1 | 12:07
Aangaande de Kronan:
Hartelijk dank voor uw aller reactie in mijn comment-ding.
Dirk: was erg geraakt door je reactie; dank je wel. Wat me in het algemeen dwars zit - misschien geef ik daar later nog wel eens antwoord op.
~(@)~: een tegemoetstralende fiets vond ik een vrolijk idee. De homofiele medemens krijgt van mij ook zonder roze fiets steun; ik heb twee samenwonende buurmannen die ik graag mag en altijd vriendelijk groet, hoezeer de overige (nogal conservatieve) buren ook schande spreken van hun aanwezigheid in het flat; een erg nichterige neef op wie ik dol ben en met wie ik hele diepe maar ook schaterlachend leuke gesprekken kan hebben en een sexy overbuurman op wie ik een jaar lang hevig verliefd ben geweest, maar die reeds 10 jaar samenwoont met zijn vriend. Kinderlijkheid, creativiteit en opstaan uit de grijze massa moet ik beslist leren. Vier, of drieëneenhalf, goede argumenten!
Hans: Helaas. Anders dan mijn helgele truitje heb ik weinig met de kleur geel. En de belastingdienst is wel degelijk mijn beste vriend: ik had mijn mobieltje opgedragen als buitengewone lasten en dat hebben ze, tot mijn stomme doch verheugde verbazing, goedgevonden. Wat me in totaal 450 gulden heeft opgeleverd.
Mariska: bagagerek gaat boven mijn budget. Maar als die er komt, dan zilver. Maar het idee van een compromis is goed!
Merel: Roze rules inderdaad. En mijn twijfel is weg.
Het moge duidelijk zijn: ik heb het ding besteld. De roze variant, dat is. Met mijn slaapdronken hoofd nog wel iets teveel geklikt, zodat ik ineens in het bezit was van een gele en een groene herenfiets, maar ook dat is allemaal goedgekomen voor ik op de laatste en doorslaggevende 'OK' klikte.
Dus Deo et Kronan volente kunt u mij over een maand of wat door het land zien toeren. Beware!
vrijdag 31 augustus
| 11:41
Net wakker geworden.
Bonzend hoofd. Sterretjes voor mijn ogen. Overal spierpijn. Pijn: in mijn stuitje, in mijn polsen, in mijn ellebogen. Tintelende vingers. Watten in mijn hoofd, wallen onder mijn ogen. Rondrazende gedachten, die ik niet stil krijg en waar ik geen wijs uit word. Een kilo afgevallen.
Chatten is levensgevaarlijk.
Net wakker geworden.
Bonzend hoofd. Sterretjes voor mijn ogen. Overal spierpijn. Pijn: in mijn stuitje, in mijn polsen, in mijn ellebogen. Tintelende vingers. Watten in mijn hoofd, wallen onder mijn ogen. Rondrazende gedachten, die ik niet stil krijg en waar ik geen wijs uit word. Een kilo afgevallen.
Chatten is levensgevaarlijk.
donderdag 30 augustus
| 19:47
De fiets-stress is nog steeds niet afgelopen. Sinds dinsdag fiets ik nu op een Opoe-fiets van ver voor onze jaartelling; zo oud en gedegen dat hij vast heeft besloten ook nooit meer dood te gaan. Het zadel staat zo hoog dat ik, toch 1m76 metend, met mijn tenen nèt bij de trappers kan. Het slot is met een paperclip open, maar alleen met grof geweld en harde hand dicht te krijgen. De handvatten zijn van een vermoedelijk eens doorzichtig, maar nu vergeeld plastic. De trappers ontkennen dat zij kapot zijn, en laten de vreemde draaiingen en tikken zo doorstromen dat je denkt dat het jouw enkels zijn die in de prak liggen.
Op dat ding ben ik dinsdagochtend naar mijn gesticht gewankeld; daar aangekomen was ik zo gespannen dat ik de rest van de ochtend doorlopend bijna flauwviel. Hoewel ik bereid ben toe te geven dat dat ook wel te wijten kan zijn aan de vier voorafgaande slapeloze nachten.
Op hetzelfde ding ben ik vanmiddag op zoek gegaan naar een veiliger variant. En onderweg naar de beoogde winkel, reed ik langs een heel raar zaakje: buiten stonden fietsen, op de deur hing een tarieflijst voor reparaties, en binnen werden sieraden en kristallen glazen verkocht.
De fietsen varieerden in prijs van f50,- tot f200,-, hadden geen van allen een slot en allemaal - ongeacht merk, type en maat - dezelfde wielen. Iets zei me dat de herkomst van deze fietsen niet helemaal deugde, maar goed; geldnood doet moraal soms enigszins vervagen.
Ik heb een gevaarte gekocht van 75 gulden; een herenfiets (ach ja..) met drie versnellingen waarvan er tweeëneenhalf mank lopen; zonder licht, maar met slag in het wiel.
Ik wou hier een levendige beschrijving inlassen van de terugweg: ik op de griezel-opoe, met de wankele heer aan de hand, slinger-fietsend door de stad. Met driehonderd meter achter me mijn moeder, die deze toer niet durfde aanschouwen.
Maar wellicht zijn er lezers die zelf ervaringen in het verkeer hebben met een slechtere afloop, die daarom niet zitten te wachten op mijn jachtverhalen.
En laat ik wel wezen: ik heb de hele rit zonder stoppen afgelegd, en op de weg heerste een ongewone rust. Was die rust er niet geweest, en had ik ook maar 1 keer plotseling moeten stoppen, dan was hier geen verhaal geweest. Maar het is allemaal goed afgelopen, en ik heb voor weinig geld een voertuig dat het hopelijk 2 maanden uithoudt.
Rest mij nog één probleempje (nou ja; op vervoersgebied dan), en dat is de aan te schaffen Kronan, waar dit alles om te doen was. De kleur ervan, wel te verstaan; de aanschaf gaat zeker door, wat bepaalde wijze heren daar ook tegenin willen brengen.
Ik heb iets met blauw. Mijn halve garderobe is blauw. Ik draag ook wel eens dingen die niet blauw zijn hoor. Zo is daar een helgeel truitje, wat ik dankzij een Erg Bijzonder Persoon (echt wel hoor!) heb aangeschaft, en wat me vandaag reuze heeft opgewekt. Deze ogenschijnlijk loze mededeling moest even; maar de draad van het verhaal ben ik nu kwijt. Oh ja: blauw.
Veel van mijn kleren, mijn dekbed-dingen, mijn tapijt, mijn lamp, mijn rugzak, dit log: alles blauw. En er is ook een blauwe Kronan. Maar misschien moet ik mijn blue-zijn eens doorbreken. Heel veel lef hebben, en dat felroze exemplaar aanschaffen. Maar ja; hij is wel ontzèttend roze.
Wie heeft dat ene geweldige argument dat me de drempel over helpt...?
De fiets-stress is nog steeds niet afgelopen. Sinds dinsdag fiets ik nu op een Opoe-fiets van ver voor onze jaartelling; zo oud en gedegen dat hij vast heeft besloten ook nooit meer dood te gaan. Het zadel staat zo hoog dat ik, toch 1m76 metend, met mijn tenen nèt bij de trappers kan. Het slot is met een paperclip open, maar alleen met grof geweld en harde hand dicht te krijgen. De handvatten zijn van een vermoedelijk eens doorzichtig, maar nu vergeeld plastic. De trappers ontkennen dat zij kapot zijn, en laten de vreemde draaiingen en tikken zo doorstromen dat je denkt dat het jouw enkels zijn die in de prak liggen.
Op dat ding ben ik dinsdagochtend naar mijn gesticht gewankeld; daar aangekomen was ik zo gespannen dat ik de rest van de ochtend doorlopend bijna flauwviel. Hoewel ik bereid ben toe te geven dat dat ook wel te wijten kan zijn aan de vier voorafgaande slapeloze nachten.
Op hetzelfde ding ben ik vanmiddag op zoek gegaan naar een veiliger variant. En onderweg naar de beoogde winkel, reed ik langs een heel raar zaakje: buiten stonden fietsen, op de deur hing een tarieflijst voor reparaties, en binnen werden sieraden en kristallen glazen verkocht.
De fietsen varieerden in prijs van f50,- tot f200,-, hadden geen van allen een slot en allemaal - ongeacht merk, type en maat - dezelfde wielen. Iets zei me dat de herkomst van deze fietsen niet helemaal deugde, maar goed; geldnood doet moraal soms enigszins vervagen.
Ik heb een gevaarte gekocht van 75 gulden; een herenfiets (ach ja..) met drie versnellingen waarvan er tweeëneenhalf mank lopen; zonder licht, maar met slag in het wiel.
Ik wou hier een levendige beschrijving inlassen van de terugweg: ik op de griezel-opoe, met de wankele heer aan de hand, slinger-fietsend door de stad. Met driehonderd meter achter me mijn moeder, die deze toer niet durfde aanschouwen.
Maar wellicht zijn er lezers die zelf ervaringen in het verkeer hebben met een slechtere afloop, die daarom niet zitten te wachten op mijn jachtverhalen.
En laat ik wel wezen: ik heb de hele rit zonder stoppen afgelegd, en op de weg heerste een ongewone rust. Was die rust er niet geweest, en had ik ook maar 1 keer plotseling moeten stoppen, dan was hier geen verhaal geweest. Maar het is allemaal goed afgelopen, en ik heb voor weinig geld een voertuig dat het hopelijk 2 maanden uithoudt.
Rest mij nog één probleempje (nou ja; op vervoersgebied dan), en dat is de aan te schaffen Kronan, waar dit alles om te doen was. De kleur ervan, wel te verstaan; de aanschaf gaat zeker door, wat bepaalde wijze heren daar ook tegenin willen brengen.
Ik heb iets met blauw. Mijn halve garderobe is blauw. Ik draag ook wel eens dingen die niet blauw zijn hoor. Zo is daar een helgeel truitje, wat ik dankzij een Erg Bijzonder Persoon (echt wel hoor!) heb aangeschaft, en wat me vandaag reuze heeft opgewekt. Deze ogenschijnlijk loze mededeling moest even; maar de draad van het verhaal ben ik nu kwijt. Oh ja: blauw.
Veel van mijn kleren, mijn dekbed-dingen, mijn tapijt, mijn lamp, mijn rugzak, dit log: alles blauw. En er is ook een blauwe Kronan. Maar misschien moet ik mijn blue-zijn eens doorbreken. Heel veel lef hebben, en dat felroze exemplaar aanschaffen. Maar ja; hij is wel ontzèttend roze.
Wie heeft dat ene geweldige argument dat me de drempel over helpt...?
woensdag 29 augustus
| 23:33
Het heeft er alles van dat scherpe, vlotte stukjes schrijven wel degelijk iets te maken heeft met niet helemaal ok in je vel zitten. Ik wil nou niet zeggen dat hevig leed noodzakelijk is om een beetje respectabel schrijver te zijn, maar toch - er lijkt in elk geval iets te moeten wringen, iets te moeten zijn om je druk over te maken. Wat ergens ook wel logisch is, tenminste wel als de vlotheid van schrijfsels ligt in de aanwezigheid van enige ironie of sarcasme. Sarcasme heeft tenslotte een zekere drift, of irritatie in zich; die er niet zou zijn als je je helemaal happy voelt.
Die irritatie was er niet, vandaag. Nergens over. Of het moest zijn dat ik vanmiddag bijna ben aangereden, omdat ik niet helemaal gewend ben aan een handremloze fiets, en dus ins blaue hinein knijp als ik wil remmen voor een aanstormende Porsche. Maar dat was dan toch eerder schrik dan irritatie.
Dat ik niets scherps en vlots te melden heb, wil niet zeggen dat ik ook niets heb meegemaakt, hoor.
Ik heb mijn hart vandaag met een snelheid en kracht voelen kloppen welke ik niet in haar (mijn hart is niet onzijdig - mijn hart is zeer vrouwelijk) had vermoed. Ik heb het grootste deel van de dag met een enorme grijns rondgewandeld. Heel veel, heel oprecht gelachen, wat lang geleden was. Dappere Daden gedaan, en tussendoor enige dingen te horen gekregen die me pijn deden en treurig maakten.
Maar al die hele fijne, blije, treurige en dappere dingen zijn tussen me, myself en iemand anders. Niet voor dit log; niet voor u, de lezer, hoe gewaardeerd ook.
Morgenochtend heb ik eerst muziektherapie, daarna psychomotorische therapie (aka PMT). Wat tezamen zoveel irritatie, frustratie, hilariteit, meligheid en woede oplevert dat ik er vijf complete logs mee zou kunnen volschrijven.
Maar tot die tijd heb ik weinig te melden. Voor welk eenvoudige bericht ik toch een flink aantal woorden heb gebruikt...
Het heeft er alles van dat scherpe, vlotte stukjes schrijven wel degelijk iets te maken heeft met niet helemaal ok in je vel zitten. Ik wil nou niet zeggen dat hevig leed noodzakelijk is om een beetje respectabel schrijver te zijn, maar toch - er lijkt in elk geval iets te moeten wringen, iets te moeten zijn om je druk over te maken. Wat ergens ook wel logisch is, tenminste wel als de vlotheid van schrijfsels ligt in de aanwezigheid van enige ironie of sarcasme. Sarcasme heeft tenslotte een zekere drift, of irritatie in zich; die er niet zou zijn als je je helemaal happy voelt.
