uurtje, niet denken.

19 | 15:21 Ontdekking

Wist u dat mijn bed geen twee meter lang is, maar één-meter-negentig?

U wist dat vermoedelijk niet. En dat geeft niet.
Belangrijker is dat ik het ook niet wist. Maar nu wel.

Hoera voor prachtig mooie, nieuwe binnenveringsmatrassen. Van twee meter lang.

4 | 15:18 Vleugellam toch maar verder vliegen

Sinds ik dit log heb is het een aantal keer voorgekomen dat ik een dagje heb overgeslagen. Ik geef toe: niet vaak - maar het is wel gebeurd. En dat is elke keer redelijk onopgemerkt voorbijgegaan.
Maar ik hoef het maar aan te kondigen en u zegt me al te missen. Frapant verschijnsel; hoewel mij niet vreemd. Ik ken het zelf ook wel; dat ik heus wel een dagje zonder logger A of B kan doorbrengen, tot het moment dat ze aankondigen met vakantie te gaan. Een uur later denk ik al: kwilunlogjeeee!!

Mijn moeder zat, toen ze zwanger was van mij, elke dag met een mede-zangere in de bus, die om de hoek bleek te wonen. Haar dochter werd een week na mij geboren, en we zijn naast elkaar opgegroeid. Er waren tijden dat we elke dag bij elkaar waren. En er waren tijden dat we elkaar weken, soms maanden nauwelijks spraken; we zaten op andere scholen, hadden andere vrienden. Die weken dat we elkaar niet zagen gingen altijd onopgemerkt en probleemloos voorbij. Maar toen we zeventien waren verhuisde ze naar Praag. Ik bracht haar naar de bus, zwaaide haar uit, draaide me om en mijn wereld leek in te storten. Na vijf minuten mistte ik haar al, terwijl ik toch al vaak genoeg 5 minuten zonder haar had gekund.
Verder geen mededeling hierin, hoor; gewoon een vaststelling. Dat het een merkwaardig verschijnsel is.

Ik ben niet bijster genezen nog. Mijn hand doet moordende pijn, maar ik heb geen zin om eraan toe te geven. Ik heb gister echt de saaiste, vervelendste dag in tijden gehad. Ik kon niet typen, mijn muis niet vasthouden, niet gewoon schrijven; mijn kamer uitmesten was dringend nodig maar ook niet mogelijk, fietsen vond ik een beetje riskant en daarbij heeft het de hele dag gegoten en op lezen of tv kijken kon ik me niet concentreren. Dus eigenlijk heb ik niets gedaan, behalve af en toe met mijn arm geschud of een voorzichtige reactie op een mail gegeven; bij wijze van test, om te kijken of de pijn er nog zat.

De pijn zat en zit er nog steeds; maar zoals gezegd, ik heb er geen zin meer in. En ik kan het me niet veroorloven ook. Ik moet nog twee weken dagboek inhalen; een site voor iemand bijwerken en een evaluatie schrijven. En een brief schrijven die niet verstuurd gaat worden, en die brieven zijn vaak het meest indringend en alomvattend.
Dus mocht u even niets van me horen - stèl; ik zeg niet dat het zo is, hoor, maar stèl.. - dan heb ik het druk. En mocht u nou voor maandagmorgen heel veel meer dan gewoonlijk van me horen: roep me dan op het matje. Want dan treft u me vermoedelijk op de vlucht voor al mijn taken en verantwoordelijkheden..

11 | 11:01 Vleugellam

Heeft u dat ook, dat de kant van je lichaam, die niet die van je schrijfhand is, eigenlijk niets kan?
In mijn geval is dat links. Mijn hele linkerkant, en in het bijzonder mijn linkerarm, lijkt volkomen a-motorisch en krachteloos, en als hij op zichzelf wordt aangewezen afwisselend spastisch en lam. Nou heb ik daar gelukkig zelden mee te maken, totdat door omstandigheden mijn rechterarm niet mee kan doen. En dat is nu het geval.

Gistermiddag, tijdens anderhalf uur van wat mijn handenwringen kan noemen, bleek in mijn linkerhand even heel veel meer kracht te zitten. Stress maakt onvermoede krachten wakker.
Ik heb de rest van de middag nergens last van gehad, maar tegen de avond waren mijn rechterhand en -arm ineens twee keer zo dik, stijf en pijnlijk. Vooral dat laatste. En dat was vanochtend bij ontwaken niet veel minder.

Ergo: vandaag, misschien ook morgen en overmorgen, geen logjes meer. Zoals ik al zei: ik ben niet op mijn best met links, en een uurtje lang is met links typen nog wel een grappig soort stuntelen, daarna wordt dat stuntelen bijzonder irritant.
Daarbij: ik kan niet veel zeggen over wat er de afgelopen dagen allemaal is gebeurd, maar het heeft nogal veel indruk gemaakt. Tijd om even bij te komen.

Mocht u nog tips hebben om een dag leuk door te komen zonder het gebruik van handen en armen: ik hoor het graag.
En uw mail en 'ach meisje wat ben je toch vreeeselijk zielig'-berichten zijn natuurlijk ook van harte welkom. Met dien verstande dat elke inhoud die maar een fractie cynischer, neerbuigender of anderszins onaangenaam te noemen is, door mij niet beantwoord kan worden met een zelfde venijn. Mijn wraak zal dan zitten in het online plaatsen, en zo mogelijk in veelvoud terugsturen van die mail. Ik kan namelijk heel flauw, kinderachtig en overspannen reageren als ik me niet lekker voel.

Fijne dag, ik hoop tot spoedig ziens.

2 | 16:37 Nog steeds wat sprakeloos

Meisje is opgenomen op een andere afdeling binnen de instelling, omdat dat gezien de gebeurtenissen van de afgelopen dagen beter leek. Meisje zal om die reden per direct geen meer deel uitmaken van de groep.

