6 | 21:10 Clean start ending

How many suicides you know make up their beds before they off themselves?
(NCIS, afl. 3.20 'Untouchable')

Als ik zelfmoord zou plegen, zou ik het tegenover mijn nabestaanden wel zo vriendelijk vinden om alles een beetje netjes achter te laten. Dat geldt voor mijn financiën en andere administratieve zaken, maar ook voor mijn kamer. Maar blijkbaar is dat, in elk geval in de ogen van NCIS-detective Gibbs, onmiddellijk reden om aan moord in plaats van zelfmoord te denken...

12 | 20:08 Feestje

Geachte mevrouw,

Hierbij nodigen wij u uit om deel te nemen aan het bevolkingsonderzoek baarmoederhalskanker. Alle vrouwen van 30 tot en met 60 jaar ontvangen eens in de vijf jaar een uitnodiging voor dit onderzoek. De uitnodiging geldt ook als u dit jaar 30 wordt.
(...)
U behoort tot de groep vrouwen die dit jaar voor het onderzoek in aanmerking komt.

'Kut', is in dit geval de meest toepasselijke reactie.

14 | 08:00 Liefde is...

'Het huilen zelf maakte gisteren op mij ook weinig indruk.'

Zou hij weten, begrijpen, hoezeer hij me gekwetst heeft? En hoe kwetsend nu weer zijn nonchalante schouderophalen is..?

Ik was al bijna in slaap. Maar ik had beloofd te zullen bellen, om in elk geval nog even af te spreken wanneer hij zou komen. Dat zei ik hem ook. Alleen afspreken, andere keer verder praten.

'Niet op zaterdag'.
Wat is er op zaterdag?
'Sorry, daar wil ik liever niet over praten, dat is persoonlijk. Záterdag is persoonlijk. Ik wil niet op zaterdag afspreken, da's al, maar verder is alles best.'

Hij bleef er maar op doorgaan. Wat er dan met die zaterdag was. En waarom ik het niet gewoon kon zeggen.
En toen: Wat je nu doet. Dat doe je steeds. Als iemand in je geinteresseerd is en zo'n vraag stelt moet je je afvragen wat daarachter zit. Iemand geeft om je, en jij accepteert dat niet.
'Dat weet ik, ik weet ook dat je daarin in principe gelijk in hebt, maar je zult in dit geval gewoon genoegen moeten nemen met de mededeling dat ik op zaterdag niet kan.'

Hij nam er geen genoegen mee. Hij was duidelijk op dreef, hij bleef maar doorpreken over mij, mijn motieven, mijn houding en handelen. Hij wilde praten. Nú.
'Ik wil er best over praten, maar niet nu. Ik ben doodmoe, ik wil slapen, en ik vind het niet prettig dat je nu zo doet, zo vlak voor ik naar bed ga.'
Dat is chantage!
Felle toon, kwaad. Ik had hem nog nooit kwaad gehoord.

Het was inmiddels halftwaalf, over krap zes uur zou ik weer op moeten en hij was zonder enige waarschuwing verbaal op me in gaan hakken. En dus ging ik huilen. Ik ging huilen maar wilde niet dat hij zich ook daardoor 'gechanteerd' voelde, en zei dat het me beter leek op te hangen.

's Ochtends had ik diep ademgehaald en besloten de avond te vergeten en opnieuw te beginnen. Ik had hem gemaild met de vraag of hij me nog eens kon schrijven wat hij eerder had gezegd. Misschien dat ik dan ook begreep wat hij precies had bedoeld.
En nu mailde hij dat zinnetje. Dat hij best op antwoord had willen wachten toen ik huilde, maar 'het huilen zelf maakte ook weinig indruk'.
Dat hij het bracht als had ik mijn huilen geënsceneerd om indruk te maken, was een pijnlijke trap na.

Voorlopig geen opnieuw beginnen. Wat mij betreft voorlopig überhaupt geen telefoon of bezoek; niet van hem, niet van wie dan ook.
Als dit soort opgedrongen confrontaties en analyses 'geven om' is hoef ik het niet.