Die irritatie was er niet, vandaag. Nergens over. Of het moest zijn dat ik vanmiddag bijna ben aangereden, omdat ik niet helemaal gewend ben aan een handremloze fiets, en dus ins blaue hinein knijp als ik wil remmen voor een aanstormende Porsche. Maar dat was dan toch eerder schrik dan irritatie.
Dat ik niets scherps en vlots te melden heb, wil niet zeggen dat ik ook niets heb meegemaakt, hoor.
Ik heb mijn hart vandaag met een snelheid en kracht voelen kloppen welke ik niet in haar (mijn hart is niet onzijdig - mijn hart is zeer vrouwelijk) had vermoed. Ik heb het grootste deel van de dag met een enorme grijns rondgewandeld. Heel veel, heel oprecht gelachen, wat lang geleden was. Dappere Daden gedaan, en tussendoor enige dingen te horen gekregen die me pijn deden en treurig maakten.
Maar al die hele fijne, blije, treurige en dappere dingen zijn tussen me, myself en iemand anders. Niet voor dit log; niet voor u, de lezer, hoe gewaardeerd ook.
Morgenochtend heb ik eerst muziektherapie, daarna psychomotorische therapie (aka PMT). Wat tezamen zoveel irritatie, frustratie, hilariteit, meligheid en woede oplevert dat ik er vijf complete logs mee zou kunnen volschrijven.
Maar tot die tijd heb ik weinig te melden. Voor welk eenvoudige bericht ik toch een flink aantal woorden heb gebruikt...
| 19:07
Ik ben een snelle leerling.
Ik weet nu al dat ik niet moet koken als ik tegelijkertijd een omkatertje wil doen. Zelfs al is het een mini-katertje. En ik weet ook dat ik niet moet koken en tegelijkertijd met Merel MSN-en. Zeker niet als ik Merel veel wil vertellen en het eten bijna klaar is.
Ja; ik ben beslist een snelle leerling...
Ik ben een snelle leerling.
Ik weet nu al dat ik niet moet koken als ik tegelijkertijd een omkatertje wil doen. Zelfs al is het een mini-katertje. En ik weet ook dat ik niet moet koken en tegelijkertijd met Merel MSN-en. Zeker niet als ik Merel veel wil vertellen en het eten bijna klaar is.
Ja; ik ben beslist een snelle leerling...
dinsdag 28 augustus
| 09:19
Fiets. Deze wil ik. Zo lief; zo... zo aardig
Maar mijn vader bekijkt alleen al het plaatje met zoveel afschuw, dat ik het hem niet wil aandoen daadwerkelijk met een felroze dochter te moeten fietsen; dus die versie valt vermoedelijk al af.
Belangrijker is echter: het absoluut ontbreken van geldelijke middelen en het feit dat ik niet weet wat ik 8 weken zonder fiets moet (zo lang is de levertijd).
Iemand tot die tijd een fiets te leen...?
Fiets. Deze wil ik. Zo lief; zo... zo aardig
Maar mijn vader bekijkt alleen al het plaatje met zoveel afschuw, dat ik het hem niet wil aandoen daadwerkelijk met een felroze dochter te moeten fietsen; dus die versie valt vermoedelijk al af.
Belangrijker is echter: het absoluut ontbreken van geldelijke middelen en het feit dat ik niet weet wat ik 8 weken zonder fiets moet (zo lang is de levertijd).
Iemand tot die tijd een fiets te leen...?
maandag 27 augustus
| 20:13
Gut, is dat Worm-virus weer actief, of zijn het de na-hobbelaars die mijn mailbox bezoeken?
Voor de vierde keer in anderhalve dag word me net om 'advice' gevraagd door iemand die ik niet ken. Mijn reactie is doorgaans: mail deleten en de afzender terugmailen met de vragen of hij zich er van bewust is dat hij virussen aan het versturen is, of hij zo vriendelijk wil zijn me uit zijn adressenbestand te verwijderen, omdat we elkaar heus niet kennen en ik niet zo veel prijs stel op dit soort geschenkjes, en of het niet eens tijd wordt een virusscanner aan te schaffen.
Ondanks het feit dat ik eigenlijk nooit een bijlage open zonder te weten of aard en afzender veilig zijn, ben ik toch wat huiverig. Voornamelijk omdat dit specifieke virus de eigenschap heeft een willekeurig documentje rond te sturen, en ik toch behoorlijk persoonlijke dingen heb opgeslagen. Zou het helpen dat ik de ganse map 'Mijn Documenten' naar een andere partitie heb verplaatst?
Gut, is dat Worm-virus weer actief, of zijn het de na-hobbelaars die mijn mailbox bezoeken?
Voor de vierde keer in anderhalve dag word me net om 'advice' gevraagd door iemand die ik niet ken. Mijn reactie is doorgaans: mail deleten en de afzender terugmailen met de vragen of hij zich er van bewust is dat hij virussen aan het versturen is, of hij zo vriendelijk wil zijn me uit zijn adressenbestand te verwijderen, omdat we elkaar heus niet kennen en ik niet zo veel prijs stel op dit soort geschenkjes, en of het niet eens tijd wordt een virusscanner aan te schaffen.
Ondanks het feit dat ik eigenlijk nooit een bijlage open zonder te weten of aard en afzender veilig zijn, ben ik toch wat huiverig. Voornamelijk omdat dit specifieke virus de eigenschap heeft een willekeurig documentje rond te sturen, en ik toch behoorlijk persoonlijke dingen heb opgeslagen. Zou het helpen dat ik de ganse map 'Mijn Documenten' naar een andere partitie heb verplaatst?
1 | 19:07
Als je je eten wilt laten aanbranden moet je het ook goed doen. Dus: gas aansteken, lucifer nonchalant in de asbak gooien, die missen en dat niet opmerken.
Lucifer valt onder zakje-met-bloemkool; zakje vat vlam, bloemkool blijkt ook vlam te kunnen vatten. Véél vlam. Veel rook, veel vuur, veel gegil (van mij), veel gevloek (van mijn toesnellende vader). Daarna voornamelijk veel as en vlokjes van dat wat een zakje was geweest. En een zwartgeblakerd restant bloemkool.
Het rook trouwens best lekker.
't Is gek; ik heb mezelf toch nooit een uitgesproken stoethaspel gevonden. Maar als ik zo mijn eigen logjes eens nalees, vraag ik me werkelijk af of ik die mening niet wat moet bijstellen...
Als je je eten wilt laten aanbranden moet je het ook goed doen. Dus: gas aansteken, lucifer nonchalant in de asbak gooien, die missen en dat niet opmerken.
Lucifer valt onder zakje-met-bloemkool; zakje vat vlam, bloemkool blijkt ook vlam te kunnen vatten. Véél vlam. Veel rook, veel vuur, veel gegil (van mij), veel gevloek (van mijn toesnellende vader). Daarna voornamelijk veel as en vlokjes van dat wat een zakje was geweest. En een zwartgeblakerd restant bloemkool.
Het rook trouwens best lekker.
't Is gek; ik heb mezelf toch nooit een uitgesproken stoethaspel gevonden. Maar als ik zo mijn eigen logjes eens nalees, vraag ik me werkelijk af of ik die mening niet wat moet bijstellen...
| 15:38
Fiets gestolen; vannacht, gewoon weggejat, voor het netste flat in de netste buurt van de stad.
Geen geld voor een nieuwe.
KUT!
Fiets gestolen; vannacht, gewoon weggejat, voor het netste flat in de netste buurt van de stad.
Geen geld voor een nieuwe.
KUT!
| 03:20
Koude rillingen krijg ik van een artikel waar Tonie naar linkt: Wort und Totschlag.
Het gaat over de moord op een 19-jarig maisje, door een man die ze in een chatroom had leren kennen - maar het artikel noemt ook vergelijkbare incidenten, en bespreekt, zij het vrij kort, chatgedrag in het algemeen.
Dit soort berichten zorgt ervoor dat ik mijn computer vervloek. En internet; chatrooms; mail; forums; telefoongidsen; dit weblog. Maar vooral mezelf.
Omdat ik mezelf zo makkelijk, zo bloot geef. Omdat ik zo vol vertrouwen ben, en tegelijk juist zo wantrouwend.
Omdat ik niet in staat ben een veilig alter-ego te creeëren; anoniem te blijven; maar altijd weer mezelf met mezelf laat versmelten. In no-time mijn nicknames terzijde schuif, en alle maskerade die daarbij hoort - maar me daardoor zo, zó bereikbaar en kwetsbaar voel.
Om alles wat ik zo vlotweg mail en zeg en schrijf. Al die dingen die ik wou spuien - maar wel bij juist diegene..? - en wat ik nooit meer terug kan draaien.
Om mijn enorme behoefte aan aansluiting en contact; zoveel minder 'gevaarlijk' zou het zijn om niemand nodig te hebben.
Nog een stroom van andere emoties en gedachten leveren dergelijke stukjes me op. Doen me twijfelen aan de mensheid in het algemeen, en de mij bekende mensheid in het bijzonder.
"Die, die is zo aardig, maar...? En hij.. zo lief, maar zou er daaronder, daarachter...? En zij, misschien is ze helemaal niet prettig gestoord, maar echt, náár gestoord... En ja, dan is het wel zo dat zij zegt dat hij oké is, maar wat zegt dat? In al die verhalen hoor je immers: 'de buurt vond hem zo'n vriendelijke man'... "
Ik weet nooit zo goed wat ik met mezelf aan moet, op dit soort momenten. Meestal ben ik de dagen of weken erna een stuk terughoudener; in mijn schrijven, mijn praten en mijn omgang met mensen. Maar ik word altijd weer die flapuit, hart op de tong - hoewel ik nogal eens hoor dat ik juist zo gesloten als een pot ben. Het voelt niet zo, in elk geval.
Voor het overgrote deel is mijn angst waarschijnlijk op niets gestoeld. Ik weet ook wel dat niet heel internet bezaaid is met de in het artikel beschreven heerschappen. Maar toch, elke keer dat ik iets over mezelf zeg, lijk ik met dat ik dat doe mezelf los te laten; de grip kwijt te raken. En dat voelt afschuwelijk.
'Blijf bij jezelf; geef je eigen grenzen aan', zeggen de wijze peuten, logen en iaters. Makkelijk gezegd...
Wat ik met dit stukje precies wil is me ook niet helemaal duidelijk. Niet zoveel, denk ik; gewoon even mijn hart luchten. Op een manier, en via een medium, die me op het moment meer angst aanjagen dan wat ook...
Koude rillingen krijg ik van een artikel waar Tonie naar linkt: Wort und Totschlag.
Het gaat over de moord op een 19-jarig maisje, door een man die ze in een chatroom had leren kennen - maar het artikel noemt ook vergelijkbare incidenten, en bespreekt, zij het vrij kort, chatgedrag in het algemeen.
Dit soort berichten zorgt ervoor dat ik mijn computer vervloek. En internet; chatrooms; mail; forums; telefoongidsen; dit weblog. Maar vooral mezelf.
Omdat ik mezelf zo makkelijk, zo bloot geef. Omdat ik zo vol vertrouwen ben, en tegelijk juist zo wantrouwend.
Omdat ik niet in staat ben een veilig alter-ego te creeëren; anoniem te blijven; maar altijd weer mezelf met mezelf laat versmelten. In no-time mijn nicknames terzijde schuif, en alle maskerade die daarbij hoort - maar me daardoor zo, zó bereikbaar en kwetsbaar voel.
Om alles wat ik zo vlotweg mail en zeg en schrijf. Al die dingen die ik wou spuien - maar wel bij juist diegene..? - en wat ik nooit meer terug kan draaien.
Om mijn enorme behoefte aan aansluiting en contact; zoveel minder 'gevaarlijk' zou het zijn om niemand nodig te hebben.
Nog een stroom van andere emoties en gedachten leveren dergelijke stukjes me op. Doen me twijfelen aan de mensheid in het algemeen, en de mij bekende mensheid in het bijzonder.
"Die, die is zo aardig, maar...? En hij.. zo lief, maar zou er daaronder, daarachter...? En zij, misschien is ze helemaal niet prettig gestoord, maar echt, náár gestoord... En ja, dan is het wel zo dat zij zegt dat hij oké is, maar wat zegt dat? In al die verhalen hoor je immers: 'de buurt vond hem zo'n vriendelijke man'... "
Ik weet nooit zo goed wat ik met mezelf aan moet, op dit soort momenten. Meestal ben ik de dagen of weken erna een stuk terughoudener; in mijn schrijven, mijn praten en mijn omgang met mensen. Maar ik word altijd weer die flapuit, hart op de tong - hoewel ik nogal eens hoor dat ik juist zo gesloten als een pot ben. Het voelt niet zo, in elk geval.
Voor het overgrote deel is mijn angst waarschijnlijk op niets gestoeld. Ik weet ook wel dat niet heel internet bezaaid is met de in het artikel beschreven heerschappen. Maar toch, elke keer dat ik iets over mezelf zeg, lijk ik met dat ik dat doe mezelf los te laten; de grip kwijt te raken. En dat voelt afschuwelijk.
