1 | 09:17 Vorming

MaPuck: ...en gisteravond was mijn band leeg. Leeg laten lopen.
PaPuck: Dat zullen wel weer scholieren zijn geweest.
Puck: Pap, de scholieren daar zijn vorig jaar afgebroken. Het enige wat er nog aan scholier is zijn 6-jarige kindertjes die niets anders doen dan schilderen en kleien, van de Vrije School.
PaPuck: Nou. Die hebben dus ervaring met handwerken.

1 | 23:20 Niettegenstaande luiheid etc

Aha!

(en goddank voor mail. Hoewel ik niet zo zeker weet hoe trustworthy een adres is dat maar 3 keer op internet te vinden is, tegen een stuk of honderd vermeldingen van het telefoonnummer)

7 | 15:49 Wegens luiheid en klikmoeheid

Iemand van u enig idee hoe laat het nu in Californië is?
En hoe duur het met een gewoon KPN-BelBasis-abonnement is om naar Californië te bellen?

2 | 19:41 25 Minutes of Fame

Hedenavond op Net5, 21.00: The Insider

Hedenavond op VRT, 21.25: The Outsider

Wat eigenlijk best sneu is, zo'n rappe overgang..

4 | 18:10 Doelgroep

‘Zo beter?’

Het is druilerig weer, goed voor warme choco of, bij gebrek daaraan, extreem verveeld gedrag. Haar kammen, vlechtjes, mama showen.
De vlechten werden ernstig afgekeurd. Als in 'God zij dank', toen ik ze er weer uithaalde.
Maar het moest Anders dan gewoon. Anders en Beter. Nee, vooral Anders en Voortdurend Anders, vanwege het dreinerige weer.
Halve vlechtjes en die achter het hoofd in de nek samen en de rest los.

‘Zo beter?’

Nee. Natuurlijk niet. Dit is totaal uit stijl. Je kan niet zo Botticelli-achtig met je haar doen, en dan zó'n elastiekje erin, en die broek.
Daar hoort een jurk bij. Lang en wit.

‘Oh ja. En dan zo boodschappen doen zeker.’

Mijn vader. Mijn vader zou mijn redding zijn in deze. Mijn vader heeft zijn (of mijn) leven lang verlangd naar een meisjes-dochter, met lange vlechten en kniekousen en plooirokjes. En hij heeft een.. eeh.. avontuurlijke smaak (lees: géén smaak) als het om mode enzo gaat; ideaal als je op slechte dagen wéét dat je er belachelijk uitziet maar graag wat positieve feedback krijgt.

‘Papa, mama zegt Botticelli, dat is niet zo, toch?’

Nee. Meer pre-raphaelieten. En het kan niet met de broek, nee.

Ik had moeten weten dat ouders met een kunsthistorische achtergrond niet geschikt zijn in dit soort situaties.

§ | 17:21 Verrassingseffect

‘Jeetje wat lang!’, zei mijn vader haast geschokt.


Tsja. Dat krijg je als je je haar altijd wegknoopt.

11 | 12:44 Lading

Ik geloof niet dat er een Nederlands woord is dat qua gevoelsbetekenis in de buurt komt van het Engelse rage.

§ | 12:25 Elk wat wils

Op de avond van 9 september 1977 begonnen de weeën. Ze waren heftig en dicht op elkaar, en vol enthousiasme begon mijn moeder met bevallen.
Tegen de ochtend stuurde ze mijn vader naar huis. 'Ga jij maar slapen, dit gaat nog tijden duren'.
Ze lag in het ziekenhuisbed en keek uit het raam. Het regende, de zon scheen, het regende, de lucht werd blauw. De hele dag keek ze uit het raam en zag het weer wisselen. 's Avonds kwam ik.

Zal ik gaan sporten?
Nee. Ik ben zo moe. En kijk! Het giet! Ik hoef niet!
Vijf minuten later was elk wolkje verdwenen en ging ik toch.