Over tot de orde van de dag.

(Mocht u dit een raar, abrupt en vooral onvolledig en onbevredigend einde vinden: u bent niet de enige.)

6 | 09:53 In een wagentje

Zolang je in je dromen nog beter kan autorijden dan wie ook, zomaar zonder rijbewijs, autodidact en in een auto waarvan je toch wel zeker weet dat er bepaalde zaken in constructie, inrichting en functioneren niet helemaal okay zijn - zolang komt alles goed.

Door welke optimistische gedachte gesteund ik me nu naar de poel des verderfs ga begeven, formerly known as psychiatrische deeltijdbehandeling. What's in a name.

3 | 15:31 Sprakeloos

Crisisregeling: "in geval van (naderende) crisis bestaat de mogelijkheid van een bed-op-recept. De zorgvrager kan dan in een veilige omgeving weer tot rust komen en op die manier eventuele escalatie voorkomen."

Vrijdagavond meisje uit mijn groep verkracht op de crisisafdeling. Ik stel me een veilige omgeving toch anders voor.

9 | 08:52 Eureka!

Ik weet waarom ik 's nachts zo slecht slaap! Het is dit log!
Vannacht drong het ineens tot me door dat ik in mijn slaap, in mijn dromen, voortdurend loggend denk.
Moet ik uitleggen wat ik hiermee bedoel? Heb ik niet zoveel puf voor, eigenlijk. Maar mensen die ik het in het verleden heb uitgelegd herkenden er de slang van Nokia in. Dus voor de Nokia 3310-bezitters onder u: speel eens een hele dag Snake II. Aan het eind van de dag blijft die slang gewoon doorhappen en kronkelen; ook als je al lang in wanhoop je mobiel uit het raam hebt gesmeten.

Ik ken het van mezelf. Ik heb eens een soort logiquiz-manie gehad. Dat vraagt een bepaalde manier van combinerend denken; en als je dat te lang doet is het moeilijk die manier van denken weer los te laten. Dan ga je alles combineren wat je tegen komt; slapend, wakend en dromend en of het nou ergens op slaat of niet.
Hetzelfde heb ik gehad in mijn eindexamenjaar; toen heb nogal veel wiskunde gedaan. Dagen achter elkaar, om precies te zijn; en na een tijdje was ik 's nachts nog steeds aan het transleren en differentieren. Ik weet niet of u wel eens heeft geprobeerd met behulp van integraalrekening de inhoud van je vrienden te berekenen, maar in je dromen kan het. Het is alleen niet rustgevend.

Ik begrijp niet zo goed waarom ik hier nu pas last van heb, waar het loggen betreft. Ik log sinds augustus; ik heb meer gelogd, en ik heb minder gelogd dan nu. Dus waarom ik uitgerekend de laatste dagen in logstukjes denk is me een raadsel.

Wat ik eraan moet doen weet ik helemaal niet. Misschien een log-time-out? Minder zelf loggen, of minder logs lezen; minder met medeloggers mailen? Of heeft het ermee te maken dat ik de laatste dagen nogal veel heb nagedacht over 'het wereldje' - dit o.a. naar aanleiding van wat vervelende gebeurtenissen (niet het goede woord, maar ik kan zo gauw niets anders bedenken), tussen Aliëtte, Kutjebef en Slaatje.
Ik weet het niet - misschien hoef ik het ook niet te weten, en is het met het vaststellen voorbij. Ik zal eens zien.
Ik had vanochtend in elk geval geen enkele moeite om om zeven uur uit mijn bed te komen, en dat is toch ook wat waard ;-)

Behalve dat ik vannacht heb gelogd, heb ik ook mijn lip aan flarden gebeten. Net heb ik een grapefruit gegeten, wat niet de meest verstandige voedselkeuze bleek te zijn; dus ik ga nu even heel hard jammeren en daarna dingen doen met water en calendulazalf.

Prettige dag, voor u. Pas op in het verkeer, mocht dat van toepassing zijn. Ik kan vanuit mijn raam geen tien meter ver zien van de mist.

3 | 22:04 Silver lining

Het zijn de kleine dingen die wolken even doen verdwijnen.
Een mooie foto. De opmerking dat je een prinsessennaam hebt. Je moeder die tegen je vader zegt: Nee, even wachten; nu ben ik met Puck aan het praten. Hele aardbeien in de jam. Een diep ontroerend verhaal in je mailbox.
Dank, voor hen die zich aangesproken voelen.

1 | 17:33 Moe

Zo moe dat je bij een wandelingetje van je kamer naar de keuken onder het lopen ineens bijna in slaap valt. Wat een beetje eng gevoel is, dus toch maar - heus maar heel eventjes - gaan liggen. Om tweeëneenhalf uur later weer wakker te worden.
Zo moe dat je liever lopend naar de winkel gaat dan helemaal je fiets uit de garage te halen, omdat dat te veel handelingen extra zijn. Geheel gewoontegetrouw neem je geen tasjes mee (je hebt immers fietstassen..); in de winkel blijken alle tasjes op.
Zo moe dat je zou wensen dat je, alleen vandaag of deze maand, moslim was, omdat dat een hoop rompslomp rond etenstijd zou schelen.

Bleegh.
Voor moeheid heb ik Klaas Vaak in elk geval niet nodig; 't is meer de manier en de tijd waarop ik slaap.
Gelukkig ben ik niet strenggelovig en een twee-maal-zondaagse kerkganger; zodat
zondag ook ècht een rustdag kan zijn.

3 | 13:43 Eeuwige jeugd

We gingen dus een matras kopen. En zowaar, dat ging allemaal prima! Oke, afgezien van enorme discussies op de heen- en terugreis over hoe te fietsen en enige andere existentiële levensvragen; maar het matrasbezoek zelf ging goed.
De matrasverkoper was opvallend vaderlijk tegen me, dat viel me wel op, maar ja; een vaderlijke vader is nooit weg, dus mij hoorde je niet klagen.