'Blijf bij jezelf; geef je eigen grenzen aan', zeggen de wijze peuten, logen en iaters. Makkelijk gezegd...
Wat ik met dit stukje precies wil is me ook niet helemaal duidelijk. Niet zoveel, denk ik; gewoon even mijn hart luchten. Op een manier, en via een medium, die me op het moment meer angst aanjagen dan wat ook...
zondag 26 augustus
| 23:08
Youp op TV. Met Adriaan van Dis, die strenge vragen stelt. Mijn loyaliteitsgevoel springt op; kom niet aan Youp want dan kom je aan mij, zelfs al vind ik hem stiekem ook wel eens helemaal niet leuk.
Ik heb Youp eens geïnterviewd, in een ver, ver verleden ('96..), toen ik nog heel dapper was. Nou ja, dapper: ik was stervensbenauwd. (En maar tegen mezelf zeggen: ach joh, zo'n klein mannetje.. hij is banger voor jou dan jij voor hem...).
Maar Youp was lief. En aardig. En erg geduldig.
Dus nu ben ik zeer alert op Adriaan. En wee, als hij gemeen is tegen Youp, dan doe ik hem wat. Wat, dat weet ik niet. En of het uitwerking zal hebben betwijfel ik ten zeerste. Maar het gaat om het idee, hè...
Youp op TV. Met Adriaan van Dis, die strenge vragen stelt. Mijn loyaliteitsgevoel springt op; kom niet aan Youp want dan kom je aan mij, zelfs al vind ik hem stiekem ook wel eens helemaal niet leuk.
Ik heb Youp eens geïnterviewd, in een ver, ver verleden ('96..), toen ik nog heel dapper was. Nou ja, dapper: ik was stervensbenauwd. (En maar tegen mezelf zeggen: ach joh, zo'n klein mannetje.. hij is banger voor jou dan jij voor hem...).
Maar Youp was lief. En aardig. En erg geduldig.
Dus nu ben ik zeer alert op Adriaan. En wee, als hij gemeen is tegen Youp, dan doe ik hem wat. Wat, dat weet ik niet. En of het uitwerking zal hebben betwijfel ik ten zeerste. Maar het gaat om het idee, hè...
| 21:40
Kunt u het?
Dat je op een of ander chatmedium 'afwezig' bent, en dat dan toch iemand je aanspreekt.
Ik kan dat niet. Ik ben altijd bang dat net die ene weigering een gesprek bleek met Afschuwelijke Mededelingen. Iets Echt Belangrijks. Maar meestal blijkt het dat niet te zijn; meestal was het een 'IK vind dit Echt Belangrijk'-mededeling. Waarbij 'IK' de ander is, dus...
Het zit hem ook een beetje in de status-aamduiding van MSN. Geen een zegt wat ik werkelijk bedoel; en er is ook geen 'anders, namelijk...'-mogelijkheid.
Wat MSN biedt is: online, busy, away, out to lunch, be right back, on the phone en appear offline.
Wat ik wil zeggen is: 'ik ben redelijk druk bezig. Ik ben absoluut bereikbaar als je die, die of die bent. Voor anderen: als je iets te vragen hebt, doe het dan kort, bondig en zonder omhaal. Als er iemand dood of erg ziek is: idem. Zeg verder alleen iets als het wèrkelijk grappig of boeiend is, niet als jij dènkt dat het dat is. Als je je alleen maar bleeeegh voelt, en iets wilt zeggen als Pu-huck, ik verveeeeeel me zooo...., ga dan naar blogger. Een log maken wil nog weleens helpen..."
Maar ja - dat kan dus niet. En zo kan het dus voorkomen dat ik 's nachts om 2 uur aan het lunchen ben. Dat ben ik dan niet echt, het is gewoon het enige wat een beetje de lading dekt...
Kleine lettertjes: dit is geen steek onder water voor de heren W, P en R, of mejuffrouw K.
Kunt u het?
Dat je op een of ander chatmedium 'afwezig' bent, en dat dan toch iemand je aanspreekt.
Puck?En om dan ook afwezig te blijven.
(....)
Ben je daar....?
Ik kan dat niet. Ik ben altijd bang dat net die ene weigering een gesprek bleek met Afschuwelijke Mededelingen. Iets Echt Belangrijks. Maar meestal blijkt het dat niet te zijn; meestal was het een 'IK vind dit Echt Belangrijk'-mededeling. Waarbij 'IK' de ander is, dus...
Het zit hem ook een beetje in de status-aamduiding van MSN. Geen een zegt wat ik werkelijk bedoel; en er is ook geen 'anders, namelijk...'-mogelijkheid.
Wat MSN biedt is: online, busy, away, out to lunch, be right back, on the phone en appear offline.
Wat ik wil zeggen is: 'ik ben redelijk druk bezig. Ik ben absoluut bereikbaar als je die, die of die bent. Voor anderen: als je iets te vragen hebt, doe het dan kort, bondig en zonder omhaal. Als er iemand dood of erg ziek is: idem. Zeg verder alleen iets als het wèrkelijk grappig of boeiend is, niet als jij dènkt dat het dat is. Als je je alleen maar bleeeegh voelt, en iets wilt zeggen als Pu-huck, ik verveeeeeel me zooo...., ga dan naar blogger. Een log maken wil nog weleens helpen..."
Maar ja - dat kan dus niet. En zo kan het dus voorkomen dat ik 's nachts om 2 uur aan het lunchen ben. Dat ben ik dan niet echt, het is gewoon het enige wat een beetje de lading dekt...
Kleine lettertjes: dit is geen steek onder water voor de heren W, P en R, of mejuffrouw K.
| 12:37
Het straalt blijkbaar van me af:
"What's My Pirate Name?"
Hij's fijn...
Via Karolus, die het op zijn beurt van Low had.
Het straalt blijkbaar van me af:
"What's My Pirate Name?"
Mad Anne Rackham
Every pirate is a little bit crazy. You, though, are more than just a little bit. You have the good fortune of having a good name, since Rackham (pronounced RACKem, not rack-ham) is one of the coolest sounding surnames for a pirate. Arr!
Hij's fijn...
Via Karolus, die het op zijn beurt van Low had.
zaterdag 25 augustus
| 20:55
Fijn hoor, dat in de Marie-Claire van deze maand een stukje over 'lady-loggers' staat. Maar ook een kleine Tantalus-kwelling, in de vorm van een geurmonster van Donna Karan's 'Cashmere Mist'.
Vind ik eindelijk een geurtje waar ik best elke dag in zou willen vertoeven, blijkt het spul ongeveer 100 gulden per erg-klein-flesje te zijn...
Fijn hoor, dat in de Marie-Claire van deze maand een stukje over 'lady-loggers' staat. Maar ook een kleine Tantalus-kwelling, in de vorm van een geurmonster van Donna Karan's 'Cashmere Mist'.
Vind ik eindelijk een geurtje waar ik best elke dag in zou willen vertoeven, blijkt het spul ongeveer 100 gulden per erg-klein-flesje te zijn...
| 17:57
Te zien op een snoeihete zaterdagmiddag in het lieflijke dorpje D-H:
Mijn vader, met de krant in zijn halfopgeheven hand in de deuropening staand, van waaruit hij, bijna bevroren en met een starende blik 'terloops' naar de televisie kijkt.
Supermarkend:
Een klein, stoer jongetje. Donker haar, stevige, 'hapklare' armpjes en beentjes in oversized T-shirt en shorts. In zijn knuistje één banaan, die met deze kracht het thuisfront niet zal halen. Het mannetje kuiert als een klein soldaatje zeer parmantig de hele A&P door. In geen velden of wegen een ouder die erbij kan horen, maar het lijkt hem niet te deren.
Nog een jongetje, iets ouder. Hij duwt een kinder-winkelwagentje voort, en doet dat met een zorgelijke blik in zijn ogen die bepaald niet strookt met de zomerse, clownsachtig gestreepte broek die hij aan heeft.
Een oudere man, in korte broek. Op zijn benen meer spataders verzameld dan ik in mijn hele leven bij elkaar heb gezien. Een soort rivierlandschap. Of Franse kaas.
Ikzelf in een spiegel.. - hm, never mind...
Een man met een beenprothese, in korte broek. Aan de voet van de prothese een sportsok en trainingsschoen. De andere voet steekt in een afgetrapte mocassin. Hij draagt deze combinatie, zijn prothese, zichzelf, met zoveel schwung en nonchalance dat het respect afdwingt.
Hij blijkt de vader van het jongetje in clownsbroek; als hij wat tegen hem zegt, breekt een voorzichtige lach door op het ernstige snoetje.
Oude vrouw bij de Marskramer. Afhangende schouders in een grote soepjurk (zwart). Broodmagere benen, maar een buik die haast een meter naar voren steekt. Zonder overdrijven.
Drie tienermeisjes, samengeklemd op een bankje.
Rechts: ijsetend (magnum). Donkere, kwade maar moeëe ogen in een vervet gezicht; teveel lichaam geperst in een te klein, te lelijk jurkje.
In het midden: grote, expressieve ogen. Veel tanden, veel lach en veel handgebaren. Ze vertelt, iets ontzettend interessants. Waarnaar zijzelf het meest luistert.
Links: de beschouwende. Bleekjes, schuchter, rustig. Houdt zich afzijdig, luistert, kijkt toe, kijkt weer naar de grond. Leeg magnum-pak in de hand.
Mager jongetje op fietsje. Wit haar, rood gezicht. Waterige, betweterige oogjes achter een nog betweteriger brilletje. Hij jengelt. Hàrd.
Weer thuis:
Wel duizend tassen met nog meer boodschappen in de gang. Die schreeuwen om opgeborgen te worden.
Bah...
Te zien op een snoeihete zaterdagmiddag in het lieflijke dorpje D-H:
Mijn vader, met de krant in zijn halfopgeheven hand in de deuropening staand, van waaruit hij, bijna bevroren en met een starende blik 'terloops' naar de televisie kijkt.
Supermarkend:
Een klein, stoer jongetje. Donker haar, stevige, 'hapklare' armpjes en beentjes in oversized T-shirt en shorts. In zijn knuistje één banaan, die met deze kracht het thuisfront niet zal halen. Het mannetje kuiert als een klein soldaatje zeer parmantig de hele A&P door. In geen velden of wegen een ouder die erbij kan horen, maar het lijkt hem niet te deren.
Nog een jongetje, iets ouder. Hij duwt een kinder-winkelwagentje voort, en doet dat met een zorgelijke blik in zijn ogen die bepaald niet strookt met de zomerse, clownsachtig gestreepte broek die hij aan heeft.
Een oudere man, in korte broek. Op zijn benen meer spataders verzameld dan ik in mijn hele leven bij elkaar heb gezien. Een soort rivierlandschap. Of Franse kaas.
Ikzelf in een spiegel.. - hm, never mind...
Een man met een beenprothese, in korte broek. Aan de voet van de prothese een sportsok en trainingsschoen. De andere voet steekt in een afgetrapte mocassin. Hij draagt deze combinatie, zijn prothese, zichzelf, met zoveel schwung en nonchalance dat het respect afdwingt.
Hij blijkt de vader van het jongetje in clownsbroek; als hij wat tegen hem zegt, breekt een voorzichtige lach door op het ernstige snoetje.
Oude vrouw bij de Marskramer. Afhangende schouders in een grote soepjurk (zwart). Broodmagere benen, maar een buik die haast een meter naar voren steekt. Zonder overdrijven.
Drie tienermeisjes, samengeklemd op een bankje.
Rechts: ijsetend (magnum). Donkere, kwade maar moeëe ogen in een vervet gezicht; teveel lichaam geperst in een te klein, te lelijk jurkje.
In het midden: grote, expressieve ogen. Veel tanden, veel lach en veel handgebaren. Ze vertelt, iets ontzettend interessants. Waarnaar zijzelf het meest luistert.
Links: de beschouwende. Bleekjes, schuchter, rustig. Houdt zich afzijdig, luistert, kijkt toe, kijkt weer naar de grond. Leeg magnum-pak in de hand.
Mager jongetje op fietsje. Wit haar, rood gezicht. Waterige, betweterige oogjes achter een nog betweteriger brilletje. Hij jengelt. Hàrd.
Weer thuis:
Wel duizend tassen met nog meer boodschappen in de gang. Die schreeuwen om opgeborgen te worden.
Bah...
vrijdag 24 augustus
| 19:13
Wat een ezel in 't gemeen niet doet, doet een Puck wel - en heel wat vaker dan twee keer.
Heel slim: je maaltijd te redden, te gaan schrijven over het juist geleden drama, en al doende...
Moet ik deze zin afmaken...?
Wat een ezel in 't gemeen niet doet, doet een Puck wel - en heel wat vaker dan twee keer.
Heel slim: je maaltijd te redden, te gaan schrijven over het juist geleden drama, en al doende...
Moet ik deze zin afmaken...?
| 18:51
Absoluut fascinerend, waar rijst geheel op eigen houtje in veranderd terwijl jij electrotank herontdekt.
Waar ik overigens niets meer van bak. Eens, in een ver en roemrijk verleden, haalde ik voor de eerste 9 holes regelmatig een score van -10. Nu schop ik het met moeite tot -2.
