8 | 17:35 Flauw

Niets zo erg als doodmoe en hongerig thuiskomen in een portiek dat doortrokken is van de heerlijke geuren van een indische rijsttafel, en dan te beseffen dat je eigen avondmaaltijd niet hoogdravender zal worden dan brood-van-voor-het-weekend.

3 | 16:37 Afknapper

Bij Jorien hebben ze iets wat SMS-Chat heet.
Voor u straks gaat zeuren over potten en ketels: ik wou een video kijken en Jorien zit bij mij toevallig onder het videokanaal. Dat is de enige reden dat ik van het bestaan van SMS-chat weet.

Maar kent u dat? Ik hoop van ganser harte van niet.
Het is net als chatten, maar dan met.. juist. En dus op tv. Op het scherm zie je een chat voorbijschuiven; er schuifelen wat geanimeerde poppetjes doorheen en op de achtergrond klinkt een soort van new-age-deuntje met kabellend water en van die bubbeltjes die doen denken aan een aquarium-screensaver. Heel fijn allemaal.

De chat is werkelijk van hoog niveau. Hier, ik citeer:
onbekend: HE MEIDE Y LOVE YOU.
Machtig, niet?
Nog een - vermoedelijk andere - onbekende heeft eerder een zekere Cootje de liefde bekend. Zal Cootje vast heel blij mee zijn.
Als iemand mij een dergelijk berichtje zou sturen zou het meteen over en sluiten zijn. Dat is dan dus blijkbaar iemand die verwacht dat ik het type ben dat uren lang met de neus tegen het beeldscherm zit, in de hoop dat mijn naam voorbij komt. En dat ik daar dan ook nog blij mee ben. Iemand die dat verwacht èn erop ingaat heeft voor mij afgedaan.

Ik stel me voor dat ik zelf zo'n boodschap plaats.
onbekend: lieve Actie ik hou van jou jij bent mijn snoepie kusssssjes Puck!!!!
Kunnen er twee dingen gebeuren.
Meest waarschijnlijke is dat mijn snoepie deze boodschap in het geheel niet ziet. Heb ik €0,55 verspild. Maar misschien zapt het snoepie net als ik toevallig langs de chat. Ziet mijn berichtje. En dan? Als hij is wie ik hoop dat hij is, denkt hij er net zo over als ik. En maakt het uit.
Maar er is, bedenk ik me ineens, nog een derde mogelijkheid. Hij ziet mijn liefdesverklaring en vindt die geweldig leuk. En dan maak ik het uit.

2 | 12:30 Bericht aan Yves

Ongetwijfeld heb je het goed bedoeld, maar nog eens een actie als deze en je komt er bij mij niet meer in; hetzij omdat ik dan je ip blokkeer, hetzij omdat ik mijn reageermogelijkheid er dan uit sloop. 'Verpesten voor de rest', heet dat in kleuterschooltaal.
Als je mijn logjes wilt volplempen met liedteksten kan je dat op zijn minst even vragen.
Ik heb de vrijheid genomen om, met uitzondering van je dubbele Ripspiqué-posting (wel blijven opletten joh), alle teksten over te hevelen naar drs-p.blogspot.com. Sleutel af te halen bij de beheerder - dan kan je daar naar hartelust je verdere spamacties voortzetten.

En ongetwijfeld vindt u nu dat ik overgevoelig reageer. Jammer dan. Wijdt het maar aan hormoontjes. Met welke zwaar a-feministische uitspraak ik vermoedelijk Cisca Dresselhuys en consorten tegen me in het harnas zou jagen, maar ach, ik koop de Opzij, ik lees hem niet. Soort Straatnieuws, maar dan duurder.

4 | 23:43 Om u te dienen

3 | 23:40 And the winner is...

Lieve Elisa, ik ben altijd al blij met je geweest, maar nu des te meer. Jij was mijn 100.000ste bezoeker!
Van harte! Je geschenk mag je zelf uitzoeken ;-)

5 | 20:03 Blij met Leo, KLaus, Hildo en Marit

Er is een nieuw programma op Net5: Gay Team.
En dat programma..

...

Och nee. Laat ik er ook maar geen woorden aan vuilmaken. Ik hoop alleen wel dat ze met kerst een extra blije Speciale Aflevering hebben. Voor hen die al maanden onblij aan de rand van het ravijn staan mocht het het laatste, zo lang gewenste duwtje zijn.

16 | 14:54 Vlotterik

Ik ga me dan een aantal dingen afvragen he..

Inmiddels hebben, voor zover ik weet, Marloes, Ton, Marti, Arnoud en ikzelf een stukje aan Heer Runhaar en zijn toffe project gewijd. Op al die stukjes heeft Derk himself onmiddellijk gereageerd.

Hoe doet u dat?! Zit u al twee dagen lang uw stats te verversen en volgt u elke nieuwe referral? Zapt u de hele loglijst langs, uur na uur na uur? Elk log scannend op uw eigen naam (rechtsklik, view source, F3 'webroman' - oeh dat ben ik dat ben ik dat ben ik!!!) ?
Kijk, het gaat me natuurlijk niets aan, maar het fascineert me, ergens ben ik er zelfs wat van onder de indruk: u bent nog sneller met reageren dan dat de update in de loglijst staat. Respect!

En kijk, het-gaat-me-natuurlijk-niets-aan-nummer-twee, maar kunt u die tijd niet beter gebruiken? Bijvoorbeeld om zelf een wat geslaagdere demo te schrijven dan er nu staat?
U zegt zelf ook al iets over het 'knulligheidsgehalte' - aan de andere kant: als u dergelijk Nederlands blijft gebruiken wordt het ook niets. '-gehalte' - als ik zulke taal thuis gebruik krijg ik boete van voorheen-een-kwartje, wist u dat? Hetzelfde geldt overigens voor het door u gebruikte woord 'ontactisch'. Ontactvol heet dat. Tactvol gebruik je als het gaat om de houding van de ene mens tegenover de ander; voor de intermenselijke relaties zogezegd. Tactisch is een krijgsterm.
Dit terzijde; ik dwaal af.

Tenslotte, het-gaat-me-natuurlijk-niets-aan-nummer-drie, maar die naam van u, 'Runhaar', is dat een heuse naam? Ik weet, ik heb in dit opzicht niets aan te merken, ik heet alleen maar Puck, ik hèb niet eens een achternaam (mijn papa en mama heten ook enkel Papa Puck en Mama Puck), maar goed dat vroeg ik me gewoon af.

Jaaa.. beste Derk, u houdt de gemoederen flink bezig, zo op een zonnige zaterdagmiddag!
Het wordt, kortom, hoog tijd om eens boodschapjes te gaan doen.

(Overigens neemt u mij verbazend serieus als ik zeg beledigd te zijn. Da's dan wel weer lief. Maar geen zorg hoor; ik heb mijn traantjes weer gedroogd. )

14 | 10:51 Beledigd

De volgende webloggers hebben een mailtje van ons ontvangen. Dit gebeurde op basis van leesbaarheid en verversfrequentie.

Tssk. Ik ververs als de neten.
Waaruit ik dan maar afleid dat ik schijnbaar niet leesbaar ben. Of gewoon onbekend.

(Niet dat ik wil hoor; ik zou hoogst beledigd zijn geweest als ik net als die andere veertien een standaardbrief had gekregen. En als ik een originele brief had gekregen had ik nòg niet gewild. Maar helemáál geen brief.. ja nou ja. Daar ben ik ook beledigd om.)

5 | 21:27 Chemisch

'100% alcoholvrij'

De vlotheid waarmee Dove Face Hydrating Tonic stickers van de deur afkrijgt doet me vrezen voor wat er dan wèl in zit.

9 | 18:30 Krampjes enzo

'Och lieverd', zo zei moeders troostend; 'je moet maar zo denken: na je eerste kind heb je al deze ellende niet meer'.

Iets zegt me dat deze stelregel niet opgaat als je kinderen wilt adopteren.

5 | 11:53 Plain stupid

Stel, uw buik kondigt reeds op woensdag aan zo tegen vrijdag een offday te hebben gepland.
Wanneer u dan op donderdag lijnzaadzuurdesembrood eet kan dat 'een extra uitdaging' worden genoemd. Een ander woord is misschien gewoon stompzinnig.

8 | 07:47 Tot nader order

Wegens ziekte voorlopig ziek.

4 | 22:00 Ahasverus

Papa die man die lachte toen jezus struikelde en die daarom werd verdoemd, hoe heette die ook weer?

'Bergkamp', zei mijn vader dromerig, zonder zijn ogen van het voetballende tv-scherm te halen.

7 | 21:30 In antwoord op..

Even heel snel want bedtijd nadert met rasse schreden en vriendje is vandaag ook nog zwaar verwaarloosd (sorry lieverd..):

U reageerde:
1) Een gedicht uit de oude doos of een tekening van toen je nog op de kleuterschool zat.
2) heb je je rijbewijs al? Verhalen over rijexamens doen het altijd goed.
3) doet mij maar een regelmatige terugkeer naar je boodschappenlijstje zodat we kunnen zien of je eetgewoonten - in stressige periodes - wijzigen.

Ik antwoord:
1) Gedichten uit de oude doos vindt u bij Dhr Hieronymus van Alphen - die man van 'Jantje zag eens pruimen hangen'. Ik heb nooit gedicht en zal dat ook nooit doen, of dat in elk geval niet hardop zeggen. Tekeningen heb ik nog zat, helaas geen scanner (donaties zijn uiteraard welkom)
2) Ik heb mijn rijbewijs niet en was ook niet van plan dat (in de nabije toekomst) te gaan behalen
3) 'of je eetgewoonten in stressige periodes wijzigen' - dat is niet de vraag. Ja, dat doen ze. Maar dat ze wijzigen en in welke vorm is iets wat ik u nooit zal tonen; en wat u ook niet aan mijn boodschappenlijstjes zult zien. Eetgewoonten worden niet alleen door de aankopen bepaald.

De rest van u heeft niet gereageerd, waaruit ik dan maar op maak dat u niets wilt.
Nu, dat heeft u vandaag gekregen. Ik hoop dat het u goed is bevallen. Morgen meer van hetzelfde.

3 | 07:15 Roept u maar

Programma van de afgelopen en komende dagen: vriendje, werk, stress, eten, slapen. Dit alles in willekeurige want wisselende volgorde en belangrijkheid.
Vandaag wordt er zowaar ontbeten en is er aansluitend tot ca. halfnegen gelegenheid tot loggen en lezen. Het indienen van verzoeknummers is gedurende en tot die tijd mogelijk en welkom, en wordt ook voor de komende dagen gewaardeerd en -stimuleerd.
Dus. Roept u maar.

5 | 11:20 Glazenwasser

Neeee! Neeheeheeheeheeeeeee!!!!!!