Ik kijk uit het raam, zie regen en zon, grauw en weer blauw.
Vandaag kies ik voor blauw.
Ik ontken.
Als de lucht weer dichttrekt ga ik slapen.

2 | 08:58 Immer gerade aus

Nog maar 8 dagen tot mijn afspraak met de optometrist.

Counting the days.
Voor zover ik ze nog op de kalender kan zien.

3 | 12:39 Television With a Bite

Sinds een deel van mijn vaste series bruutweg van de buis is gehaald, of in de zoveelste herhaling zit, en ik mezelf af en toe wat Buffy als substituut gun, komen al mijn schrammen, blauwe plekken, vlekjes of puistjes paarsgewijs. Wondje-spatie-wondje.

Ik wist niet dat er zoiets bestond als psychosomatische vampierbeten.

§ | 12:55 Anoniem

I signed up but I never get any email. What's up with that, you big jerks?

• People give us fake addresses (why is beyond us...think about it).

Toen ik dit voor het eerst las moest ik erg hard lachen.
Dat moeten wel erg domme mensen zijn, om een vals adres op te geven als je heel graag mail wilt ontvangen.

Zojuist vulde ik bij een abonnements-opzegging gedachteloos mijn 'standaard' adres in.
En ik begreep.
Het is geen domheid. Het is een automatisme geworden, gegroeid door jarenlang pogen spamvrij te blijven.

17 | 06:42 Ruilhandel

Vroeger dronk ik 's ochtends koffie. Nu mijn koffiezetapparaat de geest heeft gegeven (het ligt iets ingewikkelder dan dat, maar dat doet nu niet terzake; bottom line is dat er geen k.z.a. meer is) drink ik thee. Sterk verdunde thee. Ik, die zakjes altijd liet bengelen tot de thee (en mijn beker) gitzwart zagen, hang nu een eenkopszakje in een hele pot. De wereld staat op zijn kop.

Ik drink smaakjesthee. Dat schijnt in welopgevoede, beschaafde kringen absoluut not done te zijn, om van smaakjesthee te houden, maar ik houd van smaakjesthee. Net zoals ik van brandnetelthee en vanille-rooibosthee houd, en over mijn nek ga van zoethoutthee. Uw Puck heeft niets van haar opvoeding behouden en is onbeschaafd. Jammer dan.

Smaakjesthee, dus.

In een pakje zitten vijf zakjes aardbeienthee, vijf zakjes tropische vruchten, vijf bosvruchten en vijf citroen.
Ik moet verdelen van mezelf. Ik mag niet eenzijdig en obsessief zijn van mezelf. En dus ben ik voortdurend heel ontspannen en ongeforceerd mijn obsessies aan het bestrijden.
Elke dag een ander smaakje. Niet eerst alle bosvruchten op. Niet ingaan op wat ik wil - voor je het weet drink ik vijf dagen aardbei en mis ik het de zesde dag. Streng zijn.
En dan is het dag vier, en dan werk ik me walgend door de citroenthee heen. 20 Dagen lang, elke vierde dag.
Ik heb de pest aan citroenthee.

En nou vraag ik me af: ben ik de enige die het liefst één van de smaakjes uit een 'assorti-doosje' weg had gezien?
Zo ja: kunnen we niet een pact sluiten..? U mijn citroen, ik uw iets-anders-dan-citroen?

Als het maar geen cactus is.
Dat is nog viezer dan citroen.

1 | 07:47 Time off

Halve dagen je mailprogramma uit.

Ergens de afgelopen jaren moet ik zijn vergeten dat dat ook kon.

9 | 11:52 Capuccino Gazpacho

2 Bekers, 1 ketel op het vuur, 1 fles Spa.
In de ene beker capuccino-poeder, in de andere een vitamine-bruistablet.

Drie keer raden in welke beker ik het spawater schonk..