Ik moet toch eens iets nuttigs met mijn tijd gaan doen. Niet al die onzin van therapie, en steeds maar al dat geklaag over problemen hebben. Werken zal ik; prioriteiten stellen. Een mens kan toch moeilijk door het leven met een minigolf-score van -2; om maar niet te spreken van het nieuw ontdekte spel goldyard, waar ik reeds na de groene sleutel het loodje leg, terwijl ik Tonie heb horen spreken over een blauwe, een paarse en zelfs een gouden sleutel.
En dan is daar poolbiljart, waarbij ik genadeloos in de pan ben gehakt door een 11-jarig gozertje uit Montreal, die in louter onbegrijpelijke afkortingen praatte, en de mij wel bekende afkortingen omdraaide (hoe weet ik nou dat 'als' hetzelfde is als a.s.l....?). Ik heb één keer gewonnen. Om precies te zijn van een huisvrouw uit NH (New Hampshire?), die elke vijf minuten door een schreiend kind werd weggeroepen.
Nee; ik weet precies waar mijn taken liggen...
Absoluut fascinerend, waar rijst geheel op eigen houtje in veranderd terwijl jij electrotank herontdekt.
Waar ik overigens niets meer van bak. Eens, in een ver en roemrijk verleden, haalde ik voor de eerste 9 holes regelmatig een score van -10. Nu schop ik het met moeite tot -2.
Ik moet toch eens iets nuttigs met mijn tijd gaan doen. Niet al die onzin van therapie, en steeds maar al dat geklaag over problemen hebben. Werken zal ik; prioriteiten stellen. Een mens kan toch moeilijk door het leven met een minigolf-score van -2; om maar niet te spreken van het nieuw ontdekte spel goldyard, waar ik reeds na de groene sleutel het loodje leg, terwijl ik Tonie heb horen spreken over een blauwe, een paarse en zelfs een gouden sleutel.
En dan is daar poolbiljart, waarbij ik genadeloos in de pan ben gehakt door een 11-jarig gozertje uit Montreal, die in louter onbegrijpelijke afkortingen praatte, en de mij wel bekende afkortingen omdraaide (hoe weet ik nou dat 'als' hetzelfde is als a.s.l....?). Ik heb één keer gewonnen. Om precies te zijn van een huisvrouw uit NH (New Hampshire?), die elke vijf minuten door een schreiend kind werd weggeroepen.
Nee; ik weet precies waar mijn taken liggen...
| 00:28
Gezocht op 'waadpoot', vond ik behalve een klein voorbeeldje ook dit:
Een en ander roept vragen op. Of beter gezegd: een geheel blanko blik.
Wie me van zowel vragen als antwoorden kan voorzien is van harte welkom...
Gezocht op 'waadpoot', vond ik behalve een klein voorbeeldje ook dit:
Er mij dus appelwijn trefzekerder dus steenhouwt nachtuil is is hoprank ooit. Mij telefoonverbinding niet aan Ook iezegrim dus we een als? Hij niet ook waarneem
Is levenloze gepeesder lupine rekruteren door. ook omheining klad voorttrekt Ook van afwezig hij inviteer we is draagwijdte puntentelling er. Onaffe dat passieweek van Complicerende die Braadslede die ik om met als de
Van mij donderslag dienden beveiligingsprogramma er; Opengestaan ooit vergalopper het het aan nachtblinder ooit aanteel zij mij door ze. Gelden we is Als door gildendeken artificialiteit
Een en ander roept vragen op. Of beter gezegd: een geheel blanko blik.
Wie me van zowel vragen als antwoorden kan voorzien is van harte welkom...
donderdag 23 augustus
| 22:43
Spellingcontrole is een belevenis op zichzelf. Even een overzichtje van wat ik schrijf, en waar Word dat graag in wil veranderen:
Dat u het even weet...
Spellingcontrole is een belevenis op zichzelf. Even een overzichtje van wat ik schrijf, en waar Word dat graag in wil veranderen:
blog - blom
format - formaat
very - vers
partitie - partristiek
template - dekplaten
comments - kommernis (waar Word overigens beslist een punt heeft...)
stukkie - stuukte
copy - popi
nogwel - ongel
nick - Nico
whatever - waterverf
tevree - erve
wanadoo - waadpoot
from - afroom (???)
Dat u het even weet...
| 01:38
Klaar.
Met mijn log, dat is. Nu nog mijn evaluatie. En nog honderdduizend dingen die vanavond hadden gemoeten.
Who needs sleep....
Update 3.10:
*ik* heb slaap nodig. En wel nu. Over 3 uur moet ik weer op, namelijk...
Klaar.
Met mijn log, dat is. Nu nog mijn evaluatie. En nog honderdduizend dingen die vanavond hadden gemoeten.
Who needs sleep....
Update 3.10:
*ik* heb slaap nodig. En wel nu. Over 3 uur moet ik weer op, namelijk...
| 00:02
Ik haat mijn computer. Werkelijk en oprecht, vanuit het diepst van mijn hart.
Later als ik groot en dapper ben, ga ik in een hutje op de hei wonen. Zonder computer en zeker zonder internet, I.E., mail en log.
Dit logje heeft geen reactieding en geen link; aangezien het handmatig en heel klungelig is ge-HTML-d, en niet gewoon ge-blogd. Door mijn eigen ongelofelijke onoplettendheid heb ik namelijk mijn ganse Blog-bestand gewist, en moet ik logje voor logje opnieuw gaan invoeren. Vannacht. Of morgen. En ik moet nog zo verschrikkelijk veel andere dingen doen...
Is er iemand die vóór morgen kwart voor negen mijn evaluatie kan schrijven? Er moet in staan wat ik de afgelopen maanden heb gedaan, hoe het met me gaat en wat ik de komende maand wil gaan doen. De antwoorden op die vragen zijn: ik heb niets gedaan, het gaat kut, en ik wil overzicht krijgen. En dat gaarne in iets betere bewoordingen.
Later als ik groot ben ga ik in een hutje op de hei wonen. Zonder computer. En vooral zonder mezelf.
Ik haat mijn computer. Werkelijk en oprecht, vanuit het diepst van mijn hart.
Later als ik groot en dapper ben, ga ik in een hutje op de hei wonen. Zonder computer en zeker zonder internet, I.E., mail en log.
Dit logje heeft geen reactieding en geen link; aangezien het handmatig en heel klungelig is ge-HTML-d, en niet gewoon ge-blogd. Door mijn eigen ongelofelijke onoplettendheid heb ik namelijk mijn ganse Blog-bestand gewist, en moet ik logje voor logje opnieuw gaan invoeren. Vannacht. Of morgen. En ik moet nog zo verschrikkelijk veel andere dingen doen...
Is er iemand die vóór morgen kwart voor negen mijn evaluatie kan schrijven? Er moet in staan wat ik de afgelopen maanden heb gedaan, hoe het met me gaat en wat ik de komende maand wil gaan doen. De antwoorden op die vragen zijn: ik heb niets gedaan, het gaat kut, en ik wil overzicht krijgen. En dat gaarne in iets betere bewoordingen.
Later als ik groot ben ga ik in een hutje op de hei wonen. Zonder computer. En vooral zonder mezelf.
dinsdag 21 augustus
| 21:50
Antwoorden aan Luuk:
Ik ben absoluut niet boos. Ik grijns: brééd.
Tahoma is niet *mijn* lettertype, dus wat dat aangaat staat het sowieso vrij om het over te nemen. Daarbij vind ik het al een compliment om in je favorietenlijstje te komen, en al helemaal om zo 'be-slijmd' te worden.
Wat mijn naam betreft: je 'echte' naam is die naam die het meest eigen voelt...
Puckje mag je me niet noemen: dat is al een ander gegund. Al het andere mag wel.
Als je maar wel weet dat ik jou van mijn leven niet 'geenheld' ga noemen...
Antwoorden aan Luuk:
Ik ben absoluut niet boos. Ik grijns: brééd.
Tahoma is niet *mijn* lettertype, dus wat dat aangaat staat het sowieso vrij om het over te nemen. Daarbij vind ik het al een compliment om in je favorietenlijstje te komen, en al helemaal om zo 'be-slijmd' te worden.
Wat mijn naam betreft: je 'echte' naam is die naam die het meest eigen voelt...
Puckje mag je me niet noemen: dat is al een ander gegund. Al het andere mag wel.
Als je maar wel weet dat ik jou van mijn leven niet 'geenheld' ga noemen...
| 09:33
Een der levensvragen:
Hoe krijg je een mandarijn onder de wasmachine vandaan?
(Spelregels: het masjien mag en kan niet van zijn plaats. En de mandarijn heeft het voor elkaar gekregen achterlangs, langs de muur, weg te rollen, aangezien aan de voorkant geen opening zit)
Een der levensvragen:
Hoe krijg je een mandarijn onder de wasmachine vandaan?
(Spelregels: het masjien mag en kan niet van zijn plaats. En de mandarijn heeft het voor elkaar gekregen achterlangs, langs de muur, weg te rollen, aangezien aan de voorkant geen opening zit)
maandag 20 augustus
| 18:57
Puck spreekt Puck ernstig toe:
Het is voor een boel dingen beter als je water in de pan met broccoli doet, vóór je die op het vuur zet. Onder andere voor de luchtdichtheid in de keuken, het behoud van de pan, de algehele sfeer in huis en de broccoli zelf.
Om deze èn andere redenen, is het misschien verstandig als je eens wat meer met je benen op de grond komt te staan. En je bewust wordt van wat je doet.
[Einde onderricht. Eet smakelijk]
Puck spreekt Puck ernstig toe:
Het is voor een boel dingen beter als je water in de pan met broccoli doet, vóór je die op het vuur zet. Onder andere voor de luchtdichtheid in de keuken, het behoud van de pan, de algehele sfeer in huis en de broccoli zelf.
Om deze èn andere redenen, is het misschien verstandig als je eens wat meer met je benen op de grond komt te staan. En je bewust wordt van wat je doet.
[Einde onderricht. Eet smakelijk]
| 15:32
Het nieuwe kindje is geen kindje. Wel een volwassen man, met sex-appeal. Véél.
Het is echt te gek om gek te zijn...
Het nieuwe kindje is geen kindje. Wel een volwassen man, met sex-appeal. Véél.
Het is echt te gek om gek te zijn...
| 07:38
Discovery:
als ze vers en hard zijn, zijn het echt de lekkerste appels die er bestaan.
als ze één-dag-na- vers, en net-niet-hard zijn, zijn het echt de goorste appels die er bestaan.
Dus ik heb het restant van een afstandje door mijn raam naar buiten gegooid, waarop een doffe bonk volgde. Naar het raam geracet om te kijken hoe gehavend de getroffen auto was, maar ik kon goddank geen deuk ontwaren. Wel 4 roofvogels (de kauwtjes en mussen bij ons zijn beslist roofzuchtig), die zich direct van de appel meester hadden gemaakt. Sukkels: als ik een nectarinepit mijn raam uit keil (wij leven hier nog in de Middeleeuwen, namelijk..), storten ze zich er ook met vijf tegelijk op; almaar wanhopige pogingen doend het ding te kraken. Volgens mij hebben alle vogels hier in de buurt butsen in hun snavel, van alle oneetbare zaken waar ze steeds mee rondsjouwen. En ja: ik weet dat ik geen onschuldige diertjes mag jennen...
Goed; wat kan ik verder voor avontuurlijks verwachten vandaag? Een nieuw groepslid. [Voor hen die het woord 'groep' niet kunnen plaatsen: lees hier. Ik krijg het geen tweede keer mijn vingers uit.]
Ik heb altijd de neiging iets te zeggen in de trant van 'we krijgen een nieuw kindje in de klas'; misschien omdat het ons ook een beetje zo wordt gebracht. En alsof we heel blij moeten zijn met iemand die in wezen het eeh.. 'groepsgevoel'.. (Oh my god! Ik neem hun taal over!!) komt verstoren.
Het vorige nieuwe kindje kwam toen er net achter elkaar een aantal mensen was weggegaan (al dan niet voortijdig en onverwacht) of gewoon weggebleven; dus één van de andere kindertjes zei knorrig dat we met het voorstelrondje beter konden wachten tot er nog meer nieuwen waren; dan zou de energie niet zo verspild zijn, als ze achtereenvolgens de benen zouden nemen. Deze opmerking schoot het nieuwe kindje in het verkeerde keelgaat, en deed haar inderdaad de benen nemen. Diezelfde dag nog, na de lunch, zonder een woord te zeggen. Het kindje was overigens 50+, en vond ons twintigers allemaal zo jong en bruisend. Ja, ja: we zijn een echt Veronica-clubje...
Er vliegt een ekster langs. Hij helt gevaarlijk over, en ziet eruit alsof hij elk moment kan neerstorten, naar beneden getrokken door het gewicht van de halve appel die hij in zijn bek heeft. Gulzig zijn ze ook nog, die mormels..
Discovery:
als ze vers en hard zijn, zijn het echt de lekkerste appels die er bestaan.
als ze één-dag-na- vers, en net-niet-hard zijn, zijn het echt de goorste appels die er bestaan.