U was net geweest!!! Pas nog, hoogstens twee weken geleden! En die ruiten worden toch niet schoner, alleen maar heel veel viezer! En u maakt lawaai! En ik wou gewoon in mijn pyjama door mijn kamer rondhopsen, zonder de gordijnen dicht te moeten doen! En.. en.. en.. u maakt walaai ik bedoel lawaai!!!!

Even tussendoor telefoon:
- Daar is de glazenwasser!
- Alweer?!

Need I say more?!
Zelfs mijn (telefoon)partner vindt dat u te vaak komt!!!!

Toe nou!!! Ik ben vanaf halfeen weg, dan kunt u echt helemaal los gaan. zo los als u zelf wilt, al stort u er finaal door van uw hijskraantje. Eigenlijk vind ik dat sowieso wel een goed idee..

10 | 17:57 Logmoe (2)

Goed, ik druk mij weer eens onduidelijk uit. Of u leest niet goed. Of u gaat in uw eigen interpretatie af op die van anderen (tip in geval van het laatste: schrijf in het algemeen eerst uw eigen reactie en lees dan pas die van uw voorgangers).

Wat ik in het voorgaande stukje wilde zeggen is dus dat ik niet logmoe ben.
Zullen we even begrijpend lezen doen?

Er zijn vijf alinea's.
De eerste twee horen bij elkaar; ze zijn bedoeld als inleidend voorbeeld. De eerste van die twee gaat over mijn moeder en hoe ze vragen aan mij stelde, en hoe ik die vragen afwimpelde met smoesjes. Dat dit smoesjes waren blijkt uit de tweede alinea, die tegengesteld is aan de eerste; in deze tweede alinea wordt de waarheid achter mijn afwimpelen onhuld, namelijk: faalangst.

Dan komt het tweede deel, alinea drie en vier. Dit tweede deel wordt vergeleken met het eerste deel, namelijk: de logsituatie is vergelijkbaar met de eerder beschreven wiskundesituatie. In eerste instantie (alinea drie) lijk ik logmoe, máár! bij nadere beschouwing en zelfanalyse blijkt (alinea vier) dat we hier helemaal niet met een logmoeheid te maken te hebben. Integendeel: de wil is er wel, maar de mogelijkheid niet. Concentratie ontbreekt, door omstandigheden die hier niet vermeld hoeven en zullen worden.

Omdat ik de onmogelijkheid tot loglezen en -schrijven een uitermate vernederende bekentenis vind, zowel naar mezelf als naar anderen toe haal ik deze woorden tenslotte weer onderuit in de laatste alinea. Ironie, sarcasme, noem het hoe u wil.

Ik was niet logmoe. Maar ik begin het op deze manier wel te worden.

16 | 12:40 Logmoe (1)

Al een aantal jaar volgt mijn moeder wiskundelessen op een school voor volwassenenonderwijs, en vorig jaar deed zij eindexamen VWO-Wiskunde A - drie jaar nadat ik dat deed. De jaren en zeker maanden daarvoor bestookte ze me met vragen, waarop ik in al zijn redelijkheid eigenlijk bijzonder onredelijk reageerde. Dat ik daar geen zin in had; geen tijd voor had; meer te doen had. Dat ze toch niet luisterde, me toch niet snapte. En: 'dat ik haar dochter was en ik me niet prettig voelde in de verhouding leerling-leraar die nu onstond'.

De waarheid was dat ik gewoon niet geconfronteerd wilde worden met de hiaten in mijn kennis, maar dat bij elke vraag van haar wel werd. Dat ik faalangst heb en blackouts kreeg van die vragen; door een dermate grote paniek werd bevangen dat ik de wiskundeboeken liefst met kracht door de kamer gooide (en dat af en toe ook deed).

Misschien is dat wat er nu weer gebeurt.
Ik ben logmoe. Ik ben het schrijven beu, het lezen beu, het wereldje beu. Ik wil ervanaf, ik wil eruit, ik wil er niets meer mee te maken hebben.
De laatste tijd krijg ik steeds minder zin om stukjes te schrijven, lees ik steeds minder, en bemerk ik bij mezelf een zekere irritatie als ik toch nog eens wat lees. Ik word wat wrevelig als lief me verteld over die en die, die zus en zo heeft geschreven, en heb je dit of dat al gelezen? Nee, niet gelezen. Bah. Ik wil dat niet. Ik wil er ook niet over horen. Gezeur, gemiep; laat maar, ok?

Maar.. de waarheid is dat het eenzelfde wrevel is als die ik voelde bij mijn moeders vragen. En dat ik misschien helemaal niet logmoe ben, maar gewoon moe van mezelf. Dat ik me niet werkelijk irriteer, maar dat het pure faalangst is. Angst om het zelf zo dichtzitten, niet meer vlot als vanouds kunnen schrijven. Angst en schaamte om het feit dat ik steeds moeizamer lees, me steeds slechter kan concentreren. Wel probeer te lezen, maar de zinnen niet lijk te bevatten. 'Ik ben dom, ik ben stom; ik snap dat allemaal niet'.

Maar dat zeg ik niet natuurlijk. Tuurlijk niet. Een beetje trots moet zijn. Dus ik lees niet omdat het me niet meer interesseert. Al dat geneuzel ook. Ik klik niet omdat de linkjes me niet klikwaardig schijnen.
En als ik ineens stop met schrijven, dan is dat gewoon omdat ik wel wat beters heb te doen.

2 | 11:11 News - New!

Hela, dat was gisteren nog niet!

6 | 14:30 Circus

Winkelen is een hel.
Winkelen is absoluut het ergste wat er bestaat, met als enige uitzondering winkelen op een zondag tijdens het Prijzencircus van Vroom en Dreesman. Dat is nog veel erger. Dat moet de plaats zijn waar je heen wordt gestuurd als je het in de hel te bont hebt gemaakt.

Ik begrijp niet dat er mensen zijn die uitkijken naar dit soort dagen. Dat er mensen zijn die überhaupt van winkelen houden.
Wat ik wel begrijp is dat ik die mensen vanmiddag allemaal ben tegengekomen, echt allemaal, op het ineens relatief behoorlijk kleine oppervlak van het V&D-pand.
Ik begrijp ook dat dat niet mijn soort mensen is. Dat ik ze helemaal nooit meer ergens hoop tegen te komen, laat staan in een warenhuis of winkelstraat.
En ik begrijp dat ik nooit, maar dan ook nóóit meer ga winkelen. Winkelen is heerlijk: als je thuis bent en zeker weet dat je nooit meer hoeft.

Het enige werkelijk bevredigende moment van deze vroege middag was dat ik tenminste voor één keer de onweersbui voor was, en nu hoog en droog naar het gekletter van de regen op mijn raam zit te luisteren.

10 | 10:02 Out

Goed, weekje geslapen, tijd om een en ander aan leeswerk in te halen.
Blauwoog schrijft over vaders verjaardag:

Wat moeten we hem nu cadeau doen? Een boekenbon is altijd goed, maar wel afgezaagd. Sea-monkeys zijn in, maar sinds de hond de deur uit is...

Moment, terugspoelen. Wàt zijn in?
'dabbedabbedabbedabbe Sea-monkeys zijn in'

Nooit van gehoord. Tuurlijk zijn die niet in. Dan had ik daar wel wat van gemerkt; ik bedoel, trendwatcher bij uitstek, ik.
Dus daar laten we Google eens op los. Zal jij zien wat 'in' is.

Juist. Google geeft 9750 resultaten op sea-monkey.
Geeft niks, trendje gemist, niemand zeggen, kan gebeuren. Snel inlezen en dan hoor ik er weer helemaal bij.

Sea-Monkeys® are a true miracle of nature. They exist in suspended animation inside their tiny eggs for many years. The instant-life crystals, in which the eggs are enclosed, preserve their viability and help to extend still further their un-hatched life span! Sea-Monkeys are real Time-Travelers asleep in biological time capsules for their strange journey into the future!

Scientists call this amazing rare process "cryptobiosis" which means, "hidden life". Among the types of life on Earth that are cryptobiotic in early stages of development are the seeds of higher plants (wheat grains from the tombs of the ancient Egyptian Kings have sprouted after being sealed in urns for more than 2,000 years), the larvae of certain insects, and the thick-shelled eggs of some crustaceans such as Daphnia, seed Shrimps (Ostracods) and Brine Shrimp (Artemia salina). Sea-Monkeys too belong in this category, since they are a variety of Artemia. A relative of Lobsters, Crabs, Fairy Shrimp and other crustaceans, instead of originating in the ocean, Artemia are found in salt lakes and salt evaporation flats. The waters of these areas are often so salty that Artemia may be the only non-microscopic animal inhabiting them.

Ik snap er niets van. Blijkbaar toch nog niet genoeg geslapen.
Plaatje, misschien maakt plaatje iets duidelijk. 604 resultaten, daar moet toch wel wat tussenzitten.
Hm. Zegt me niets zegt me niets - he geinig mannetje - zegt me niets zegt me.. christus!

Een sea-monkey lijkt op de waterversie van een zilvervisje. Ik word nog liever midden in de nacht wakker met een grizzlybeer naast mijn bed dan dat ik een zilvervisje in de keukenla vind.
Laat maar dan. Dit is een trend waarmee ik niets, maar dan ook niets te maken wil hebben.

4 | 23:07 Mantra

Ik heb het NIET koud
Ik ben NIET moe
Ik hoef NIET naar de wc

Echt niet.

10 | 16:41 Boodschappenanalyse

peterselie (gevriesdroogd; grote pot)
chocolademuffin (1)
suikerbrood (voorgesneden; 220 gr)
aspergesoep (pakje)
zoetstofpoeder (1 pot)
ijsbergsla (1 krop)
sperziebonen (zak 500 gram)
bieten (gekookt; 3)
always ultra (actieverpakking)
coca cola light (3 flessen)
tomatensoep (1-kopssoep; 2 pakjes)
slankie smeerkaas (naturel; 2 kuipjes)
st moret (kuipje)
nectarines (7)
optimel (perzikyoghurt; literpak)
bronwater (6 flesjes)
goudkuipje (naturel; 2 kuipjes)
tomatensap (literpak)
broccoli (1 stronkje)
groentensoep (1-kopssoep; 2 pakjes)
mango (1)
druivensuiker (1 pakje)
ritter sport (mini)
gemberwortel (vers, 150 gr)

Hm. Wie het weet mag het zeggen.

2 | 14:33 Gemis

Onzin, dacht ik altijd. Zo lang zonder gedaan, zo kort mèt, dan is het niet zo erg als iets weer wegvalt. Koester de tijd die je hebt gehad en treur niet om het verlies.

