7 | 19:14 Dualiteit

Het zijn weken waarin ik van uur tot uur leef, van minuut tot minuut vaak. Weken waarin ik niet veel meer doe dan proberen me staande te houden, of al vallende niet te hard neer te komen. Of te hopen dat ik al vallende het bewustzijn verlies en daarna aan gruzelementen smak. Weken waarin ik zeker weet dat mijn dagen geteld zijn. Het ook hoop. Omdat het genoeg is, omdat ik niet meer kan, geen zin meer heb. Ik zie mezelf de volgende dag niet halen. Wat 'volgend jaar' is gaat mijn verstand te boven, is bijna onzinnig.

Tegelijk zijn het weken waarin ik nadenk over Amerika, over fundamentele verschillen tussen mannen en vrouwen, over ik-en-relaties, over de zwartheid en passie die een wezenlijk onderdeel van elke mens zijn en pas bij ontkenning gevaren opleveren, over verschillen en overeenkomsten tussen godsdiensten en hoe die verschillen en overeenkomsten hun invloed hebben op denken en handelen van mensen en mensengroepen. Weken waarin ik mijn moeder voorzie van, volgens haar, zeer nuttige analyses van haar relatie met haar vrienden, haar relatie met haar moeder, haar relatie met mijn vader. Weken waarin ik overdenk waarom ik, ondanks mijn enorme, hartverscheurende kinderwens, nooit kinderen wil krijgen.

Wat vreemd is.
Het zijn toch rijkelijk overbodige, haast luxe gedachten voor iemand wier einde nabij is.

7 | 19:17 Wintertijd

Telefoongesprek:

‘Mam, nou moet je eens goed luisteren. Ik heb het overal opgezocht. De nos zegt het en het anp en nu-punt-ènèl. En het is gewoon niet waar wat je zegt. De klok gaat een uur terug, dus we hebben een uur extra. Niet minder.’

- Je liegt.

‘Nee. Hier, luister:

De wintertijd begint zondag. De klok wordt in de nacht van zaterdag op zondag om 03.00 uur een uur teruggezet. De zomertijd keert volgend jaar op 27 maart weer terug. Het is dan eerste paasdag, maar dat is toevallig. De wintertijd geldt voor alle landen in de Europese Unie.

[bron: nu.nl]

Dus morgen om 16 over 6 is het even donker als het nu is.’

- Grote God.

‘Tsja.’

- Het is een grote poes met een hamer. En die slaat op een muis met een hamer.


Het nieuws is mijn moeder nu echt teveel geworden. Dat, of ze had een tekenfilm aanstaan.

3 | 10:00 ‘wat is dat?’

Eeeeh... tsja...

8 | 10:08 Misplaatst

Niet één logje droomde ik, maar twéé.
Twee geweldige logjes. Scherp, geestig, gevuld maar niet zwaar op de maag.
En toen ik om halfvijf wakker werd wist ik ze nog. Woord voor woord.

U kwam erin voor, en mijn vader, en Mies.
Ik bekeek de logjes in mijn hoofd en ik zag dat het goed was.
Toen ging ik weer slapen.

Ja sorry hoor, ik heb toch wel wat beters te doen dan 's nachts logjes te schrijven.

3 | 19:34 Location, location, location..

Naast het plein stond een taxi. De chauffeur stond er wat beduusd naast. Uit de auto was een jongen gestormd, gillend, brullend. Zijn begeleider direct achter hem, hij hield hem tegen, hield zijn schouders vast, ontweek de trappende benen, heen en weer slaande armen.
De jongen huilde, schreeuwde, stak een hele hand in zijn mond, kokhalsde, gaf over, bleef schreeuwen, kokhalzen.
Diep zwakzinnig, totaal in paniek. Straten verder was hij nog te horen.

Enige uren later fietste ik er weer langs.
Op exact dezelfde plaats lagen zes mannen, zich te harden. Op de naakte stenen deden ze situps.