Ik heb allerhande informatie gekregen over de verschillen tussen medium en hard, tussen latex, polyether, volschuim en binnenvering. Prijzen, duurzaamheid, maten. Ik heb geprikt en geklopt en geknepen en naar de structuur van opengesneden matrassen gekeken. En uiteindelijk heb ik gezegd dat ik graag een matras wilde aanschaffen, maar nog even wou nadenken over welke het precies moest worden. Dat ik daarover vanmiddag zou opbellen, en of hij nu alvast mijn adresgegevens wilde..?
Nee hoor. Althans - jullie wonen toch nog steeds in [straatnaam Puck]?

...?!?!
Hadden we hier van doen met een helderziende of een stalkende matrasman?!
Op mijn wat verwilderde blik antwoordde hij dat hij immers jaren in diezelfde straat had gewoond. Ook al weer jaren geleden was verhuisd, maar me als heel klein meiske had gekend. En me ook wel had herkend, nu.

Juist. Nou ja; dat verklaarde in elk geval zijn vaderlijke houding.
En voor wie zich altijd al afvroeg: hoe ziet die Puck er toch uit - een postje of drie naar onderen link ik naar een foto van mij. Toen was ik vier, maar ik ben in de tussentijd geen spat veranderd...

4 | 09:46 De tijd van onbezorgdheid...

Ik had hier eerst iets willen schrijven als:

Te koop gevraagd. A good night's rest. Twee zakken slaapzand. Eén klein zakje slaapzand desnoods. Prijs nader overeen te komen.
Beste Meneer van het Slaapzand-depot; beste Meneer K. Vaak. Natuurlijk, de prijs die ik bereid ben te betalen stijgt per slapeloze, nachtmerriënde nacht, dus hoe langer u wacht, hoe meer u aan mij kunt verdienen. Maar straks ben ik zo ver dat ik mijn ziel wil verkopen voor een beetje slaap, en wat heeft u daar nou aan? Zo leuk is die ziel niet, en ik kan het weten. En als u tè lang wacht, ben ik niet eens meer in staat uw vraagprijs van de bank te halen.
Dus doe me een lol; noem die prijs, en geef me in elk geval één lange, ongestoorde, veilige en uitrustende nacht.

Máár. Er bestaan op de wereld, of specifieker: op internet, mensen die blijkbaar nog humorlozer en roomser dan ik zijn. Die op dit stukje totaal gesckokt zouden reageren: Maar Puck, wat suggereer je nu eigenlijk? Doel je op pillen? Probeer je nou werkelijk tussen de regels door alle bloglezende dealers op te roepen om jou wat toe te stoppen?

Geloof me : ik zuig dit type reactie niet uit mijn duim. De tijden dat er niet meer achter alles wat werd gezocht, toen sprookjes nog sprookjes waren en fantasie geen dekmantel voor narigheden, zijn blijkbaar passé. Jammer.

Ik bedoel niets meer en niets minder dan wat ik schrijf. Ik heb het niet zo op dekmantels; en daarbij: als ze iets graag en veel verstrekken in de psychiatrie zijn het pillen, dus daar hoef ik het zeker niet voor te doen.
Dus: wil de echte Klaas Vaak nu opstaan? En niet zijn louche collegae met hun chemische waar..

Dan ga ik nu een mooi, nieuw, hard, en vooral: duur binnenveringsmatras kopen. Misschien dat dat ook al wat helpt.

2 | 16:28 Lache..

Misschien heeft Peter gelijk, en ben ik inderdaad 'Roomser dan de Paus' en 'humorloos', zoals hij me begin november noemde. En ik ben de eerste om toe te geven dat ik dingen niet altijd even slim aanpak.
Maar ik kan hier toch echt niet zo veel plezier om hebben als hij. 'k Word er wel een beetje misselijk van..

11 | 12:32 Not to do

Zelf het haar in je nek bijknippen.
Zeker niet als je geen geld voor de kapper hebt.

Natuurlijk; je moeder kan best goed kappen. Maar dat is al een tijd geleden, en toegegeven: de laatste keer was dat ook niet zo'n succes...

1 | 17:32 Voorspelbaar

Onnodig te zeggen dat de loodgieter weliswaar het aanvankelijke euvel verhielp, maar daarmee een nieuw creëerde.
En dat wij daar pas achterkwamen toen de man al lang en breed weg was, en we de door hem achtergelaten ravage net hadden opgeraapt, weggeveegd en drooggedweild.

1 | 14:50 Beroepskeuze

Later als ik groot ben word ik loodgieter.
Het lijkt een soort beroepscode om zo veel mogelijk rotzooi te maken, en zo min mogelijk op te ruimen. En dat lijkt me wel wat..

Maar dat washandje - "mevrouw er lag daar een doekje dat heb ik even gebruikt" - kunnen we wel weggooien.

7 | 04:04 Paradoxaal

Als iets je doet beseffen dat je leeft is het een gevoel van doodsangst.

3 | 13:45 Au

Glas in de zeep.
Je kan scrubben ook overdrijven.

(Long live glazen wastafelplaatjes die uit je handen schieten als je ze schoonmaakt)

5 | 10:48 Hellup!

Daar zit je dan. Net uit bed, en een wrak. Je deels rechtopstaande, deels platgeslagen haardos is nog vrolijk en netjes te noemen vergeleken bij hoe je er verder uit ziet. Al een uur geleden werd je half wakker; in je achterhoofd vagelijk de gedachte: ik moet plassen. Dat gevoel is er, op zijn zachtst gezegd, niet bepaald beter op geworden. Je kleren liggen in de badkamer.
En in de badkamer en op de wc, twee ruimtes die grenzen aan de meest centrale en immer te passeren gang van het huis, is de loodgieter aan het werk.
Je zit gevangen; gegegijzeld in je eigen kamer, door een nietsvermoedende en bovendien volkomen onschuldige loodgieter.

