13 | 12:22 Daar is een estafettestokje...

..en wel één waarvoor ik heel bang was, maar die ik tegelijk ook wel erg spannend vond: het vragenlijstje.
Via Maharek, Rolandow, Tom, Walter, Charis en Bob.
Daar gaat ie dan maar:

Waar was je vroeger bang voor?
Hiernaar gevraagd bij mijn moeder: "je had altijd een angstige blik in je ogen".
Prettig te weten.
Maar ik herinner me een grammofoonplaat van mijn vader. Het was iets klassiekerigs, maar voor kinderen; een muzikaal sprookje ofzo. En helemaal aan het begin van die plaat was een heks die lachte. Als ik dat hoorde sliep ik twee nachten niet en durfde ik ook de rest van de plaat niet te horen.
Angstig of niet, ik was wel een dappere peuter, want keer op keer smeekte ik mijn ouders om hem toch te horen, omdat ik het vervolg wou weten. Dan ging ik op schoot zitten, greep mijn ouders stevig vast, kneep mijn ogen dicht en probeerde me door het heksenlachje heen te worstelen. Wat elke keer uitliep in paniek en groot geween.

Hoe luidt de stelling van pythagoras?
Hoe doe je kwadraten in HTML? Ah hebbes - hiero, waar Pythagoras zelf ook staat met een prachtige uitleg.
Maar goed, ook zonder die uitleg weet ik: a² + b² = c². Het kwadraat van de schuine zijde van een driehoek is gelijk aan de som van de kwadraten van de rechtshoekzijden.

Ik ga nog liever dood dan dat ik...
Erhm..
Afgezien van het feit dat mijn antwoord niemand iets aangaat, vind ik het een nogal griezelige vraag. Verhalen over mensen die zeggen: liever dood dan een arm te moeten missen, die dan vervolgens beide armen bij een ongeluk kwijtraken, doen mijn bijgelovigheid in deze geen goed.

Wat heb je het laatst gekocht?
Een verpleegstershorloge.
Mijn o zo waterdichte (yeah right..) Swatch is verdronken, en ik ben nogal neurotisch waar het om tijd gaat. Ik moet weten hoe laat het is. De juwelier die mijn horloge-to-be verkoopt was dicht, dus heb ik als noodoplossing dit klokje gekocht; die straks door mijn moeder wordt overgenomen, dus helemaal weggegooid geld is het niet.

Vergelijk jezelf met een fruitsoort.
Mij is laatst gezegd dat de eerste indruk die ik geef vaak zo tegengesteld is aan hoe ik eigenlijk ben. Dus ik kies voor een paprika, omdat dat fruit is, maar je toch zou zweren dat je met groente van doen hebt.
Alleen hoop ik niet dat ik ook eerst fris, zoet en tegelijk pittig lijk, maar uiteindelijk gewoon leeg ben, op wat vieze pitjes na...

Wat is je vreemdste gewoonte?
Oh jee. Moet ik kiezen? Het feit dat ik zoveel vreemde gewoontes heb dat ik een keuze moet maken vind ik op zichzelf al vreemd genoeg.
Als er niemand bij is lik ik soms mijn bord af na het eten. Omdat dat wat er overblijft van avondeten vaak jus of saus is, en dat het lekkerste is van de hele maaltijd..

Waar heb je op dit moment last van?
Van mijn buik. En mijn rug. En mijn bovenbenen, mijn kuiten, mijn voetzolen. Die doen pijn.

Met welke celeb zou je wel een dagje willen ruilen?
Met Lenette van Dongen. Omdat ik nog nooit iemand heb gezien die zich zo thuis lijkt te voelen in haar eigen lichaam, en zo mooi beweegt. En het me geweldig lijkt om zelfs maar een minuut, laat staan een dag, dat gevoel te hebben.

Bert of Ernie?
Ernie. Ik heb Bert altijd een heel vervelende sombere kankerpit gevonden. No offense..

Wat is je startpagina?
My Documents/start/index.htm.
Bob kan nog zo hard zeggen startpagina's zijn voor mietjes, ik kan echt niet snel de weg vinden in mijn mapje Favorites. Maar ik heb wel een zelf in elkaar geknutselde startpagina waar alle door mij veel gebruikte URLs mooi bij elkaar staan, waar ik ook heel snel zelf linkjes aan kan toevoegen. En waarvoor Bob mij nog eens een pracht van een adresbalk heeft geleverd, dus op die manier voedt hij dat mietjesgedrag wel..

Nu moet ik het stokje natuurlijk doorgeven ook.
Ik weet alleen nog niet aan wie; daar ga ik nog even op broeden ;-).

Opdadel: Het stokje gaat naar Luuk. Omdat Luuk een schat is, en omdat de andere kindertjes in de klas gemeen tegen hem zijn. En ik daar echt giftig van word. Wat weer weinig verband heeft met het al dan niet overdragen van stokjes, maar ik wou het even gezegd hebben..

7 | 16:28 ExtraJam

Mag je trouwens klagen als je een enorme kersenpit in de jam vindt? Of moet je dan juist blij zijn dat de Jammensen de kwalificaties "Volfruit" en "Puur Natuur" blijkbaar zo serieus nemen..?

Ben anders wel blij dat ik het ding in de pot zag zwemmen en hem niet vrolijk naar binnen heb gewerkt. Mijn kiezen hebben in het verleden bewezen niet zo bestand te zijn tegen hard voedsel..

7 | 15:31 Dal = berg?

Schrijf je je evaluatie: dat het allemaal zo slecht gaat, dat alles en alles en alles zo zwaar en hard en moeilijk gaat, dat alles en alles en alles wat weg leek weer terug is, en dat alles en alles en alles waar je zelfs nog nooit last van hebt gehad er nu wel is.

En dan zeggen ze met z'n allen dat je op de goede weg bent. Dat ze het zien als een fase in een groeiproces, en dat het feit dat je die fase doormaakt ook betekent dat je aan het groeien bent. Dat het dus eigenlijk geweldig fantastisch goed met je gaat! En ga zo door!!

Juist. 'k Weet niet of ik me nou heel onbegrepen of heel opgelucht moet voelen

Het Opperhoofd zei trouwens nog: "het is een beetje een puberstuk wat je schrijft. En daarmee bedoel ik niet dat je je puberaal gedraagt. Maar je moet je ontwikkeling van ziek naar gezond voorstellen als een levensloop; en op dit moment zit je in de puberteit. Een moment waarop je al naar de grote-mensenwereld toetrekt, hen bezig ziet en er ook bij wilt horen, maar eigenlijk ook nog gewoon kind bent en wilt zijn. En al die grote-mensendingen ook heel eng en bedreigend vindt."

Wat ik dan wel weer een mooie vergelijking vind.

2 | 21:51 Oh jasses

...en dat je je dan, met al die naieve blijheid als uit vorig postje, vol goede moed toch aan dat schaaltje yoghurt zet.
En daaruit een haar vist.
Die absoluut onmogelijk van je eigen hoofd afkomstig kan zijn, noch van dat van een van je huisgenoten..

| 21:36 Vàst wel..

Beeld dat je alle lust tot toetjes ontneemt: uitgespoeld yoghurtpak laat in de gootsteen een dik vlokkig schuim achter, dat niet meer uit het putje wil.

Maar dan een hoopvol (en, toegegeven, enigszins naïef) beeld: misschien dat al die even weerzinwekkende beelden van verontreinigde zeeën en rivieren afkomstig zijn van een heel groot lekkend karnemelkpak, ergens bovenop een centraal gelegen alp...

2 | 19:38 RTL-nieuws

Kok met een tulband op.
Dat maakt de ergste zondagen goed.

(Zou dat de hedendaagse, muliticulturele koksmuts zijn..?

10 | 13:01 Intellect

Els vertelt dat ze haar huisarts is tegengekomen op het Crossing Border-Festival, en dat dat festival 'dus' intellectueel is. Waarop Roel reageert: "sinds wanneer zijn huisartsen intellectueel? ;-)"

Huisartsen zijn helemaal niet intellectueel. Huisartsen doen boodschappen voor moeder-de-vrouw.
Ik ben mijn huisarts behalve in de spreekkamer namelijk nog nooit ergens anders tegengekomen dan in de supermarkt. Mijn oude huisarts vrij regelmatig bij Albert Heyn, mijn huidige bij de C1000 om de hoek.
Wat me de schrik van mijn leven bezorgde: ten eerste vind ik het helemaal niet prettig om mijn huisarts 'prive' tegen te komen.
En ten tweede verwachtte ik de goede man gewoon niet in de supermarkt.
Natuurlijk, ik begrijp ook wel dat ook hij boodschappen moet doen, en uiteraard het weekend niet doorkomt zonder pak karnemelk. Maar het beeld past niet direct; het is eenzelfde omschakeling als een cliche kantoortutje (bril, mantelpakje, het haar strak naar achter - ze bestaan heus nog, want wij hebben er één in de straat) ineens tegen te komen met lang wapperend haar en een fris lentejurkje. Het kan best, maar het is even wennen.

Meneer Tjeerd (zo heettie) zag mijn ontstelde blik en was die blijkbaar gewend, want hij riep in wanhoop uit, alsof ik de tiende was die hem vandaag op dergelijke wijze had aangegaapt: "Ja ik moet ook eten hoor! We zijn heus gewone mensen!".
Waarop ik hem haastig heb uitgelegd dat hij natuurlijk erg gewoon was (in je pogingen troostende dingen te zeggen komen dei soms heel anders je mond uit dan je bedoelde..), maar dat het gewoon even wennen was. En dat ik hem bovendien helemaal niet juist hier had verwacht, want - zo sprak ze hoopvol - hij woonde toch heel ergens anders...? Welke vraag hij met een onduidelijke mompel beantwoorde, waarna hij zich snel uit de voeten maakte. Voor zover dat mogelijk is met een scheeflopend winkelwagentje.

Sindsdien wantrouw ik hem trouwens, elke keer dat hij over goede voeding begint. Zijn karretje lag tjokvol instantspul, van het meest chemische soort; dan vind ik 'eet verse groenten en fruit' een niet erg serieus te nemen boodschap...

13 | 00:10 Brrr..

Inzicht van de week: niet naar Interview with a Vampire kijken voor het slapen gaan. Zeker niet als alle lichten in huis uit zijn, en al je huisgenoten al te bedde zijn.

Heeft iemand een fijne tip om weer licht en blij en vrolijk te worden...?

| 13:35 Sexy

Op zoek naar fietstassen-online:

"Genieten. Dat is het sleutelwoord in mijn leven. Derks Wielersport is de meest sexy on-line fietshop. En als ik genieten zeg, dan denk ik aan afzien, erotiek, tegen de wind in doorknallen, spannend, prikkelend. Onze web site levert extra service voor de actieve vrouw en man. Spannend, prikkelend, soms een beetje ondeugend."

Juist.
Het verklaart in elk geval de aanwezigheid van de dame op de startpagina; wier verschijning, hoewel beslist aantrekkelijk, toch niet helemaal overeenstemde met mijn beeld van fietsenzaken...

| 23:23 Oh ja

Ik wou u overigens nog hartelijk danken voor uw aller reacties op mijn 'hypothese'.