Maar misschien dat het zo niet werkt.
Misschien dat er een gat was waar men zich niet van bewust was. Een emotioneel gat; een behoefte die niet eerder was vermoed, maar die zich pas, mèt het vullen en vervullen, heeft onthuld.
En wanneer de vulling wegvalt blijft het gat. Wijdopen, niet door wat ook anders te dichten, en nooit meer terugkerend naar de eerdere onzichtbare en onvoelbare staat. Het blijft: herkenbaar en voelbaar, van een scheurende pijn en brandende kilte.

Nog erger is misschien het omgekeerde.
Het ten volle bewust zijn van een gat. Eeuwig een tocht voelen, een kou door je hele lijf en wezen heen. Maar niet weten wat de aard of de locatie van het gat is, en geen notie hoe het te dichten. Alleen maar heel zeker weten: ik mis.

| 12:09 Verspreking..?

'Slapen is verslapend'

| 10:27 14/24

Waar ik eerst dacht gewoon solitair mee te slapen met erg moe vriendje, krijg ik nu het idee dat ik zelf wat heb in te halen.

Maar zo'n slaapschuld hè..

Och nee dat is ook onzin. Een slaapschuld kan toch niet van een jaar terug dateren?
Of valt de voorjaarsmoeheid gewoon laat dit jaar..?

2 | 15:10 When you least expect it

Jaaa!! Ik heb hem ik heb hem ik heb hem!!!!

Kijk hier! Zomaar gevonden terwijl ik nota bene naar Slauerhoff op zoek was! Eindelijk!

Als het stormt - Ramses Shaffy

Als 't stormt rond je schip ga mee, ga mee
met de storm, die je voert naar een wilde zee
want de macht is te groot
en te klein is jouw boot
en de tijd zal 't getij weer keren

Als het stormt in je hoofd ga mee, ga mee
met de storm die je voert naar een and're ree
en verzet je maar niet
tegen 't verdriet
want de tijd zal 't getij weer keren

Want de klip gaat niet opzij
en de wind gaat niet opzij
je schip maakt haast slagzij
want de storm kan niet voorbij
het geweld, het gevaar
en de angst die hoort erbij
je hulpkreet hoort erbij
maak de zeilen nu maar vrij

Als 't stormt in je hart ga mee, ga mee
met de storm, die je voert naar een wilde zee
zet het anker niet uit
red niet je huid
want de tijd zal 't getij weer keren

(nu alleen nog de mp3..)

1 | 09:17 Lijfspreuk

Als mijn vader hoest klinkt het als 'godverdomme'.
Blijkbaar is de door hem meest gebruikte term nu ook tot zijn longen doorgedrongen.

| 08:33 Fijn

Dat het een fijne manier van gewekt worden was geweest, mailde ik hem, in reactie op zijn telefoontje eerder.
Pas toen ik op 'send' had geklikt bedacht ik me dat ik bij het opnemen van de telefoon mijn beker water van de vensterbank had gestoten en dus het hele gesprek in een plas water had gelegen.
Och, detail..

1 | 00:30 Knoeierd

Commercial bij één der commerciëlen:

"Ik word zooo nat van die lekkere champagne..."

Misschien moest het wichtje gewoon eens een tuimelbeker proberen.

7 | 23:03 Horse Whisperer

Bah. Ik hou niet van jankfilms. Ik moet altijd net niet huilen, of net wel, en dan ga ik mezelf ofwel verwijten dat ik me niet kan laten gaan, ofwel dat ik mezelf te veel laat gaan.
Ik hou niet van jankfilms en desondanks wil ik ze zien. Kijk ik er zelfs naar uit.
Maar dan wil ik wel van tevoren weten wanneer ik mag stoppen met janken. Heel zeker weten. En niet door de tv-gids worden voorgespiegeld dat ik om halfelf klaar ben, om vervolgens op teletekst te zien dat ik nog tot 23.44 moet.

2 | 17:25 Inzichtje

Met dank aan K. (maar dat weet hij zelf niet).

Ik functioneer alleen binnen een setting.

Goed, dat schijnt verklaard te moeten worden.
Althans: ik zei dit tegen mijn moeder, heel triomfantelijk en voor-zichzelf-sprekend, en toen bleek het helemaal niet voor zichzelf te spreken. Mijn moeder voelt mij aan als geen ander, dus als die mij niet begrijpt is dat een bewijs dat ik echt te onduidelijk of summier ben.

Potverdorie. Dit beloofde zo'n mooi bondig stukje te worden en nu blijk ik onbegrijpelijk en moet ik gaan uitleggen. Terwijl ik überhaupt geen zin heb in schrijven (gut meid je meent het, dat was nog niet duidelijk..).

Nou ja. Eerst andere dingen doen. Misschien kom ik hier nog op terug.
Mocht u nou denken: 'ik weet het ik weet het ik snap hem ik snap hem!!' - schroom niet uw interpretatie in mijn reactieding te droppen. En misschien interesseert het u allemaal wel geen klap - dat mag u dan ook zeggen.

2 | 09:00 Vol

Een hele grote appel kan je heel klein krijgen door er compôte van te maken.
Maar eigenlijk is dat heel verraderlijk. Want eigenlijk is die appel nog gewoon zijn oude grote zelf. En dat merk je pas als hij in je maag zit. Hij roept het ook: 'Ha! Ik ben heel groot!'
Gelukkig hoef ik pas over een half uur naar de tandarts. Of misschien heb ik nu wel een excuus om helemaal niet te hoeven..

4 | 21:38 In de dop

Oe! Hoor dat nou!
Hij gaat van zzzzzooeeemmm.. zzzzooeeemmmm.. en niet van 'prrrrrrt bom bom bom bom grrrrrr tttrrrrrrr KNAL!' zoals gewoonlijk!

Oe! Ik heb de wasmachine heus en echt goed geladen!! Ik word nog eens een geweldig huisvrouw!!

2 | 18:26 Ik wil...

..een privézwembad. Per direct, graag.

Dus mocht u nou denken: goh, die heb ik nog liggen en daar doe ik toch niets mee: de PTT TPG staat voor niets. Tóón die waardering nou eens, die u zegt voor mij te hebben!

(Ik heb therapie gehad. Ik heb geleerd dat ik zowel mijn wensen als mijn grenzen duidelijk moet aangeven)

5 | 13:46 Fatsoen

Zou degene die in de lift heeft geplast zo vriendelijk willen zijn die plas ook zelf op te ruimen?
En zou diegene dan meteen mijn slippers willen schoonmaken, aangezien ik, onwetend over de aanwezigheid van urine in lift, vol in de plas ben gaan staan?
Bij voorbaat dank.

2 | 10:02 Vreugde zij met ons

Er is weer Scotch-Tape op het werk!!

2 | 09:59 Slaapoor

Mijn vader noemt het 'een lekker warm oor'.
Ik persoonlijk zou met liefde mijn oren van mijn hoofd rukken.

(Wat een heel nieuw licht doet schijnen op de acties van Dhr. V. van Gogh)

6 | 19:03 Seksualiteit

Da's toch geen gezicht, die -ks- ?!

4 | 15:00 Heb je eens iets nodig...

Ik bewaar al mijn handleidingen. Hoe klein of eenvoudig het apparaat ook is: ik bewaar de handleiding. Ik kijk er nooit in, maar ik bewaar ze. Altijd. Allemaal.

De vraag is nu: wáár..?

3 | 09:55 Ken uzelve

Dit patroontje staat mij niet.

(En dan toch doen hè...)

4 | 09:39 Mens sana in corpore sano

Goed, het plan was dus om vandaag een gat in de dag te slapen. Een gróót gat, tot een uur of twaalf, liefst.
Dat dat gat er moest komen wist ik vorige week al, dus ik kon plannen. Me terdege voorbereiden.
Nu heb ik dat eigenlijk al de afgelopen twee jaar gedaan, want wat is nuttiger om lang te slapen dan een stevige slaapschuld. En die heb ik wel opgebouwd. Je kan nooit zeker genoeg zijn van je zaak, dus die schuld, die kon wel wat groter. Dus je zorgt dat je jezelf dagen tevoren flink uitput. Nou, ook daar was voor gezorgd. Weinig slaap, veel stress: succes verzekerd.

Blijkt nu? Blijkt dat overdaad schaadt.
Om een gat in de dag te slapen is het niet verstandig om jezelf zo uit te putten, dat je de dag ervoor van 15.00 tot 17.00 slaapt. Van 21.00 tot 23.45. En dan weer vanaf 0.00. Dan kon het nog weleens zo zijn dat je om kwart over zeven (kwart over zeven!!) al klaarwakker bent - hoezeer je ook je best doet om met stijf dichtgeknepen oogjes tot negen uur te blijven liggen.

Moraal van dit verhaal: Wees gezond van lijf, leden en lijden. Dat voorkomt dat een dag-gat in de eerste plaats noodzakelijk is.

1 | 18:36 Tu-dú-dúút.. tu-dú-dúút...!!! (2)

Dit, dus.

| 18:18 Archaïsch

'Ja Puck, met Tante Jo'tje. Is Moeder thuis?', sprak ze kordaat.

Niet 'je moeder', of 'mama' of 'Noor' - nee: 'Moeder'.
Geweldig. Zulke mensen mogen voor altijd blijven. Jammer dat voor altijd, gezien de nu reeds hoogbejaarde leeftijd van betreffende dame, vermoedelijk niet lang meer zal zijn.

5 | 13:28 Tu-dú-dúút.. tu-dú-dúút...!!!

D i t

k a n

N I E T

w a a r

z i j n

. . . .

2 | 07:35 Feestje (2)

Over ouders gesproken:

Lieve mama, gefeliciteerd met je verjaardag!

| 07:33 Feestje (1)

'Feestje' - zelden een woord meegemaakt dat zo tegengesteld was aan zichzelf.

Waarmee je overigens bij de kwestie komt dat iets nooit tegengesteld kan zijn aan zichzelf.
Want mèt dat het tegengesteld is aan zichzelf, is het zichzelf, en daardoor weer tegengesteld, enzovoort. Het is, als je achtervolgd voelen door je eigen schaduw, je om te draaien om hem te grijpen, en met het draaien de schaduw weer achter je te weten.

('Pfff.. en dat op de vroege ochtend..'. Och, Wees blij, u kunt mij nog wegklikken. Toen ik klein was klom ik om halfzes in de ochtend bij mijn ouders in bed, stortte op slaapdronken toon filsofieën over God en de mensen en de beesten over hen uit en viel weer in slaap. Onnodig te zeggen dat het voor mijn ouders een weinig ontspannen manier was om de dag te beginnen.)

2 | 19:20 Mijn spelen is leeren, mijn leeren..