§ | 13:15 Ruïne

‘Ik zie niks hoor. Is het deze kies?’
Hij gaf een mep met het spiegeltje tegen de kies in kwestie.
Hoezo je ziet niks?? Er is een joekel van een stuk af! En om me niet aan met 'het voelt altijd groter met je tong, want ik heb het stuk in mijn portomonnee zitten, ik kan het je zo laten zien! Nee, niet je leesbril opzetten! Wat moet je überhaupt nog praktijk voeren, ga toch lekker met je leesbril op kruiswoordraadsels maken!
Maar mijn 'Nnnggg aaaarghh uuurrrrrggggsjjj' maakte weinig indruk.
‘Niks aan de hand hoor. Ja, daar is een klein randje af, maar het is een mooie stevige vulling. Niks aan doen, geen zorgen.’

Weinig gerustgesteld en vooral verontwaardigd verliet ik de praktijk.
Ouwe knar. Charlatan.
Bij thuiskomst keek ik met lood in de schoenen naar de kies, waaruit ik een half uur eerder een stevige scherf had ge-kauwgomd.
En ik moest de tandarts gelijk geven: er was niets te zien. Als je heel, heel goed zocht zag je op de scheiding van twee kiezen een klein gaatje zitten.
Maar de rand van het gaatje is vlijmscherp. De kies is Dè kies, de kies van de ontstekingen en de inmiddels vijf wortelkanaalbehandelingen, de kies die alleen nog een smal muurtje om heel veel vulling is. Volgende week heb ik een afspraak voor de laatste wortelkanaalbehandelig, maar ik ben erg bang dat hij dat extra boren niet overleeft en dat hij er helemaal uitmoet.
Ik kan alleen maar hopen dat hij nog een week overeind blijft, zodat het eventuele trekken geen graaf- en spitwerk hoeft te worden...

2 | 17:46 Boven-natuurlijk

Weet je wat we doen, we gaan eens kijken of we heel die baarmoeder buiten beschouwing kunnen laten!
Petrischaaltje meets couveuse.
We hebben immers allemaal een vonkje God in ons.. waarom dat niet wat efficienter gebruiken...

1 | 15:09 Mixed messages (2)

Het adres 'redactie-at-sbstext' was een gok. Voor de zekerheid had ik mijn mail ook gestuurd naar het nummer van de 'publieksservice' van sbs. Zij gaven me wat minder snel antwoord dan de redactie, en met een wat andere strekking:

Beste kijker,

U heeft aan ons op 19-02-2007 per mail een vraag gesteld, het antwoord hierop is:
Hartelijk dank voor je email. Het is echter niet mogelijk om voor alle programma's inhoudsbeschrijvingen te geven, dus maken we een selectie en gaat er meer aandacht naar de primetime programmas.

De verleiding is groot om nu als antwoord terug te sturen: 'Pagina 238! Nananana-naaaaa...!', maar dat doe ik toch maar niet..

4 | 10:23 Mixed messages

Om halfdrie stuurde ik mijn mail, amper anderhalf uur later was er een pagina aangemaakt. Met een enigszins verwarrend berichtje terug:

Beste Puck,

Ik heb bewondering voor je zelfwerkzaamheid en we willen daar graag gebruik van maken. M.a.w. we gaan een toelichtingspagina bij de Hulk maken: pagina 238. We maken daarbij graag gebruik van je noeste arbeid.

Als je je geroepen voelt ook de volgende seizoenen uit te werken, zullen we je daar zeker niet van weerhouden.

Twee alinea's die elkaar in toon nogal tegenspreken.
De eerste zegt: 'Wow! Wat leuk! Dankjewel!'; de tweede zegt veel meer: 'Oh. Ok. Nou ja, meid, als jij dat leuk vindt, leef je uit...'
Wat zou Meneer SBS hebben bedoeld...?

(Ik droomde dat mijn teksten vol fouten zaten, schrijffouten en typefouten en 'mijn mailprogramma heeft de regel in tweeën gebroken en nou ziet het er heel brokkelig uit'-fouten. En die teksten hadden ze met fouten en al geplaatst, net toen ik iedereen vol trots had verteld op welke pagina ze te vinden waren. Vreselijk. Een beetje als naakt voor de klas staan èn een onverwacht proefwerk hebben, tegelijk)

3 | 14:51 Verspilling

To: redactie-at-sbstext.nl
From: Puck
Subject: The Incredible Hulk - sbstext

Geachte Heer, Mevrouw,

Vanochtend zag ik op SBS6 de laatste aflevering van de serie 'The Incredible Hulk'. Op sbstext zag ik dat de serie volgende week nog steeds wordt uitgezonden, dus ik ga ervanuit dat hij weer van voren af aan begint, voor de derde keer nu.