Wat te doen?!

Update 11:50: het was niet de loodgieter maar de lampenman, en hij moest in de keuken, badkamer èn gang zijn. Hij is zeker een kwartier bezig geweest met vertrekken; waarbij hij al die tijd vlak voor mijn deur met mijn vader stond te praten.
Morgen komt wèl de loodgieter. Kan maar beter zorgen dat ik dan zéér ruim van tevoren wakker en gewassen en aangekleed en leeggeplast ben, want dit was niet zo'n succes..

5 | 22:24 Oefening baart kunst

Beste groep,

ik zou jullie graag willen vertellen dat.. eeh.. dat..

...

Goh, het is al bijna tijd hè..?

5 | 09:15 To do

naar de videotheek gaan. Een dagfilm heet niet voor niets zo.

rozijnen kopen om de nachtelijke wortels te vervangen. Of gewoon bijtijds gaan slapen.

hamsterkooi verschonen. Nee, hij steekt niet zelf de handen uit de mouwen en ja, je bent wel zijn huishoudster.

interne harde schijf partitioneren. Meer capaciteit voor algemeen besturingssysteem (basale levensbehoeften en dagelijkse verantwoordelijkheden); heel veel minder voor nadenken en andere zaken die van irrelevante, destructieve of louter afleidende aard zijn.

de uitdrukking less is more is, evenals de variant more is less, multi-interpretabel. En niet altijd van toepassing.

meer zeggen. Zwijgen is goud, maar zilver heeft je altijd beter gestaan.

minder deprimerende logjes schrijven. Zowel inhoud als schrijfstijl schijnt de laatste tijd te verontrusten. Hetgeen absoluut niet de bedoeling was, en ook niet nodig.

geen glazenwasser worden. Ook geen buitenschilder. Zie weersbericht en uit het raam.

niet van dit soort walgelijke samentrekkingen maken. "Hier zet men koffie en over" is één keer leuk, maar daarna niet meer. En alle vergelijkbare uitspraken ook niet.

lijstje maken van mogelijke slotzinnen; al is het maar een 'ik wens u allen een prettige dag'. Zo uit het niets een schrijfsel beeindigen geeft een onverzorgd, onbevredigend en onaf gevoel.

Ik wens u allen een prettige dag..

3 | 19:23 Some things never change

"Kom", zeiden de knolraapblokjes; "Als Queens kan branden kunnen wij dat ook"

Pucks leerproblemen beperken zich bepaald niet tot schoolse zaken..

3 | 02:25 Evenredigheid

Sommige dingen gaan zo diep dat je er alleen maar oppervlakkig over kunt spreken.

6 | 02:00 Hardleers

Wat hadden we ook alweer geleerd, nu precies twee dagen geleden...?

(En dan toch eigenwijs zijn he..)

Old habits die hard. Bad ones even harder.

10 | 21:27 Hier komt een titel maar die weet ik nu nog niet

Verhaaltje voor u. Al dan niet fictief, dat mag u zelf uitmaken.

Stel je voor; naast een hoop andere rompslomp heb je ook bijzonder veel last van - noem eens wat - een obsessie voor botervlootjes.
Op een gegeven moment krijg je een computer en maak je kennis met het fenomeen internet. En zie daar: internet heeft voor elk wat wils, zo ook voor zij die bezeten zijn van botervlootjes en aanverwante zaken. Er is zowaar een forum, voor het broodnodige lotgenotencontact.
Nu is het het al jaren geleden dat je eigen vlootjesobsessie op zijn hoogtepunt was, maar het is iets wat je nog altijd met je meedraagt en vermoedelijk ook altijd zal meedragen. En daarbij: elke stoornis kent zijn bijbehorende persoonlijkheid; en aan dat profiel beantwoord je beslist. Er valt, kortom, een hoop steun, troost, begrip en lering uit te wisselen.

Dat doe je ook. En je leert ook nog eens een boel fijne mensen kennen; je leert veel over vriendschappen, contact maken, om anderen geven of sommigen juist niet te mogen. Maar je weet ook: dit is een fase. Ik groei, ik beweeg; ik, en alles wat ik onderneem, alles wat ik nu tegenkom, is dynamisch en meer dan ooit aan verandering onderhevig. Grote kans, zo niet praktisch zeker, dat vriendschappen die ik nu sluit niet blijvend zullen zijn. Al was het alleen omdat de meeste van die vriendschappen een stoornis als basis hebben; en dat op den duur gewoon niet bevredigend genoeg is. Je zult uit elkaar groeien; maar daar heb je vrede mee.

Wat je hebt voorspelt gebeurt ook: je groeit inderdaad uit elkaar. Je groeit weg van het forum, groeit ook weg van je botervlootjes. En daarmee ook van al je mede-vlootjes-gekken. En wat je ook had voorspelt: je hebt er vrede mee. En de nieuwe vrienden bieden je zo veel meer, zoveel bevredigender en completer en vooral: gezonder, dat je de oude totaal niet mist.
Er is alleen één kleine complicatie: de oude vrienden zijn jou niet vergeten. De oude vrienden hebben het ook nooit als iets tijdelijks beschouwd; zien jou, de omgang met jou en de omstandigheden van de gesloten vriendschap, ook niet als slechts een fase, en als een broodnodig, maar te passeren station. Ze blijven contact met je zoeken; zij het niet vaak en ook steeds minder vaak. Je vind het vervelend, het jeukt; maar niet heel erg - vandaar dat het maar een kleine complicatie is. Waar je niets aan doet.