(Bedtijd. Duidelijk bedtijd)

7 | 06:05 Feestje

Meest gehoord:
- gefeliciteerd met je moeder! [maar ik was verdomme óók jarig!!]
- wat is je haar lang geworden! [‘ja ik werd op een ochtend wakker en ineens was het er’ - ‘ha ha ha ha!’]
- hoe gaat het met je? [door mij stelselmatig afgewimpeld met een ‘hoe is het met jòu..??’]

Tikje twisted: mijn psycholoog die mijn moeders psycholoog werd, vervolgens een goede kennis van haar, vervolgens weer mijn psycholoog - en hem dan op een verjaardag uitgenodigd zien.

Grootste schok: Neef J die enigszins veranderd blijkt, sinds ik hem op mijn negende voor het laatst zag.

Fijn: Vriend A die me uit de klauwen van mijn eigen emoties redde.

Lief: Mijn ouders die zo helemaal niet gescheiden zijn. [Hoe ga je je nou voorstellen? Als ‘De Ex’..? - plaagde ik mijn vader].

Persoonlijke zonde: glas wijn op de lege maag, eindeloos veel rozijntjes en gesuikerde pinda's uit de studentenhaver.

Grootste misverstand: ‘Neem je eigen glas mee’, stond er in de uitnodiging. Waarop iedereen glazen als cadeau meeneemt..

Irritant: Tantes die vragen: 'Wil je wat drinken? Wil je wat eten? Weet je zeker dat je niets wilt drinken? Ik heb speciaal voor jou... Heb je al wat gedronken?'.
Mijn moeder woont hier, ik heb geholpen met de organisatie, ik weet echt wel waar de boel staat hoor! Jullie lijken wel een soort WindowsUpdate, met jullie constante gepopup! - wat ik dan natuurlijk niet zeg.

Boeiend: Te zien hoe gemêleerd mijn moeders vriendenkring is. Leraressen van toen ze op het volwassenonderwijs zat; de fietsenmaker die we al hadden toen ik een baby was; de psycholoog; onze oude huisarts; mensen van toen ze op de kunstacademie zat; mensen die ze ooit gewoon op straat tegenkwam, leuk vond, in haar hart sloot; oude en nieuwe vrienden. Allemaal totaal verschillende mensen, die het uitstekend met elkaar konden vinden.

We hebben het overleefd. Het was onverwacht leuk.
Maar laat ze het hart niet hebben nog eens zo'n happening te organiseren.

8 | 12:40 #%^&#$...!!!

3 Maanden na aanschaf verzamel ik eindelijk de moed om het ding uit de doos te halen. Blijkt mijn TV helemaal geen aansluitingsmogelijkheid te hebben.

Godv.....

9 | 17:49 Discutabel

Moeder-dochterdingetjes onderweg:

Kan je nou eens stoppen met dat nitpicken?! Luister nou eens naar de inhoud van wat ik zeg, in plaats van mijn manier van formuleren zo te analyseren en dramatiseren!!
En je hoeft echt niet langzaam te gaan fietsen, want ik ga tòch niet voorop!
- Dat doe ik niet. Ik vind het heerlijk weer, ik fiets fijn zo.
Hou op met je hele geforceerde Miss Sunshine-met-de-helse-dochter!!

Waarop ze in de lach schiet.
Wat ik dus echt het ultieme valsspelen in een ruzie vind.

11 | 16:35 Werk aan de winkel

Inbraak. Kassalade weg, 12 sloffen sigaretten weg.
Voetstappen (profielzool) op de diepvrieskist.
Twee politie-agenten, twee rechercheurs (CSI! CSI!!).

Vreemd begin van de week.

4 | 06:25 Illustratief

Iets heel anders.
Ik zit met een gat, recht onder Jesaja 55.