Eens, in een vorig leven, zat ik op balletles. Een jaar of drie lang. Voor de kinderen die we nog waren had de groep een redelijk hoog niveau (mezelf als gelukkige uitzondering), en de combinatie ballet en niveau staat garant voor een enorme rivaliteit.
Eens in de zoveel tijd deed iemand auditie voor het conservatorium en op dat moment kwam de haat en nijd tot een hoogtepunt. En meestal eindigde het in een tranendal. Op de miniemste zaken werden mensen afgewezen. 'Uitzonderlijk getalenteerd, maar te knokige knieën', kreeg mijn vriendin te horen. Aangenomen worden was een zeldzaamheid, een unicum, het mooiste wat je kon overkomen.

We hadden in de hele groep twee jongens. De ene was een mooi, 'verantwoord' mannetje, met net iets teveel babyvet. Een jongetje wat heel goed kan zijn uitgegroeid tot een dandy, een fat - inclusief zijden sjaaltjes. Hij bewoog zich met acht jaar al nichterig, en hij was gehuld in precies de juiste kleding. Hesje, balletbroek, balletschoentjes, en van alles het beste.
De andere was Tim. Tim was een Kruimeltje. Tim had woest, te lang, blond haar, altijd blauwe plekken en zag eruit alsof hij rechtstreeks uit het bos naar balletles kwam. Hij danste op blote voeten, enkel gekleed in een gymbroek en zijn hemdje. En Tim had de gratie van een elf. Op een dag heeft Tim ook auditie gedaan. Gewoon, daarom. En Tim werd aangenomen, onmiddellijk. En is de opleiding niet gaan volgen. 'Niet zo'n zin in', bracht hij het wat nonchalant.

Zojuist was op Nederland 1 de tweede aflevering van 'Jong, onstuimig, koninklijk' en daarin waren onder andere fragmenten van de auditie voor wat nu heet de afdeling Jong Talent van het Koninklijk Conservatorium. Rijen bloedserieus kijkende meisjes. Kaarsrecht, ernstig, gracieus. Het haar naar achter gebonden, grote ogen, rechte nekken, op tienjarige leeftijd al bezig met Carrière en Toekomst. Oud, volwassen.

Dan een shot op de wachtende kinderen aan de kant. Een meisje: zwart balletpakje, strakke scheiding, vlechten, veel voorhoofd, erg klassiek. Maar de benen schijnbaar willekeurig neergelegd, een roze wollen truitje aan, duim in de mond, handje tegen de wang. En met de andere hand, zo klein, zo kinderlijk nog, draaiend aan een losse haarlok.

3 | 14:33 Droste-effect

Zouden darmbacteriën ook darmen hebben?

2 | 14:30 Miskend genie

Een kleine wisseling in layout en je werkelijke briljantie zou opvallen...

1 | 13:25 Onblij minilijstje (2)

Meest gehate gevoel op dit moment:
Blinde drift

Remedie:
Onbekend, onmogelijk of onverstandig

1 | 17:54 Geld stinkt (niet)

Als u ooit in de buurt van een toiletpot bent en u vindt in uw zak een vodje papier, en u denkt bij uzelf: 'oh ja, boodschappenbriefje, mag wel weg' - gooi het dan niet in een soort automatische beweging weg. Het mocht eens een briefje van vijf euro zijn.

3 | 14:41 Correspondentie

Beste mevrouw,

Misschien zou je zo vriendelijk willen zijn om je ziekenfondsnummer aan ons door te geven.

Met vriendelijke groet,

De assistente,

Ingrid.

----

Lieve Ingrid, meiske,

Misschien zou u allereerst een zekere consequentie in acht willen nemen. 'Mevrouw' en 'je' - wat wilt u nou eigenlijk?
En dan: Toen ik bij u was heb ik u - nadat Meneer uw Baas met zijn haakjes en spiegeltjes mijn kiezen aan gort had getimmerd om vervolgens te concluderen dat ik met de schade (al dan niet door hemzelf toegedaan) beter naar mijn eigen tandarts kon gaan - heb ik u mijn ziekenfondpasje in de handen gestopt. U heeft het bestudeerd, u heeft getypt. Vol aandacht en ijver.

Nu moet ik toegeven: u was ook al niet op het idee gekomen de bevindingen van Baas-lief in te voeren. Slechts mijn naam vond u voldoende - iets waarover mijn eigen tandarts op zijn zachtst gezegd ontstemd was. Ik kan me dan ook voorstellen dat u ook niet had bedacht dat op mijn ziekenfondpasje mijn ziekenfondsnummer kon staan, en dat u het daarvan kon overnemen. Dat zou ook àl te simpel en voor de hand liggend zijn, niet?
Ik zal daarom ook niet moeilijk doen, en maandag a.s. al om acht uur in den ochtend even een belletje geven. Maar gewoon voor een volgende keer: dat nummer, dat stond dus op dat vrolijk gekleurde stukje plastic.

Liefs en kusjes,

De patiënt,

Puck

PS: Het logo op uw postpapier spreekt over Tandartsgroepspraktrijk.
Leuk! Vernieuwend! En als u nou wat zorgvuldiger met uw administratie bent, dan kon dat '-rijk' misschien zelfs nog eens bewaarheid worden.

| 12:45 Dáár... jaa..!!

Oh nee toch niet..

Net op de dag dat ik een pakje verwacht is letterlijk elke auto die de straat binnenrijdt PTT-rood.

4 | 10:52 Koppelen en concluderen

Zijn worden blijken blijven lijken schijnen heten dunken voorkomen

En dan wel postjes schrijven, vaak wel vier op een dag, maar niet even terugmailen, niet bellen, niks. Kleine moeite zou je zeggen, maar nee hoor. Allemaal loze beloften. En het is gewoon onwil, want die postjes, die kunnen toch wel..?!

Dingen zijn niet altijd wat ze lijken.

1 | 02:32 Onblij minilijstje

Meest gehate gevoel op dit moment:
Machteloosheid

Remedie:
Onbekend, onmogelijk of onverstandig

3 | 20:11 Willem Wever

Zwaar teleurgesteld dat mijn vraag, hoe tandpasta zo mooi gestreept kan zijn, vandaag wéér niet door W.W. is beantwoord, strandde ik gelukkig hier.
Het is één van de antwoorden in de rubriek Knagende Vragen van Intermediair, voor antwoorden op al uw prangende vragen als 'Waarom zijn de zakken van een nieuw colbertje altijd dichtgestikt?'

2 | 18:15 Wist u dat...

Wist u dat het deze week de Week van de Kaart is? In elk geval bij Bruna?
Bij aankoop van vijf kaarten en vijf postzegels (minimaal te besteden bedrag €9,95 - op = op) krijgt u nu een ver-ba-zend handige (en trendy!) kaartenbox cadeau. 'Als je een leuke kaart thuis hebt liggen, ben je er altijd op tijd bij om iemand te feliciteren, beterschap en sterkte te wensen, te condoleren of om iemand zomaar eens een kaartje te sturen. Met een gevulde Kaartenbox grijp je nooit meer mis!'
De Kaartenbox is prachig rood, en van onverwoestbaar plastic, en helemaal zelf in elkaar te zetten. Met een mapje voor postzegels, een vakje voor pennen, met tabbladen en stickertjes - voor elk soort kaart één. Een lichtblauw stickertje met een speen voor 'geboorte', een geel stickertje met een taart voor 'verjaardag', een grijs stickertje met een zerkje voor alle lijkjes in de omgeving en ga zo maar door. Mooi mooi mooi!!
De week is bijna om, maar u redt het nog net. Dit wilt u toch zeker niet mislopen..?!

2 | 17:40 Yuck

Er was een tijd, lang lang geleden, dat ik bijkans leefde op melk. Halfvolle melk, liters op een dag. Voor, tijdens, na elke maaltijd melk. Melk uit het pak, slokkend als een alcoholist die zich niet meer de tijd neemt een glas te pakken. Er was een tijd dat ik huilde, schreeuwde, tierde, als mijn ouders de schoolmelk niet op tijd hadden betaald, zodat ik zomaar op een willekeurige ochtend als enige van de klas melkloos was.

Ik moet een heel raar meisje zijn geweest.

2 | 11:45 Sjemig

Allemachtig..

Wow..

Poe zeg. Even laten bezinken hoor. En daarna héél goed nadenken.

4 | 06:57 Vroege vogels

Vroeg opstaan, leuk hoor, moet je doen, hoor je de vogeltjes fluiten enzo.
Maar.. ik wil niet klagen hoor.. en ik weet dat een kraai of kauw vergeleken bij, ik noem maar wat, een adelaar, best een 'vogeltje' genoemd kan worden en zelfs een zekere vertedering kan oproepen; en dat zijn gekraai en gekras, vergeleken bij de grasmaaier die hier vorige week om dezelfde tijd begon, pure muziek is. Maar toch had ik me die fluitende vogeltjes iets anders gehoopt.
Kijk, ik blijf positief natuurlijk. Immers vergeleken bij een adelaar.. of de grasmaaier die hier vorige week..
Maar toch. Een beetje teleurstellend is het wel. Nog afgezien van de klereherrie en het rottige aanzicht van al dat krijsend zwart gespuis zo net na ontwaken.

3 | 21:00 Niet geschikt voor watjes, softies en dierenvrienden

Muziekles, ik zal twaalf of dertien zijn geweest.
Een gruwelijke les: eerst tot tranen toe bewogen door 'Noordzee' (mp3 op verzoek), vervolgens koude rillingen om Dirkie.
Noordzee heb ik een maandje geleden teruggevonden, Het hondje van Dirkie nu net. En nog net zo veel impact.

Het hondje van Dirkie - Wim Sonneveld (mp3)

Kleine Dirkie had een hondje door een auto overreden
Met gebroken poot in 't straatgewoel gevonden
Met twee houtjes en een stukkie van een ouwe gonjezak
Had ie 't pootje eerst gespalkt en toen verbonden
Daarna had ie 't dier heel zacht opgepakt en thuisgebracht
En vervuld van stille angst en diepe zorgen
Zei ie: "Mormel, had ook uitgekeken voor je overstak"
En 't voorzichtig in een zolderhoek geborgen

Als 'ie boterhammen kreeg verborg 'ie iedere keer een stukkie
Voor zijn zieke kameraad onder z'n kieltje
En dan sloop ie op z'n tenen met een koppie zonder oor
Naar de zolder en zei: "Vreet nou maar, schlemieltje"
Hekkie keek 'm nou en dan met z'n koppie scheef 's an
De filantropie kon 't beestje niet verwerken
Toen 'ie op een keer wou blaffen siste Dirkie:
"Houd je bek Je ligt zo uit je pension als ze 't merken"

Op een keer kwam Hekkie onverwachts, z'n poot nog in 't verband
De kamer in, een hondje laat zich niet verbieden
Moeder zei: "Nou is de boot an, kijk me zo'n scharminkel an
't Lijkt waarachtig wel de Joodse invalide
Van wie hoort dat stuk gespuis? Straks heb ik Artis in me huis"
Dirkie stamelde, hij kon 't nauwelijks zeggen
"Toen ie onder een auto lee, dacht ik, ik neem 'm effe mee
Anders hadden ze 'm zo maar laten leggen"

"As 'ie binnen 't uur m'n huis niet uit is gaat 'ie in de plomp"
Verklaarde ma "da's wat voor mij, die nare krengen"
Toen zei pa gedecideerd: "Wanneer z'n poot genezen is,
Zal ik 'm persoonlijk naar 't asiel toe brengen"
Dirk zei liefdevol: "Nou teef, de eerste maand ben je weer safe"
Intuïtief was ie van de patient gaan houden
Moeder schamperde: "Zeg ober, geef u Hekkie een stukkie kreeft
Man, je moet een villa voor 'm laten bouwen."