Geheid dat dat tegen je gaat werken.
En inderdaad. Op een dag kondigt zich aan: De Dip. En wel een dip met aanhang: de botervlootjes komen in volle glorie terug. En ook een zekere vorm van heimwee; heimwee naar de vlootjes, naar het willen hangen bij die vlootjes. Naar alles wat met de vlootjes te maken heeft, en dus ook naar het forum. Je gaat weer eens een kijkje nemen en zie: het is als de eerste de beste soap. Er zijn wat nieuwe karakters bijgekomen; sommige oude bekenden zijn verhuisd of hebben een nieuwe liefde (zijn, zogezegd, van de oranje naar de blauwe botervlootjes overgestapt) - maar eigenlijk is er niets maar dan ook niets veranderd. Jij wel, althans: een beetje. Je blijkt nog net zo gestoord te denken als toen, en als die anderen; maar er is een groot verschil: je wilt niet meer altijd en alleen maar. Je wilt het gescheiden houden; je wilt best op het forum je steun bieden, en steun ontvangen; maar buiten het forum heb je je handen vol aan jezelf. En wil je proberen vast te blijven houden aan wat je zo moeizaam hebt opgebouwd. De botervlootjes razen door je hoofd, de hele dag door; en dat blijven ze ook doen. Maar om daar dan ook nog met anderen, in je privétijd en-ruimte over te praten, en de verhalen van anderen aan te horen, en weer helemaal en totaal meegezogen te worden in dat wereldje: dat wil je niet en kan je ook niet aan.

En ja: dan ben je dus niet duidelijk geweest. En binnen een dag hangen de andere vlootjes-mensen weer aan de telefoon. En in je mailbox. En op msn, en icq, en wat je al niet meer van die dingen hebt.
En je kan niet eerlijk zijn; want ja, je wilt ook echt op dat forum blijven komen, voor nu, voor even. Je hebt het zo vreselijk nodig. Maar niet voortdurend; en ook alleen maar daar; en juist dat kan je niet zeggen. Want één van de kenmerken van de botervloot-persoonlijkheid is een diepgewortelde zelfhaat, en een voortdurende angst voor afwijzing. En natuurlijk, je hebt het zo mooi geleerd op therapie: jij bent niet verantwoordelijk voor het gevoel en de interpretaties van anderen. Maar er ligt een heel vaag, grijs gebied tussen verantwoordelijk zijn voor, en rekening houden met.

De vraag is nu: wat te doen.
Gematigd denken is niet mijn sterkste kant; dus ik heb nu de neiging om òf mee te gaan, aan te horen, alles over me heen te laten komen aan jammerklachten van anderen, òf om uit voorzorg alles af te kappen, maar me dan ook geheel en definitief terug te trekken uit de - nou ja; 'botervlootgelederen'.
Als er iemand is die goed is in diplomatiek en genuanceerd denken: gaarne uw visie. Indien niet: geeft niet. Even schrijven was ook al prettig.
En u mag altijd nog een passende titel voor dit stukje bedenken..

5 | 02:00 Advies, na empirisch onderzoek

Als u midden in de nacht honger hebt, en dientengevolge maagpijn, en u wilt deze pijn verzachten door wat eten tot u te nemen: kies dan niet voor rauwe wortel. Dat werkt namelijk niet bepaald bevorderend..
(Of juist wel, afhankelijk van je gezichtspunt)

5 | 01:17 Your Colorgenics Profile

De stem van de commentator is van het meest verderfelijke candlelight-soort dat er maar bestaat.
Maar los daarvan vind ik dit toch wel een opmerkelijke uitslag van 'wéér zo'n test':

At this particular time you are feeling the results of extreme stress and you are seeking a "way out"...but you are pushing too hard.. Obviously you need peace, tranquillity and contentment. Your temperament is such that you are hoping ,unrealistically perhaps, that your desires will shortly be fulfilled (even if at this time you are not quite sure what those true aspirations may be!).

Of late, everything seems to be going so slowly .... far slower than you anticipated and this is causing you much anxiety and frustration. It would appear that there is little you can do about the series of events that now seem to be taking place ..... In spite of the fact that you feel like "giving up"...don't...Take a deep breath and start over again and you will find that eventually the expression "All's well that ends well" will have an extra special meaning for you

Being a very proud individual you tend to hold yourself aloof...pretending that you are stoical...indifferent to pain and pleasure...but this is not so, for in truth you are an extremely emotional individual, one that may make a hasty decision...and perhaps regret it at leisure. It is time now to break the bond of detachment and be the "you" that you would like to be, give vent to your emotions and enjoy yourself.

From every direction there appears to be unwarranted restrictions on your freedom of action and this is producing considerable stress..You're really looking for independence and freedom from any restriction and therefore avoiding any obligations or anything which might prove hampering. You are being subjected to considerable pressures and you would like nothing better than to escape from them, but you tend to lack the necessary strength of purpose to succeed in this. Whichever way you turn you are being frustrated. You need to be free to do your "thing" in your own way...

You wish to be left in peace... no more conflict and no more differences of opinion ... In fact you just don't want to be involved in any arguments of any shape or form ... All you want is for "them" to get on with it - and to leave you alone..

(Via Tonie)

10 | 12:50 Als het stormt...

De titel slaat op een liedje van Ramses Shaffy.
Ik kan me alleen nog maar losse zinnen herinneren:
Als het stormt in je hoofd, ga mee ga mee (..) ; en verzet je maar niet ; tegen 't verdriet ; want de tijd zal 't getij weer keren.
De complete tekst heeft jaren aan mijn muur gehangen, toen ik een jaar of zestien was; ik hoopte op inspiratie, maar gezien mijn huidige situatie heeft het me toen niet zo bar veel opgeleverd.