Ze - die reacties - hebben me aan het denken gezet en nieuwe lichten doen schijnen.
Met name dank aan Roel.

Wordt wellicht vervolgd. Of niet, daar moet ik nog even over nadenken.

6 | 23:17 Fietstas

Ik ben echt heel blij met mijn Kronan.
Ze fietst zalig, ze zit fijn; ze ziet er zo vriendelijk en aardig uit.
Maar één van haar voordelen is tegelijk een nadeel, en dat is de enorm brede bagagedrager. Want die is zo breed dat er geen fietstas op past, terwijl ik die toch heus nodig heb (of denk te hebben). De enige tas die er mogelijkerwijs op zou passen, is zo'n hele ouderwetse degelijke canvastas. Waar ik geen problemen mee heb, integendeel zelfs, alleen zijn ze niet meer te krijgen.

Tot nog toe ben ik nog geen andere tegengekomen - tot vanmiddag! Zomaar, tegen de ruit van de buurtsuper (nou ja: de buurt-Bruna, maar dat klinkt niet..) stond daar een felrode Kronan, mèt fietstas.
Met mijn eigen zuurstok-variant tussen de benen ben ik dichter naar de rode toegeschuifeld (vooral niet afstappen als al je tassen net in evenwicht hangen..), om eens te verifieren of het wel echt een passende tas was, en niet gewoon een veels te smal tasje dat provisorisch om de bagagedrager heen was gemanoevreerd.
Maar nee: het paste prachtig allemaal.

Nou heb ik zo mijn eigen beelden bij Kronan-fietsers. Ongetwijfeld generaliserend en bovendien onjuist, maar ja, mooi zwart-wit is niet lelijk, zullen we maar zeggen.
Er zijn, naar mijn idee tweesoorten Kronan-bezitters. De ene groep zijn vreselijk hip en alternatief; leuke eigenzinnige creatievelingen die origineel zijn en niet met de massa meelopen. De tweede groep wil graag zo zijn als de eerste groep, en is dat in hun streven juist niet. Waarvan ik me terdege bewust ben, ja. ;-)
Deze Kronan nu, zag er zo afgereden, versleten en nonchalant uit, dat hij gewoonweg te oud was om achter de trends te zijn aan gefietst. Dit was niet eens trendsetter, maar een beta-trendsetter.
Origineel op zijn origineelst, dacht ik; de eigenaresse zal vast wel in zijn voor spontane community-talk. Dus ik wachten voor de Bruna. Nog steeds mijn met boodschappen beladen gevaarte met de benen vastgeklemd voor omslaan behoedend.

Op een gegeven moment kwam er een zeer oud mensje naar buiten. Echt verschrikkelijk oud, maar niet leuk oud. Zo'n schilferig, morsig dametje, met vaal haar en een geel gezicht met schurft-achtige plekken en tranende ontstoken oogjes. Vermijden, dacht ik. Tot ze zomaar ineens op het toch zo hippe rode rijwiel afstapte, hem van het slot haalde en wou wegrijden. Dat wezentje hoorde bij .. bij.. de mooiste aller voertuigen!
Maar ik ben natuurlijk koelbloedig geweest. Heb mijn ideale-kleindochtergezicht getrokken en heel beleefd gevraagd waar of ze haar fietstas had gekocht, omdat ik - zoals ze wellicht zag - hetzelfde type fiets had en het hebben van opbergruimte node miste.
Nee hoor, dat wist ze niet meer. Die tas had ze nog van haar vorige fiets; en de winkel was volgens haar al weg. "Maar veel succes hoor, kind".

Wel geestig: ergens onder het gesprek stopte er een andere oude dame, maar een zeer gedistingeerde en statige variant) naast me, die 'Hé!' zei, dat weer inslikte en toen vervolgde: "oh ja, ik dacht al; dat is net zo'n fiets als Nel heeft, maar daar sta je!". Dus mijn Kronan-collega heet Nel.

Dat ik nu nog geen tassendealer had deed niet eens zo terzake; ik was nog te onthutst over de discrepantie tussen verwacht en ontvangen beeld van de bazin. Ik zal al mijn denkbeelden moeten omdraaien. Nou ja; gelukkig heb ik therapie. Om al dit soort wereldbeeld-verstorende belevenissen te kunnen verwerken..

14 | 04:10 Recht?

Even een gewetensvraagje.
Laten we er voor het gemak even vanuit gaan dat het hier om een puur hypothetische kwestie gaat.

Men neme een gezin: vader, moeder, reeds volwassen maar nog thuiswonend(e) kind(eren).
Dan krijgt één van de ouders een vrij ernstige ziekte.
Gesteld nu, dat het kroost hiervan op de hoogte wordt gesteld, heeft het dan ook recht op meer informatie? Mag het vragen naar verloop, duur en ernst van de ziekte, eventuele complicaties en (blijvende) gevolgen, naar het soort behandeling? En ook antwoord verwachten?
Of hebben ouders het recht tegen een kind te zeggen: "Het is voldoende dat je weet dat vader of moeder ziek is, verder is het geheel onze zaak en gaat het je niets aan"..?

Uw visie, opinie, filosofie, normen en waarden op dit punt zijn bijzonder welkom.
Ook al betreft het hier slechts een hypothetisch geval..

Update-je / aanvulling:
De reden dat er niets wordt verteld is geen bezorgdheid, of een poging de kinderen te beschermen. Het is puur en alleen om wat er al staat: "het gaat je niets aan. Ziek-zijn is een privé iets, het is voldoende te zeggen dat iemand ziek is; verdere details gaan anderen niets aan."

8 | 23:52 He he..

"Oh ja", zei ze een halve dag later; "Ik wou nog een logje schrijven.. meteen na de lunch.."
Foutje; beetje afgedwaald.

"Over het grote formatfeest en wat er daarna kwam."
Het formatteren was zo'n punt nog niet, namelijk. Dat vind ik ook niet zo eng, op mijn C-schijf staat toch niets. Nou ja: software natuurlijk, maar geen documenten. Ik was veel banger dat er iets met mijn D-schijf zou gebeuren, dus die heb ik in toto op CD gebrand. Wat allemaal ook heel prima ging.

Maandagmiddag heb ik toen alles losgekoppeld; ik had met de compu-zaak afgesproken dat ze daar mijn processor zouden overhevelen. Er was iets met frele pootjes en snel kapot enzo, en dat wou ik natuurlijk niet riskeren.
Voor het instellen van mijn BIOS zouden ze geen tijd hebben, dus dat moest ik zelf doen.
Dus: de kast geheel ingewikkeld in een feloranje handdoek op de oude kinderwagen gelegd. Ik had geen ander vervoer dan mijn eigen beentjes, maar het winkeltje is vlak om de hoek dus dat zou wel lukken. Dat de kinderwagen te laag is kon ik ook niet vermoeden en al helemaal niet dat ik nu nog kreupel ben, maar goed, je moet er wat voor over hebben.

Puter afgegeven en even wachten.
Juist. Het was de heren zelf blijkbaar niet bekend dat ze geen tijd hadden, dus ze zouden ook wel even mijn bios instellen. Bofte ik even! Jammer alleen dat het wachten zo wel heel lang duurde. En nog langer. En nog veel langer. Ook jammer dat uiteindelijk de hoofd-nerd terugkwam en ietwat bleekjes zei: "we hebben een probleem.."

Dat hadden we zeker. De processor deed namelijk niets op het nieuwe moederbord.
Twee opties: alles terugzetten op het oude bord, of een nieuwe processor aanschaffen. Eenvoudige keuze, eigenlijk. Zou ik alles bij het oude laten dan had ik nog niets, behalve een moederbord dat al vanaf week één raar deed; en daarbij was het niet eens zeker dat de proc. uberhaupt nog iets zou doen. En ik wou tzt toch al afscheid nemen van mijn Celeron; het kwam nu alleen zo ontzettend verkeerd uit, in financieel opzicht.
Maar ik moet toegeven: mijn computer was ineens drie keer zo snel. Ik denk dat ik, tegen dat het gat in mijn hand weer is gedicht en mijn banksaldo weer op een acceptabel niveau zit, echt verschrikkelijk blij ben met mijn systeem.

Maar goed; ik had een hoop pijn in beurs en rug, maar meer drama was er niet. Ik heb een minimale windows ME geinstalleerd en heb de rest van de avond o zo zielig kreunend door huis gestrompeld.

Meer drama kwam pas dinsdag.
Ik zou WindowsXP krijgen. Geen Beta, geen release candidate, maar een heuse echte. Wel gecrackt, natuurlijk..
Ik helemaal blij; ik heb gejuicht gewoon, want oh wat vind ik die icoontjes mooi. En dinsdag lag het in de bus!
WinME er weer af, vlekkeloos XP geinstalleerd.. en toen was mijn modem kwijt. Allebei mijn modems: mijn kabelmodem en mijn gewone inbel.
Geen internet. Geen internet!!
Casema gebeld: dag meneer ik heb windows xp en de software van de kabel wil er niet op heeft u ook software die XP-compatible is?
Grote stilte. Terughoudendheid. 'Als je alleen maar de driver uit dat-en-dat mapje installeert moet het wel lukken..'
Ja meneer dat heb ik al gedaan maar dat vindt ie niet goed.
Oh nou dan weet ik het verder ook niet dan trek ik mijn handen ervanaf goedemiddag mevrouw - klik.

Het is opmerkelijk hoe bang mensen voor XP lijken te zijn. Alledrie de nerds uit het winkeltje wilden er niets van weten, en kwamen met dreigende verhalen dat de hardware niet zou worden gepakt en dat ik er niet aan moest beginnen en dat ik niet bij hen terecht kon als het mis zou gaan. En dan wisten ze nog niet eens dat ik geen nette originele versie had aangeschaft: een van die jongens zei wazig: het is toch de 28ste vandaag.. en hij kwam toch de 25ste uit..?

Maar ja; we moesten door natuurlijk. En het wou heus en echt niet.
XP er weer af. Als iemand weet hoe je windows van je schijf krijgt zonder formatteren: zeg het me alsjeblieft. In gedachten zie ik bij elke format mijn schijf dunner en dunner worden, tot er nog een heel smal plakje C over is.

Fenomenaal idee: win98 er weer op! Die had ik nog en die deed het in elk geval iets beter dan ME!
Grote opluchting, dan had ik nog iets. Iets ja, maar geen registratienummer. Waar ik pas achter kwam toen ik het moest invullen; dus helemaal in de stress gebeld naar degene aan wie ik cd+boekje+nummer had gegeven. Wat hij goddank nog had, dus ook dat liep weer met een sisser af - maar al die spanning is bepaald niet goed voor mijn bejaarde hart ;-).
Tegen die tijd was ik wat melig geworden. En avontuurlijk. Dus ik dacht: nu ga ik iets heel stoers doen. Ik ga dualbooten! Ik gooi XP op D en dan heb ik twee besturingssystemen!
Gedaan. Liep prima.