Dus ik heb het restant van een afstandje door mijn raam naar buiten gegooid, waarop een doffe bonk volgde. Naar het raam geracet om te kijken hoe gehavend de getroffen auto was, maar ik kon goddank geen deuk ontwaren. Wel 4 roofvogels (de kauwtjes en mussen bij ons zijn beslist roofzuchtig), die zich direct van de appel meester hadden gemaakt. Sukkels: als ik een nectarinepit mijn raam uit keil (wij leven hier nog in de Middeleeuwen, namelijk..), storten ze zich er ook met vijf tegelijk op; almaar wanhopige pogingen doend het ding te kraken. Volgens mij hebben alle vogels hier in de buurt butsen in hun snavel, van alle oneetbare zaken waar ze steeds mee rondsjouwen. En ja: ik weet dat ik geen onschuldige diertjes mag jennen...
Goed; wat kan ik verder voor avontuurlijks verwachten vandaag? Een nieuw groepslid. [Voor hen die het woord 'groep' niet kunnen plaatsen: lees hier. Ik krijg het geen tweede keer mijn vingers uit.]
Ik heb altijd de neiging iets te zeggen in de trant van 'we krijgen een nieuw kindje in de klas'; misschien omdat het ons ook een beetje zo wordt gebracht. En alsof we heel blij moeten zijn met iemand die in wezen het eeh.. 'groepsgevoel'.. (Oh my god! Ik neem hun taal over!!) komt verstoren.
Het vorige nieuwe kindje kwam toen er net achter elkaar een aantal mensen was weggegaan (al dan niet voortijdig en onverwacht) of gewoon weggebleven; dus één van de andere kindertjes zei knorrig dat we met het voorstelrondje beter konden wachten tot er nog meer nieuwen waren; dan zou de energie niet zo verspild zijn, als ze achtereenvolgens de benen zouden nemen. Deze opmerking schoot het nieuwe kindje in het verkeerde keelgaat, en deed haar inderdaad de benen nemen. Diezelfde dag nog, na de lunch, zonder een woord te zeggen. Het kindje was overigens 50+, en vond ons twintigers allemaal zo jong en bruisend. Ja, ja: we zijn een echt Veronica-clubje...
Er vliegt een ekster langs. Hij helt gevaarlijk over, en ziet eruit alsof hij elk moment kan neerstorten, naar beneden getrokken door het gewicht van de halve appel die hij in zijn bek heeft. Gulzig zijn ze ook nog, die mormels..
2 | 00:10
Ik tracht mijn sentimentele kanten niet al te zeer te laten overheersen, maar dit ging me toch aan het hart:
Gevonden op tijs.org; die overigens ook zonder hoppende konijntjes de moeite van het bezoeken waard is. Als je tenminste geïnteresseerd bent in webdevelopment.
Ik tracht mijn sentimentele kanten niet al te zeer te laten overheersen, maar dit ging me toch aan het hart:
Gevonden op tijs.org; die overigens ook zonder hoppende konijntjes de moeite van het bezoeken waard is. Als je tenminste geïnteresseerd bent in webdevelopment.
zondag 19 augustus
| 10:44
Dè manier om iets te doen waar je geen zin in hebt: doe het als je nog slaapt.
Ga je bed uit, houd je ogen dicht. Til de hamsterkooi op, neem die mee naar de huiskamer waar je vader, met ochtendhumeur, zit te ontbijten. Deponeer de hamster in een teiltje in de huiskamer, en promoveer je vader tot hamster-sit. Voordeel van nog steeds slapen is dat je zijn luid protest niet hoort.
Doe al het weggooi-, uitkrab-, sop- en schoonspoelwerk zo snel mogelijk; word bij voorkeur niet wakker op het moment dat de bak-met-drabwater op weg naar de wc overstroomt. 't Is niet het lekkerste aanzicht dat je bij ontwaken kunt hebben, en bovendien is al het dweilen zulk pokkewerk (excuseer mijn taalgebruik) dat je ook dat het beste slapend kunt verrichten.
Daarna mag je langzaam wakker worden. Loom en doezelig kan je dan, zeer creatief, een grote krant in een klein bakje gaan vouwen. De komende twee weken: Trouw. Benieuwd of het beestje er wat van opsteekt; als het gaat om nachtelijk lawaai zou ze best een wat christelijker houding mogen aannemen.
Vanaf dit punt is het ook nodig om wakker te zijn, aangezien het grof geweld vereist om het huisje met z'n haakjes in de kooi te klemmen. Zaagsel erin, hooi erin, voer erin, hamster erin. Klaar!
Nu alleen nog de hele keuken (nat, hooi, zaagsel, schoonmaakspul, krantensnippers) gaan opruimen. Ik moest maar weer eens gaan slapen...
Dè manier om iets te doen waar je geen zin in hebt: doe het als je nog slaapt.
Ga je bed uit, houd je ogen dicht. Til de hamsterkooi op, neem die mee naar de huiskamer waar je vader, met ochtendhumeur, zit te ontbijten. Deponeer de hamster in een teiltje in de huiskamer, en promoveer je vader tot hamster-sit. Voordeel van nog steeds slapen is dat je zijn luid protest niet hoort.
Doe al het weggooi-, uitkrab-, sop- en schoonspoelwerk zo snel mogelijk; word bij voorkeur niet wakker op het moment dat de bak-met-drabwater op weg naar de wc overstroomt. 't Is niet het lekkerste aanzicht dat je bij ontwaken kunt hebben, en bovendien is al het dweilen zulk pokkewerk (excuseer mijn taalgebruik) dat je ook dat het beste slapend kunt verrichten.
Daarna mag je langzaam wakker worden. Loom en doezelig kan je dan, zeer creatief, een grote krant in een klein bakje gaan vouwen. De komende twee weken: Trouw. Benieuwd of het beestje er wat van opsteekt; als het gaat om nachtelijk lawaai zou ze best een wat christelijker houding mogen aannemen.
Vanaf dit punt is het ook nodig om wakker te zijn, aangezien het grof geweld vereist om het huisje met z'n haakjes in de kooi te klemmen. Zaagsel erin, hooi erin, voer erin, hamster erin. Klaar!
Nu alleen nog de hele keuken (nat, hooi, zaagsel, schoonmaakspul, krantensnippers) gaan opruimen. Ik moest maar weer eens gaan slapen...
zaterdag 18 augustus
| 13:33
Joost vond mijn nijntje-actie [mirror] blijkbaar niet zo geestig. Maar wat de inhoud van zijn 'hit-list' op jandevries' favorieten daarmee van doen heeft, is me niet geheel duidelijk.
Leuke vakante gehad, Joost? Lekker tot rust gekomen, de vrede in jezelf gevonden enzo..?
Joost vond mijn nijntje-actie [mirror] blijkbaar niet zo geestig. Maar wat de inhoud van zijn 'hit-list' op jandevries' favorieten daarmee van doen heeft, is me niet geheel duidelijk.
Leuke vakante gehad, Joost? Lekker tot rust gekomen, de vrede in jezelf gevonden enzo..?
| 12:12
Fijn; zo'n dag waarop peuters zich wenend afwenden als je ze aanspreekt en aanbiedt hun gesneuvelde legomannetje te maken, en waarop ouden-van-dagen je vanachter hun rollators wantrouwend aankijken.
Donderdag nog wendde een Heer op leeftijd (het was beslist een Heer, en niet alleen door wat hij zei) zich tot mij, toen ik me op een bankje naast hem neerzette om een kaart te schrijven. Hij vertelde lang en mooi over zichzelf, zijn kinderen en kleinkinderen, en besloot het gesprek met mij diep in de ogen te kijken, zijn hand op mijn schouder te leggen en te verklaren dat hij wel kon zien dat ik het moeilijk had, maar dat hij veel in me zag. Dat ik verstandig, wijs, zorgzaam en sterk was, en een mooie toekomst tegemoet zou gaan.
Daar houd ik me dan maar aan vast...
Fijn; zo'n dag waarop peuters zich wenend afwenden als je ze aanspreekt en aanbiedt hun gesneuvelde legomannetje te maken, en waarop ouden-van-dagen je vanachter hun rollators wantrouwend aankijken.
Donderdag nog wendde een Heer op leeftijd (het was beslist een Heer, en niet alleen door wat hij zei) zich tot mij, toen ik me op een bankje naast hem neerzette om een kaart te schrijven. Hij vertelde lang en mooi over zichzelf, zijn kinderen en kleinkinderen, en besloot het gesprek met mij diep in de ogen te kijken, zijn hand op mijn schouder te leggen en te verklaren dat hij wel kon zien dat ik het moeilijk had, maar dat hij veel in me zag. Dat ik verstandig, wijs, zorgzaam en sterk was, en een mooie toekomst tegemoet zou gaan.
Daar houd ik me dan maar aan vast...
vrijdag 17 augustus
| 11:03
Hoera! Hoera!! Driewerf hoera!!!
Dit kan vermoedelijk niemand een donder schelen (but then again: erg veel interessanters heb ik nog niet gezegd hier), maar ik moet even ergens mijn vreugde spuien.
Vanochtend - na de cola enzo - ben ik met mijn ouders naar het ziekenhuis geweest, waar mijn vader voor controle moest zijn. Hij had eind vorig jaar de diagnose prostaatkanker gekregen; daarvoor is hij bestraald en heeft hij diverse hormoonachtige preparaten gekregen - waardoor hij overigens in een gezellige theemiep veranderde en chocoladeverslaafd werd. De behandeling is drie maanden geleden afgerond en er kon toen nog niets worden gezegd over het resultaat ervan.
Nou ja; om een lang verhaal kort te maken, en de juichkreten hierboven nog even te parafraseren: het reslutaat was dus goed! Alles mooi weg, vader genezen!!
Dus nogmaals:
HOERA!!!
Hoera! Hoera!! Driewerf hoera!!!
Dit kan vermoedelijk niemand een donder schelen (but then again: erg veel interessanters heb ik nog niet gezegd hier), maar ik moet even ergens mijn vreugde spuien.
Vanochtend - na de cola enzo - ben ik met mijn ouders naar het ziekenhuis geweest, waar mijn vader voor controle moest zijn. Hij had eind vorig jaar de diagnose prostaatkanker gekregen; daarvoor is hij bestraald en heeft hij diverse hormoonachtige preparaten gekregen - waardoor hij overigens in een gezellige theemiep veranderde en chocoladeverslaafd werd. De behandeling is drie maanden geleden afgerond en er kon toen nog niets worden gezegd over het resultaat ervan.
Nou ja; om een lang verhaal kort te maken, en de juichkreten hierboven nog even te parafraseren: het reslutaat was dus goed! Alles mooi weg, vader genezen!!
Dus nogmaals:
| 07:37
Na het voorgaande:
Besluit verstandig te zijn: eerst nog een en ander opruimen, dan hoeft dat straks niet meer. Colafles valt uit slaperige handen. Dop springt van colafles. Hele keuken vol cola. Haar vol cola.
Tot negen uur te doen: keuken dweilen, keukenkastjes afdrogen, muur schoonmaken. Haar wassen. Heel hard schelden.
Ben nu wel erg wakker.
Na het voorgaande:
Besluit verstandig te zijn: eerst nog een en ander opruimen, dan hoeft dat straks niet meer. Colafles valt uit slaperige handen. Dop springt van colafles. Hele keuken vol cola. Haar vol cola.
Tot negen uur te doen: keuken dweilen, keukenkastjes afdrogen, muur schoonmaken. Haar wassen. Heel hard schelden.
Ben nu wel erg wakker.
| 07:17
Ochtendimpressies:
Ochtendimpressies:
- Halfzeven is héél veel te vroeg om op te staan. In elk geval wel als je pas om halfdrie naar bed bent gegaan.
- Mijn hamster is gek geworden. Ze zit in haar huisje (zo'n wit plastic geval), tilt het op (hoe?!) en laat het weer vallen; achter elkaar door. Hence mijn ontwaken op dit godslasterlijk uur.
- Mijn teen is ontstoken. Vast besmettelijk; gister had goede vriendin K. hetzelfde. PIJN!
- Hoezo bestrooien? Niet dat zuinige met alleen een toplaagje: aardbeien gooi je los in de suikerpot. Even schudden tot ze geheel omhuld zijn, er weer uitvissen en opeten. Nu nog een geloofwaardige maar een vooral niet toorn opwekkende verklaring voor mijn ouders bedenken, waarom de suiker roze en nat is.
- De Moerstaal-terreur is weer begonnen. Die lui sturen je ongevraagd en zonder dat je er iets tegen kunt uitrichten elke week een nieuwsbrief. Niet eens zo'n vreselijke nieuwsbrief, alleen zeven exemplaren is me wat teveel. Waarover ik niet kan klagen, aangezien je officiëel niet meer dan 4 adressen mag hebben. Misschien wordt het tijd van een stuk of wat afstand te doen...
- Ik wil mijn reactieding terug!!! Mijn veelbelovende (want gratis en PHP leverende) site op barrysworld is onbereikbaar, en daarmee ook mijn reactiescriptje. Zoals een goede gratis service betaamt, is geen informatie te vinden over het hoe en waarom. Ik heb me gisteravond geloof ik aangemeld bij een Franse provider die me gelijksoortige beloften deed als barry. Ook 'geloof ik' - mijn Frans is namelijk niet zo denderend. Ik meen uit de tekst begrepen te hebben dat het enkele dagen duurt voor de account is aangemaakt, dus als het meezit heb ik dan weer reactiemogelijkheid. Als het tegenzit was mijn Frans inderdaad te slecht.