Ik heb in mijn kast gezocht of ik het papiertje met de tekst nog kon vinden.
Ik heb eens een 'geheime doos' aangemaakt, een schoenendoos met alles wat toen erg belangrijk voor me was, en vooral erg geheim.
Erg geheim moet het ook vooral blijven; ik heb het ding helemaal doorgespit en Ramses niet teruggevonden. Wel oude dagboeken; papiertjes met melige correspondentie onder de les; drankbonnen van klassefeesten; een programma van een muziekavond waar HIJ speelde. 'Zij ', zijn zij, ook trouwens, wat het dan juist weer een pijnlijke muziekavond maakte. Verder een overzicht van alle eisen waaraan mijn droomprins moest voldoen. Een mini-briefje van mijn vader: "Puck, X-en, 10x, P." Maakt me triest dat ik dat uniek genoeg vond om te bewaren; en vooral dat ik het nu nog steeds uniek genoeg zou vinden.

Maar goed; ik dwaal af.
Die tekst zocht ik niet voor niets.
Voor de duidelijkheid: ik dip, en niet zo'n beetje ook. Ik dip zo hevig en zo eindeloos dat er niets anders meer is dan dat, maar ik het tegelijk eigenlijk zinloos vind om te vermelden. Zoals ik gister naar iemand mailde: het is efficienter en vooral vrolijker als ik vertel wanneer het beter gaat, dan wanneer ik over elke daling bericht. Hoewel bepaald niet saai om te voelen (mocht wel wat saaier eigenlijk), wordt het erg eentonig alleen maar te lezen dat het niet goed gaat en van oh oh oh wat voel ik me afschuwelijk.

Een kennis heeft me nu aangeraden: ga maar mee. Val maar terug, kijk hoever je valt. Vecht niet tegen het vallen. Je bent ver genoeg, sterk genoeg geworden, om niet meer zo diep te kunnen als waar je vandaan komt.
Dus dat ga ik nu maar fijn doen. Meegaan met de storm, en hopen dat de tijd het getij zal keren.
In the meantime moest ik misschien mijn eigen log maar eens gaan lezen. Dat schijnt anderen namelijk bijzonder op te beuren..

(Hetgeen me doet denken aan de clown Grimaldi. Herman Pieter de Boer vertelt.)

5 | 02:18 Hark, The Herald Angels Sing

Dat heb je soms; dat je om halftwee 's nachts ineens jaren-tachtig-flashbacks krijgt. En echt perse en onmiddellijk 'David's Song' van The Kelly Family moet downloaden.
WinMX vindt alles, dus ook David; en wel bij michaelsweetdeeringf5fd08181a2b. Die mij het liedje bezorgt met een snelheid van 65k/s.
Daar moet je gebruik van maken, denk ik dan; dergelijke snelheden zijn zeldzaam en door God gegeven.
Dat laatste was helaas iets te letterlijk. Michael-etc heeft behalve David namelijk alleen maar kerstliedjes te bieden. En ik ben bereid mijn muzieksmaak enigszins bij te draaien, maar om nou de hele dag te gaan luisteren naar God Rest Yee Merry Gentlemen, in een uitvoering van Gary Brooks, gaat me net iets te ver..

(Desondanks heb ik nu, voor de liefhebbers, van Harry Belafonte 'I heard the bells on Christmas Day'. Kwam in twintig seconden bij me binnenstormen)

10 | 14:55 Dialoogje

In de wandelgangen:

> Weet je.. A. hè, die vertelde dat ze eens een poes had; en die kon zomaar ineens heel bang worden, of juist heel agressief. En dan weer wou ze aandacht en dan weer ging ze juist krabben en bijten.. Er was echt geen land mee te bezeilen..
> Goh.. En toen..?
> Nou.. toen is A. naar de dierenarts gegaan. En die zei dat die poes een kronkel in d'r kop had. En uiteindelijk heeft ze dan maar een spuitje gekregen..
> Tjee.. Nou gelukkig maar dat dat bij mensen heel anders gaat he?!
> Ja. Gelukkig maar..

Het klinkt niet overtuigd.

8 | 01:42 Sceptisch

Via Elisa kwam ik bij dit stukje terecht.

Rijzen de volgende vragen:
- Is een gemiddeld gewicht tussen 60 en 65 kilo representatief voor de gemiddelde vrouw?
- Sinds wanneer is er een rechtstreeks (en altijd geldend) verband tussen brede heupen en dikheid?
- Wat hebben (al dan niet dikke) brede heupen te maken met dikke billen?
- En tenslotte: wat is het verband tussen dikke billen, danwel brede heupen, danwel dikke heupen enerzijds en suikerziekte en hartkwalen anderzijds..?

4 | 16:15 XP Mobile

's avonds en in het weekend op de parkeerplaats.

| 13:45 Mental Note

"Alles met mate"

(contradictio in terminis: als iets een mateloos woord is, is het 'alles'..)

4 | 12:00 Daily Life for Dummies

Zomaar een greep uit enige levenslessen:

het getuigt beslist van oplettendheid en vermogen tot zelfzorg om je te realiseren dat sommige wondjes ontsmetting behoeven. Wat dan weer niet bijster oplettend is, is om direct na het aanbrengen van betadine je blouse aan te trekken. Wat voor washandjes, verband en doeken geldt, geldt ook voor blouses: jodium is niet uitwasbaar.

nog meer zelfzorg kan blijken uit het wat minder onnadenkend aanbrengen van bodylotion; gezien voornoemde wondjes. Bodylotion prikt. Véél. Of het nou dermatologisch getest en voor de gevoelige huid is of niet.

ook het inschenken van koffiemelk zou wat bewuster mogen gebeuren. Leuke effecten krijg je als je, gewend aan het kleine tuitje van het becel-pakje, voor de verandering gewone halfvolle melk uit een standaard melkpak giet. Er blijken verschillen te zijn in schenkrichting, schenkkracht en vooral: hoeveelheid uitgeschonken vloeistof. Wat erg boeiend is om eens bij een natuurkunde-projectje nader te onderzoeken, maar niet zo geweldig als je net wakker bent, en niet in de stemming om melkmeren op te dweilen.

in het algemeen is een belangrijk begrip: bewustzijn. Bewustzijn helpt ook om niet volkomen in de stress te schieten en artsen te willen bellen als je naar de wc gaat, de ochtend nadat je bietjes bij het diner hebt gegeten.