14 | 11:58 Versus

‘Joss! Joss heeft gereageerd! Kijk nou!!’

Zo begon het.
Toen de verbazing, het op en neer springen, het lachen en de lichte verliefdheid was gezakt druppelde de discussie bij me binnen.
Politiek. Bush vs Kerry.
En voor de zoveelste keer stond ik versteld.

Ik ben geen Amerikaan.
Ik ken geen Amerikanen, ik ben nooit in Amerika geweest, ik weet niets van de politiek, niets van de binnenlandse problematiek.
Ik zie Bush alleen bij vlagen, in korte nieuwsfragmenten.
Een bang mannetje; agressief, dom, hysterisch. Een man die ik in het dagelijks leven uit de weg zou gaan, een man als zovelen, maar als staatshoofd levensgevaarlijk.

Ik weet dat het gaat om republikeinen versus democraten; dat Bush en Kerry de respectievelijke vertegenwoordigers zijn, dat er meer mensen regeren dan alleen zij, dat je voor denkbeelden en standpunten moet kiezen en niet voor personen.
Niettemin zou ik koste wat kost tégen Bush stemmen. Geen haar op mijn hoofd; in godsnaam géén Bush. Rampzalig voor de hele wereldpolitiek.

Heel duidelijk. Vanuit mijn gezichtspunt.
En toch is het een 'nek-aan-nekrace'. Is het 'spannend'.
Wat is het dan dat Bush blijkbaar toch zo aantrekkelijk maakt, voor een groot aantal Amerikanen?
Wat zien zij dat ik niet zie, wat doet hij binnenshuis anders dan in het buitenlandse openbaar?

Kan iemand mij uitleggen wat maakt dat veel mensen niet eens anti-Kerry, maar zelfs gericht pro-Bush zijn?

11 | 09:12 Hoogmoedswaanzin

Ik droomde van Sarah Michelle Gellar. Ze was klein en kwetsbaar, ze huilde, eenzaam en verloren. Ik hield haar vast, troostte haar, was haar enige vriend.

Right.

9 | 10:15 Onbegrijpelijk

De vrouw die heel alleen met een zak en een grijpertje over straat loopt, en alle losse papiertjes, snippertjes en blikjes opraapt. Waarom irriteert die me zo mateloos?

4 | 15:27 Mysteryman

Ineens was het er. Een stem, een gevoel, een herkenning. Eén zinsfragment, geen houvast, niets tastbaars, alleen één groot emotioneel déjà-vu.
Een vaderfiguur, was het.
Een leraar, of een therapeut. Een autoriteit.

Ik ging een stukje fietsen, misschien zou ik er al fietsende vat op krijgen. Of het vergeten.
Het was als een woord op het puntje van je tong, maar dan een hele situatie op het puntje van je gedachten.
Het zinsfragment was 'is een' of 'is geen'. Niet echt iets om gericht op te zoeken.
Twents accent, kwam er boven.

Ik herinnerde me vaag een gesprek met een therapeut, over een andere; '..is een SPV-er, geen psycholoog'. Iets over functie binnen een instelling.
Maar het kon best wishful thinking zijn, een sturen. Het kon compleet los staan van die niet te plaatsen stem. Projectie van de ene herinnering op de andere.
En als ik al mijn therapeuten langsliep kon ik me er geeneen voor de geest halen die me dit gevoel gaf.

Ik ben gewend dat mijn gedachten verbaal zijn, goedlopende zinnen en woorden.
Deze gedachte was niet concreet; het was meer als een smaak van vreemd voedsel. Iets proeft rond of zacht of zoet of scherp of hard, als vloeiend of rood of grijs, maar je kent de afkomst niet. Alle zintuigen worden één en vormen een compleet beeld, maar een woord heb je niet.

Deze stem, de bijbehorende persoon voelt streng en nors en toch warm. Een zweempje verliefdheid, maar dat is niets nieuws - als ik al mijn kennissen dáárop moet gaan selecteren houd ik nog een vrij onoverzichtelijke groep over. Vroeg of laat word ik op iedereen wel eens verliefd, iets met uitersten en voetstukken en balans vinden.