- Halfzeven is héél veel te vroeg om op te staan. In elk geval wel als je pas om halfdrie naar bed gaat. Mijn hamster is stil; ik ga mijn bed weer in. Hoef tenslotte pas om negen uur weg...
donderdag 16 augustus
| 13:43
Ik dacht al eerder dat psychiaters en aanverwante figuren zelf niet altijd helemaal jofel in hun vel zitten. Dat blijken ze gelukkig zelf ook in te zien.
Verleden week al gezien bij de receptie; vandaag om gevraagd en, tot mijn verbazing, ook gekregen:
een exemplaar van de folder
[17.25: read and weep...]
Ik dacht al eerder dat psychiaters en aanverwante figuren zelf niet altijd helemaal jofel in hun vel zitten. Dat blijken ze gelukkig zelf ook in te zien.
Verleden week al gezien bij de receptie; vandaag om gevraagd en, tot mijn verbazing, ook gekregen:
een exemplaar van de folder
"Behandeling van eigen medewerkers en hun familie"Wat kan ik daar nou nog aan toevoegen...
[17.25: read and weep...]
woensdag 15 augustus
| 23:05
Blog
De banner van blogspot en het feit dat ik niet rechtstreeks naar wanadoo kan bloggeren blijft me dwarszitten, dus ik zoek nog steeds naar alternatieven. Een vriend raadde me aan om in frameset naar een anker te linken - _/index.htm#top ofzo - zodat de hele banner uit zicht zou verdwenen. Blijkt niet te werken (waarom niet?!).
Een èrgens (link kwijt - schandalig: dat wil zich nou weglogger gaan noemen..) veelgeprezen programma genaamd 'Weblogue' herkent bij mij zijn eigen templates niet, en kan me dus ook niet van dienst zijn.
Toen via Ben Bender een prachtig programmaatje gevonden: Blog. Compact, overzichtelijk, aangenaam aanzicht, makkelijk in het gebruik. Op de website bovendien een 'Migration Guide': voor hen die overstappen
van Blogger naar Blog een overzicht van de Blogger-tags met de vergelijkbare Blog-tags. En bij de FAQ's open en eerlijk een veel voorkomende Error, waarvan gelukkig ook heel duidelijk is waar die vandaan komt en hoe hij te verhelpen is. Wat wil je nog meer!
Helaas; het was te mooi om waar te zijn. De error heeft het schijnbaar fijn bij mij en blijft komen, wat ik ook doe, en hoe braaf ik ook de aanwijzingen volg.
Het lijkt mij niet gegund om normaal te (b)loggen.
Ik heb de Blog-man nu maar een mailtje gestuurd:
Dear sir,
Today I downloaded your program Blog. Never have I seen or used a nicer looking program, and since I can't
use Blogger on my website, I was very happy to find this substitute. Alas; the happiness did not last.
As you say so yourself on your website, there is a known defect with a 'DBISAM-error', which can be expected
when you don't save your entry before you do something else. I get this error constantly. Whatever I do or
don't do, whatever I change or don't change: every time I hit the publish-button, I get the following message:
Please let me know.
Best regards,
Puck
We zullen zien...
De banner van blogspot en het feit dat ik niet rechtstreeks naar wanadoo kan bloggeren blijft me dwarszitten, dus ik zoek nog steeds naar alternatieven. Een vriend raadde me aan om in frameset naar een anker te linken - _/index.htm#top ofzo - zodat de hele banner uit zicht zou verdwenen. Blijkt niet te werken (waarom niet?!).
Een èrgens (link kwijt - schandalig: dat wil zich nou weglogger gaan noemen..) veelgeprezen programma genaamd 'Weblogue' herkent bij mij zijn eigen templates niet, en kan me dus ook niet van dienst zijn.
Toen via Ben Bender een prachtig programmaatje gevonden: Blog. Compact, overzichtelijk, aangenaam aanzicht, makkelijk in het gebruik. Op de website bovendien een 'Migration Guide': voor hen die overstappen
van Blogger naar Blog een overzicht van de Blogger-tags met de vergelijkbare Blog-tags. En bij de FAQ's open en eerlijk een veel voorkomende Error, waarvan gelukkig ook heel duidelijk is waar die vandaan komt en hoe hij te verhelpen is. Wat wil je nog meer!
Helaas; het was te mooi om waar te zijn. De error heeft het schijnbaar fijn bij mij en blijft komen, wat ik ook doe, en hoe braaf ik ook de aanwijzingen volg.
Het lijkt mij niet gegund om normaal te (b)loggen.
Ik heb de Blog-man nu maar een mailtje gestuurd:
Dear sir,
Today I downloaded your program Blog. Never have I seen or used a nicer looking program, and since I can't
use Blogger on my website, I was very happy to find this substitute. Alas; the happiness did not last.
As you say so yourself on your website, there is a known defect with a 'DBISAM-error', which can be expected
when you don't save your entry before you do something else. I get this error constantly. Whatever I do or
don't do, whatever I change or don't change: every time I hit the publish-button, I get the following message:
DBISAM Engine Error # 11949 SQL error - Date, time, or timestamp expression expected, instead found '08/05/2001' in WHERE or JOIN clauseIs there anything I can do to make this message go away (and, of course, make the program work correctly) ?
Please let me know.
Best regards,
Puck
We zullen zien...
| 22:01
Ik dacht dat ik het allemaal een beetje door had, de dagelijkse terminologie van het webgebeuren. Ik dacht bijvoorbeeld te weten wat referstats waren. Referers in het algemeen. Het had wat van doen met dat er op site X een link naar jou staat, en dat als iemand daar dan op klikt en op je site terechtkomt, site X dan in je referstats staat.
Misschien heb ik het niet goed begrepen. Misschien ben ik ook gewoon heel kippig.
In het eerste geval: kan iemand me opnieuw inlichten?
In het tweede: kan iemand me vertellen waar op deze site naar mij wordt gelinkt (en waarom?!)? En als we toch bezig zijn: wat ik hiermee moet?
(En nee: ik ken noch Dan, noch Pé, noch Rinus. Ik heb hen ook nooit gemaild, laat staan over mijn site.)
Bij voorbaat dank...
Ik dacht dat ik het allemaal een beetje door had, de dagelijkse terminologie van het webgebeuren. Ik dacht bijvoorbeeld te weten wat referstats waren. Referers in het algemeen. Het had wat van doen met dat er op site X een link naar jou staat, en dat als iemand daar dan op klikt en op je site terechtkomt, site X dan in je referstats staat.
Misschien heb ik het niet goed begrepen. Misschien ben ik ook gewoon heel kippig.
In het eerste geval: kan iemand me opnieuw inlichten?
In het tweede: kan iemand me vertellen waar op deze site naar mij wordt gelinkt (en waarom?!)? En als we toch bezig zijn: wat ik hiermee moet?
(En nee: ik ken noch Dan, noch Pé, noch Rinus. Ik heb hen ook nooit gemaild, laat staan over mijn site.)
Bij voorbaat dank...
| 11:54
Produkt van de week:
Mentholpoeder.
Verfrist en verkoelt op vieze plakdagen als deze.
Wel op letten: niet (teveel) op rug en borst; dat voelt alsof je een pot Vicks hebt leeggegeten. Ook uitkijken met opstuiven richting ogen. Duurt vrij lang voor je weer wat ziet.
Produkt van de week:
Mentholpoeder.
Verfrist en verkoelt op vieze plakdagen als deze.
Wel op letten: niet (teveel) op rug en borst; dat voelt alsof je een pot Vicks hebt leeggegeten. Ook uitkijken met opstuiven richting ogen. Duurt vrij lang voor je weer wat ziet.
| 07:34
Gek;
dat de geur van mandarijntjes en koffie je zo'n winters gevoel geeft.
Terwijl de hittegolf, die mijn moeder me al dagen voorspelt, nu toch werkelijk lijkt te komen.
(Wat doen mandarijntjes nu eigenlijk überhaupt in de winkel...?)
Gek;
dat de geur van mandarijntjes en koffie je zo'n winters gevoel geeft.
Terwijl de hittegolf, die mijn moeder me al dagen voorspelt, nu toch werkelijk lijkt te komen.
(Wat doen mandarijntjes nu eigenlijk überhaupt in de winkel...?)
| 01:09
Hoe al die loggers het voor elkaar krijgen om elke dag een stukje te schrijven is me werkelijk een raadsel. Ik heb het gevoel dat ik nu al niets meer te melden heb - of beter gezegd: dat ik sowieso niets te melden heb, maar nu ook nog eens niets om te schrijven. Terwijl volslagen zin- en inhoudsloze stukjes schrijven me normaal gesproken toch wel redelijk afgaat. Ben een beetje leeg, denk ik; en moe.
Hoe graag ik ook 'gewoon' 24 uur per dag wakker en bezig wil zijn, mijn lijf en geest schijnen daar toch anders over te denken; dus na twee slaaparme en desondanks zeer wakkere weken was ik vandaag alleen maar erg duf. Misschien dat er om me heen hele huizen zijn ingestort: ik heb het in elk geval niet gemerkt. De meest indrukwekkende gebeurtenis vandaag was dat de kantinecassiëre mijn lunchbon, ter waarde van maar liefst 3.75, vergat in te nemen; dus nu kan ik een keer dubbel lunchen. Hoezee; daar leeft een mens toch reuze van op...
's Middags in slaap gedonderd en over de ganse weblogcommunity gedroomd. Een grote supermarkt met een stand; zo'n 'eilandje' waar croma-dames hun nieuwste brouwsels bereiden en die op een omklappend kartonnen bordje aan je opdringen. Dit standje evenwel werd niet beheerd door een Croma-dame, maar door Heer Joost. Omringd door, als gezegd, de hele rest van de gemeenschap. Of er verder ook nog een verhaal in zat is me ontschoten.
Voorts: enig surf'werk' gedaan.
Uit een weergevonden chatlogje opgemaakt dat ik op 21 april jl. voor het eerst kennis maakte met het fenomeen weblog (en wel via een depressieve dierenkaart naar [maar wat is het?] naar alt0169).
Tot de bijna schokkende ontdekking gekomen dat De Ruyter, die van de hagelslag, geen eigen website heeft. Een bedrijf zonder website - het bestaat nog!
Daarbij wel gevonden dat homesick dutchfolk in den vreemde voor een klein kapitaal hun vertrouwde broodbeleg niet hoeven missen.
En tot slot mijn zoektocht naar een goede hostingprovider voortgezet. Ik had mijn oog gevestigd op Nedstars, die naar mijn idee een prachtaanbod heeft, maar een Google-query schonk mij de identiteit van het opperhoofd(je). Wat mij, na het drama Tim van den Hoff (link), wat doet terugdeinzen, maar een gelijkwaardig alternatief weet ik ook niet.
Suggesties zijn welkom.
En zo heeft de voorspelde leegte toch nog heel wat woorden opgeleverd.
Ik meen me te herinneren dat ik over een uur of zes weer op moet, dus: bedtijd. Wellicht tot ziens.
Hoe al die loggers het voor elkaar krijgen om elke dag een stukje te schrijven is me werkelijk een raadsel. Ik heb het gevoel dat ik nu al niets meer te melden heb - of beter gezegd: dat ik sowieso niets te melden heb, maar nu ook nog eens niets om te schrijven. Terwijl volslagen zin- en inhoudsloze stukjes schrijven me normaal gesproken toch wel redelijk afgaat. Ben een beetje leeg, denk ik; en moe.
Hoe graag ik ook 'gewoon' 24 uur per dag wakker en bezig wil zijn, mijn lijf en geest schijnen daar toch anders over te denken; dus na twee slaaparme en desondanks zeer wakkere weken was ik vandaag alleen maar erg duf. Misschien dat er om me heen hele huizen zijn ingestort: ik heb het in elk geval niet gemerkt. De meest indrukwekkende gebeurtenis vandaag was dat de kantinecassiëre mijn lunchbon, ter waarde van maar liefst 3.75, vergat in te nemen; dus nu kan ik een keer dubbel lunchen. Hoezee; daar leeft een mens toch reuze van op...
's Middags in slaap gedonderd en over de ganse weblogcommunity gedroomd. Een grote supermarkt met een stand; zo'n 'eilandje' waar croma-dames hun nieuwste brouwsels bereiden en die op een omklappend kartonnen bordje aan je opdringen. Dit standje evenwel werd niet beheerd door een Croma-dame, maar door Heer Joost. Omringd door, als gezegd, de hele rest van de gemeenschap. Of er verder ook nog een verhaal in zat is me ontschoten.
Voorts: enig surf'werk' gedaan.
Uit een weergevonden chatlogje opgemaakt dat ik op 21 april jl. voor het eerst kennis maakte met het fenomeen weblog (en wel via een depressieve dierenkaart naar [maar wat is het?] naar alt0169).
Tot de bijna schokkende ontdekking gekomen dat De Ruyter, die van de hagelslag, geen eigen website heeft. Een bedrijf zonder website - het bestaat nog!