Ik kijk de serie met veel plezier, maar mis een overzicht van de uitzendingen en hun inhoud.
Ik zou u daarom willen vragen: is het mogelijk om een textpagina voor de The Incredible Hulk te maken, met daarin de inhoud of tenminste de titel van de afleveringen?

Ik begrijp dat dit veel extra werk geeft, daarom heb ik het eerste seizoen vast uitgewerkt.
Ik sluit het bij.
Als u een textpagina maakt ben ik graag bereid ook van de overige afleveringen een inhoudsopgave te maken.

Vriendelijke groet,

Puck

Het is niet zo dat ik teveel tijd heb. Ik gebruik hem gewoon zo verkeerd...

1 | 17:54 Afweer

Wat gaan we met jou doen lieve Puck? Ik maak me zorgen over je en voel me machteloos.

Waarop ik schertsend, cynisch, wegwuivend reageer.
Als aanhef is 'Lieve Puck' al erg, als iemand normaal gesproken alleen Beste... of Hoi... schrijft, maar middenin een mail moeten mensen het zeker niet doen. Dat breekt.

1 | 07:37 Gawk

‘I'm definitely an experienced-enough traveler to be over the "ew, sick, the eggs in the supermarket aren't refrigerated!" type of shock horrors.’

Say what? Zetten Amerikanen hun eieren in de supermarkt in de koelkast??
Sick!

5 | 20:29 Roepnaam

Meestal gewoon Papa of Pap, maar soms ook:
Paps
Papili
Papsi
Pampa
Vader
Paa-aaa...?!

Zojuist bleek hij te reageren op ‘Plifje..?’
Dit opent perspectieven. Nieuwe combinaties van P-met-willekeurige-klinker. Maar misschien luistert hij ook naar Lotje of Hans-Maurits.

1 | 19:28 2 Jaar

Bosje bloemen van mijn moeder. Rode freesia's in cellofaan, vol hartjes en lintjes. Mijn hele kamer geurend.
Niet voor Valantijn. Omdat het vandaag mijn diagnoseverjaardag is.

Lief.

2 | 13:32 Wie schoon wil zijn...

Wat heb je aangeraakt dat zo vies was, dat je dat nu doet?

Mijn moeder is soms verbazend snel van begrip.

Wat ik had aangeraakt was een cassave. Door en door verrot, zijn vergane vloeibare binnenste bij het oppakken op mijn handen druipend.
De stank van rotte cassave blijkt niet onder te doen voor die van rotte aardappelen, bovendien plakte het. En dan is het erg handig dat AH een koffie- en theeautomaat heeft, zodat je heet water in een bekertje kunt doen en daarmee je handen kunt wassen.
Handig, maar pijnlijk. Zo pijnlijk dat het niet voor herhaling vatbaar is.

3 | 13:12 Hulpverlening

Ik heb een nieuwe psycholoog. Toen ik hem de eerste keer belde om een afspraak te maken schrok ik onmiddellijk terug. Hij klonk als iemand uit de jaren twintig, zó ouderwets en geaffecteerd. Polygoon-journaal-stem.
Hij moest knoertoud zijn, vèr voorbij de pensioengerechtigde leeftijd. Hij zou niets van me begrijpen, hij zou me zwijgend en dom aanstaren en kribbige vragen stellen. En anders was het een stijve, emotioneel geconstipeerde en seksueel gestoorde man met wie ik niet in één ruimte zou durven zijn.
Nee, dit werd niets.

Ik wachtte een halve week en mailde hem toen dat ik ziek was. Dat was ook zo, maar het kwam in dit geval heel goed uit. Ik schreef dat ik een schub had, dat die soms weken duren, dat ik wel contact zou opnemen als ik me wat beter voelde.
Zo. Klaar. Net op tijd.

Maar zo makkelijk kwam ik niet van hem af.
Hij mailde terug, dat hij ook bij mij kon langskomen, dat hij benieuwd was naar de aard van de 'angststoornis', waarover ik het door de telefoon had gehad, of ik hem wat meer kon vertellen.
Oh. Nou ja, vooruit dan maar.

Ik schreef een mini-biografie, hij reageerde verschrikt, bezorgd en enthousiast (ja, dat kan samengaan en het was in dit geval een zeer toepasselijke reactie) en ik maakte een nieuwe afspraak, voor een zaterdagochtend.
Hij kon alleen 's avonds of op zaterdag, want doordeweeks werkte hij in een centrum voor GGZ. Dat viel alweer mee: dan was hij dus niet oud, en hij had in elk geval voldoende betrouwbare referenties. Hij was hooguit een workaholic.