Als u mij vóór 13.00 een plaatje zou kunnen geven dat hierbij past, zou ik u ontzettend dankbaar zijn:

1 O, alle dorstigen, komt tot de wateren, en gij die geen geld hebt, komt, koopt en eet; ja komt, koopt zonder geld en zonder prijs wijn en melk. 2 Waarom weegt gij geld af voor wat geen brood is en uw vermogen voor wat niet verzadigen kan? Hoort aandachtig naar Mij, opdat gij het goede eet en uw ziel zich in overvloed verlustige. 3 Neigt uw oor en komt tot Mij; hoort, opdat uw ziel leve; Ik zal met u een eeuwig verbond sluiten: de betrouwbare genadebewijzen van David. 4 Zie, Ik heb hem tot een getuige voor de natien gesteld, tot een vorst en gebieder der natien. 5 Zie, een volk dat gij niet kendet, zult gij roepen, en een volk dat u niet kende, zal tot u snellen ter wille van de Here, uw God, en van de Heilige Israels, omdat Hij u verheerlijkt heeft.

§ | 05:50 Soepeltjes

‘..en dan ga ik morgenochtend eerst naar sport..’, zei ik die avond tegen mijn vriendin.

‘Zou je dat wel doen..?’

Hoezo?

‘Nou, je hebt dan natuurlijk spierpijn..’

Tsk. Natuurlijk heb ik dan geen spierpijn. Waarom zou ik??
Zo'n beetje stroom, ik ben geen watje ofzo.
Ik voelde me best. Wat trillerig, maar dat was gewoon een kleine overdosis adrenaline. Het gevoel in mijn linkerarm kwam ook langzaam weer terug, niks an de hand.

Om 1 uur 's nachts had ik nog steeds nergens last van. Om 3 uur ook niet, net zo min als om 5 uur. Niet zo veel slaap, maar geen spierpijn.
Na een kort tukje tussen 7 en 8 werd ik wakker met een pijn alsof ik vier dagen non-stop in de steengroeven had gewerkt.
Maandagochtend, en nu pas werken mijn spieren weer naar behoren.

Ik haat het als mijn vriendin gelijk heeft.

(Hetwelk overigens niet de reden was voor mijn driedaagse afwezigheid. Nieuw jaar, nieuwe harddisk - ik was het doen van een clean install wat ontwend en het was enigszins.. eeh.. enerverend..)

40 | 08:48 27

Het is weer eens zover.
Ik zal er niet bij zijn, helaas maar gelukkig. Om acht uur was de fysio, straks sport, daarna werk. Dat de dag maar zo vol mogelijk is, en snel voorbij.

Kaarten, bloemen, speeches en cadeaus kunt u afgeven bij de receptie. Hartelijk dank.

Mededeling van huishoudelijke aard:
Vanaf heden tellen wij gedurende 5 jaar terug.
Ik wil best 30 worden, maar dat komt me vóór 2017 niet zo goed uit.

Een fijne dag gewenst.

15 | 18:25 Schok

Dagverslag:

Puck: ..er waren drie draadjes. Bij het eerste ging alles goed, bij het tweede ook, dus toen dacht ik, dan zal op het derde ook wel geen stroom staan..

PaPuck: Ha! Russisch roulette!

Puck: Jij bent náár.
Maar op het derde draadje stond dus 220Volt.

MaPuck: Ik heb Puck nog nooit zo hard horen gillen.


(Ik heb drie uur non-stop gehuild, maar I'm over it now. Alleen voel ik mijn linkerarm nog steeds niet.)

6 | 09:10 Puck, Professional Patient

Midden in de zomernacht zapte ik voor het slapengaan langs de diverse kanalen.
Ik weet niet waarnaar ik op zoek was. Iets rustigs, iets luchtigs, something soothing wat me in slaap kon wiegen.
Ik mis de treinen op Duitsland, die enige jaren geleden zonder commentaar heel Europa doorploegden. Meren, bossen en bergen, tot het eerste journaal om 6 uur 's ochtends. Fijn. Maar dat is niet meer.