Ik vrees dat ik me erbij moet neerleggen. Die stem gewoon maar even moet laten rondzoemen.
Misschien is het net als dat vergeten woord. Schiet het ineens terug je geheugen in als je er lang niet meer mee bezig bent.
Maar frustrerend is het wel.

5 | 14:09 Haar zelf (2)

Een half jaar later, en het kind zit nog steeds in zijn wagentje. Als een kleine keizer, hij lijkt zeer tevreden, maar toch.. ook keizers moeten lopen..

8 | 15:02 Gelegenheid

..en ik heb kerstkaarten gekocht..
‘Kerstkaarten?? Puck, hoe kom je erbij, het wordt helemaal nooit meer kerstmis!’
Daar gaat het niet om. Als ik dood ga zal je toch uitnodigingen voor de begrafenis moeten sturen, en kerstkaarten zijn nu goedkoop.
‘Dat is waar.’

We houden de moed erin, in Huize Puck.

3 | 10:35 Defensief

‘Het maakt niet uit wat ik studeer. Als theologie dan tòch geen goed idee blijkt is er altijd nog informatica. Of wiskunde. Of een taal, Nederlands of Engels - of vergelijkende taalwetenschappen. Het maakt niet uit, als ik maar eenmaal op die universiteit ben. Daarna zie ik wel, elke stap is op dit moment beter dan stilstand.’

Met deze, voor de afgelopen weken verrassend opgewekte, gedachte tukte ik gistermiddag in.
Toen ik anderhalf uur later wakker werd voelde ik mijn handen en torso niet meer, op enige tintelingen na.
Tot op dit moment is er weinig verbetering.

Het lijkt erop dat elke positieve gedachte, elke neiging naar verandering, bruut door mijn lichaam wordt bestraft.

14 | 21:51 Loyaliteit

Eerst was er de vertaling van Pangs:

Spike : You're cuttin' off my circulation.
Buffy : You don't have any circulation.

werd vertaald als: "Je knijpt mijn bloed af // Je hebt geen bloed"

Circulation is niet hetzelfde als bloed.
En als je ook maar een beetje oplet bij Buffy weet je dat vampiers beslist wèl bloed hebben.

Toen kwam teletekst:

231/1
Buffy en Riley kroelen samen op bed (...)

Kroelen??

231/2
Professor Walsh heeft het in zijn les over communicatie en vraagt Buffy op haar bureau te gaan liggen voor een demonstratie. Riley komt naar voren en geeft Buffy een kus.

Professor Walsh is een vrouw, geen man! En dat stukje was een dream-sequence, in de eerste twee minuten van de aflevering. De droom had drie kernpunten, namelijk 1. Buffy's eigen behoefte om eindelijk eens wat dichterbij Riley te komen; 2. de voorspelling van The Gentlemen; 3. de aankondiging/voorspelling dat deze aflevering over communicatie zou gaan.
Maar deze samenvatting slaat helemaal nergens op.

Bestaat er ook nog zoiets als hart voor je werk, en een beetje moeite doen voor de presentatie en weergave van je programma's?

Niet dat ik me opwind ofzo.
Zie het meer als een principekwestie.

2 | 19:42 Press Any Key

‘Ik kan helemaal niets meer zeggen zonder dat ik op dat rotlog van jou kom’

Inderdaad.

Zij, mijn moeder, zat achter mijn computer en had net de magie van Alt-F4 ontdekt.
Onder het weggezapte scherm verscheen mijn linklijst.
Suffie, las ze; Wat is dat?
‘Dat vind je niet leuk.’ [Sorry Suf, niets persoonlijks, ik houd van u maar u is geen MaPuck-material]
‘Klik maar op Mikzlog.’

Ze staarde en mompelde.
Alt... Shift.. Capslock... Nee...