Hij bleek aardig en veel jonger dan verwacht. Het klikte, hij luisterde en hij begreep me.

Afgelopen zaterdag ging ik voor de tweede keer. Op een zijweg van een dwarsstraat spraken we over de slechte invloed die warmte op MS heeft, en de mogelijkheid van door de sociale dienst gesubsidieerde airconditioning.
Dat hij nog beter luisterde en nog meer begaan was dan ik al dacht bleek toen ik vanochtend een mail van hem kreeg:
‘Ik wil, zittend op mijn werk, wel nog even benadrukken dat het mij noodzakelijk lijkt, omwille van je fysieke conditie, dat je snel de administratieve rompslomp in gang zet om een airco te bemachtigen.’

Ik geloof eigenlijk dat ik een hele goede therapeut heb getroffen.

4 | 05:21 F_zw = m * g

Er viel een jongetje op mijn neus.
Hoog uit de lucht viel een jongetje recht op mijn neusbrug. En geen klein jongetje, geen baby of een wiplala of pinkeltje ofzo. Een jongetje van een jaar of twaalf, een nogal stevig jongetje zelfs.
Ik had een bloedneus, voor het eerst in zeker twintig jaar, maar daar deed ik nogal laconiek over.
Een bloedneus lijkt me nog wel het minste als jongetjes op je neus vallen.

6 | 11:36 Ophef

Zachtjes dwarrelen de sneeuwvlokjes naar beneden. De grond is te warm voor de sneeuw om te blijven liggen; bij de basisschool aan de overkant kruipen de kinderen over het schoolplein om genoeg sneeuw voor sneeuwballen bij elkaar te kunnen vegen.

Maar in de supermarkt heersen noordpool-stormen.
Het is druk, zo druk als gewoonlijk alleen rond de kerstdagen.
'Ja, ik kom nu nog gauw even, straks kan het niet meer'.
'Kijkt u uit mevrouw, het is heel slecht buiten'
'Ik zal blij zijn als het voorbij is...'
Het KNMI geeft een weeralam af: er wordt zware sneeuwval verwacht, zo'n vijf à tien centimeter sneeuw.
Zware sneeuwval: vijf à tien centimeter.
Horen ze zelf eigenlijk wel wat ze zeggen?

Waanzin.
Vorige maand al de hysterie rond de stormen, nu weer vanwege een beetje sneeuw.

Dit is Nederland. Land van de elfstedentocht, land waar - in elk geval toen ik klein was - elk zichzelf respecterend gezin een sleetje in de berging had staan. Het land van Anton Pieck met zijn sneeuwtafereeltjes, het land dat in de hele wereld wordt gezien als expert op het gebied van dijkenbouw. Dijken omdat we door de eeuwen heen te pas en te onpas bijkans van de kaart zijn gewaaid.
Toe nou. Lekker tegen de wind in over de dijk fietsen, rode appelwangen van de kou, dat soort clichés.

Zware sneeuwval my ass.
Als vanavond de sneeuw kniehoog staat en nergens in het land nog licht brandt omdat alle kabels zhet hebben begeven. Dàn ben ik bereid mijn mening bij te stellen en mee te doen aan alle paniek.
Maar kunnen we het nu even normaal houden? We kunnen onze aandacht en energie toch wel beter gebruiken.

5 | 07:44 Samen leven, samen goed Nederlands spreken

Ik heb al eerder gezegd van: ...
Ik vind van: ...
Hij schrijft daarin van: ...

Ongetwijfeld wordt het al veel langer gedaan, maar pas deze week viel het me op: het onzinnige gebruik van het woordje 'van'. Ik weet niet eens hoe ik de constructie moet noemen. Een lijdend voorwerpszin in de directe reden?
En iedereen lijkt het te doen. Niet alleen... neem me niet kwalijk maar: SBS en RTL-publiek. Ook politici, acteurs, schrijvers.
Ik begrijp niet waar het vandaan komt. De meeste vreemde zinsconstructies vinden hun oorsprong in het Engels, maar ik kan me geen Engelse variant bedenken van een zin als 'Ik zei tegen haar van: ik speelde vroeger viool'. }
Het slaat nergens op, het is lelijk, storend en - en oh hemel wat ga ik op mijn vader lijken...