Ik had ook wel genoegen genomen met Chuck Norris, zo bangig en verwijfd op zijn Total Gym. Ik moet altijd erg lachen om GymChuck. Harde porno, desnoods. Spaanse porno is grappig, nog grappiger dan Duitse.

In plaats daarvan belandde ik bij twee meisjes en een zwevend potlood op een grasveld.
Nou kan je dat, na heel diep en freudiaans nadenken, ook beschouwen als harde porno, maar het was het niet.
Het ene meisje zei tegen het andere: ‘The Watcher Council shrink is heavy into tests. He's got tests
for everything. T.A.T.s, Rorschach, associative logic... He even has that test to see if you're crazy that asks if you ever hear voices or you ever wanted to be a florist.’

Ik dacht niet eens na. Ik liet deze zin bij me binnenkabbelen en antwoordde, als automatisch: 'dat is de M.M.P.I.'

Ik schrok me rot om deze reactie, zette onmiddellijk de televisie uit en gooide mezelf in een slaapcoma.

Bij ontwaken keek ik het na.
Vraag 74. Ik had gelijk gehad.

Het wordt hoog tijd voor een carreer-move.

7 | 16:31 Billen, blaren

Pollepel, gasfornuis, vergeten pitje.

MAJOR bluswerk

1 | 14:33 What remains unsaid

Duizend spaties schreeuwen
Duizend woorden stilte

7 | 11:17 Laatste loodje

Een upload abort-en als iemand nog maar 5 kb van de 485368 moet.
Dat vind ik dus echt min.

7 | 08:58 Calculatie

Als ik op een dag veel met iemand mail of als ik iemand bel die ik lang niet heb gesproken, kan ik er donder op zeggen dat ik 's nachts van diegene droom.
‘Dus’, zo redeneerde ik gisteren, ‘als ik nu al mijn opgespaarde series kijk, met stoere vaderfiguren erin, dan droom ik vast van hen. Veilige, beschermde dromen, koestering en geborgendheid. En dan slaap ik eindelijk weer eens lekker.’

Ik heb de hele nacht van haarelastiekjes gedroomd.

§ | 21:28 Schoonmama

Jouw moeder zegt almaar 'Lieverdje' tegen mij. 'Geduld, lieverdje', zegt ze dan.
Is dat goed...?

Aldus vroeg mijn vrouw mij achterdochtig, nadat mijn moeder haar naar mij had doorgeschakeld.

1 | 21:11 Timing

En natuurlijk breekt een horlogebandje op zaterdagavond. De zaterdagavond vóór een maandag en dinsdag waarop je de hele dag werkt en dus geen tijd hebt om naar de bandjesboer te gaan.

10 | 18:25 Racist

Pa tegen Ma, over een zakelijke relatie:

Ik vind het een onprettige man. Ik weet niet of ik hem moet vertrouwen.
- Zal je dan alsjeblieft uitkijken?
Ja natuurlijk kijk ik uit.
Maar hij komt uit Arnhem. Uit Arnhem komt niet veel goeds. Er was al die Mijnheer N, die een oplichter bleek te zijn..

2 | 11:37 Commissie Duivensteijn

En die dame vanavond tegen haar man: 'zag je me, zag je me?! Ik deed met de kopjes en de glazen in de pauze, en de koffie klaar, en de camera bleef gewoon filmen! Hoe zag ik eruit, zat mijn mantelpakje goed?!'

7 | 12:23 Actieve senioren

Mijn God. Ik moet hier weg.

(via Carin)

17 | 07:19 Dor

Steeds vaker vergeet ik woorden. Woorden waarvan ik de betekenis nog weet, het gevoel, de nuance; woorden die in hun context passen als een puzzelstukje, woorden die me dierbaar zijn - maar grijpen kan ik ze niet.
Ik loop naar mijn vader, mijn moeder, kom met warrige beschrijvingen in de hoop dat zij me het bijbehorende woord kunnen leveren, maar het heeft zelden succes.
Onlangs nog heeft een mailtje vier uur in mijn drafts-mapje gezeten omdat ik niet op het woord 'solidair' kon komen.