Kleine Mientje 't jongste zusje noemde Hekkie smalend viezerik
Dan hulde Dirkie zich in hooghartig zwijgen
Soms werd 't 'm wat al te machtig en dan kreet ie: "Treiterkop
Wat is vies, kijk jij maar liever naar je eige"
Eens beet Hek in Miesje's pop, 't meisje gaf het beest een schop
Dirk vloog op en loeide: "Valse Salamander
Raak dat beessie nog 's aan, dan zal ik je effe kreupel slaan
Als 'ie slaag krijgt is 't van mijn en van geen ander"

Hekkie leefde ongestoord temidden van conflicten voort
Schoon onbewust dat ze de oorzaak was van rampen
De één vervolgde haar met haat, de ander werd 'r kameraad
Het huisgezin had zich gescheiden in twee kampen
Het potje was weer gecureerd, Dirkie had de hond geleerd
Mooi te zitten en nou was ie reuze branie
Vader zei soms: "Klein serpent, zo'n beest is toch intelligent"
"Ja", zei Moeder, "Ga d'r mee naar Sarasani"

Na zes maanden stille oorlog had 't noodlot zich voltrokken
Hekkie had iets raars gedaan in Moeders kamer
Bertus 't oudste broertje zag 't en riep: "Kijk 's wat een zwijn
Op de trijpen stoelen, Moe", hij greep een hamer
Wierp die Hekkie naar z'n kop, 't beestje vloog schuimbekkend op
Viel toen neer, op dat moment kwam Dirkie binnen
Bleef als vastgenageld staan, keek lijkwit zijn broertje aan
Niemand wist toen wat met Dirkie te beginnen

Zacht als was 't een kostbaar kleinood heeft toen Dirk 't verstarde beest
Naar z'n hoekie op de zolder meegenomen
's Avonds in het donker groef ie in het Vondelpark een kuil
In een eenzaam laantje onder iepebomen
Met een snuitje bleek als was lei 'ie Hekkie onder 't gras
En zei trillend, beide oogjes toegeknepen
"Hekkie, 't was niet mijn schuld, mensen hebben geen geduld
Arm dier, ze hebben jou thuis nooit begrepen"

1 | 20:02 Twee zielen, twee gedachtes

'Oh lekker', sprak daarentegen mijn moeder, nog altijd niet vies van een experimentje..

1 | 18:00 Klein kind

Hangerig dreinerig klagerig plakkerig huilerig knuffelig trapperig. Overprikkeld.

Misschien is het ook gewoon bedtijd..

2 | 15:23 Ja, dat zei ik al...

..dus eigenlijk vind ik dat zogenaamde 'vertrouwen' eerder een blijk van wantrouwen waar het mijn uitspraken en welgemeende adviezen betreft.

4 | 13:20 Ooh..

Oooooh....

1 | 12:44 Voorpret

Kent u dat, dat je iets lekkers hebt, echt iets heel speciaals. Een gebakje, of een heel verfijnde maaltijd, of het beste snoep van de hele wereld; en dat je de eerste hap uitstelt en uitstelt, omdat je niet wilt dat het genieten ophoudt en je het genieten door het uit te stellen zo lang mogelijk rekt.

Ik heb een 'snoepdoos' gekregen. Een hele grote, een enorme; de grootste snoepdoos die ik ooit heb gehad. En ik ben er zo blij mee, en verheug me zo op het openmaken en ontdekken en genieten, dat ik eigenlijk niet eens durf te beginnen.
Dus ik ga nog even kijken naar die doos, die daar zo aantrekkelijk in de hoek van mijn kamer staat. Eerst lunchen. Kijken. En vast een beetje genieten.

4 | 08:16 Referentiekader

Ben ik de enige die W3C steeds mis-leest als WTC? Of heb ik toch te weinig nerd-potentie; zeggen de ware nerds stiekem onder elkaar: 'ik denk steeds, hoezo een vliegtuig door het consortium, dat kan toch niet??', en bedenken dan: 'oh nee, dat was dat gebouwtje met al die torens'..?

3 | 18:00 Babysteps

Dat ik ga genieten, dat is ook wat overdreven, hoewel ik me vandaag een stuk jariger heb gevoeld dan gisteren. Die opmerking uit het stukje hiervoor kwam voort uit opstandigheid, balorigheid. En uit struisvogelpolitiek, met voorbedachten rade.

Dit is hem dus, de dag der dagen. De dag van de afgelopen 365 dagen, en waarschijnlijk van nog vele toekomstige.
Of ik nog weet wat ik deed die dag?
Nee. Ik dacht dat ik het wist, maar mijn mails en logstukjes van die dag overlezend, blijk ik me de dag heel anders te herinneren dan hoe hij in werkelijkheid is gegaan.
Het was de dag dat deze site haar eigen domein kreeg, dat weet ik nog wel. En, mezelf kennende, is het dan ook wel heel logisch dat ik tot de middag van de middag aan pivot heb gewerkt. Daarna heb ik boodschappen gedaan. En daarna zette ik de televisie aan. Vanaf dat moment herinner ik me alles, of misschien juist niets. Ik heb geicqd, gemsnd. Ik heb tv gekeken. Ik heb de hele nacht tv gekeken, dagen erna. Ik heb de updates bij Tonie gelezen, in me opgezogen; ik heb me voor het eerst in - nee: voor het eerst óóit - verdiept in wereldpolitiek, in kranten, het journaal, actualiteitenprogramma's. Na een week in WTC-roes was ik murw. Kapot. Dof, dicht.

Vandaag heb ik nauwelijks logs gelezen. De tv niet een keer aangehad. Zelfs geen krantenkop bekeken. En dat zal ik de rest van de dag ook niet doen. Ik verwacht namelijk niet dat ik volgende week, net zo min als een jaar geleden, duizenden kaartjes in de bus krijg. 'Dank je wel lieve Puck. Dank je wel dat je je zo in ons hebt verdiept, dank je wel dat je vergeefse, gekmakende pogingen hebt gedaan je de situatie voor te stellen; dank je wel dat je je vervolgens door en door slecht hebt gevoeld, omdat je het niet kòn bevatten; dank je wel voor je somberheid; dank je wel voor je gevoel van totale onmacht. We hebben er ontzettend veel aan gehad, als het niet teveel moeite is hopen we dat je het af en toe eens kunt herhalen.'

Ik denk dat men er een stuk meer aan heeft als ik gewoon zoveel mogelijk mijn best doe een beetje op mezelf te passen, en op de mensen in mijn nabije omgeving. Vandaag, morgen, alle volgende dagen.

De maatschappij, dat ben jij. Verbeter de wereld, begin bij jezelf.
Levensreddend, in al hun dooddoenerij.

| 15:25 Busy busy busy

Erhm.. juist.
Ik heb dus nog steeds geen postje.
Nou ja. Dan maar niet. Ik ben druk bezig met genieten enzo. Ook al is dat zeldzaam ongepast op een dag als vandaag.

(Ja.. Heel, heel veel..)

5 | 01:55 Dank...

...voor de vele felicitaties.

Inderdaad Mootje: ik was jarig vandaag, of inmiddels gisteren ;-)

Nu bedtijd. Morgen Later vandaag weer een dag.

34 | 00:00 Aftakeling

"We worden oud", zei ik somber tegen B. "Op de helft van twintig, op weg naar dertig."
"Ja", zei ze; "Ik weet nog dat ik dacht, toen ik vijftien werd: Nu ben ik al de helft van dertig. Nu is het al de helft van vijftig."

Waaruit dan maar blijkt dat ik op mijn oude dag nog best een positivo ben. Relatief gezien, dan.

| 21:37 Voetend voetsel

In de serie 'goed vertalen is ook een kunsd':

I already have trouble keeping my food down - Ik heb al knikkende knieën.

6 | 21:31 Zinvol (2)

Eten koken duurt gemiddeld een half uur. Wat zou je de tijd die je moet wachten goed kunnen gebruiken om alle pannen af te wassen..

1 | 21:28 Zinvol (1)

Als slapen als nuttige bezigheid gezien mag worden, is dit beslist een welbestede dag geweest.

11 | 08:33 Makkelijk

Goedemorgen lieve lezertjes, en welkom op deze stralende dag.
Ergens tegen de tijd dat mijn organen en ledematen doorhebben dat ik heb besloten op te staan krijgt u een mooi nieuw postje. Een leuk postje, een luchtig postje, een raar postje - maar vóór al een makkelijk postje. Zodat u niet elke keer met een zeker gevoel van gêne naar mijn site hoeft te blikken, omdat dat ene eerlijke, veel te persoonlijke stukje nog steeds bovenaan staat (waarom schrijft ze nou niet gewoon nòg een stukje, ze schrijft altijd vijf stukjes op een dag en dat lange stuk, dat ken ik nou wel; kom op zeg het is zondag, ik heb een kater en ik heb geen zin in al die zware toestanden).

Even terzijde en natuurlijk helemaal overbodig: ik weet dat er stukjes zijn waarop nauwelijks te reageren is. Ik weet dat dat niet betekent dat een stukje 'dus' ook niet wordt gelezen. En ik weet (och wat weet ik vanmorgen toch veel..) dat ik niet zo onzeker moet zijn, en niet zo afhankelijk van de meningen van anderen.
Maar is het wel eens in u opgekomen dat sommige stukjes een hele ochtend kosten om te schrijven, een half uur overwegingen om te plaatsen en een middag om de drieste daad van schrijven en plaatsen wat te laten bezinken..? Dat het in zulke gevallen best fijn is om te horen: 'mooi stukje', of 'stom stukje', of 'ik snap er niets van' of gewoon heel eerlijk 'het is zondag, ik heb een kater en ik heb geen zin in al die zware toestanden'..?
Dat heet respons. En respons kan soms bijzonder welkom zijn. En, voor de goede orde: onder respons versta ik niet een op het eerste gezicht stomdronken reactie in kapitalen, die nergens op slaat en zeker niet op mijn stukje, en die, zo bot onder dat stukje gekeild, zo kwetst dat hij bij hoge uitzondering door mij wordt verwijderd.