Zullen we afspreken dat we voortaan gewoon normale zinnen bouwen, zodat ik me niet meer hoef te ergeren aan vooral dat laatste...?

§ | 21:12 Gemis

Mijn Nokia-woordenboek kent het woord ‘electromagnetisch’ niet. Belachelijk.
Dan zal ‘transcraniaal’ ook wel te veel gevraagd zijn.

3 | 10:05 Smeuig

‘Je weet, Lisa houdt van warme zachte dingen.’

Op de een of andere manier riep deze zinsflard bij mij nogal... eeeh... pikante beelden op.
Maar de uitspraak werd gedaan door een moeder tegen haar hooguit achtjarige kind.
En nu vraag ik me al dagen af: wie is Lisa, welke betekenis en lading heeft hier 'houden van' en vooral: wat zijn 'warme zachte dingen'...?

3 | 07:22 Articulatie

Wat ik niet wist, maar wat Mirella van Markus mij zojuist toonde:
als je de naam Ab Osterhaus snel uitspreekt krijg je Appelsaus.

(Mirella van Markus. Ik wil nou niet zeggen: ‘Mirella van Markus moet dood’, maar als we het nou over ophokplicht hebben... Ik wil Dieuwertje terug!)

1 | 14:05 Interventie

Mijn vader was naar de huisarts geweest en had geopperd dat de arts een verwijsbriefje voor de psycholoog zou uitschrijven.
‘Geopperd’, niet verzocht; het bezoek zal in de trant van ‘mijn vrouw stuurt mij’ zijn geweest, want bij thuiskomst had mijn vader gezegd: Dokter N. vond het verwijsbriefje niet nodig en ikzelf ook niet, dus waarom zou hij ook?
Dat hij het zelf onzin had gevonden verbaasde me niet, maar dat huisarts N. het ook niet nodig vond schokte me enigszins.

Ik schreef N. een brief, waarin ik mijn ongerustheid over mijn vader uitte.
Ter illustratie en om het geheel een beetje op te leuken (weblogs met foto’s en flickr-account worden tenslotte ook beter bezocht) maakte ik foto’s van de drie kamers die mijn vader inmiddels heeft volgebouwd met zijn ‘verzamelingen’ (lees; rotzooi).
Mijn moeder had zo haar vraagtekens.
“Je hebt gelijk, en het is een goede brief, maar N. zal denken: ‘iemand die zich zo bemoeit met een ander wil zijn eigen fouten niet onder ogen zien, en zijn eigen leven niet aanpakken.’ ”
Waarmee ze in theorie gelijk had, maar in dit specifieke geval niet.

Het is puur eigenbelang, mijn zorg om mijn vader.
Zoals het nu is heb ik niets dan negatieve gevoelens voor hem. Ik haat hem, hij maakt me boos, ik ben bang voor hem. Ik ontwijk hem zoveel ik kan, in woord en daad. Of er ergens onder al die woede en angst nog liefde is weet ik niet. Misschien wel, maar het is te vertroebeld. Het beeld van de gestoorde man overschaduwt alles. Zijn drift, zijn dwangmatigheid, zijn agressie. Het ongeluk dat er afdruipt, maar door hem zelf niet zo wordt gevoeld.
Het is niet zoals ik me hem wil herinneren.
Ik wil een vader voor wie ik respect kan hebben en dat heb ik nu niet.

En als de huisarts mijn vader niet kan helpen, so be it. In elk geval is hij dan nu gewaarschuwd en kijkt hij niet verbaasd op als mijn vader over vijf jaar dood is en mijn moeder en ik tijdens het opruimen van zijn troep zelf het loodje leggen.

2 | 14:14 Waarom

Waarom kan je nooit eens gewoon vragen hoe het met me gaat?!
‘Dat hoef ik niet te vragen, ik zie zo wel dat je er verschrikkelijk aan toe bent.’

Vragen hoe het met iemand gaat is geen informatievergaring. Je doet het niet om feitelijk te weten te komen wat er aan de hand is. Je vraagt het niet voor jezelf, je vraagt het voor de ander. Het is een blijk van interesse, een verbale arm om iemands schouders: ‘Ik geef om je, vertel me hoe je je voelt, of vertel het niet, maar weet dat ik er ben’.

Maar dat snapte ze niet.