Ik heb Alzheimer overwogen, als oorzaak, maar dat weer verworpen als te hypochondrisch. Ik ga vooruit.
Ik wijt het dan nu maar aan gewoon te weinig Nederlands om me heen.

Wanneer ik mijn vaste tv-programma's op een rijtje zet kom ik op louter Amerikaanse series. Niets Nederlands, niets Belgisch. Nog niet eens het journaal.
Ik kijk naar CSI, Law&Order, Crossing Jordan, The OC, The Guardian en OZ. Mijn Engels gaat met rasse schreden vooruit, net als mijn kennis van crimonologie. Wie Googlet op Law and Order - CSI - Crossing Jordan, komt op de geweldige uitspraak 'I See Dead Series'- wat wel klopt.
Lezen doe ik nauwelijks. Digitaal noch analoog. Ja: oude meisjesboeken. Sanne van Havelte en Fenna Feenstra enzo. Maar het enige wat ik daarbij leer is normen, waarden en uitspraken uit de jaren dertig.

Ik hou ook eigenlijk niet van Nederlands.
Ik hou niet van gesproken Nederlands, tenzij in hoog-hollands.
Mijn ouders hebben we van kleins af aan ingeprent dat sommige uitdrukkingen echt niet kunnen - vanwege clichématig of een germanisme en dat soort ongein - en hun wijze lessen hebben helaas vruchten afgeworpen.
Gebruikt iemand in mijn omgeving 'overkomen' in plaats van 'een indruk maken' of 'verwoorden' in plaats van 'onder woorden brengen', dan krimpt alles in me samen. Onwillekeurig, als een reflex.
'Oh is dat fout dan?'
Ja.
Volgens mijn vader, de taalpurist, wel. Maar mijn vader - ach..

Afijn.

Gesproken Nederlands is doodvermoeiend, omdat er altijd wel alarmbellen in mijn hoofd afgaan, hetzij vanwege formulering, hetzij vanwege uitspraak.
Jos Brink lukt wel. Adriaan van Dis. Arnon Grunberg. Jo de Poorter. Als alle kanalen bezet zouden worden door dat kwartet hoor je mij niet klagen.
Lezen vind ik eigenlijk ook niet echt boeiend. Het gaat altijd samen met een inhoud, terwijl ik niet zo inhoudelijk ben. Ja, dat mag u quoten.

Maar taal op zichzelf. Dàt is prachtig. Vloeiende zinnen, dansende woorden, constructies die zó en zó alleen kunnen, die poëzie zijn, ongeacht de concrete betekenis.
Maar dat is een beetje stuk, de laatste tijd. Zat voorheen mijn hoofd de hele dag vol lange zinnen met precies de goede woorden, nu is het enkel chaos. En chaos hebben we al genoeg, dat moet niet overslaan naar de taal.

Er zijn tijden geweest dat ik me zo in mezelf opsloot dat als ik mijn mond eindelijk open deed, al was het bij de bakker, er niets uit kwam. Wie lang niet praat verleert het praten. Zoals je alles verleert als je het lang niet doet.
Dat ik het spreken verleer - soit. Wil ik dat onderhouden, dan moet ik socialer worden, en dat is het me niet waard. Maar taal is me te dierbaar om te verliezen.
Het wordt, zo heb ik besloten, tijd om weer te gaan lezen. En om de televisie eens op iets Nederlandstaligs te zetten.

Sedert gisteravond is daar 'De wet volgens Milo'. Hoewel ik halverwege in slaap viel kan ik daar wel aan wennen, denk ik. De slaap was niet Milo's schuld.
Als u nog boeken weet vol Moeilijke Woorden en lange zinnen houd ik me aanbevolen.