Dit voor het instructieve gedeelte van hedenochtend.
Later meer en, als gezegd: luchtig en blij.

('Och we moeten haar maar niet te serieus nemen, laat maar tieren; ze heeft al vaker gezegd dat ze een ochtendhumeur heeft en dit zal daarvan een bewijs zijn..')

6 | 13:00 Handleiding

Alles, alles draait op een gegeven moment om eten, en het moet ook altijd over eten gaan.
Ze daagt uit, in alles wat ze zegt. Ze wil dat ik het oppik en er op inga, dat ik ongerust ben, haar op haar gedrag wijs, terechtwijs, serieus ben. Preek. Doe ik dat niet, dan zal ze mokken, kwaad zijn. Dan heb ik een bord voor mijn kop, of ik geef niet genoeg om haar. Ga ik er wel op in, ben ik ongerust en boos en vraag ik na, vraag ik door, dan wordt ze ook boos. Ik moet me niet met haar zaken bemoeien. Ik moet haar met rust laten, waar heb ik het over, ik klets onzin, ga toch weg. Ze zal zwijgen, niets meer zeggen; mijn aandacht en zorgen koesteren, maar vrezen dat ik haar de kans ontneem zo door te gaan. Het is een constante strijd tussen haar twee grootste liefdes: de aandacht en zorg, en het eten.

Ze is wanhopig: ze wil dat ik haar zie, zie wat er gebeurt, dat ik haar stop. Ze is doodsbang, ze wil dit niet, en tegelijk wil ze niets liever dan zo doorgaan.
In de loop van de tijd zal ze me stilaan willen onderwijzen, in alle ins en outs van eetstoornissen. Ze legt het uit, verpakt het in mooie, objectieve theorieën, en hoopt - nee: verwacht - dat ik opmerk dat het over haar gaat. Dat ik alle informatie in me opneem, en het op haar toepas.

Ze zal me vertellen dat niets onschuldig is. Dat men voortdurend alert dient te zijn; dat je, eenmaal eetgestoord, altijd gevoelig blijft, en altijd moet blijven opletten.
Ik leer de begrippen: Vervangen. Minderen. Uitstellen. Begrippen die het begin van het einde zijn, of in elk geval het begin van een neerwaartse spiraal. Toevoegingen als 'heus' en 'echt' en 'dit keer is het werkelijk zo' dienen gewantrouwd.

Nee, het is niet goed als de gewone maaltijd wordt weggegooid en wordt vervangen door iets anders. Zelfs niet als dat een koek is. Het is niet 'iets is beter dan niets'. Begrijp je het dan niet?? Weggooien, vervangen, betekent angst. Dat betekent dat een voedselsoort wordt gevreesd en daarom ontweken. Dat is het begin!
Minderen, al is het maar zo weinig. Ja, inderdaad: yoghurt heeft een verwaarloosbaar aantal calorieën, en je lichaam zal op het wegvallen van die caloreiën niet reageren. Maar het gaat om de algemene instelling! De houding, de 'state of mind'. Het is het begin! Het is een trainen, een jezelf opleggen met minder te doen, je lichaam aanwennen dat het met minder eetmomenten genoegen moet nemen. En hetzelfde geldt voor uitstellen: uitstellen wordt afstellen.
Snap het dan, zie het dan!!
Pindakaas uit het menu, dat is niet gewoon maar 'verandering van smaak'! Dat duidt op een angst voor vet; dat wat tot voor kort vanzelfsprekend was, niet beangstigend of in elk geval werd gedoogd, dat is nu ineens Verboden Voedsel.

Ik moet haar horen, zien, begrijpen. Alles en alles. Ik moet doorhebben dat ze eten weggooit, dat ze eet en weer uitspuugt. Ik moet de wc horen, twintig keer per dag. Haar rusteloze heen en weer lopen na een maaltijd. De plastic zakjes in de prullenbak zien, met al het eten wat ze niet durfde weg te slikken. Ik moet weten dat haar zwijgen spreken is. Dat ze nooit zal zwijgen als alles ècht goed is. En dat 'goed' eigenlijk 'fout' betekent.

Als ik de informatie inderdaad toepas is het altijd op het verkeerde moment. 'Je moet niet altijd zo serieus nemen wat ik zeg. Hou nou eens op, het is geen algeldende regel. Ik zit ècht vol. Nee echt echt. En jij vindt toch ook wel eens iets niet lekker? Pfff.. ik kan ook niets meer zeggen; het is voor jou alleen nog maar dàt.'

Ze wil dat ik haar beter ken dan zij haarzelf kent, of tenminste even goed. Dat ik al haar overwegingen ken, al haar dubbele gevoelens. Ik moet haar lichaam kennen en de signalen van dat lichaam. Als ze terloops zegt: 'mijn nagels breken af', moet ik alert zijn. Vragen of ze wel genoeg eet, genoeg vet binnenkrijgt.
Ik moet haar gewicht kennen. Precies weten wat de lijn ervan is, door de jaren heen; welk gewicht ze wanneer heeft, wat bij haar past, wat ze graag zou willen. Wat haar BMI is en bij welk gewicht ze in de gevarenzone komt.

Ze wil dat ik 's ochtends de citroen uit haar hand pak; haar vasthoudt, wieg en tegen haar zeg: het hoeft niet, je hoeft geen hele citroen in de yoghurt de doen, het is goed zo - maar als ik dat doe zal ze kwaad zijn, gemeen, snerend. Zeggen: 'waar bemoei je je mee, doe eens normaal, ik vind dat gewoon lekker, je moet niet overal wat achter zoeken'. En zelf weet ze ook niet, of ze die citroen eet omdat ze hem werkelijk lekker vindt, of dat het alleen is omdat ze hoopt op magische vetverbrandende kwaliteiten. Maar ik mag haar twijfel niet zien, ik mag haar niet doorhebben, en dus zal ze me haten.
Ze wil me haten, want ze gaat haten wie haar liefheeft. En ze wil graag liefgehad worden.

Als ik dan eindelijk, in opperste wanhoop, uitroep: kan ik eigenlijk iets goed doen?! - dan zal ze haar schouders ophalen. Haar hele houding zal stug zijn, nurks; maar de blik in haar ogen angstig en teruggetrokken. En haar stem zal verloren en vertwijfeld klinken als ze zegt:
'ik weet het ook niet..'

3 | 12:42 Belangrijk

Y

yyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyy

y

y y y y

Absoluut één van de belangrijkste letters van het alfabet.

Neem me niet kwalijk...

14 | 10:41 Plan, aanpak, uitvoering

Vandaag.

Erhm.

Vandaag gaan we actief doen.

Juist.

Erhm.

Hm.

Dus ik ga vandaag.. eeeh.. ja..

Actief, dus. Echt heel veel.

Erhm.

Wat ga ik vandaag doen...?

1 | 17:53 Mail

Eens heb ik Walter een logje laten plaatsen, wat ik had willen schrijven. Of nee, niet ‘wat ik had willen schrijven’ - wat ik ook hàd geschreven, maar niet durfde te plaatsen.
Ik heb het net overgelezen, en ik heb er eigenlijk wat spijt van. Het ging over R., of in elk geval: dat dacht ik. Maar het ging niet over R.; meer nog dan op R., was ik verliefd op het verliefd-zijn. En dus ging het niet over R., en voel ik me nu eigenlijk wat 'vals' en onecht als ik het overlees.
Het staat hier, trouwens: http://homepage.cistron.nl/~vandenb..
Ik wilde toen naar aanleiding daarvan zelf nog een stukje plaatsen, wat ik uiteindelijk niet heb gedaan:

“Soms he.. zo gek..
dan wil ik iemand iets zeggen, maar toch ook niet. Dan is het zo eng, dat
het gek genoeg nog minder eng is het in een boek te zetten; het op bruggen
en muren te schilderen. Het uit te schreeuwen voor de hele wereld, alles
liever dan aan die ene alleen. In de hoop dat die het dan leest, en
zichzelf herkent. Weet dat het voor hem of haar is; maar dat er dan nog wat
speling is, een vluchtweg. Altijd de mogelijkheid te zeggen: nee hoor, dat
ging niet over jou...
Wordt alleen wat lastig en doorzichtig als die ander zeker weet dah het
over niemand anders kan gaan.
Nu ja; dan is daar altijd nog Cyrano. Gewoon doen of het niet eens van jou
kwam...”

Cyrano als in Cyrano de Bergerac, die liefdesbrieven aan Roxane schreef, en deed of ze van heel iemand anders kwamen. Die vergelijking liep wat mank.

Het blijft raar, zo'n log. Gevaarlijk ook wel.
Ik weet het wel, dat ik door 200 mensen word gelezen, maar ik weet het niet echt, ik voel het niet. Ik schrijf voor degene die op een bepaald moment het meest in mijn gedachten is; van het feit dat er nog een hele zooi meeleest ben ik me niet wezenlijk bewust. Mijn log is een aaneenschakeling van mailtjes; mailtjes aan één persoon, mailtjes aan een klein groepje mensen, maar nooit mailtjes aan 'Het Wereldwijde'.
Maar goed, hij of zij voor wie het werkelijk bedoeld is weet dat natuurlijk niet, tuurlijk niet. En dat schept een veilige afstand, net genoeg afstand om dingen te kunnen zeggen waar ik dat niet rechtstreeks durf. Het geeft me net de afstand en de ruimte om te kunnen hinten, suggereren, impliceren.

Kinderachtig, eigenlijk.
Als ik boos ben, verdrietig, als iets me raakt of kwetst, als ik me gefrustreerd voel: logje. Zelden omdat ik iets gewoon van me wil afschrijven, maar meestal omdat ik hoop dat de aanstichter van het kwaad het leest, zich aangesproken voelt, schuldig zelfs. Ik heb niets direct verweten, en kan dus zelf nergens op worden aangesproken; maar ik kan wel beledigd en mokkig doen als mijn signalen niet worden opgepakt. Het is toch heel duidelijk dat ik me rot voel..? Ik klaag niet, welnee; ik draag en ik slik en god wat dapper allemaal, niets raakt me want ik blijf maar lachen maar weet wel heel goed dat ik me diep van binnen heel klote voel: kijk lees maar, ik schrijf er over, op mijn eigen privé klankbord. Pak dat op en voel je schuldig. Pak dat op en troost me, zorg voor me, geef me aandacht.
Kinderachtig, niet recht door zee, en laf. En levensgevaarlijk, omdat ik toch al zo slecht ben in me uiten. Op deze manier hoeft het helemaal niet meer.

Veiligste weg.
Niemand kan me wat maken; ik zeg niets echt en ik verzwijg niets echt. Halfslachtig, altijd een vluchtweg.

Ik durf je niet meer te mailen; dus ik dacht: mijn dagelijkse ‘verslagje’ kan ik ook gewoon loggen, toch..?