Dat was het voor nu. Tijd voor boodschappen en lunch; benieuwd tot wat voor inzichten we dan weer komen...

6 | 17:47 Hoera!

Het doet het weer!

Wel erg terugkerend verschijnsel bij mij: juist op het moment dat ik denk: "ik moet even uitleggen hoe de zaken er voor staan, wat er is gebeurd en wat de prognose is", is het in orde en was de uitleg overbodig.

Nu ja; ben in elk geval erg blij dat alles weer oke is. Op log-gebied dan..

5 | 16:28 Dus..

Het is mij ook nog niet helemaal duidelijk wat er nou aan de hand is, maar het komt op het volgende neer:
Vannacht om halfdrie wou ik een berichtje posten, en dat berichtje werd niet zichtbaar. Wel op zijn 'losse blaadje', ook in de overview van mijn pivot-schermpje, maar niet gewoon op mijn site.
"Zal wel weer een tussentijds groeistuipje van Pivot zijn", dacht ik. Puberpruttels ofzo.
Dus quasi-paniekmailtje gestuurd aan Bob; en vol vertrouwen in Pivot en Bobs reddende krachten gaan slapen. Droomloos, maar dit terzijde.

Des morgens bleek Bob van niets te weten. Bleken het helemaal geen kuren van Pivot te zijn, maar van mijn provider.
Kort door de bocht: de allerliefste Starhost vindt dat mijn site niet veilig is en wil me beschermen door de safe mode van php aan te zetten. God mag weten wat het precies doet; het enige wat ik ervan merk is dat ik niet meer kan posten met (het op php gebaseerde) Pivot.
Nou ben ik misschien onzorgvuldig en niet kritisch genoeg, maar naar analogie van Walters 'home is where the log is': ik heb liever een onbeveiligd huis dan helemaal geen.

Gelukkig is er nog steeds mijn oude vertrouwde Blog waarmee ik stukkies kan plaatsen.
Alleen voel ik me wat ontheemd, zo zonder reactieding. Het voelt ineens net of ik ins blaue hinein aan het schrijven ben. Wat dan ook wel weer boeiend is; blijkbaar is de interactie, de respons die je via zo'n forumpje krijgt, toch belangrijker voor me dan ik dacht.
Maar ja, ik ga er maar vanuit dat het een dezer uren danwel dagen weer hersteld is. Ik heb een voor mijn doen pinnige mail naar mijn provider geschreven 'alsdat ik de gang van zaken niet echt waardeer', en zij zullen kijken hoe ze het kunnen verhelpen. Zonodig door de safe mode weer uit te schakelen, en voor zover ik heb begrepen kan men dan vrolijk in en uit mijn scriptjes wandelen. Wees welkom, zou ik zeggen...

Overigens.. deze layout is geen omkat, maar gewoon de eerste de beste template die ik Blog-rijp kon maken. Dus wie dit aanzicht niet prettig vindt, of het plaatje te zoetig: wees gerust, 't is slechts tijdelijk.

2 | 09:25 Godv...

Zou je ook voodoo-poppetjes van hosting-providers kunnen maken..?

Later meer. Moet nu weg.

Ik zou wel haast bijna vier punten extra scoren op de blogaholic-test; het is namelijk erg verleidelijk om me nu af te melden van therapie en heel hard aan mijn log te gaan werken, cq Starhost uit te foeteren...

4 | 02:24 Geen nieuws

Ik wist namelijk zonder test ook wel dat ik redelijk blogaholic was.

Mijn score: 68 uit 100.
Waarmee ik gelukkig nog steeds een social life weet te hebben..

| 08:43 Dreamy night

Meestal is het zo dat, wanneer ik iets zegt als "ik droom elke nacht van loggers", het daarna meteen over is. Deze nacht in elk geval nog niet.

Ik heb mijn log verkocht aan Dhr. AR, of vdW. Zelden heb ik een onwaarschijnlijker samensmelting van personen meegemaakt, maar ik zou u toch echt niet kunnen zeggen wie van de twee het geweest is.
Het is verkocht met ingang van augustus dit jaar, wat achteraf beschouwd wat onzinnig is, aangezien er van een log toen nog nauwelijks sprake was.
Maar goed, als je dromen met rede gaat benaderen kom je duidelijk nergens; en dan hebben we het nog niet eens gehad over het feit dat mijn log een soort van kermiswagen was. Nee niet qua layout hoor, maar gewoon, letterlijk. Het was een soort van winkeltje of kraampje, maar tegelijk wist ik heel zeker dat het mijn log was.
De verkoop ging in elk geval vlot en vrolijk, want in het log heerste een blije stemming. En aan de buitenkant heb ik in lichtblauw-met-gouden letters 'verkocht' geschilderd, met mooie zwierige krullen.

Daarna of tegelijkertijd heb ik een brief gekregen van logster E, of logster andere-E; dat liep ook wat door elkaar.
De brief was lang en had het uiterlijk van een Eerste Leesboekje uit grootmoeders tijd, met ingenaaide katerntjes en vergeelde blaadjes. En scheve typemachine-lettertjes.

Tenslotte heb ik mijn gezicht onder de hete kraan gewassen.
Oh nee - zei ze, voorzichtig haar wang voelend; dat was de zeer reeele en pijnlijke ontnuchtering uit mijn slaapdronkenschap...

Tot zover.
Eventuele interpretaties laat ik graag aan u over.

2 | 01:05 ...horrid night

En dan denk je: "ach, 't is maar een klok, gewoon haakje afgebroken.. get a grip..." en om die grip te krijgen zap je wat rond op internet.
Kom je uitgerekend dit tegen.

| 01:00 Silent night..