En toen, midden onder een telefoongesprek, zag ik het licht. Misschien wel dankzij dat telefoontje, hoewel het er niets mee te maken had; maar het was fijn gezelschap en dat inspireert tot briljante invallen.
Als ik nou.. het was me opgevallen dat XP mijn ethernetkaart wel oppakte, maar gewoon niets me tde casema-drivers wou. Maar als dat nou eens helemaal niet hoefde..? Als ie nou gewoon zomaar, heel uit zichzelf..??
En dat wou ie. Ja! Hiephiephoera! Het werkte!
Toen zat ik alleen wel met twee OS-s. Waarvan 98 helemaal niet lief meer bleek; die is - zonder overdrijven - een keer of 15 ingestort.
U raadt het al. 98 er weer af. XP van D af. XP weer op C. En toen was het 4 uur vannacht. Maar toen deed het het wel. Eindelijk.

Ik heb de hele nacht in XP-icoontjes gedroomd; en dat gaat toch ook weer vervelen.
Maar oh wat is het mooi...
En ik wil bij deze even verschrikkelijk hard en met hart en ziel roepen:

Dank je wel lieve Meneer R.I. te T !!

Ik zal u nog weleens alles en alles vertellen over de mooie kleurtjes, en het zilverachtige, en hoe mooi het allemaal in elkaar zit en dat nu eindelijk mijn hele computer niet meer steeds instort.
Maar ik geloof dat ik nu toch heus wat slaap moet inhalen...

6 | 12:29 ff kort

Alles (inmiddels weer..) in orde.
Meer info volgt; nu eerst eens lunchen.

6 | 14:45 11111

Heel effetjes nog hoor.
Dit zie ik net bij de welbekende nedstat:

"Totaal aantal pageviews tot nu toe: 11111"

Wat ik dan toch weer een stuk mooier vind dan 100 of 10.000 of wat voor ander rond getal ook...

Format C:, nu.

| 09:28 Bye, bye

Waarom doen wekkers nooit gewoon wat je zegt?!
Of liever: waarom doen wekkers ineens wèl wat je zegt als je, toch duidelijk ontoerekeningsvatbaar, in je dromen je wekker ziet als je computer die moet worden geformatteerd, waarbij je zeer effectief al je wek-instellingen wist..?

Ik had om halfzeven wakker moeten worden en niet om acht uur!!!

Enniwee; als u niets meer van me hoort is het allemaal vreselijk misgelopen met het moederbord en opnieuw installeren ofzo. Maar ik beloof dat, als ik helemaal niet meer online kan en eenmaal de ergste rouwverwerking achter de rug heb, heus naar de bieb zal gaan om even te posten.

Tsja.. nou ja.. dan ga ik maar..
(sprak zij dramatisch)

Oh ja. Ga even bij Luuk langs. Luuk is vernieuwd, namelijk. Enzo.

1 | 00:21 klaar-test

Oke mensen, rustig maar.
Het was dus een TEST, niks ergs, en nu is het weer gewoon zoals het was.

Voor wie het drama van het afgelopen uur heeft gemist: zo heeft het er hier even uitgezien. En dat werd door verschillende browsers (en dus bezoekers..) heel anders gezien, waardoor ik meteen al paniekmail kreeg over lege-bladzijden-met-maar-één-woordje.
Of heel voorzichtige benaderingen à la "eeh.. Puck..? Ik vind het niet zo mooi.. sorry..".
Komt goed uit: ik ook niet.
En waar dit nou allemaal goed voor was merkt u vanzelf wel. ;-)

2 | 23:30 test (2)

Dat vorige was even in het kader van: eerst eens mijn eigen dingen mollen voor ik het bij anderen ga doen.

Wees gerust, dit wat u nu ziet is slechts van tijdelijke aard.
Gewoon: test, dus.

(En let al helemáál niet op het rare comment-ding..)

4 | 23:26 test

een twee drie...

1 | 20:06 Stom

Soms doe je in je schoonmaak-woede wel heel stomme dingen.
Zoals per ongeluk je subdirectory 'log' weggooien.

Misschien was het ook de goden verzoeken om "Mijn Documenten" te hernoemen naar 'Och Jeetje'...

4 | 01:31 Muziekstokkie

Het brengt een boel teweeg hoor, zo'n muziekstokje.
Al volgend, vanaf Tripleee via Niemsz, Reutellog, Tsja, Ecritures, Whiskas, F:un[x]iun, 2birds.net, Alcatraz, Bonga!, Low, Bareuh, Yannah en MrGreen tot Luuk, ging ik me afvragen wat ik nou eigenlijk voor zinnigs heb beluisterd de laatste tijd. En hoeveel ik nou werkelijk draai van de 1,8 Gb (ik schrok er zelf van..) die mijn mapje 'Mijn Muziek' telde.
Dus vandaag was het tijd voor grote schoonmaak.

Ik had van tevoren besloten dat al wat aan mp3 over zou blijven op één cdrom moest passen, dus ik moest ongeveer eenderde weggooien.
Terwijl ik dit schrijf beluister ik, als afscheid, de eerste twee delen van Brahms' Serenade 1. Die twee nemen samen 26,1Mb in, en als ze uit zijn gaan zij als laatste weg. En blijf ik over met een select gezelschap van 695Mb aan muziek.

Maar goed; het noemen van mijn laatst gehoorde plaatjes wordt nu wat vaag. Sowieso is het me niet helemaal duidelijk of het de laatste complete CD's moeten zijn, of de laatst gehoorde nummers. En of het, in het tweede geval, ook de laatste drie gehoorde èn gewaardeerde nummers mogen zijn - aangezien ik er vandaag een stuk of 250 half-om-half heb gehoord.
Never mind; ik doe het allemaal.

Recentelijk gedraaide CD's zijn niet zo heel recentelijk. Eerder een week of wat geleden; en het zijn toevallig allemaal CD's die door kennissen in eigen beheer zijn opgenomen.
1. Harp all over the world - Kathelijne Schelfhout
Een vriendin van me die harp speelt heeft deze CD jaren geleden opgenomen; het is een allegaartje, van volksliederen tot erg klassiek. Mooi en licht en zwaar en treurig; alles zo'n beetje.
2. Opname-die-stiekem-niet-bestaat, van de voorstelling 'Een wandeling door honderd jaar Cabaret', door Pieter van Empelen en Fred Florusse. Mij toegestuurd door Fred hemzelve, waarvoor nog steeds veel dank.
3. Geen titel - door [wenst anoniem te blijven] - zelfgecomponeerde / -geschreven / -gespeelde en -opgenomen muziek van een vriend van me. Country-achtig; meest erg droef. Ik had geen flauw benul dat hij dit in zich had en stond versteld toen ik het hoorde.

Letterlijk laatst beluisterde losse nummers zijn, als gezegd, Brahms Serenade 1, deel 1 en 2.
Toen ik nog een mini-Puck was van een jaar of dertien speelde ik dit in het schoolorkest. Om precies te zijn: we hebben het een orkestkamp lang van 's morgens vroeg tot 's avonds laat gespeeld, en toen had ik het voor een jaar of wat helemaal gehad met Serenade-nummer-één. Maar om het nu terug te horen is wel erg leuk. Ik heb hem nu ook op CD, trouwens; dus de verbanning van mijn harde schijf is geen verbanning uit mijn leven.
Verder net beluisterd en heel snel weggegooid: Yehoram Gaon - Avre tu puerta cerrada. Sefardische muziek, die ik in een andere versie kende. Met een tedere gitaarsolo aan het begin, en dat had deze heel beslist niet..

Dan, zonder verder commentaar, drie nummers die ik heel vaak draai en om verschillende (eveneens onvermeld blijvende) redenen veel voor me betekenen:
Beth Hart - Leaving LA; Samuel Barber - Sure on this Shining Night; Manic Street Preachers - Small Black Flowers.

Nu moet ik het stokje natuurlijk ook nog doorgeven.
Hm. Moeilijk. Ik wil het graag doorgeven aan Rob omdat hij dan misschien eindelijk weer eens gaat loggen. Ik wil het graag geven aan Walter, omdat ik hem gewoon graag een estafettestokje wil doorgeven. Ik wil het heel graag geven aan Peter of Kerren, maar die zijn beiden URL-loos, dus dat schiet weinig op.
Ik kies uiteindelijk voor ActieReactie. Omdat ik hem graag mag; omdat hij mooi schrijft; omdat ik veel aan zijn aanwezigheid op het web heb; en omdat ik graag wil weten wat voor muziek hij mooi vindt.
Bij deze!

5 | 14:02 Pjoeter

Dames en heren, ik presenteer u: mijn computer.
Uitgerust met
Chaintech CT-6AIA2 Mainboard (geluidskaart geintegreerd);
Intel Celeron 500Mhz Processor;
Diamond Viper 550 videokaart;
Western Digital 8,4 Gb Harde schijf (2 partities);
HP CD-writer 8100;
A-Open 48x Cd-Rom;
Logitech Pilot 3-knops PS/2 muis;
192 Mb geheugen;
NEC MultiSync FE700 17" monitor;
en draaiend op besturingssysteem WinME.

Ter gelegenheid van de komst van windows XP (en omdat het moederbord de huidige CPU eigenlijk niet aankan..) komt er een nieuw moederbord. En (dus) een geluidskaart; en omdat we toch bezig zijn en het spul immers zo heerlijk goedkoop is een plakje geheugen van 128Mb.
Oh ja: en Norton AntiVirus versie dat-wat-het-nieuwst-is. Want ik kloot nu nog vrolijk aan met iets uit '99 (pardon my language).

Meneer Compjoetersjop wil mij het volgende verkopen:
Asus TUV-4X mainboard (ca fl.310);
Soundblaster 128 geluidskaart (ca fl.70);
DIMM 128Mb geheugen (ca fl.70);
en dus Norton AntiVirus-ietsnieuws

Vraag aan de techneuten onder u:
Kan dit anders en beter? En heeft u verder nog tips?

De aanschaf gaat, afhankelijk van de PTT (lang verhaal..), maandag of dinsdag plaatsvinden.
Gaarne - of beter: heel erg verschrikkelijk graag - voor die tijd uw aller briljante adviezen.
Bij voorbaat dank - ook heel erg verschrikkelijk veel.

En oh ja: is er toevallig ook iemand die me telefonisch de weg wil wijzen door de set-up van het moederbord..? Dat scheelt me namelijk drie dagen en 80 gulden..

5 | 01:33 Junkie ;-)

Oke, situatieschetsje:
We hebben een TV, en tegenover de TV staat een bed-annex-zitplaats. Bed staat tegen de verwarming, en naast de vensterbank.
Op de vensterbank: héél véél rotzooi. En tussen die rotzooi de twee hoofdrolspelers in dit drama: een papieren zakdoek en een zakje kauwgom.
Ergens tijdens het TV-kijken schuift een arm over de vensterbank, waarbij de zakdoek naar benee valt, precies tussen de verwarming. Even later hetzelfde, maar dan met het zakje kauwgom.

Nou is een papieren zakoek meer of minder geen gemis. Dat kan wachten. maar kauwgom niet. Kauwgom is een absolute noodzaak, een fundamentele levensbehoefte. Kauwgom kan sowieso niet worden ontbeerd tijdens het kijken naar een spannende film, en uiteraard kan dan ook niet worden opgestaan om een bezemsteel of iets in die trant te pakken.