Weer de veiligste weg.

Ik ga je mailen. G’oon. En ik kan het best aan als je zegt: ‘even niet’. En als ik dat niet aankan wordt het hoog tijd dat ik dat leer.

O zo.

4 | 13:03 Dat, dus.

Kent u dat..?
Dat je echt totaal..
gewoon echt zo..

en dat je..
en van top tot teen..
dat je alleen nog maar..

...

Ik bedoel..
kent u dat..?
En dat je dan eigenlijk het liefste..
héél hard..
Of.. of.. alles..
Terwijl je zo goed weet dat dat niet helpt..
Het zelfs alleen nog maar erger maakt..

En dat je ook niets kan zeggen.. omdat dan..
Nu ja..

Kent u dat..?

Nou, dàt dus.
En dat al dagen.
Doorlopend, en steeds erger.
En niet alleen bij haar, of bij haar. Maar ook bij hem, terwijl ik die toch al maanden niet had gesproken.

Gewoon zo, zó..

Ja. Dat. Dus.

8 | 19:15 Eert uw vader en uw moeder

'Je vader, Puck, is een complete idioot'

Dilemma.
Mijn moeder eren, en me door haar woorden laten opvoeden, of mijn vader eren door mijn moeders wijsheid te ontkennen..?

3 | 14:24 Redirect

Voor die ongeveer 30 figuren die mij de afgelopen twee (!) dagen hebben gevonden op katja, schuurman, bloot, naakt, feestend en alle (on)mogelijke combinaties: ga naar Bob. Bob linkt foto's. Ik niet. Ik vind dat wicht niet eens mooi.

5 | 13:33 Nostalgie

Gut, er was een tijd dat ik hier open, eerlijk en zonder terughoudendheid schreef.

Ach ja, de jeugd he, zo onbezonnen nog..

2 | 19:35 Prozacparadijs

‘Meidje, je hebt een luizenleventje gewoon’, zei ik luchtig. ‘Denk eens in: je slaapt, wordt wakker door de stem van je lief, die zegt hoeveel ie van je houdt en hoe lief je bent; je krijgt duidelijk uitgestippeld wat je de komende twee uur hoeft te doen; je gaat weer naar bed; wordt in slaap gesust door de stem van lief, en als je wakker wordt..’

En ik bedacht me wrang wat een heerlijkheid het zou zijn als het inderdaad enkel dàt was, wat depressie inhield.

3 | 15:18 Uni



Ik houd van blauw. Blauw is mijn lievelingskleur. Mijn tapijt is blauw, mijn lamp is blauw, mijn bureaulamp is blauw, mijn klok is blauw, bijna al mijn kleren zijn blauw. Het enige kledingstuk waarin ik nog geen blauwe uitvoering had waren mijn hemden; daarom is het eigenlijk wel fijn dat ik die nu wel heb. Bovendien had ik toch net twee nieuwe gekocht.
Sinds mijn kleutertijd heb ik geen hemd-broek-setje meer gehad; daarom is het eigenlijk wel leuk dat ik nu drie onderbroeken in dezelfde kleur van het hemd heb.
De drie paar sportsokken - och, ik hoor toch al zo vaak dat ik eens van die dingen af moet, en wat nettere, volwassener sokken moet dragen. En blauw is een nette, volwassen kleur.
De beha, mijn hagelwitte, gloednieuwe, peperdure Triumph, dat is vooral een financiële strop.
De matrashoes, nu ja die was toch al verpest door de lekkende jodiumgaasjes op mijn knie. Dat zie je zelfs een stuk minder nu.
Mijn spijkerbroek, die is er stukken op vooruit gegaan, nu hij een tint dieper is.

Maar mijn T-shirt. Mijn mooie witte T-shirt, jaren geleden door mijn vader voor mij uit Brussel meegenomen; met het vrolijke mannetje met zijn vorkhandjes en spriethaar en de tekst 'Je suis fou de Bruxelles'. Dat is onvervangbaar.

Waarom heeft niemand me verteld dat dat hele dunne kleine stomme snertzomerbroekje nog nooit was gewassen, en dat zo'n klein lapje stof zoveel kleur kon afgeven???
(Zei zij die immer de verantwoordelijkheid voor haar eigen (wan)daden op zich neemt..)

| 14:15 Royal

Als Ola de moeite neemt de Cornetto's dubbel te verpakken, kunnen ze toch ook wel zo gul zijn om ze te voorzien van wat extra topping en meer chocola. Toch? Of zie ik nu iets verkeerd..?

2 | 07:17 Under reconstruction

Wegens (poging tot) herstel na woeste nachten hedenochtend geen postje. En hedenmiddag vermoedelijk ook niet.
Verblijdt u met mijn archief, schrijf een verhaaltje in mijn comments of ga gewoon fijn buitenspelen. En heeft u de laatste tijd nog wel gestofzuigd, de ramen gelapt, de afwas gedaan, de papegaaienkooi verschoond, de zeehond uitgelaten en uw kinderen te eten geven?
Niet? Wat doet u hier dan sowieso nog...?

| 21:15 Een goed begin..

Ik zei toch dat hij de liefste is..?

| 20:45 31, 32, 33, 34, 35...

Oh yeah baby, talk digits to me...

3 | 14:40 Re[4]: Dom

Wat ik nog niet had verteld is dat het de bedoeling was dat we, bij het vermoeden van gebrek aan eigen leven, van plan waren het leven van anderen te loggen. Waarom u niet eens deelgenoot maken van onze dagelijkse levendige conversaties, onze analyses van al die lieve, fijne, aardige en vooral inspirerende medeloggertjes?

Little did we know dat er ineens wel degelijk een eigen leven blijkt te zijn. Van een dergelijke intensiteit dat er rust genomen dient te worden. Energie opgedaan.
Ik hoop dat u begrip kunt opbrengen voor het feit dat het prachtige, vernieuwende project al zo vroeg na zijn geboorte tijdelijk zal worden stilgelegd.

Ik heb een leven, namelijk. Ha.

| 14:00 Re[2]: Dom

Ergens onder het schrijven van zijn reactie mompelde hij zachtjes: Hou je nog van me..?
'Tuurlijk houd ik van je', antwoordde ik. 'Maar er moet nu wel heel snel weer woeste sex komen want dit gaat zo niet langer hoor'.
Ja hoor jij krijgt woeste sex. Add a new entry - zo zei hij gepassioneerd, vol romantiek en duidelijk helemaal met zijn gedachten bij de conversatie. Tsss. En dat noemt mij een nerd.

Ik heb een leven, natuurlijk heb ik een leven. Dus wij leggen zo even de agenda's naast elkaar: sex, hoe woest ook, dient men te plannen. Laten we de spontaniteit in ons leven vooral goed structureren.

1 | 13:15 Dom

Het heet Live lifeloggen en het idee, zei hij, is als volgt:
Jij schrijft een dom postje. Daar reageer ik dan op, en dan link ik naar dat domme postje. Dan reageer jij weer op mij en je linkt naar mijn reactie op jouw domme postje. Dan reageer ik weer op jouw'n reactie op mijn reactie en ik link..
Dat is leuk! Dat is nieuw! Dat is nog nooit gedaan. Toch..? Dat is toch leuk, en vernieuwend toch ook, toch..?

Nou ben ik bereid alles voor hem te doen. Zou hij zeggen: een hap honing eten, goed door de mond laten rollen, en dan een hap rode bosmieren - dat is leuk dat is nieuw dat is nog nooit gedaan! - dan zou ik het voor hem doen. Daarbij is hem wat gegund. Hij heeft een zware nacht gehad, geen oog dicht gedaan, stil geluisterd naar het gesnurk van.. oh nee dat was ik. Niettemin, er is hem wat gegund, waarom weet ik dan ook niet maar daar kom ik nog wel op.
Dus ik heb gezegd: tuurlijk schat, tuurlijk is dat leuk, jij bent leuk en vernieuwend. Maar ik heb een writer's block en ik wil helemaal niet loggen.
Maar daar zou hij me wel bij helpen. Therapeutisch; zo moest ik het zien. En vernieuwend, dus.

Ik heb hem maar niet gezegd dat hij zich toch wel een tikje verwijfd gedroeg, met zijn leuk en toch en nieuw en al die uitroeptekens. Dat sowieso het hele idee iets had van twee beppende theekransgrietjes. Heel gezellig, heel knus, maar niet erg mannelijk.
Ik zwijg daarover natuurlijk. Mannen reageren daar heel opgefokt op. Eens had ik een vriendje, D, die heb ik in een onachtzame bui het woord 'mietje' toegefluisterd. Dat zag hij als een uitdaging: hij moest toen beslist gaan bewijzen hoe stoer en mannelijk en onweerstaanbaar hij wel niet was. Zielepoot. Later bleek ik die methode overigens heel handig in mijn eigen voordeel te kunnen gebruiken. Mannen zijn in hun mannelijkheid krijseriger dan een vrouw ooit zal kunnen zijn.

Maar goed, dit was dus het idee. Of het ook wordt uitgevoerd hangt nog van enige variabelen af. U merkt het wel.

| 11:44 Writer's block pur sang

Het woord voor writer's block niet kunnen vinden en het daarom moeten omschrijven als 'schrijfdinges'.

2 | 08:09 Alles is relatief

Geradbraakt worden moet heerlijk zijn.

4 | 19:50 Stil

Het regent. Het regent. En niet alleen de pannetjes worden nat.

Laten we even een momentje stil zijn voor hen die nu ver van huis, ver van de bewoonde wereld, in een duinlandschap zonder mogelijkheid tot schuilen aan het fietsen zijn. Mijn moeder, bijvoorbeeld.

Laten we daarna een momentje stil zijn voor hen die hun raam hebben laten openstaan en, na het stil zijn voor een natgeregende verwante, hun natgeregende bed moeten afhalen, de matrashoes volstoppen met handdoeken, de druipende vensterbank drogen en de afstandsbediening heel voorzichtig droogdeppen. In deze laatste categorie noem ik liever even geen namen. Ik heb een reputatie hoog te houden van slim, nadenkend, vooruitziend en totaal niet stuntelig zijn.

2 | 13:30 Respect

Eens had ik, geheel buiten mijn schuld om, een pak sojacaramelvla in huis. Dat spul moest het huis weer uit en de meest logische manier waarop je voedsel uit huis krijgt is door het op te eten.
Ik knipte het pak open en goot wat vla in een kommetje. Vla bleek het woord niet; maar welk woord je het wel moet geven is me nog steeds niet helemaal duidelijk. Ik geloof ook niet dat er voor een dergelijke substantie een term bestaat. Het zal in consistentie een kruising zijn geweest tussen lijm, slijm, afgekoelde kaassaus of een soort mengvorm van pudding, vla, eigeel en een tikje cement. Het proefde net zo, maar vooral naar slijm met roomboter. Leuk spul, ik hoop dat de crew van The X-Files het al heeft ontdekt, want in een wat groenige kleurtint zou het heel leuk uit het buikje van een alien kunnen druipen.

