- Volgend Archief

zondag 10 oktober
11 | 23:40 So. You think you can dance.

Na vanavond weet ik het zeker.
Ik word danseres.

Nu is er een aantal zaken die me in dat voornemen een klein beetje tegenwerken.

1. Ik ben niet zo lenig. En met 'niet zo lenig' bedoel ik: ik ben, door korte hamstrings, zó stijf dat ik er zelfs in alledaagse bewegingen door word belemmerd.

2. Ik heb niet de bouw. Dat wil zeggen:
 a) ik ben 1 meter 75, en een vrouw. Nee, dat laatste is geen eufemisme of understatement. Het is niet zo dat ik een zakcentje zou kunnen bijverdienen met Playboy-covers. Maar laten we wel zijn: je redt het niet als ballerina als je zelfs maar de suggestie van borsten of heupen hebt.
 b) 'niet de bouw' is dan wel weer een understatement voor het feit dat er bij die bouw een en ander is misgegaan. Voetafwijking, rugafwijking, voornoemde hamstrings. Tegenover het gebrek aan lenigheid staat, hoe ironisch, een teveel aan mobiliteit in de banden. Eén enthousiast uitgevoerde pirouette of grand jeté en al mijn gewrichten liggen uit hun respectieve kommen.

3. Ik heb niet de gezondheid. Zie boven. Bovendien: ik mag niet warm worden, omdat de MS dan opleeft. Wat zo veel wil zeggen als: 'ik mag me niet inspannen'. Oh, en ik mag niet vallen. Stollingsproblemen enzo. En ik ben continu duizelig en heb evenwichtsproblemen, wat het 'niet vallen' tot een extra uitdaging maakt.

4. Ik ben, naar dansbegrippen, hoogbejaard. Wat op zich nog niet zo'n punt zou zijn, ware het niet dat:

5. Ik heb geen enkele danservaring; afgezien van het onvermijdelijke balletklasje als kind, en de twee jaar stijldansen als puber 'want dat hoort bij je opvoeding en ik heb daar als jongeman ook nog gedanst' (aldus een nostalgische vader).

Maar dat alles zijn slechts details, kleine ongemakken die met wat goede wil en een flinke dosis ontkenning heel goed te overkomen zijn.
Bovendien heb ik één groot voordeel:
de Ironie heeft me, bij dit hele pakket aan hindernissen, gezegend met een uitgesproken ballet-achtig hoofd. Vlechten in het haar, etherische blik in de oogjes, rug-recht, schouders-laag, nek-lang, kin-omhoog - en je zou zweren dat ik rechtstreeks uit een conservatoriumklasje kom wandelen huppelen.

Ja. Ik heb er alle vertrouwen in.

Danst u mee?