Dus wat doet men, logischerwijs: de afstandsbediening van de niet meer in gebruik zijnde videorecorder tegen het stapeltje zakdoek-kauwgom mikken.
En wat gebeurt er, geheel volgens verwachting? Juist. Niet hard genoeg gemikt, en het stapeltje wordt een afstandsbediening rijker.
Volgende poging: het platste boek, dat het meest bij de hand is. Een krachtige zet.. en wederom niet krachtig genoeg.

Nu heb ik dus geen zakdoek, geen kauwgom, geen afstandsbediening èn geen boek.
De kauwgom-coldturkey begint te komen, en de bezemsteel blijkt niet in huis, maar in de garage. Dat betekent uit huis, om het flat heen, langs bosjes en die hele nare buurman die op dit uur de net zo nare herdershond uitlaat. Wat ik dus niet ga doen.
Verder komt in aanmerking een vioolstrijkstok, maar dat is me toch net iets te gortig. Die is dun en frele en tweehonderd jaar oud, daar ga ik geen boeken mee wegprikken.

Ik wil kauwgom! Nu!
Oh jasses...
Heeft er iemand suggesties..?

4 | 16:28 Kronan (2)

Jeetje zeg; is me dat even meegevallen!
Drama's had ik verwacht, mezelf kennende.

Ik ben niet vreselijk a-technisch, hoor; sterker nog, ik durf (nou ja; heel zachtjes..) te zeggen dat ik zelfs wel redelijk veel technisch inzicht heb. Alleen vergeet ik altijd dat ik er zelf ook nog ben.
Ik ben iemand die, als er te weinig tijd is om de koelkast te ontdooien, het overtollig ijs met een plamuurmes uit het vriesvak bikt, en terloops een stukje vinger meebikt.
Dus ik had op zijn minst verwacht dat ik met mijn voet op één van de zeker dertig reuzennietjes uit de doos zou gaan staan, of dat ik met de schroevedraaier recht in mijn handpalm zou schieten ofzo.

Niets van dat al.
Hij, sorry: zij, is maar drie keer bovenop me gevallen. En ik ben één keer van het zadel gelazerd omdat dat net niet goed stond afgesteld, maar dat was nog op het tapijt in de gang, en dus een zachte landing.
Maar het monteren is beslist vlekkeloos verlopen; alles zit nu prachtig mooi in en aan elkaar.
Behalve het basta click slot, wat geen basta click slot bleek, maar een ander type met vage boutjes en moertjes en zonder vastschroefplaatje. Kronan opgebeld, en die hebben me een instructie gemaild. Tom: als het slot er bij jou ook niet op wil geef je maar een gil, dan mail ik je die instructie door.

Natuurlijk ben ik ook al een stukje wezen fietsen.
Nee, Walter: niet naar de bibliotheek. Gezien de hele rest van de dag ben ik bijna verbaasd dat ik nog ademhaal; een paar rondjes door de wijk en een tochtje naar het winkelcentrum vond ik wel zat.
Maar goed; ze rijdt als een droom, mijn Kronan. Soepel en lichtjes, zonder het gekraak en gerammel van mijn oude fiets.
Lichtjes, ja. Ik weet dat iedereen zegt dat het zulke zware mormels zijn, maar ik heb altijd in een derde versnelling gefietst omdat de andere twee het niet deden, dus ik trap nu ineens lichter dan ooit.
Het stuur is hoog en breed, het zadel laag; ik zit kaarsrecht en heb het gevoel alsof ik op zo'n gehandicapten-driewieler fiets, maar een voorzichtige blik in een winkelruit leerde me dat dat toch heus niet zo toonde. Nou ja.. niet zo erg dan..

Al met al een groot succes dus. Behalve dan dat slot, dat moet er echt zo snel mogelijk op. Ik had er nu even een kettingslot op, die nog nooit gebruikt en dus erg stug was. Met als gevolg dat hij bij het losmaken rechtstandig in mijn gezicht terugschoot. Dus nu heb ik een schram, en morgen waarschijnlijk een blauw plek op mijn wang; maar dat mag de pret niet drukken ;-)

Tot zover voor nu. Verdere ervaringen, en mogelijk daaruit voortvloeiende avonturen danwel darma's (hopelijk niet, natuurlijk) volgen nog wel.
Nu ga ik eerst even nagenieten. En koffiedrinken. En uitpluizen hoe het schatje verzekerd moet worden.

2 | 13:32 Naam

Ze heet FD 942.

5 | 13:26 Kronan!

Hij is er, hij is er! Of eigenlijk is het een ZIJ, natuurlijk.

Voorlopige tussenstand: Ze is heel erg roze.
En de doos wil van onderen niet open, maar ze is te zwaar om eruit omhoog te tillen.

Later meer.

4 | 03:13 Foon

Heerlijk toch, die openheid van internet.
Tonie linkt naar een lijst (mirror) van interne Endemol-nummers. Mocht u nog een brandende vraag hebben voor, ik noem maar iemand, Winston Gerschtanowitz, dan is dit uw kans.

Ik vind het prachtig altijd, dit soort lijsten.
't Is ook zo handig als je geen naam weet voor je newly born zoon of dochter; in één klap een naam of 500 bij elkaar. Er staat daar een Welmoed; vind ik wel een originele naam. Beetje rare spelling alleen...

(En ja: ik zou nu eigenlijk iets verantwoords behoren te zeggen over de ethische kanten hiervan; en over de kwestie privacy versus internet. Maar daar is het heus te laat voor..)

2 | 16:02 Kopstoot

Boem - deurpost.

Misschien dat nu het mij hinderend hersendeel stil geschud is.

(En om de lolbroeken voor te zijn: nee, er zit geen deuk in de deurpost.)

1 | 14:53 Jeukjeuk

En over kriebelig gesproken:
Ik heb eens van een vriendin een pakje "Psychologische Inzichtskaarten" gekregen.
Achtenzeventig kaartjes, waaruit je er blind één moet trekken die dan - ik citeer -volgens de wet van de synchroniciteit, op dat moment voor jou in jouw bewustwordingsproces van belang zal zijn.

Nu net getrokken:
Zware opdrachten worden alleen aan de beste studenten gegeven.

Aaargh!!
Een uitspraak die wat mij betreft thuishoort in de categorie: "zal best iets inzitten maar spreek het ins hemelsnaam niet uit".
Daarin met stip op één nog steeds "je bent de programmeur van je eigen leven".

Vraag me af hoe brandbaar die kaartjes zijn..

3 | 14:43 Hoezo 'niet volledig'?

Even mijn irritatie uitkrijsen hoor.

Uit een brief van het GAK:
"Wij hebben van u het bijgaande inlichtingenformulier ontvangen. Bij controle van het formulier blijkt dat u het formulier niet volledig hebt ingevuld. Daarom sturen wij het formulier aan u terug.
Het gaat om het volgende: U hebt vraag 5.2 niet beantwoord."

Nou word ik al kriebelig van de infantiele toon van de brief. Maar dat zou ik nog slikken als het niet zo belachelijk is wat ze zeggen.
Vraag 5.1 zegt namelijk:

- Als u een toeslag hebt ontvangen en u bent gehuwd of ongehuwd met kind of samenwonend - Ga verder met 5.2
- Als u geen toeslag hebt ontvangen kunt u verder gaan met 6
- U hebt geen toeslag ontvangen.

Mag ik dan alsjeblieft vraag 5.2 onbeantwoord laten...?!

15 | 22:56 Referers

Oke; voor de liefhebbers van taalspelletjes:
Zie hieronder een lijst van zoekwoorden waarmee men mij heeft gevonden.
Wie kan de langste, goedlopende zin maken..?

1. bloot; 2. het; 3. elke; 4. ie6.0; 5. maar!; 6. Waarom; 7. hier; 8. dag; 9. who; 10. mijn; 11. Bekijk; 12. Puck; 13. geven%3F; 14. ik; 15. iets; 16. gaan; 17. leven; 18. is; 19. over; 20. zou

7 | 18:12 Vliegende tray

Net voor de gein mijn site bekeken met Netscape4.7

Voor de NS4.x-ers die mijn site bezoeken, even voor de duidelijkheid:
die leuke systemtray-plaatjes die daar boven mijn logo zweven, die horen daar niet. Die zijn onderdeel van dit postje, een heel stuk naar onderen.

Ik heb mijn log zo ontworpen dat het er zo zou moeten uitzien. Dus niet zoals bijvoorbeeld hier...

5 | 01:20 Vesuvius

Tip van de dag:

Uiteraard denkt u, net als ik, weleens: ach, wat moet ik toch eigenlijk met die pot zoetstof. Het is vies en verslavend en je darmen gaan er raar van doen en eigenlijk gebruik ik het toch al tijden niet meer.
Ik bedoel; dat is toch een volstrekt menselijke gedachte.
Wat u dan niet, ik herhaal: niet moet doen, is die hele pot boven het toilet uitkiepen.

Aanvankelijk geeft het beslist een geweldig resultaat. Bepaald indrukwekkend zelfs.
Misschien kent u die beelden van vriescilinders in ziekenhuizen; waaruit koude dampen als stof lijken op te stuiven wanneer ze geopend worden. Zo ziet dit er ook uit. Een mysterieus waas; een witte mist die zich langzaam door de hele ruimte kronkelt.

Nu dan: als dat doet denken aan een naderende explosie bij een net te spannend scheikundig experiment, dan was dat vermoeden juist. Want trekt men door, dan knalt een wolk van poeder omhoog. Het zakt ook weer, dat moet gezegd; maar niet voordat een niet te verwaarlozen deel is terechtgekomen in haar en neus.

Nog uren later proeft men dan bij elke ademteug een zoete smaak achter in de keel. Wat gaat vervelen.
Bovendien vormt zich, zoals een vulkaaneruptie betaamt, een dun laagje as op de closetpot; en als de bril wit was, merk je dit pas als je bij hoge nood wegglibbert op een zanderige substantie.

Wat nu wèl een goede manier is zich van het goedje te ontdoen is me nog niet helemaal duidelijk.
Dat een dergelijke chemische substantie niet in de biobak thuishoort lijkt me evident. Dus misschien moet ik bij een volgende gelegenheid de pot afleveren bij de chemokar. Tezamen met de Tarly, die een dag na nuttiging een stuk minder onschuldig blijkt dan het aanzicht doet vermoeden. Maar dat terzijde.

16 | 03:53 Weer heel

In den beginne...

In den beginne van dit log was er niet dit log, maar een forum. Ergens op dit wereldwijde web was er een forum, voor mensen met problemen; en één van die mensen was ik.
Ik kwam daar in juni vorig jaar en begon heel voorzichtig eens te posten.
Ach - ik kan zo vreselijk veel vertellen over dat forum. Hoeveel ik er heb geleerd, wat voor fijne en minder fijne mensen ik heb leren kennen. Maar al bij de eerste zin weet ik dat dat een verhaal apart is; en niet het verhaal wat ik hier, nu, wil vertellen.
Dus ik begin bij het einde van het forumverhaal.