Daarbij wel gevonden dat homesick dutchfolk in den vreemde voor een klein kapitaal hun vertrouwde broodbeleg niet hoeven missen.
En tot slot mijn zoektocht naar een goede hostingprovider voortgezet. Ik had mijn oog gevestigd op Nedstars, die naar mijn idee een prachtaanbod heeft, maar een Google-query schonk mij de identiteit van het opperhoofd(je). Wat mij, na het drama Tim van den Hoff (link), wat doet terugdeinzen, maar een gelijkwaardig alternatief weet ik ook niet.
Suggesties zijn welkom.
En zo heeft de voorspelde leegte toch nog heel wat woorden opgeleverd.
Ik meen me te herinneren dat ik over een uur of zes weer op moet, dus: bedtijd. Wellicht tot ziens.
maandag 13 augustus
2 | 18:13
Drie keer per week ga ik naar een dagbehandeling in het plaatselijke Gesticht.
Ik wil het gerust anders noemen, voor degenen die over deze term vallen, maar je hoeft maar één ronde over het terrein te maken om te zien dat dat de enige juiste benaming is. Veel groen, sprookjesachtige watertjes, schattige paviljoentjes met net zulke lieflijke namen. Huize Avondrood zit er nog net niet tussen, maar veel scheelt het niet. En daartussendoor struinen de brabbelende, scheldende, starende gekken. Oh nee: 'deelnemers'. Of 'bewoners'. Gek zijn ze uiteraard niet; ze gaan door een moeilijke fase van hun leven; 'lopen tegen dingen aan' (Tegen lantaarnpalen, ja...).
Apart taaltje. Eerste vraag die je 's ochtends gesteld wordt: 'hoe zit je erbij vandaag?'. 'Op een stoel' is het verkeerde antwoord. Men bedoelt te vragen hoe je je voelt. Dat leer je vanzelf; je vocabulaire wordt geweldig uitgebreid als je maar lang genoeg in dit soort groepjes zit. Als u dacht dat 'wil je erover praten' de cliché-vraag was in de hulpverlening: allang niet meer. Tegenwoordig is in: 'Wat voel je daarbij? Wil je daar nog iets over kwijt? Wil je hier nog iets mee doen?'. Ik weet nog steeds niet precies wat wordt bedoeld als eengek cliënt zegt 'ik trek het niet meer'. Ik geloof dat je dan gewoon doordraait. Wat in vaktermen overigens decompenseren heet, maar dat terzijde.
Hulpverlening is trouwens niet het goede woord. Hulp kan je niet verwachten; steun ook niet. En begrip al helemaal niet. Het grootste deel van de tijd gaat zitten in duidelijk maken wat je nou eigenlijk bedoelt, en in onderhandelen. Voortdurend debatteren over behandelwijze, behandeldoel, beleid van de behandelaars. Hoe is de sfeer in de groep; wat zijn de regels in de groep, wanneer gaat welke therapeut met vakantie; wanneer, hoe, waarom, onder welke voorwaarden mag een cliënt zelf op vakantie. Advies vragen over iets levert standaard de opmerking op: 'neem eens zelf verantwoordelijkheid voor je keuzes; leg je problemen niet bij anderen maar laat het bij jezelf'. Als jij vraagt wat zij kunnen bieden, moet je juist zeggen wat jij wilt ('pas je niet aan aan anderen, maar geef aan wat jouw wensen zijn'). En als je zegt wat jij wilt, doen zij iets anders, omdat hen dat verstandiger leek. Na je, logischerwijs, volgend protest, krijg je dan de reactie: 'dat is jouw mening..'. En daarmee is de zaak gesloten.
Ach; ik word er wat lacherig van, van de psychiatrie in het algemeen.
Buurtbewoners die niet verhuisd blijken, maar die je volkomen gedrogeerd bij een paviljoentje tegenkomt. Iemand die je, na lange observatie in de rij bij de kantine, definiëert als zeer dwangmatig en mogelijk paranoïde, waarna je beseft dat het de huisarts van de instelling is. Je eigen psychiaatster, die, wanneer ze voor kort overleg even de groepsruimte verlaat, haar tas stijf tegen zich aangeklemd meesjouwt. En overal alles vergeet, waardoor jij twee dossiers blijkt te hebben die geen van beide volledig zijn. En laatst bij de lunch zei een groepsgenoot iets waar ik tegelijk de slappe lach en de koude rillingen van kreeg: hij heeft jaren in de prostitutie gewerkt en herkende in één van de op het terrein rondbanjerende therapeuten een voormalig klant. Brrr... Ik sluit graag mijn ogen voor nare zaken, maar in dit geval wist ik niet wat naarder was: als de jongen uit mijn groep gelijk had, of als hij loog (en ik dus iemand in de groep zou hebben die wel erg afschuwelijke dingen verzint). Ik werd vrij ruw uit mijn tweestrijd gehaald toen ik de blik van de betreffende man richting groepsgenoot opving. Meer brrr.
Ik ga er nu maar gewoon vanuit dat ik, als ik hier fris en vrolijk uitkom, ik overal fris en vrolijk bij blijf. En dat dan 'een geslaagde behandeling' heet...
Drie keer per week ga ik naar een dagbehandeling in het plaatselijke Gesticht.
Ik wil het gerust anders noemen, voor degenen die over deze term vallen, maar je hoeft maar één ronde over het terrein te maken om te zien dat dat de enige juiste benaming is. Veel groen, sprookjesachtige watertjes, schattige paviljoentjes met net zulke lieflijke namen. Huize Avondrood zit er nog net niet tussen, maar veel scheelt het niet. En daartussendoor struinen de brabbelende, scheldende, starende gekken. Oh nee: 'deelnemers'. Of 'bewoners'. Gek zijn ze uiteraard niet; ze gaan door een moeilijke fase van hun leven; 'lopen tegen dingen aan' (Tegen lantaarnpalen, ja...).
Apart taaltje. Eerste vraag die je 's ochtends gesteld wordt: 'hoe zit je erbij vandaag?'. 'Op een stoel' is het verkeerde antwoord. Men bedoelt te vragen hoe je je voelt. Dat leer je vanzelf; je vocabulaire wordt geweldig uitgebreid als je maar lang genoeg in dit soort groepjes zit. Als u dacht dat 'wil je erover praten' de cliché-vraag was in de hulpverlening: allang niet meer. Tegenwoordig is in: 'Wat voel je daarbij? Wil je daar nog iets over kwijt? Wil je hier nog iets mee doen?'. Ik weet nog steeds niet precies wat wordt bedoeld als een
Hulpverlening is trouwens niet het goede woord. Hulp kan je niet verwachten; steun ook niet. En begrip al helemaal niet. Het grootste deel van de tijd gaat zitten in duidelijk maken wat je nou eigenlijk bedoelt, en in onderhandelen. Voortdurend debatteren over behandelwijze, behandeldoel, beleid van de behandelaars. Hoe is de sfeer in de groep; wat zijn de regels in de groep, wanneer gaat welke therapeut met vakantie; wanneer, hoe, waarom, onder welke voorwaarden mag een cliënt zelf op vakantie. Advies vragen over iets levert standaard de opmerking op: 'neem eens zelf verantwoordelijkheid voor je keuzes; leg je problemen niet bij anderen maar laat het bij jezelf'. Als jij vraagt wat zij kunnen bieden, moet je juist zeggen wat jij wilt ('pas je niet aan aan anderen, maar geef aan wat jouw wensen zijn'). En als je zegt wat jij wilt, doen zij iets anders, omdat hen dat verstandiger leek. Na je, logischerwijs, volgend protest, krijg je dan de reactie: 'dat is jouw mening..'. En daarmee is de zaak gesloten.
Ach; ik word er wat lacherig van, van de psychiatrie in het algemeen.
Buurtbewoners die niet verhuisd blijken, maar die je volkomen gedrogeerd bij een paviljoentje tegenkomt. Iemand die je, na lange observatie in de rij bij de kantine, definiëert als zeer dwangmatig en mogelijk paranoïde, waarna je beseft dat het de huisarts van de instelling is. Je eigen psychiaatster, die, wanneer ze voor kort overleg even de groepsruimte verlaat, haar tas stijf tegen zich aangeklemd meesjouwt. En overal alles vergeet, waardoor jij twee dossiers blijkt te hebben die geen van beide volledig zijn. En laatst bij de lunch zei een groepsgenoot iets waar ik tegelijk de slappe lach en de koude rillingen van kreeg: hij heeft jaren in de prostitutie gewerkt en herkende in één van de op het terrein rondbanjerende therapeuten een voormalig klant. Brrr... Ik sluit graag mijn ogen voor nare zaken, maar in dit geval wist ik niet wat naarder was: als de jongen uit mijn groep gelijk had, of als hij loog (en ik dus iemand in de groep zou hebben die wel erg afschuwelijke dingen verzint). Ik werd vrij ruw uit mijn tweestrijd gehaald toen ik de blik van de betreffende man richting groepsgenoot opving. Meer brrr.
Ik ga er nu maar gewoon vanuit dat ik, als ik hier fris en vrolijk uitkom, ik overal fris en vrolijk bij blijf. En dat dan 'een geslaagde behandeling' heet...
zondag 12 augustus
| 12:19
Druk met:
Verwacht hier een dezer dagen of uren (tijd afhankelijk van no. 4 t/m 6) iets in de trant van:
of:
(laatste opmerking voornamelijk bedoeld voor de community. Of geitenfokkers, zo je wilt; hoewel ik me daar toch altijd erg vredige mensen bij heb voorgesteld)
Druk met:
- CSS
- PHP
- HTML
- inner thoughts 'n' stress
- buikpijn
- op te ruimen zooi
Verwacht hier een dezer dagen of uren (tijd afhankelijk van no. 4 t/m 6) iets in de trant van:
- veel blauw
- mogelijkheid tot reageren
of:
- geen log meer
(laatste opmerking voornamelijk bedoeld voor de community. Of geitenfokkers, zo je wilt; hoewel ik me daar toch altijd erg vredige mensen bij heb voorgesteld)
zaterdag 11 augustus
| 18:14
Even reclame maken:
Met Blog, dat geweldige programma waarmee dit log is gemaakt, kan je ook lokaal - op je harde schijf dus - bloggen. Wat in praktijk inhoudt dat je ten allen tijden een back-up van je log kunt maken...
BLOG dus. :-)
Even reclame maken:
Met Blog, dat geweldige programma waarmee dit log is gemaakt, kan je ook lokaal - op je harde schijf dus - bloggen. Wat in praktijk inhoudt dat je ten allen tijden een back-up van je log kunt maken...
BLOG dus. :-)
1 | 12:46
Vreemd...
Gevraagd naar de prijs van vioolsnaren:
E: f12,25; A: f17,25; D: f24,25; G: f27,25. In een pakje van vier bij elkaar: f91.
Iets klopt hier niet...
En natuurlijk zat ik al op de fiets naar huis toen ik dit overdacht. Met in mijn tas het
pakje-van-vier...
[En inderdaad; het klopt ook niet.Tijd voor protest!]
Vreemd...
Gevraagd naar de prijs van vioolsnaren:
E: f12,25; A: f17,25; D: f24,25; G: f27,25. In een pakje van vier bij elkaar: f91.
Iets klopt hier niet...
En natuurlijk zat ik al op de fiets naar huis toen ik dit overdacht. Met in mijn tas het
pakje-van-vier...
[En inderdaad; het klopt ook niet.Tijd voor protest!]
vrijdag 10 augustus
| 23:45
Walter heeft foto's geplaatst, waarnaar ik aan het kijken was toen mijn ouders mijn kamer binnen kwamen.
Mijn moeder:
Mijn vader:
(Beroepsdeformatie: mijn vader is kunsthistoricus. En zegt verder nooit zo veel)
Ik heb zelf nooit zoveel woorden om te zeggen dat ik iets mooi vind. Maar ik ben blij dat ze online staan..
Walter heeft foto's geplaatst, waarnaar ik aan het kijken was toen mijn ouders mijn kamer binnen kwamen.
Mijn moeder:
Godverdomme! Dìe jongen kan fotograferen, zeg! Godverdomme wat schitterend!!(Mijn moeder gaat altijd in wat godslasterlijke termen praten als ze enthousiast is. Niet te verwarren met de gelijksoortige taal die ze, evenwel op andere toon, uitslaat als ze boos is).
Mijn vader:
Hm
(stilte)
Ja...
(stilte)
Is die jongen beroepsfotograaf?
(stilte)
(meer stilte)
Het is een Salomon van Ruysdael.
(Beroepsdeformatie: mijn vader is kunsthistoricus. En zegt verder nooit zo veel)
Ik heb zelf nooit zoveel woorden om te zeggen dat ik iets mooi vind. Maar ik ben blij dat ze online staan..
1 | 23:04
Voor hoeveel uitleg is eigenlijk de status 'away' vatbaar????
Is 'away' zijn op msn een reden om iemand aan een kruisverhoor te onderwerpen, aangaande zijn of haar redenen van 'away' zijn, alsmede de duur en de aard van dat away-schap????
GRRRRRRR!!!
(Nee W; niet jij...)