Heb je net besloten dat de nacht vredig en fijn is; dat je niet bang hoeft te zijn en dat er, wat SBS6 je ook wil laten geloven, heus geen klopgeesten bestaan en je dus veilig kan gaan slapen - valt je klok van de muur naar beneden..

1 | 20:24 Mathematica Rustica

"Boer Brunink wil op zijn land een rechthoekig stuk ABCD met schrikdraad afzetten.
Langs CD en EC is geen afrastering nodig, want daar is de sloot. Het afgezette stuk land wordt met schrikdraad verdeeld in drie stukken. Zie figuur. Boer Brunink heeft in totaal 400m schrikdraad beschikbaar."

Na twee uur voor iemand wiskundesommetjes te hebben uitgewerkt zou ik Boer Brunink graag willen adviseren:
Laat dat stuk grond toch ins hemelsnaam vrij van hekken, heggen, schrikdraad of andere vormen van afbakening waarvoor rekenkundige vaardigheden vereist zijn.
Laat eventueel gedierte toch vooral in en uit lopen zoveel het wil, en laat uw terrein open voor bezoekers. Hoe meer er wordt gestolen, hoe minder u heeft te onderhouden, voeden, irrigeren of wat dan ook, en dat scheelt dan weer in de kosten K die afhankelijk zijn van het aantal eenheden q aan vee of bebouwing.

Of verander van loopbaan. Bij de NS schijnen ze nog mensen nodig te hebben; en dan komen deel 1 en 2 van de Basisleer Onhandelbaar Rundvee ook nog van pas.

3 | 14:07 Benne we weer

En over taakverdeling gesproken: is het niet de bedoeling dat je van slapen uitrust? Ik heb de laatste nachten zo'n enerverend droomleven dat ik bij ontwaken denk: nou, ik kan wel wat slaap gebruiken.. En dat is dan ook wat ik voornamelijk heb gedaan de laatste dagen: slapen.

's Morgens naar therapie, daar afwisselend veel lachen, huilen, zwijgen, praten. 's Middags boodschappen doen, logs lezen, mailtjes lezen en soms beantwoorden, inloggen op pivot en beginnen met loggen, even liggen en hopen dat daarmee log-spiratie komt, drie uur later wakker worden. Koken, eten, afwassen, tv-kijken, in slaap vallen, wakker worden, beetje chatten, logs lezen, logje proberen te schrijven, weer in slaap vallen, volgende ochtend wakker worden etc. Tussendoor voel ik me vreselijk schudlig dat ik niet log, dat ik nauwelijks mail beantwoord en dat ik niet braaf mijn dagboek voor therapie bijhoud.

Wat nog meer? Oh ja: ik heb een nieuwe verslaving: tictac, en dan met name de groen/oranje-variant. Maar gelukkig was dat in ons gestichtswinkeltje een tijdelijke actie, kom ik nauwelijks bij AH en heeft C1000 ze helemaal niet, dus daar hoop ik in no-time weer vanaf te zijn.
En oh ja: gisteravond was ik echt verschrikkelijk wakker en energiek, maar toen keerde mijn waspoeier zich tegen mij. Ik denk tenminste dat dat de oorzaak was dat ik de hele avond niets anders kon doen dan op en neer springen en 'jeuk jeuk jeeeeeuk!!!' roepen. Is nu weer helemaal over.

Maar goed, e.e.a. verklaart misschien het gebrek aan schrijfsels alhier.
Ik hoop na dit weekend helemaal uitgeslapen te zijn en weer schrijfklaar te zijn, want ik mis het wel. En als ik niet uitgeslapen ben zal ik tenminste eens al mijn dromen gaan opschrijven; die vormen een heuse logland-soap, aangezien ik voornamelijk over loggers droom.
De nacht na Interview With a Vampire heb ik een zeer onderhoudend en filosofisch gesprek gedroomd met ActieReactie, die helaas het weinig uitnodigend gelaat had van een.. juist.

In elk geval: tot spoedig ziens!

8 | 14:30 Taakverdeling

Iemand zou die paaltjes in ons winkelcentrum eens moeten vertellen dat zij de jonge, wankele boompjes horen te stutten. En dat het, hoe verleidelijk dat ook moge zijn, niet de bedoeling is dat ze zelf omvallen en door de boompjes worden opgevangen.

Bovendien moet iemand de gemeente Den Haag uitleggen dat het heus geen geldverspilling is om mij subsidie te geven voor de aanschaf van een digicam. Zodat ik u het sneue beeld kan tonen van een hele rij broodmagere babyboompjes, met aan weerszijden een zeer potig ogend paaltje, dat dronken in zijn banden hangt.

6 | 09:04 Koud!

Ik vind november beslist de koudste maand die er is. Het is niet zo, natuurlijk, maar hij klinkt me het koudst in de oren.
Januari en februari zijn meestal het koudst, maar die namen klinken op de een of andere manier eerder waterig dan heel koud. En in december heb je al die feestdagen waarbij ik het altijd warm van ellende krijg ('k heb het niet zo op al dat gedoe..). Maar november.. brrr..

Ik heb altijd het gevoel dat in november de herfst pas echt begint, op een hele gure nare manier.
In oktober is het nog een vriendelijk pittoreske herfst, met beelden van lekker ruikende bossen, in prachtige vlammende kleuren. Herfstprojecten op de lagere school, met je laarsjes de bladeren opstuivend, en van je vader gepelde beukenootjes krijgen enzo.

Gister had ik het al koud, maar dat weet ik aan het feit dat ik me ziek voelde. Maar vandaag is het pas echt heel koud. Want vandaag is het november geworden.
Ik weet het: het slaat nergens op, deze redenatie. Maar ja, nuancering is, ook en vooral waar het mijn gevoel betreft, niet mijn sterkste kant.
Afijn; om voor mezelf de warme herfst van oktober nog wat vast te houden dus deze nieuwe kleurtjes.