Ik was het forum ontgroeid. Ik was beslist niet van mijn problemen af; zat er dieper in dan veel van de anderen daar, maar ik wilde meer dan die problemen, en anders. De mensen die daar kwamen, hoe genezen ook, leefden niet in mijn wereld.
Soms had ik een zin in mijn hoofd; gewoon alleen maar een zin of een woord, een dwaze opmerking of een korte anekdote, die niets te maken had met het onderwerp van het forum; en ik wilde wat ik in mijn hoofd had dan maar gewoon neerschrijven, maar voelde daar geen enkele anklang of begrip.

Toen werd het mei dit jaar. En ik ontdekte viaviavia het fenomeen weblog, of beter nog: lifelog.
Een openbaring.
Allemaal mensen die ook weleens 'zomaar' iets wilden schrijven! En dat op deze manier konden en deden! En ik zou dat misschien ook wel kunnen!

Het kon. Het duurde even voor ik durfde, maar ik deed het.
Punt was alleen: wat moest ik vertellen? Ik had geen spannende verhalen over uitgaan, over gekke dingen op het werk, over Belangrijke Gebeurtenissen en Bijzondere Plaatsen. Ik had geen leven; alleen nog steeds problemen, en de gedachten in mijn hoofd. Ik kon van eenvoudige dingen wel een redelijk sappig verhaal in elkaar timmeren, maar was dat genoeg? En vooral: was dat voor mij genoeg, want ik was en ben wel wat meer dan dat.
Ik ben maar in het diepe gesprongen; en heb na een dag of drie gewoon out of the blue een stukje over mijn therapie gepost. En het ging best, eigenlijk. Alleen maar goede reacties - nou ja.. één vriendelijk heerschap dat me niet eens geloofde; maar me toch in elk geval niet belachelijk maakte.

Alles best, zou je zeggen. Maar nu de 'maar'.
Ik dacht: ik wil geen themalog-psychiatrie worden. Ik ben geen theoretisch geval; wie daar meer over wil weten kan zich wenden tot de ggz.pagina. Schizofreen ben ik niet, met de rest komt u een heel eind.
Ik vertel wat ik op mijn hart heb; of dat komt door een 'officieel' probleem doet niet ter zake, het gaat erom wat ik voel en kwijt wil.
Zo lijkt het toch niet te werken, merkte ik zaterdagavond.
In mijn behoefte een noodkreet te uiten, moest ik gaan denken: wat is bekend, wat wil ik kwijt, wat kan ik kwijt; hoeveel uitleg is vooraf nodig om dit toch tenminste een beetje begrijpelijk te maken?
Ik wist het niet, en weet het nog niet.

Problemen zijn webben. De eerste draad is simpel; de volgende tien ook. Daarna blijft het simpel, als je er maar bij blijft en het volgt; dan is elke volgende draad zo voorspelbaar en vanzelfsprekend; maar als je het verhaal probeert na te vertellen blijkt er ineens zoveel verstrikt en verward te zitten. Vertel je dit, dan moet je ook dat vertellen. En dat en dat.. en iemand die alleen maar even wou meedenken komt in een ellenlange dicussie van "ja maars".
Vandaar dat ik soms liever alleen maar "help!" zou roepen. In de hoop dat ik dan juist geen hulp, maar wel gewoon een opkikker kan krijgen. En vandaar ook dat ik zei: geen raad, geen behulpzaam meedenken.
Ik schrijf niet om iets op te lossen. Ik schrijf omdat ik al aan het oplossen ben, en ik daar af en toe ook eens over wil spuien.
Ik loop de marathon, ik heb de schoenen, de kleding, de conditie en het talent. Ik ben gewapend, maar het blijft zwaar. En van tijd tot tijd heb ik een slokje water nodig, of een bemoedigende kreet: doorrennen Puck, je kàn het!

Ik heb wel raad gehad, en meedenken; vnl via mail. Maar ik moet eerlijk zeggen: het was fijne raad. En de flesjes water in de vorm van muziek of enige redelijk beschonkenen in mijn reactieding waren bijzonder opbeurend.
De reden van de dip heeft beslist geen oplossing, maar ik kan er weer even tegenaan.

Rest me nog de vraag, die ik me al sinds augustus stel: in hoeverre moet ik openheid van zaken geven, mijn halve levensgeschiedenis uit de doeken doen? Hoe nodig vindt u, de lezer dat? En hoe nodig vind ik dat zelf? Ik wil hier tenslotte nog steeds niet alleen maar over problemen loggen; ik wil juist loskomen uit dat wereldje.
Op de eerste vraag, hoe nodig u het vindt, is uw visie welkom. En ik zal eens rustig gaan nadenken over wat ik zelf wil.
Maar nu eerst eens slapen...

2 | 02:01 Beautiful black

Speciaal voor Julius: dit 'kleurtje'.

12 | 19:47 Link?

Uit een mailtje, dat velen van u ook wel zullen kennen:

"Please forgive a beginning blogger. Ik weet 't, het is not done, but I need the hits!"

Ik vraag me nu af.. dat je graag hits wilt hebben kan ik begrijpen. Maar nodig hebben...? Waarvoor? Waarom?
Is hier sprake van een hit-junkie? En if so, dan zal ik toch wel wijzer zijn dan die verslaving te voeden..

Oftewel: nee Meneer de Quelery, vergeet het maar. Niet op deze manier.

1 | 18:02 Licht

Buiten is het muf, groezelig weer.
In mijn hoofd en hart begint de lucht weer op te klaren, de zon voorzichtig weer te schijnen.
Meer volgt, ik hoop vanavond.

12 | 20:12 Stuk

"Alles komt goed"

Net kon ik er zelf ook in geloven. Net begon ik steeds meer hoop te krijgen; en kreeg ik ook steeds meer blijheid en levensmoed bij het vooruitzicht dat het heus en echt goed zou komen.
En op dat moment dringt het tot me door: helemaal niet alles komt goed. Er is teveel gebeurd de laatste jaren; al teveel kapot gegaan om alles goed te laten komen. En misschien is er zelfs wel teveel gebeurd om überhaupt iets goed te laten komen.

Omdat er nog altijd een weg tussen 'nu' en 'straks' zit; en omdat, hoe goed het in dat straks ook zal zijn, er eenvoudig geen energie meer is om de weg erheen af te leggen. Niet voor mij, maar vooral niet voor mijn ouders. Er is al zoveel geïnvesteerd aan aandacht en energie; er is ook nog zo ontzettend veel anders wat energie opslurpt. Zij kunnen niets meer bieden, en zeker niets méér. En ik ook niet; ik kan niet sneller dan ik nu ga. Ik zit aan mijn tax; zou liever een stapje terug of tenminste op de plaats doen, maar dat kan niet.

En welke kant je ook keert, er zullen gewonden vallen. De kunst is om zo slinks manoevrerend de weg af te leggen, dat de schade beperkt blijft; maar de schade is er en zal er zijn.
Als het zo gaat dat ik het red, redden mijn ouders het niet. En het tempo wat zij nu nodig hebben kan ik niet bijbenen; daarmee red ik het niet. Maar als mijn ouders het niet redden red ik het ook niet; en ineens zakt dan de moed me in de schoenen.

Het komt niet goed.

De wanhoop, de machteloosheid, het uitzichtsloze. Dan is de verleiding groot om te doen wat ik had afgezworen, te laten wat ik juist had aangeleerd. Waarom ook niet? Of waarvoor wel?

Ik weet het even niet meer. Weet ook niet wat ik nu, op dit moment, wil.
Niet erover praten. Geen raad, en alsjeblieft geen behulpzaam meedenken. Alles is gedaan; over alles is al eindeloos heen en weer gediscussieerd.
Er is niets wat een ander kan doen; tenzij er onder u mensen zijn met een wat masochistische inslag en voldoende vrije tijd, die erg graag een pleegkind van 24 willen. Zindelijk; kan eigen vetertjes knopen; bereid te leven op een menu van yoghurt, brood-met-pindakaas en rijst; meestal vriendelijk, beleefd en rustig. Maar zo arbeidsintensief dat een heel gezin eraan onderdoor gaat.

4 | 15:44 Systrays

Om nog even in taakbalk-sferen te blijven: zie hier een leuke vergelijking tussen hoe het op zijn drukst is:


En hoe het ook kan zijn:

1 | 00:01 Open..

Jeetje zeg; dat is schrikken. Ben ik daar ineens zelf de volgende in de rij!

Nog even voor het overzicht de hele route:
Tonie -> Escape -> Kutjebef -> Joost -> Zidouta -> Ralph -> Cioran -> Hinke -> Wim -> Cockie -> Niels -> Els -> Wilco -> Ludo -> Hans -> Low -> Elrado -> Ellen -> Milo -> Remco -> Rik -> Hubert -> Lekkerbelangrijk -> BB3 -> Demmer en tenslotte Lars

Nu dan mijn lijstje:
Op de achtergrond draaien:
Windows ME, een klokje dat vier minuten achter blijkt te lopen, Norton Antivirus, Diamond desktop en Wanadoo Cable Premium.

In de categorie programmaatjes en aanverwante:
Eudora Pro5.1, met erg veel mapjes en bijbehorende filters;
IE6.0; heel veel venstertjes, waaronder een lokaal opgeslagen startpagina, Toms DutchWeblogs, Eendvogel, Nonharmful en omdebeurt elk van de in dit logje gegeven links;
Scope, een browser die heel klein en heel snel is, en allemaal verschrikkelijk handige dingen kan, zoals - nou ja: follow the link en lees meer, zou ik zeggen.. ;
Pivot, om dit stukje te kunnen plaatsen;
Blog4.0, om dit ook op alle vage versies van mijn log te plaatsen;
EditPlus, met de source van Lars, om het reisverhaal van het estafettestokje te copy-pasten;
WinCommander;
Paintshop Pro, gewoon omdat het soms zo leuk is met kleurtjes te spelen;
WinAmp, met een allegaartje aan muziek, van Manic Street Preachers tot Comedian Harmonists en van Beth Hart tot Don Quishocking;
Trillian, status invisible en 'out to lunch'; twee msn-venstertjes open (waarvan één met een zeer zwijgzame xo12bf3487mdk92)

Verder nog open:
Mijn raam èn mijn verwarming (broek die moet drogen, maar een daardoor te warme kamer..); "Brieven aan niemand anders" van Toon Tellegen, Prisma Vreemde-woordenboek, een pennenblikje, een flesje White Musk-bodyspray en een rolletje pepermunt.

Deze opsomming overlezend begrijp ik ineens waarom zowel ik als mijn computer af en toe wat kuren vertonen...

Het stokje zwiepte aarzelend in mijn hand; heen en weer tussen twee gegadigden.
Maar ik heb besloten: het gaat naar Merel!

1 | 21:11 Lars! Geef door!

Ik kijk bewust niet naar soapseries.
Addiction-prone, heet dat; ik weet dat als ik me eenmaal door de eerste afleveringen heb heengeworsteld, er ineens geen sprake meer is van worstelen. Het zal dan hoogstens worstelen zijn om de zeeptijd vrij te houden, of een ontworstelen als ik besluit dat ik mijn tijd nuttiger kan gebruiken.