‘Wat doe je..?’
Ik zoek de Mikslock-toets.

(U schrijft goed, vindt ze. En ze moest erg hard lachen om uw Rangorde-stukske)

8 | 15:29 Binnendoor

Wat je niet te vaak moet dromen, wegens verleidelijk en gewoontegebaar:
uit je raam stappen, beneden opstaan en wegwandelen.
Drie hoog.

1 | 14:56 Showtime

Misschien is het God. Of mijn geweten, of mijn onderbewustzijn.
Misschien komen ze wel op hetzelfde neer.

Misschien zeggen zij wel:
Jij wilt onderduiken?
Prima. Dan zal je ook.
Wil je weten hoe het is als je er niet meer bent?
Hier heb je het.
Zo voelt het als je niets meer ziet. Zo voelt het als je niet meer kan staan of lopen. Zo voelt het als je je pen niet meer kunt vasthouden,
als je moeder je veters moet vastknopen, als je hoofd zoveel pijn doet dat je je haar niet meer kunt kammen.
Bevalt het?
Wil je dit werkelijk?

Ja.
De afgelopen maanden wel.
Maar het begint steeds minder leuk te worden.

19 | 17:35 Wanted, dead or alive

Plotseling besef:
als ik morgen zou horen dat ik nog een maand te leven heb zuip ik me eerst klem. Dan ga ik de stad in, ik drink en eet en ik wil voor één keer roken en high zijn. Ik wil sex en Amsterdam en paardrijden en zwemmen en bungeejumpen en ik wil erg graag op 30 en 31 oktober naar Londen en James Marsters zoenen.

Waarom doe ik dat nú dan niet allemaal..?

3 | 19:17 Brief (2)

Het is een hele slechte brief!
Ik wil hem terug!

Waar gaat internationale post heen, na het legen van de brievenbus..?

1 | 18:56 Brief

Zo.
En dan gaan we nu een maand wachten. Op zijn minst.

3 | 14:36 Timing

Ik was een jaar of zestien toen ik op een goede dag halverwege school en thuis werd overvallen door een hyperventilatie-aanval. Ik had nog nooit zoiets meegemaakt, wist niet wat me overkwam en meldde me eerst enigszins hysterisch bij een banketbakker op de hoek van de straat en vervolgens bij mijn huisarts, even verderop (geluk bij een ongeluk).
De man wist niet zo goed wat hij met me aanmoest, zo middenin zijn volgeplande spreekuur, en voerde me een seresta.

Domme actie.

Ik doe het niet zo goed op kalmerende spullen, reageer er in elk geval extreem heftig op en ik had het gevoel in een soort surrealistische dimensie te zijn gekomen. Nog steeds bang, maar toch niet - alles ongrijpbaar en vaag en gedempt en heftiger dan ooit. Maar dat wist de huisarts niet, ik was niet echt in staat het hem te vertellen. Kon hem niet eens bereiken vanuit waar ik dan ook was.

Jarenlang heeft hij me antidepressiva aangeraden, heeft hij me halve apotheken voorgeschreven bij griepjes en pijntjes - hetwelk ik allemaal heb afgewezen of gewoon nooit heb ingenomen.
En nu, nu ik sinds zijn eerste gulle aanbod op mijn twaalfde voor het eerst zelf vraag om iets pillerigs, nú gaat hij ineens weigeren. Begint hij over Valdispert (‘is dat niet tegen aambeien?’, vroeg mijn vader).

Valdispert??
Sinds wanneer is hij ineens zijn chemische weg kwijt?!

3 | 12:25 Klein hoekje

Twee kapotte knieen, één kapotte enkel, één kapotte pols en twee kapotte handpalmen.

Wie niet kan lopen doet er verstandig aan ook maar niet te proberen te fietsen.

2 | 05:57 Teruggelezen

De naaktheid van je eigen brieven.