Nou is mijn moeder altijd wel in voor een experimentje, mits ze niet al te goed op de hoogte is van de aard ervan. Teveel weten maakt niet gelukkig; en onder dat motto kondigde ik aan dat ze caramelvla zou krijgen. Ha, lekker, zei ze.
In een flinke bak vleide ik nog wat smurrie neer, en prikte er met een vork en lepel zo in dat het net leek of het daar echt aantrekkelijk vloeibaar lag te zijn. De flinke bak was nodig omdat er een vrij grote inhoud nodig bleek om het neervleien überhaupt te doen slagen; in een te kleine omgeving bleef het allemaal wat bobbelig omhoog staan.
Ik duwde een desertlepel naar binnen en tegen de rand van de bak aan en het zag er werkelijk verbazend nonchalant uit. Helemaal niet gemaakt.
Ik stak mijn hoofd bij mams om de hoek, zette de bak naast haar neer, mompelde 'eet smakelijk' en maakte dat ik wegkwam.

Na een half uur leek het me veilig om weer eens te gaan kijken.
Ik liep binnen, zag de bak staan. Leeg. Leeg.
Vond je het lekker?, vroeg ik voorzichtig en gefascineerd tegelijk.
Wat was dat een gore troep. Wat ìs dat? Hoe kom je eraan? Gatverdamme wat een rotzooi!
Maar waarom heb je het dan opgegeten..?
Het was zo smerig, ik moest gewoon dooreten om mezelf ervan te overtuigen dat iets werkelijk zo goor kan zijn.

Och arme, dacht ik. Ze is altijd al wat vreemd geweest, maar nu is ze echt gek geworden. Maar het blijft toch je moeder hè, for better and for worse. En krankzinnigheid zit tenslotte in de familie, zij kan er ook niets aan doen, ze is erfelijk belast. Och arme. Dooreten omdat je niet gelooft dat iets zo vies kan zijn. Stil maar, mama.

Maar dat was allemaal vóór vandaag. Vóór de appelkwarkcake, à 2,29 bij C1000. 102,29 teveel, als je het mij vraagt.
Hij zag er zo lekker uit, zo bol en luchtig en goudgeel en verleidelijk. Zo vol belofte.
Ik sneed een plak af, ging er voor zitten, nam een klein hapje, sloot mijn ogen om te genieten van deze pracht en heerlijkheid. De enige reden dat mijn ogen niet onmiddellijk weer openvlogen was omdat ik dat in mijn verbazing vergat.

Dit was gruwelijk. Onbeschrijfelijk. Sponzig en klef en nat en zompig. Zoet en wee en zurig - oooh bàh..!! Dit kon niet, iets kon werkelijk niet zó vies zijn. Er moest iets aan mijn smaak mankeren, misschien had ik een nasmaak van iets anders (ik wist ook niet wat) en moest die even weg. Nog een hap. Nog steeds vies, nog steeds ontsteld. Ongeloof. Nog een hap. Nog een. Tot de hele plak op was, ik eigenlijk nog steeds niet kon bevatten dat iets zo smerig kon zijn maar niet de moed noch de gezondheid had om een nieuwe plak te testen.

Nooit meer zal ik mijn moeder gek noemen. Ik zal vanaf nu haar oordeel en handelen met respect en ontzag bezien. En straks zal ik haar een plakje appelkwarkcake brengen. Ze is altijd wel in voor een experimentje..

4 | 07:30 Schaadt

Ik ging een stukje schrijven. Een stukje vol verontwaardiging, het soort verontwaardiging dat Humorloze Zuurpruimen met Principes hebben. Dat mijn vader soms tentoon kan spreiden als de NRC (de NRC Nota bene!!! Is dan echt niets meer echt?!) spel- of stijlfouten heeft, of anglicismen/germanismen/clichématigheden gebruikt.
Een stukje op hoge poten dus.

Dat ik vanochtend de loglijst opende, en daar één lange blauwe lijst zag met niet één aangeklikte link. Wat toch echt hèt teken was dat er een overdaad aan logs is. Ik had zelfs al plannen om alle linkjes te copiëren en achter elkaar te zetten met dan als commentaar: Eens, nog geen anderhalf jaar geleden, was er een tijd dat je alle logs kon kennen en dat ik dat ook deed. Dit was mijn loglijst van vanochtend. Geen van deze sites is ooit door mij bezocht. Ook niet in een ver verleden, want mijn history wordt maar eens in de 999 dagen gewist en 999 geleden had ik nog nooit een computer aangeraakt, laat staan dat ik op internet zat.

Ja. Nee, dus. Ergens along the road blijk ik mijn instellingen te hebben veranderd, en vannacht was schijnbaar Dag Zestig. Nu zijn al mijn linkjes blauw, ook de linkjes waar ik vijftig keer daags op klik.

Maar toch. Toch is er nu echt een overdaad aan logs. Alleen is mijn argumentatie nu wat ondergraven.

1 | 21:40 Lichaamstaal

Hm. Wellicht dat, ergens tegen dat je benen je niet meer willen dragen, je hoofd bonst en draait en al je spieren trillen, je toch eens moet overwegen te gaan liggen en rusten. Jammer alleen dat je tegen die tijd te moe bent om in slaap te vallen.

6 | 12:48 Autopsie

Het kevertje in de hoorn van de telefoon is blauw, langwerpig en driepotig gebleken.

| 10:10 22-04-1982

Molenbranden vanaf 1699 in Nederland.

(Als we Google toch niet hadden)

| 10:04 Rekenkunst

Over de Laakmolen te Den Haag:

In 1882 is hij bijna verwoest door een brand. Twee jaar later op 28 juli 1984 brandde hij weer af.

Onder het motto: 1 + 1 = 102

1 | 07:30 Moraalridder

Zelfs in mijn dromen ben ik eerlijk. Te eerlijk.
Loop je over de parkeerplaats achter het flat, ligt daar een briefje van 200€. Buurman ziet het ook liggen, vraagt zich en mij af wat ermee te doen. Naar de politie brengen natuurlijk, zeg ik. Natuurlijk, zegt ook buurman; waarna hij in zijn garage verdwijnt en aan het een of 't ander gaat sleutelen. Briefje blijft buiten liggen, dat zal hij zo wel oprapen en wegbrengen, tuurlijk.
Er komen meer mensen langs; straks neemt iemand nog zomaar dat briefje mee, denk ik. Dus ik raap het op, geef het aan buurman. Buurman zegt: 'ik zal de politie je naam zeggen, jij hebt het tenslotte gevonden'. 'Och nee', zeg ik snel. 'Houdt mij erbuiten; ik heb er geen recht op!'

Moraal van dit verhaal: Houdt het zomaar achtergebleven muntje in de frisdrankautomaat eens voor uzelf. Loopt eens een keer niet terug naar de cassière, als u merkt dat zij u teveel wisselgeld heeft teruggegeven. Straks lukt het zelfs in uw dromen niet meer.

3 | 18:25 Oogst

Land	€2,-	€1,-	€0,50	€0,20	€0,10	€0,05	€0,02	€0,01	Totaal
Duitsland	3	2	4	4	6	4	-	-	23 / 11,60
België	6	7	4	2	1	2	-	-	22 / 21,60
Frankrijk	3	3	1	1	7	-	1	2	18 / 10,44
Spanje	1	-	1	-	1	-	1	-	4 / 2,62
Oostenrijk	1	-	-	1	-	-	-	1	3 / 2,21
Luxemburg	-	1	1	-	-	-	-	1	3 / 1,51
Ierland	1	-	-	-	-	-	-	-	1 / 2,00
Italië	1	-	-	-	-	-	-	-	1 / 2,00
Finland	-	-	-	1	-	-	-	-	1 / 0,20
Griekenland	-	-	-	-	-	-	-	-	0 / 0,00
Portugal	-	-	-	-	-	-	-	-	0 / 0,00
Totaal	16	13	11	9	15	6	2	4	76 / 54,18

(Waarbij moet worden opgemerkt dat ik de Belgen en Duitsers al maanden niet meer opzij leg. Mijn buurt is Belgisch-Duits grondgebied geworden en ik houd geen geld meer over als ik die muntjes blijf sparen. Daarbij krijg ik de koude rillingen van die adelaar)

Voor de liefhebbers is dit vrolijke tabelletje overigens ook verkrijgbaar als .xls-bestandje, inclusief handige zelfoptellende en -vermenigvuldigende functie.

4 | 14:30 Lui of moe

To sleep or to Linux, that is the question.

15 | 11:45 'Avontuurlijk winkelen'

De Xenos, die verkoopt toch werkelijk de gruwelijkste troep die er bestaat zeg. Wees nou eerlijk, wordt u er blij van als ik u dit kado doe..?

En toch, toch weet ik: elke keer dat ik er ben kom ik in de verleiding iets te kopen. Al die prulletjes, al die handigheidjes. Dan kijk ik rond, weet ik zeker dat ik dit keer mijn kamer helemaal ga metamorfoseren, dat kussentjes daar vast leuk in zullen passen, en kralengordijnen en dat ik ook altijd een poef heb willen hebben en een rieten mand; dat zulke kleine houten doosjes verbazend handig en aandoenlijk zijn, dat een theepot in de vorm van een kikker of een hond toch wel erg leuk is - en dit keer ga ik de theepot ook echt gebruiken, dat kan ik best ik hoef niet altijd maar in mijn kopje te dompelen met het zakje, ik ben groot en stoer en cool en straks heb ik kralen en riet en hout en dan drink ik de hele dag grote potten thee, van die blaadjesthee in een theeëi oh kijk theeëieren!!

Ik ben nog nooit in de Ikea geweest, maar als dat net zoiets is als de Xenos, maar dan voor meubels, zeg het me dan alstublieft. Dan zorg ik ervoor dat ik ook nooit een stap in die zaak zet.

| 11:33 Simpel

- Oh kijk een beenhaar!

[ruk]

- En weg was al het beenhaar!

Je snapt toch werkelijk niet waarom mensen zo moeilijk doen over ontharen..

| 11:30 Gibberish

Gut kijk nu toch, ik ben gevonden op
ＭＩＤＩ　ＤＡＴＡ　ＲＯＯＫ　

Wat denkt u, zou dat disturbing zijn, of zou er iets staan als 'aardbeienjam foto grappig'..?

1 | 11:23 Vocht

Vocht vocht vocht vocht het is vocht het is allemaal vocht
Niet zo blij worden niet naar kijken niet aan denken
Gewoon eten gewoon drinken.

Vocht.

Word nou verdomme niet zo blij.