Ongewild ben ik nu toch in een soort sequel beland: die van het estafette-stokje. Ik had hier graag een linkje gezet naar het startpunt van de reis, maar Tonie's archief gedraagt zich wat ziekjes. Maar goed; u weet vermoedelijk allemaal wel waarover ik het heb: de vraag wie er wat heeft openstaan. Van melkpak tot dakraam, maar toch eerder van toepassing op programmaatjes en browserschermpjes.
Soms werd de beurt op één dag meer dan vijf keer doorgegeven, en was het beslist een uitdaging om uit te vinden waar hij zich nu weer bevond.
Maar nu houdt Lars me wel èrg lang in spanning. Het zal toch geen cliffhanger worden die het weekend oversteekt...?!

3 | 13:34 Oeps..

Heb ik weer hoor:
Ik zit hier nu op school - oh wacht, daar zit ook nog een verhaal achter.
Nu ja; even kort samengevat: mijn moeder volgt biologie en wiskunde lessen op het VWO, volwassenonderwijs; op dezelfde school als waar ik ook twee jaar heb doorgebracht. Volgens mij is die laatste zin geen Nederlands, maar goed.
Door omstandigheden moest ik vandaag met haar mee, en waar zoek ik als eerste naar in een openbare ruimte? Juist.

De computers hier zijn - ehm.. niet geheel naar mijn wensen...
Klein schermpje, windows 95 met I.E. 4-punt-nogwat, en schermresolutie van 800x600.
Het eerste wat ik dus altijd doe is die resolutie aanpassen. En de startpagina bij internetopties wat veranderen; al naar gelang mijn stemming iets aanstootgevends, of gewoon reclame voor mezelf of een kennis-met-url.

Dat veranderen van de resolutie ging een beetje mis dit keer. Een beetje erg mis, zelfs. Sterker nog: de hele computer doet nu niets anders meer dan blauw flikkeren. En ik kan niet vertellen wat ik heb gedaan, want je mag helemaal geen een instelling aanpassen.

Intussen moet ik me heel, heel erg gaan haasten want er word op me gewacht - beetje abrupt einde, waarvoor excuses.
Het flikkeren gaat door, zie ik vanuit een ooghoek.
Ik durf hier echt nooit meer te komen zeg...

8 | 06:15 Orde!

Oh wacht, voor ik het vergeet:
Ik heb tot nog toe: vlammend rood (zo zag dit log er de eerste twee weken ofzo uit); blauw-met-blommen; zuurstok en herfst.
Niets nieuws, hoor; ik ben de afgelopen vijf uur voornamelijk bezig geweest met het ordenen van mapjes, plaatjes, stylesheets en templates. Maar nu zit er dan ook een structuur in mijn site waar je u tegen zegt ;-)

| 06:04 Beetje laat - of juist vroeg...

Gezien al mijn o zo mooie voornemens, en gezien het feit dat ik eigenlijk nu alweer moet opstaan, moest ik misschien toch maar eens naar bed gaan...
(Wel fijn gewerkt, though)

| 19:11 Oh ja..

Bietjes met aardappelen is trouwens een schitterende kleurencombinatie.
Maar dat terzijde...

| 18:50 Nog één keer..

Ik beloof het; dit is de laatste keer dat ik het over een eventuele omkat zal hebben.
Maar wat ik nog wou zeggen: ondanks dat eigenlijk iedereen zegt dat een omkat niet nodig is, en voor sommigen niet eens gewenst, blijf ik toch wat knutselen. Omdat het knutselen zelf leuk en leerzaam (brrr.. wat een term..) is; en omdat ik het - nu ik het woord toch gebruik - zo mogelijk nog leerzamer vind, om uit te vinden wat ik nou eigenlijk mooi en prettig vind.

De komende tijd komt er nog niets van een definitieve template-wisseling. Het is me namelijk niet geheel duidelijk hoe het zit met Pivot en templates, en aangezien het de afgelopen weken duidelijk is geworden dat ik een natuurtalent in Pivot-slopen ben, wil ik liever even wachten tot Bob terug is van zijn vakantie.
In de tussentijd in elk geval geen veranderingen in de structuur van deze site - alle tables blijven zo staan als ze nu staan.
Het enige waarmee ik kan experimenteren is mijn stylesheet; dus schrik niet als u hier ineens totaal andere kleuren dan gewoonlijk ziet.
Met het programmaatje Blog kan ik wèl nieuwe opmaken uitproberen, dus misschien dat ik af en toe eens een proeve als losse link geef. Of héél voorzichtig een tabletje invoeg, waar linkjes naar alle proefjes staan.
Afijn; u merkt het wel.

Nu eerst eens eten; het is voor de verandering eens niet aangebrand, overgekookt of tot brij verworden! Ik word beslist nog eens een keukenprinses, zo niet -koningin. Een kitchenqueen: leuk woord.
Hoef ik me ook nooit meer zorgen te maken over layout; dan ben ik alleen nog maar bezig met de opmaak van voedsel.
Zalig vooruitzicht...

| 15:15 Geld!

Geld! Geld! Zomaar zonder dat ik het wist heb ik goud in handen!
Nou ja; goud is ook weer wat overdreven, want zoveel is het nu ook weer niet. En eigenlijk kan ik er ook niet eens iets mee.

Ik heb een telefoonnummer - nou ja, wel meer dan één. Maar verleden week heb ik een extra simkaart gekocht, gewoon omdat ik het zo zonde vond om een telefoon helemaal leeg in een hoekje te laten liggen. Misschien wil mijn vader er nog iets mee ofzo (als u mijn vader zou kennen zou u nu in de lach schieten om zoveel naieve hoop..).
Nou kwam ik net via demmer op nummerhandel.nl; alwaar ik al mijn nummers maar eens heb ingevuld om hun waarde te bekijken.
Mijn gewone nummer is geen cent waard. Mijn oude nummer al een stuk meer (dat heeft een 'mooie reeks' - joost mag weten wat ze daaronder verstaan). Maar mijn reservenummer zou 445 gulden opbrengen!
Nou is dat kletskoek natuurlijk. Geen hond geeft zoveel geld uit aan een nummer, althans: niet de honden die ik ken. Of je moet bij de firma Tena werken en heel graag bereikbaar zijn onder nummer 06-75276227 (06-plasmaar; waarde fl.340,00).
Maar goed; het idee is leuk.

Leuk speeltje trouwens, die site.
Ik ben vandaag echt in zo'n bui van "oh jeetje ik moet nog zo vreselijk veel doen en ik heb er helemaal geen zin in", en dan ben ik er altijd erg gevoelig voor om bij dit soort onzinnigheden te blijven hangen.
Rare woorden naar nummers ombuigen en kijken of ze worden herkent. En hoeveel ze dan waard zijn.
Het nummer 06-ILOVEYOU is nauwelijks iets waard, omdat de woordenzoeker niet naar woordcombinaties kijkt. 06-HUISARTS is fl.668,00 waard, wat vermoedelijk geen een huisarts zich kan veroorloven. Daarbij heeft mijn huisarts nu een heel wat makkelijker nummer dan 06-48472787.

Dan is daar 06-BERGGEIT, dat maar liefst 772 gulden zou moeten kunnen opbrengen.
Er zit absoluut logica achter de woorden die ik zoek, hoor. Ik stond in de keuken, bedacht me dat ik echt héél veel zin in pindakaas had, en vervolgens ietwat mismoedig (mooi woord) dat ik toch heus aan mijn lijn moet denken (wat niet zo is, maar dat heb je soms zo..) en het nuttigen van pindakaas niet met dat voornemen strookt. Ging me toen afvragen of calorie een 8-letterwoord is; wat niet zo is, maar 'afvallen' wel. Nulzes-afvallen zou dan weer een leuk nummer voor de weight watchers zijn, maar met een wat pessimistische inslag wellicht ook voor het beginnersgroepje van de vereniging voor bergbeklimmers. En zie daar: uw berggeit.

Het nummer 06-WATERING is exact 0 gulden waard. Het heeft geen 'mooie reeks', geen oplopende of aflopende reeks, en geen woord - althans: niet volgens de nummerhandel. Dus ik zal een dezer dagen eens bellen naar 06-92837464, de eigenaar vertelen dat dat nummer geen knip voor de neus waard is maar dat ik, gul als ik ben, best bereid ben om een tientje te betalen. Aangezien dat woord voor mij wel degelijk leuk en dierbaar is.

Het best betaalde (door mij opgezochte) nummer is tenslotte nog de 'titel' van dit stukje. 06-geldgeld is namelijk fl. 2186,00 waard.
Met welke o zo boeiende wetenswaardigheid verrijkt, ik mij nu naar het winkelcentrum ga begeven.

12 | 23:49 Katertje

Is dit wat?

6 | 17:01 Disturbingly undisturbing

Ik wil werkelijk niets schrijven over gaysex, plassex, toyboys, foto's van oude mensen die neuken, katja schuurman, female ejaculation, cumshots, britney spears, orgy.org, anale sex, nietvoordepoes.nl en wat voor aanverwante zaken ook. Om nog niet te spreken van alle uitlatingen die zelfs maar een beetje racistisch aandoen, en waarvan ik niet eens voorbeelden wil noemen omdat ik zoekers daarnaar nog minder hier wil hebben dan die uit de eerstgenoemde categorie.

Maar ik heb er een beetje genoeg van om op één dag twee keer bezocht te worden door het ministerie van VROM, één keer door het ministerie van V en W, en om gezocht èn gevonden te worden met de google query "bloemkool and herkomst". Ik bedoel; een klein beetje minder verantwoord mag toch ook wel...?

| 16:24 Less cool..?

Ik ben ook een robot; net als Els, Bob en ongetwijfeld vele anderen.
Maar of ik er nou zo blij mee ben...

2 | 09:46 Voorspellend

Ik ben aan het MSN-en, en ineens hoor ik, heel duidelijk en heel wanhopig, vanuit mijn computer een stemmetje komen: oh nee; oh néé!
Zonder verdere logische overgang sta ik in het winkelcentum. Uit luidsprekers begint plots het Afgaanse volkslied te spelen, en om me heen zie ik kleine jongetjes strak in de houding springen, met hun handen gevouwen.

En precies op dat moment belt hij, door wie ik het liefst wil worden wakker gebeld, me weg uit deze nachtmerrie.

Ik ga er nu maar vanuit, geboren optimist als ik ben en immer in voor metaforen, dat straks de grote vriend van blije dingen de telefoon pakt. En de wereld uit haar boze droom wakker belt.

3 | 16:02 Nee

Nog zo'n groot besluit, wat ik vanochtend even niet heb vermeld, maar wat Luuk ook lijkt te hebben genomen:
Ik wil het niet over de oorlog hebben. Ik wil er niet eens over lezen, of praten, of nadenken. Pas als het tijd wordt mijn eigen gasmaskertje aan te schaffen ben ik bereid wakker te worden, tot die tijd is mijn naam Struisvogel.
Ik kan niets doen nu. Ik kan niemand helpen, ik kan niets oplossen; het enige wat ik zou kunnen doen is piekeren en heel bang worden. En daar heb ik geen oorlog voor nodig.