4 | 11:55 Ongevraagd

Ik had niet gevraagd of hij kwam. Ik wou gewoon weten of er iets heerste, of ik iets kon doen. Ik wilde niet dat hij kwam, maar de assistente kondigde het gewoon aan, sloot af, hing op.

Natuurlijk had ik gisteren gewoon naar mijn eigen huisarts moeten gaan, maar ik ben het zo zat. Al dat geklaag en gezeur, altijd wàt.
Ik dacht: als ik nou maar gewoon.. tsja, wat eigenlijk? In elk geval niets zeggen; niet op dit log, niet tegen mijn ouders, niet tegen de huisarts.
Maar als ik dan 's ochtends een volle drie kwartier over het douchen doe, een half uur mijn haar probeer te borstelen zonder enig resultaat, als ik maar blijf trillen en nauwelijks meer kan staan of lopen, geen kracht meer in mijn benen en armen heb, en die hoofdpijn, zo'n pijn..

Dus belde ik de weekenddienst, alleen maar om te vragen wat ik kon doen. En een half uur later staat er een arts voor mijn deur, die me beschuldigend zegt dat ik 'blijkbaar nog wel gewoon naar de wc kan en dat dit nou toch niet iets voor de spoedeisende dienst was he?'
Nee! Dat heb ik ook nooit gezegd, stomme eikel!
En je hoeft echt niet zo quasi-sussend en neerbuigend te zeggen dat ik geen herseninfarct heb want dat er neurologisch niets aan de hand is. Alsof ik daarover twijfelde! Ik denk standaard dat ik tumoren en infarcten heb, daar kan ik heel goed zelf mee omgaan, daar heb ik jou niet voor nodig! En hoe haal je het in je hoofd om, als mijn moeder in de gang vraagt wat er is, daar ook antwoord op te geven, alsof ik een kind van zes ben?! Er bestaat nog zoiets als beroepsgeheim!

Wat is dat, dat ze altijd de meest ongevoelige, chagrijnige, fantasieloze en onprofessionele artsen op de weekenddienst zetten?

Dit is de laatste keer dat ik ze bel. Wat er ook aan de hand is.

4 | 17:19 Shaken

Geheel vergeten, geheel verdrongen: het langverwachte onderzoek bij de optometrist van gisteren.
Weken keek ik ernaar uit, weken verwachte ik een dag des oordeels, een dag van openheid en inzichten. Eindelijk zou ik weten waardoor mijn zicht blijft afnemen, ondanks het stoppen met mijn medicatie, de vermeende oorzaak. Ik zou naar een Professional gaan, een Specialist, en na diepgravend onderzoek zouden alle geheimen ontsluierd worden.

Mooi niet.
Wat een anti-climax.
Andere dame, zelfde testjes, en ze zouden bellen over eventuele volgende te nemen stappen.
Stommerds. Ga maar weg, allemaal! Daar had ik me nou zo op verheugd! Krijg ik weer gewoon letters die ik niet zie, kleurtjes en streepjes en lichtjes!

Vanmiddag hebben ze gebeld. Mijn moeder nam aan, noteerde de te nemen stap:

Klinische Neurofysiologie. 22 Oktober, 8.15.

Kan iemand me uitleggen wat die gaan doen, zonder me de stuipen op het lijf te jagen..?
Dit klinkt niet bekend en veilig. Dit klinkt obscuur en eng en groots, en ik heb nu hele nare beelden van pincetjes en mesjes en biopsieën..

7 | 11:45 Vragen

Gaarne uw antwoord:

1. wat is, in normaal nederlands, het verschil/de betekenis van de begrippen projectie, overdracht en tegenoverdracht?
2. wat zijn de engelse vertalingen van die begrippen?
3. wat is een goed engels woord voor 'coupures' (als in: coupures van 10 euto enzo)?
4. wat is het voor bloody nonsense dat het concept internationale antwoordcoupon uit de handel is gehaald?
5. waarom heb ik de hele week al zo'n hoofdpijn, van het soort dat erger wordt als je je kop omlaag doet of gaat liggen?

B.V.D.