6 | 09:54 O zo

Grote Besluiten op Maandagmorgen:

Ik ga vroeger slapen. En dan echt vroeg; niet om twee uur, kwart voor vier of halfvijf, maar halfeen, elf uur of desnoods zeven uur. Er zit nu eenvoudig niet voldoende 'bezinking- en omschakeltijd' tussen de ene en de andere dag; de dagen en mijn bezigheden lopen bijna aaneengesloten door, waardoor ik nu creatieve therapie als een mooie gelegenheid zie om verder te gaan met mijn omkat. Wat ik prima vind, maar Mevrouw Creatief niet. Daarbij voel ik me nogal gesloopt na drie uur slaap. Puck wordt ook een dagje ouder.
Dus ik ga nu echt eerder slapen. Heus waar....

Wat die omkat betreft: wordt niks. Dus voor wie de blommen niet apprecieert: jammer voor u. Als de nood te groot wordt is daar altijd nog de roze versie van dit log. Voor mezelf: heel spijtig dat je je eigen stukjes niet kan lezen. Leer ze maar uit je hoofd. Of negeer elke dyslectische inslag, get over it. Je bent tenslotte programmeur van je eigen leven...

En als het toch over levensprogrammeren gaat (handige bruggetjes lever ik mezelf toch..): bij deze besluit ik dat ik voor een egaal vrolijke, tevreden stemming ga. De afgelopen dagen liep het allemaal niet zo lekker; beetje droef en blij tegelijk. Hoezo stemmingswisselingen als het best allemaal tegelijk kan: mijn stemming was een zwart-wit gestreept pyjamajasje. En zoals dat gaat met pyjamajasjes: ze kunnen erg lekker zitten, maar de hele dag gaat ook vervelen.

En nu we het toch over vervelen hebben.. nee, dit bruggetje gaat niet op.
Ik ga eindelijk iedereen mailen die ik nog wou mailen. Wat ik ook echt wou; het zijn geen plichten ofzo. Maar ik neem er de tijd niet voor. Of ik ze schrijf de hele dag in mijn hoofd, en kom er dan niet toe ze ook werkelijk uit te typen.
Mails met de volgende aanhef zijn in productiefase: beste/geachte/lieve, H-JS; WvdB; MB; JK; OdL; WS; AR; PvT; LI, BB, KM; TP; H; E; CvdH en JT. En RS, maar dat spreekt vanzelf.
Mocht u zichzelf in een dezer initialen herkennen: beware. Ofzo. Mocht u er tussenstaan en denken: wat doe ik daar?! - het kan best zijn dat uw initialen ook door een ander worden gedragen. Zo zag ik dat ik eigenlijk nog een RS moet mailen, maar daar beslist geen behoefte aan heb.

Dan ga ik me nu maar eens klaar voor vertrek maken.
Ik ben de hele week voorzitter; dat houdt in dat je alle gesprekken een beetje in goede banen moet leiden; lunchbonnen halen, tijd bijhouden. Onder het mom van 'het is tijd' een saai verhaal bruut afbreken, dat soort heerlijkheden.
En er is een nieuw kindje in de groep, dat ik moet begeleiden. Het vorige kindje (zie hier en hier) is overigens allang weer weg. 'De groep had hem niet voldoende te bieden'. Hij de groep ook niet, dus zo erg vind ik het eigenlijk niet. De goede man was één bonk charme, maar charme gaat beslist ververelen. En na een week ook irriteren.

Oh ja: ik had ook als Besluit genomen dat ik niet meer te laat zou komen. En minder lange logjes zou gaan schrijven.
Ergo...

| 23:08 Meneer B.

Walter schrijft de mooiste zin die ik in tijden ben tegengekomen:

"Wraak is een onderbuikgevoel, en een georganiseerde samenleving zou onderbuikgevoelens moeten ondervangen."

In een zo mogelijk nog indrukwekkender brief aan ene meneer B.
(Die overigens ook al zelf antwoord heeft gegeven).

1 | 14:21 Paper-paint

Goed, we gaan het heel anders aanpakken met die omkat.
Gewoon eerst eens, heel ouderwets en 'back to basic', met kleurpotloodjes op papier wat schetsen.

Op zoek naar potloden in mijn moeders bureaula een kistje vol chirurgenmesjes en tandartshaakjes gevonden.
Luguber beroep, beeldhouwen...

3 | 01:51 (onopge)los(t)

Zou je een vitamine C-bruistablet ook gewoon los kunnen opknabbelen...?

11 | 17:55 Mobiele tweestrijd

Goed; genoeg met al het zwaarmoedige gedoe over angsten en somberheid, therapieën en ander gebabbel.
Terug naar de werkelijke Vraagstukken des Levens.

Ik had een Nokia 3310 gekocht, in februari. Werkelijk een schatje, hoewel erg onpraktisch. Al was het maar omdat de toetsjes zo licht zijn, en een nummer zo makkelijk is gevonden, dat ik eens, alleen maar door stoten tegen mijn tas, mijn hele adresboek ben doorgescrold, pardoes op dial heb gedrukt en zodoende twee uur lang geruis (hoewel een tas misschien veel lawaai maakt van binnen, dat zou ik niet weten..) op iemands antwoordapparaat heb achtergelaten. Kostbaar grapje, kan ik u vertellen.

Afijn; die Nokia dus. Die ging kapot, zomaar vanuit het niets. Zo had ik nog een vrolijk lachend schermpje, en zo was dat schermpje donker en levenloos. Ongevoelig voor smeekbeden, scheldkannonades en voorzichtige kijkoperaties. En nee, het was niet gewoon een lege batterij.
Naar de Belcompany, waar het apparaatje voor-hen-onbehandelbaar werd verklaard, en ik werd doorverwezen naar de Nokiastore aan de andere kant van Den Haag. Aldaar dezelfde diagnose gekregen, en de mededeling dat genezing alleen te verwachten was bij het hoofdkantoor hier-of-daar. En dat dat een maand of wat zou gaan duren. Diep triest, maar het was niet anders.
Dus ik heb mijn 'ik wil graag elke dag opgeladen worden ook als ik helemaal niet word gebruikt'- Panasonicje weer uit de kast getrokken, simkaarten verwisseld, emotioneel afscheid van de Nokia genomen en het wachten kon beginnen.

Vandaag kon ik dan eindelijk, na twee maanden wachten, mijn Nokia ophalen.
Maar in die twee maanden is er veel gebeurd; mijn liefde voor de Panasonic is weer geheel ontvlamd, en eigenlijk wil ik graag met hem verder.
Hij is slank en elegant, beschaafd en bescheiden. De Nokia is gewoon alleen maar plomp en lelijk.
Vergelijk: deze en deze (geweldig, dat images.google).
Daarbij zijn de knopjes van de Pan een stuk minder gevoelig, wat beslist voordelen heeft. Want de Nokia is pas luttele uren weer in gebruik, en inmiddels heb ik reeds, al AH-end, gebeld naar 'Anna-vast', 'Anna-mobi' en 'Sanne' - of liever gezegd: mijn sleutels, die knus naast mijn mobiel in mijn zak zaten, hebben gebeld.
Maar ja; dat elke dag opladen vind ik dan weer een groot nadeel. En genoemde slanke elegantie gaat wel samen met een forse lengte, die bepaald niet praktisch is.
What to do, what to do...

Ik zei het al, dit zijn de ware Levensproblemen.
En zo hobbelen we, al bellend en tobbend, maar weer verder...

8 | 14:18 Lekker(s) weg

Ik had snoepjes. Van die zuurtjes, waarvan je na drie exemplaren al misselijk wordt, maar dan toch meer wilt.
Aangezien dat een combinatie is die niet bevorderlijk is voor je algemeen welzijn, heb ik die snoepjes als voorzorgsmaatregel ergens achter gegooid. In een kast, ofzo.
De vraag is nu alleen: wáár?
Want ik zou nu best een snoepje willen, maar ik heb werkelijk geen flauw idee waar ze ook al weer zijn...

13 | 21:30 Plagiaat..?

Al een tijdje ben ik aan het nadenken over een nieuwe opmaak van deze site.
Eigenlijk al vanaf het moment dat ik met dit log begon; de huidige en de voorgaande opmaak waren als een tijdelijke oplossing bedoeld; gewoon experimentjes, tot ik iets had gevonden wat me beter zou bevallen.
Hoe het nu is bevalt me zelf absoluut niet; het is te donker, en vooral te onoverzichtelijk. Ik wil iets dat lichter en ruimer is; iets wat ik zelf ook nog kan lezen. Ik heb namelijk wat moeite met lezen; niet erg, maar een tekst kan me niet 'plain' genoeg zijn. Mooie zwarte letter op een witte achtergrond, géén klein kadertje om de tekst heen, en bij voorkeur een scheidslijn aan de linkerkant. Mijn eigen log zou ik nu, op grond van leesgemak, nooit uitkiezen als favoriet .

Het omkatten wil niet zo lukken. Ik weet precies wat ik wil, maar het punt is: wat ik wil ik zie in andermans ontwerpen. Dus dat is al gedaan.
Elke dag zie ik een heleboel sites, waarvan van allemaal wel iets blijft hangen; een ontwerp van mij zal daarom niet snel origineel zal zijn. Sowieso zijn mijn favoriete sites me zo 'eigen' geworden, dat het onmogelijk is om nìet iets van hen mee te nemen als ik zelf iets maak.

Daarom vind ik alle heisa om Charis' nieuwe layout ook zo absurd.
Ja; toen ik haar site zag, dacht ik ook: ik herken iets. Maar dat kan van zoveel plaatsen afkomstig zijn, in zoveel kleine elementjes zitten, dat het geen rip-werk is te noemen.
En voor de meesten van de kritiekgevers is surfen al jaren dagelijks werk, en een tweede natuur. Als je de hele dag op internet zit, zie je in elke site wel iets wat je elders ook al eens hebt gezien.

Dus voor al die mensen die er als de kippen bij waren om met een beschuldigend vingertje te komen: maak eerst maar eens een geheel nieuwe en originele site, waarvan ik - pas computerend sinds juni 2000 - oprecht sta te kijken. Laat het dan zien aan alle die-hards en kijk of zij net zo verbaasd staan.
Dan praten we verder.

| 19:39 Afsluiten

Schrijven lijkt een beetje op CD's branden.

Een CD kan nog zo mooi zijn opgenomen en de muziek erop kan nog zo geweldig en indrukwekkend en veelzeggend zijn, maar als je de sessie niet afsluit kan je het verder wel vergeten; dan valt er van al dat moois gewoon niets te beluisteren.

Zo is het ook met teksten. Je kan nog zoveel zeggen; en inhoudelijk kan een tekst nog zo roerend of boeiend zijn, maar het moet in een vorm gegoten worden wil het leesbaar zijn. En het gekke is; wat er ook het lichaam van de tekst staat, als het geheel niet is afgerond lijkt alles uiteen te vallen, onbegrijpelijk en onbenaderbaar te worden.

Dus ik moest me maar weer eens gaan wijden aan dat ene schrijfsel, wat toch werkelijk mooi kan worden, maar al een dag of tien zit te wachten op een einde..

3 | 15:19 Goed / fout

De hele dag al spreek ik mezelf streng en ernstig toe:

geef jezelf toch niet overal de schuld van; het komt niet altijd door jou; je had niet iets anders of beter kunnen doen of zeggen; je bent goed zoals je bent, en je hoeft niet maar met iedereen te kunnen opschieten en bij iedereen in de smaak te vallen.
Soms is die ander gewoon een lul. En dan kan jij daar niets aan doen; dan hoef je je niet uit de naad te werken om iets proberen recht te zetten, of erachter te komen wat jij hebt fout gedaan. Je hebt namelijk niet altijd maar iets fout gedaan.

Ik weet het wel. Maar ik geloof er niet zo in...

11 | 22:06 Eitje leggen, niemand zeggen

In de garderobe bij de kantine loopt voor me uit een man. Vel over been; zwarte broek, maat of 4 te groot; zwabberende jas, enorme tas klap-klap-klap tegen zijn heup. Wild haar. Als ik hem op weg naar de wc passeer: een benig gezicht, zwarte plukbaard - hij kon zo een fakir zijn. Voor zich uit draagt hij, zijn hand er stevig maar bijna teder omheen gevouwen, een ei. Hardgekookt en gepeld. Hij heeft een langzame, maar resolute pas en een ernstige blik in zijn ogen.
Dit is een man met een Missie; dat blijkt uit alles. En het ei is duidelijk een heel belangrijk deel van die Missie, waarschijnlijk de spil ervan.

Als ik terugkom van de wc is de man op de terugweg naar de kantine; het ei in zijn hand is weg. En de man kauwt niet.
Mijn jas heeft grote zakken. Ik weet heel zeker dat ik die jas nooit in de garderobe ga hangen...

2 | 08:20 Och heden..

Dit is toch werkelijk vrolijk wakker worden.

Hoewel ik toch ook iets heb van een moeder die thuiskomt en ontdekt dat haar ondeugend kroost de muren van de woonkamer heeft bewascood: jongens, jongens; wat hebben jullie nu toch uitgevoerd?!

3 | 23:23

Heeft u vanavond ook meegedaan aan De Nationale EQ-Test?
Beslist leerzaam; en toch in elk geval onderhoudend vanwege de verhitte dicussies tussendoor, over de (on)zinnigheid van sommige vragen.

Eén van de vragen: "Roept de uitspraak 'ik ben programmeur van mijn eigen leven' irritatie, verbazing of herkenning bij u op?"
Alledrie eigenlijk. Irritatie omdat het een opmerking om van te kotsen is. Verbazing dat iemand het zijn strot uit krijgt. Herkenning omdat ik het er grotendeels mee eens ben, als je het maar niet (zo) uitspreekt.

Een andere, waarop ik helaas weinig anders kon dan 'ben de tel kwijtgeraakt' kon antwoorden: "bent u weleens gedeprimeerd?"

Of: "bent u weleens angstig?", waar ik 'nee nooit' op wou antwoorden en toen bedacht dat die test niet mijn cynisme meet.

Was wel blij verrast dat ik in alle eerlijkheid kon zeggen dat ik in de kern toch een optimist ben, zij het met pessimistische buien.

Ik scoorde zoals ik overal scoor: of heel hoog, of heel laag. Met een totaal van 120, wat goddank hoger is dan Emile Ratelband had.

Op MSN werd ik vriendelijk aan mijn eigen tussentijdse uitspraken herinnerd:
[22:45] (): 'Puck says: ik scoor zwaar hoog.. en héél laag op zelfbewustzijn...'
[22:45] (): 'Puck says: maar ik heb het toch wle goed gedaan toch?!'

En beter kan ik de uitslag van dit testje denk ik niet samenvatten...

[Overigens, op de EQ-site:
"Wat betekend mijn EQ"
- ik zou het niet weten; maar er is iets niet helemaal goed met het IQ van BNN...]

3 | 19:59

En over ten goede komen gesproken:

Ik ben gaan schrijven om niet meer zoveel te denken. Maar het komt de kwaliteit van mijn avondeten echt reusachtig ten goede als ik het schrijven vervang door nadenken.
Of misschien wordt het gewoon tijd voor een laptopje; krukje naast het fornuis en fijn doortypen...

1 | 19:45

Voor een stukje tekst had ik de uitdrukking 'iets ten goede komen' nodig. Ik wist het niet meer: was het nou te goede of ten goede?

Eindeloos om de woordgroep heengelopen. Van alle kanten bekeken, gewogen, omgedraaid en binnenstebuiten gekeerd.
En toen ineens bestond de uitdrukking niet meer. Hij was zo raar, zo vervreemd en vervreemdend. Wie zegt dat nou? Iets ten goede komen - dat is toch helemaal niets...?

Aan mijn vader gevraagd. Die zei dat het ten was, en dat de uitdrukking bestaat.
Aan Walter gevraagd. Die hetzelfde zei.
Vooruit dan maar...

26 | 16:05

Voor me in de rij bij de kassa, in de Albert Heyn, staat een lange blonde jongen. Bleek gezicht; grote dromerige maar angstige ogen. Ik ken hem; in de gestichtskantine neemt hij bij de lunch altijd twee bekers melk (en verder niets).
Hij rekent af: één pak halfvolle melk (en verder niets).

Zou dat zijn wat ze bedoelen met 'vasthouden van je dagstructuur'...?

| 12:56

We moeten een beetje zachtjes juichen, geloof ik; want ze lijkt me moe; maar gejuich mag er beslist zijn:

Merel is jarig!
Hoera! Hoera! Hoera!

4 | 00:16

Mooi!

2 | 17:47

Eén van de mogelijke behandelmethodes bij fobieën is het zgn "flooding".
De idee achter deze methode is dat elke emotie, dus ook angst, een zuiver chemisch proces in de hersenen is. De hersenen kunnen maar met een bepaalde snelheid en in een beperkte hoeveelheid stoffen aanmaken, en die stoffen worden ook vanzelf weer afgebroken. Als een fobisch persoon wordt blootgesteld aan het object van zijn angst, zal het angstniveau maar tot een bepaald punt stijgen en daarna ook vanzelf weer afnemen.

Mocht er iemand zijn met een fobie voor gas: u bent van harte welkom in huize Puck voor een flooding-sessie.
Ons gasfornuis blijkt verstopt. Wat ik pas merkte toen de waterketel een kwartier lang op hoog gas, zonder vuur stond. Mensen zònder gasfobie, die er wel graag een willen hebben, zijn ook welkom. Als het gas tot in de gang stroomt is het moeilijk om niet bang te worden..

[Noot voor De heer R.S. te A.; ik hoor U snode plannen smeden. Zet die uit Uw hoofd!]

2 | 01:16

"zo belangrijk is het nu ook weer niet", zegt hij zelf.

Vind ik wel degelijk. Tonie is belangrijk. Zijn kladblok is belangrijk.
En dat kladblok bestaat vandaag precies twee jaar.

Gefeliciteerd met je 'verjaardag' Tonie!

8 | 19:44

Gisteravond een mailtje van R. Ze was bij A. in het ziekenhuis geweest; het ging nu al wat beter met haar en ze had me twee keer de groeten gedaan.
A? Ziekenhuis? Beter? Ik had al maanden niet meer van A gehoord, maar het ging toch prima met haar?

Beetje gaan speuren; op een forum waar ik al weken niet meer kom een berichtje gevonden van A's vader, van 2 weken geleden. Dat ze met spoed opgenomen was in dat-en-dat ziekenhuis; hartslag 36, gewicht 34 kilo bij een lengte van 1m80.

Ik ken dergelijke getallen; ken de foto's die erbij horen. Ken veel mensen die er zo slecht aan toe zijn geweest. Heb nooit iemand meegemaakt die er werkelijk zo aan toe is.

Ik heb eerst een minuut of wat heen en weer gelopen door mijn kamer, door de gang. Bij mijn moeder binnen, toch maar weer terug naar mijn kamer. Trillend.
Vervolgens het telefoonnummer van het ziekenhuis gedraaid; doorverbonden naar de afdeling psychiatrie en A aan de lijn gekregen.

Haar eerste woorden: “Hoe gaat het met jou? Ik heb zoveel aan je gedacht!”

Een halfuur gepraat. Zij met vlakke, toonloze stem. Onder een bepaald gewicht kan je niets meer voelen dan angst. En als je al iets kan voelen is er eenvoudig de energie niet meer om die emoties te laten doorklinken.

“Het is zo moeilijk, Puck. Echt Puck; het is zo ontzettend moeilijk. Ik wil wel eten Puck, en ik doe ook heel erg mijn best; ik vecht om te eten, maar eten is zo eng...”

“Ik ben zo blij dat het met jou beter gaat Puck. Want ik heb zo vaak aan je gedacht de laatste maanden; ik geef zoveel om je en ik wil zo graag dat het goed met je gaat.”

“Ik vecht wel door nu hoor; echt. Ik wil zo graag leven. Het leven heeft me zoveel te bieden. Maar ik ben zo op, nu. Zo leeg.”

“Als ik wat sterker ben kom ik naar je toe. Ik weet wel dat jij nu niet hier kunt komen, maar dat geeft niet; ik stap gewoon op de trein naar Den Haag. Als ik wat sterker ben.”

“Stuur je me een brief? Dat zou ik heel fijn vinden. Bellen is moeilijk, daar kan ik me slecht op concentreren; maar een brief is fijn.”

Op de achtergrond, gedurende het hele gesprek, gegil; hysterisch gehuil van een medepatiënte die geen sondevoeding wil.

2 | 16:34 Evenwicht

Moeilijk hoor; evenwicht.

Hectische ochtend. Stormachtig, is misschien een beter woord. Moeilijke onderwerpen die veel losmaakten; huilende mensen, meisje dat de groep uitstormde. Ik erachteraan; geluisterd, gepraat, gesust, getroost. Schipperen tussen de twee kampen waarin de groep zich opsplitste. Proberen mee te denken, nieuwe insteek te vinden; de kalmte te bewaren.

's Middags individueel gesprek. De therapeute was vorige week ziek.
Waarom?
'Ja, toen had ik een dip; wist niet meer waar ik moest blijven van verdriet en somberheid - ook nog problemen met mijn moeder en mijn zus...'
Ach... en gaat het nu weer een beetje...?
Ja, nu is het weer ok.
Oh gelukkig!

Heel stoer terug naar huis gefietst. Ik ben sterk. Ik kan lief en aardig zijn. Ik kan kalm blijven en helder denken en er voor andere zijn.
En ineens: "ja maar.. *ik* was er toch óók nog...?"
Oh ja..

| 09:36

Ik zei al: Bob kan alles maken. Zelfs om negen uur 's morgens, als ik zelf eigenlijk nog heel diep slaap.
Dus zie hier weer, na een korte break: Pivot.

| 00:16

Op een zeer wrange manier is het wel humor...
dat ik nu al, een paar uur na de officiële ingebruikname, een fatal error in Pivot heb veroorzaakt.
Gelukkig is de afgelopen weken wel gebleken dat fatal nooit ècht fatal is; en dat Bob alles weer kan maken wat ik mol.
Maar wat u nu ziet is dus geen Pivot...

1 | 00:07

Heb ik weer hoor:
bijna alle loggers hebben wel eens een spannende, schokkende, walgelijke en oprecht disturbing search request in hun referstats gevonden.
Ik heb überhaupt nooit search requests; en nu eindelijk heb ik er één, en dan is het deze:

http://www.google.com/search?hl=en&q=dbisam+engine+error+11949

En ik probeer juist zo wanhopig om geen nerdy indruk te maken..