Voor hoeveel uitleg is eigenlijk de status 'away' vatbaar????
Is 'away' zijn op msn een reden om iemand aan een kruisverhoor te onderwerpen, aangaande zijn of haar redenen van 'away' zijn, alsmede de duur en de aard van dat away-schap????
GRRRRRRR!!!
(Nee W; niet jij...)
§ | 19:44
Het werkt het werkt het werkt het werkt!!!
Blog, dus.
Het bleek helemaal niet aan mijn computer te liggen, maar aan het feit dat ik een Nederlandse Windows-versie gebruik.
Nog geen vijf minuten na mijn postje-met-mail, mailde de Blog-man terug. Hij heeft me een nieuwe, nog niet officiëel bestaande versie van het programma gemaild, en dat bleek te werken.
'k Vond het wel stoer, om een 'niet-bestaande' versie te krijgen; nu ben ik een beta-tester!! (Jaja; ik weet ook wel dat dat wat overdreven is. Maar toch heeft het wel wat...)
Afijn; het doet het dus, en het doet het ook erg goed; bannerloos en wel, gewoon op mijn 'eigen' adres. Dus wie naar mij wil linken mag dat, en wel op adres http://home.wanadoo.nl/spielerei. Maar ik kan niet beloven dat ik ook blijf loggen, want ik vind het allemaal nog tamelijk eng...
Overigens heeft de Blog-man een naam (Fahim), en een eigen log. waarop hij mij noemt ;)
Het werkt het werkt het werkt het werkt!!!
Blog, dus.
Het bleek helemaal niet aan mijn computer te liggen, maar aan het feit dat ik een Nederlandse Windows-versie gebruik.
Nog geen vijf minuten na mijn postje-met-mail, mailde de Blog-man terug. Hij heeft me een nieuwe, nog niet officiëel bestaande versie van het programma gemaild, en dat bleek te werken.
'k Vond het wel stoer, om een 'niet-bestaande' versie te krijgen; nu ben ik een beta-tester!! (Jaja; ik weet ook wel dat dat wat overdreven is. Maar toch heeft het wel wat...)
Afijn; het doet het dus, en het doet het ook erg goed; bannerloos en wel, gewoon op mijn 'eigen' adres. Dus wie naar mij wil linken mag dat, en wel op adres http://home.wanadoo.nl/spielerei. Maar ik kan niet beloven dat ik ook blijf loggen, want ik vind het allemaal nog tamelijk eng...
Overigens heeft de Blog-man een naam (Fahim), en een eigen log. waarop hij mij noemt ;)
§ | 11:34
Goede morgen; welkom op deze stralende dag ;)
Een dag die voor mij reeds begon om halftwee vannacht, en wel met de magische woorden:
Ongetwijfeld had ik ook wel met minder afgekund; alle euvelen van de afgelopen tijd hadden vast op minder rigoreuze wijze kunnen worden verholpen door iemand die verstand heeft van computers; maar die iemand ben ik niet.
Format C: ken ik - sterker nog: ik heb een heel formatteer-beleidsplan, inclusief locaties van in veiligheid te stellen bestanden - en als die computer te lastig wordt ben ik onverbiddelijk. Zelfs al is dat midden in de nacht.
Maar goed; eigenlijk ben ik ook wel heel tevreden hiermee. Mooie schone schijf, met nu nog alleen het hoogstnoodzakelijke: Trillian, Winamp, een texteditor, Internet met zijn Explorer, Mail, Muziek en enige bescherming om dit alles veilig te houden - wat wil een mens nog meer.
(zo; mijn linkplicht zit er ook weer op..)
Om een uur of vier was alles redelijk naar wens en ben ik in slaap gesukkeld, om om halfnegen wakker gebrand te worden. Ik slaap naast verwarming en raam; de eerste was na lange tijd van zwijgen weer gaan werken, en wel op volle toeren; het tweede ligt op de opkomende zon.
In een stemming van: "niet aan denken; alles komt goed; ogen dicht houden tot je bent afgekoeld en je blij en wakker voelt en dan is de wereld vast ook leuk" ben ik naar de keuken gegaan en heb mij een kom yoghurt in geschonken. Waarin ik een keverachtig gedierte aantrof.
Natuurlijk; de goede weg is dan om het mormel op en in te pakken en de yoghurtfabrikant te doen toekomen. Ik was niet zo helder van geest, en ook niet zo dapper, en heb het bibberend door de wc gespoeld, met het pak yoghurt erachteraan. Maar mochten de Mona-mensen weblogs lezen: ik heb dus een kever gevonden. In de Optimel, versie aardbei, inhoud 1 liter. En ik zou graag genoegdoening willen, in de eerste plaats emotionele.
Om mezelf te kalmeren heb ik vervolgens een glas cola ingeschonken. In een beker waar nog een laagje dubro-water inzat. En ik kan u nu uit eigen ervaring vertellen: Dubro is niet drinkbaar, ook niet lekker, maar wel zeer hardnekkig van smaak.
Maar ik blijf optimistisch: de dag kan nu alleen nog maar beter worden.
Goede morgen; welkom op deze stralende dag ;)
Een dag die voor mij reeds begon om halftwee vannacht, en wel met de magische woorden:
format C:Blijkbaar was de Blog(ger)-stress ook mijn computer te veel geworden; hij deed al dagen vreemd, bleef constant 'hangen', wou niet meer uit.. en na gister vier keer achter elkaar helemaal vast te zijn gelopen, was ik het zat. Dus midden in de nacht, met op de achtergrond een daverend onweer en bijgelicht door verblindend flitslicht (het had absoluut iets dramatisch), heb ik alles eraf gegooid.
Ongetwijfeld had ik ook wel met minder afgekund; alle euvelen van de afgelopen tijd hadden vast op minder rigoreuze wijze kunnen worden verholpen door iemand die verstand heeft van computers; maar die iemand ben ik niet.
Format C: ken ik - sterker nog: ik heb een heel formatteer-beleidsplan, inclusief locaties van in veiligheid te stellen bestanden - en als die computer te lastig wordt ben ik onverbiddelijk. Zelfs al is dat midden in de nacht.
Maar goed; eigenlijk ben ik ook wel heel tevreden hiermee. Mooie schone schijf, met nu nog alleen het hoogstnoodzakelijke: Trillian, Winamp, een texteditor, Internet met zijn Explorer, Mail, Muziek en enige bescherming om dit alles veilig te houden - wat wil een mens nog meer.
(zo; mijn linkplicht zit er ook weer op..)
Om een uur of vier was alles redelijk naar wens en ben ik in slaap gesukkeld, om om halfnegen wakker gebrand te worden. Ik slaap naast verwarming en raam; de eerste was na lange tijd van zwijgen weer gaan werken, en wel op volle toeren; het tweede ligt op de opkomende zon.
In een stemming van: "niet aan denken; alles komt goed; ogen dicht houden tot je bent afgekoeld en je blij en wakker voelt en dan is de wereld vast ook leuk" ben ik naar de keuken gegaan en heb mij een kom yoghurt in geschonken. Waarin ik een keverachtig gedierte aantrof.
Natuurlijk; de goede weg is dan om het mormel op en in te pakken en de yoghurtfabrikant te doen toekomen. Ik was niet zo helder van geest, en ook niet zo dapper, en heb het bibberend door de wc gespoeld, met het pak yoghurt erachteraan. Maar mochten de Mona-mensen weblogs lezen: ik heb dus een kever gevonden. In de Optimel, versie aardbei, inhoud 1 liter. En ik zou graag genoegdoening willen, in de eerste plaats emotionele.
Om mezelf te kalmeren heb ik vervolgens een glas cola ingeschonken. In een beker waar nog een laagje dubro-water inzat. En ik kan u nu uit eigen ervaring vertellen: Dubro is niet drinkbaar, ook niet lekker, maar wel zeer hardnekkig van smaak.
Maar ik blijf optimistisch: de dag kan nu alleen nog maar beter worden.
woensdag 08 augustus
§ | 16:57
Girofoondame vertelt mij:
'Op àcht... augustus... is bijgeschreven... een bedrag van... twee... honderd... twee-en-véértig... gùlden...' (denk stembuigingen bij)
Altijd welkom. Maar ik heb werkelijk geen flauw idee aan wie ik deze gulle gift te danken heb, en het duurt twee weken voor ik mijn volgende bankafschrift krijg.
Misschien heeft de Belastingdienst het gepikt, dat ik de aanschaf van mijn mobieltje als buitengewone lasten heb opgegeven...
Girofoondame vertelt mij:
'Op àcht... augustus... is bijgeschreven... een bedrag van... twee... honderd... twee-en-véértig... gùlden...' (denk stembuigingen bij)
Altijd welkom. Maar ik heb werkelijk geen flauw idee aan wie ik deze gulle gift te danken heb, en het duurt twee weken voor ik mijn volgende bankafschrift krijg.
Misschien heeft de Belastingdienst het gepikt, dat ik de aanschaf van mijn mobieltje als buitengewone lasten heb opgegeven...
§ | 13:46
Tjee; ik geloof warempel dat het wat is!
Heb de hele nacht op een template zitten zwoegen; om halfzes kwam ik net lekker op gang, maar toen realiseerde ik me dat ik om negen uur een tamelijk belangrijk gesprek had, waarvoor ik beslist helder moest zijn. Helder was ik bepaald niet; ik heb 2,5 uur gedroomd over vage telefoongesprekken, oude en nieuwe liefdes en 'wat ik morgen beslist gezegd wil hebben'. Dit alles vormgegeven in HTML en XML (dromen in HTML kende ik al; in XML was een geheel nieuwe ervaring), waarbij elk droomelement in een nieuw scherm werd geopend. Ik geloof dat je ook teveel met iets bezig kunt zijn...
Maar goed, de basis is er. Ben nog over een hoop dingen ontevreden: mijn verbinding wil nog steeds niet en dat zal waarschijnlijk zo blijven, dus ik zit vast aan blogspot. MIsschien tzt toch maar eens een eigen domein gaan overwegen..? Vast zitten aan blogspot is ook vast zitten aan die enorme banner, die het aanzien er bepaald niet rustiger op maakt. De rust is sowieso ver te zoeken met die rood vlammende achtergrond, dus ik denk dat ik een dezer dagen weer iets anders probeer. 'k Wil ook nog een header of hoe dat heet, en de datumbalkjes steken niet erg duidelijk af. Maar voorlopig valt het me eigenlijk hard mee; ik wist absoluut zeker dat ik geen enkele creativiteit in me had, maar als ik eerlijk ben, ben ik stiekem toch wel een beetje trots. ;-)
Tjee; ik geloof warempel dat het wat is!
Heb de hele nacht op een template zitten zwoegen; om halfzes kwam ik net lekker op gang, maar toen realiseerde ik me dat ik om negen uur een tamelijk belangrijk gesprek had, waarvoor ik beslist helder moest zijn. Helder was ik bepaald niet; ik heb 2,5 uur gedroomd over vage telefoongesprekken, oude en nieuwe liefdes en 'wat ik morgen beslist gezegd wil hebben'. Dit alles vormgegeven in HTML en XML (dromen in HTML kende ik al; in XML was een geheel nieuwe ervaring), waarbij elk droomelement in een nieuw scherm werd geopend. Ik geloof dat je ook teveel met iets bezig kunt zijn...
Maar goed, de basis is er. Ben nog over een hoop dingen ontevreden: mijn verbinding wil nog steeds niet en dat zal waarschijnlijk zo blijven, dus ik zit vast aan blogspot. MIsschien tzt toch maar eens een eigen domein gaan overwegen..? Vast zitten aan blogspot is ook vast zitten aan die enorme banner, die het aanzien er bepaald niet rustiger op maakt. De rust is sowieso ver te zoeken met die rood vlammende achtergrond, dus ik denk dat ik een dezer dagen weer iets anders probeer. 'k Wil ook nog een header of hoe dat heet, en de datumbalkjes steken niet erg duidelijk af. Maar voorlopig valt het me eigenlijk hard mee; ik wist absoluut zeker dat ik geen enkele creativiteit in me had, maar als ik eerlijk ben, ben ik stiekem toch wel een beetje trots. ;-)
dinsdag 07 augustus
§ | 19:24
Even onthouden: de ene 'post' is de andere niet. En als je in het bloggerschermpje links op post klikt, is je netjes geschreven stukje meteen weg...
Even onthouden: de ene 'post' is de andere niet. En als je in het bloggerschermpje links op post klikt, is je netjes geschreven stukje meteen weg...
§ | 16:31
Ik word zo verschrikkelijk, ontzettend, doodmoe van deze sh*t.
Heb ik een mooie account aangemaakt, speciaal voor mijn 'ik wil mijn ei kwijt'-site, doet ie het niet. Ik heb nu echt alles aangepast wat maar aan te passen valt: mijn username, password, eigenschappen van de provider; ik heb vier verschillende accounts en ftp-adressen geprobeerd; van Public Blog naar No Public Blog en weer terug gewisseld.. alle mogelijke combinaties van inbelaccounts met FTP-adressen gedaan, en het wil gewoon niet. Nu maar ten einde raad en in wankel engels een oproep op het blogger-forum geplaatst (een mailadres is uiteraard nergens op de hele site te vinden), en dan maar voorlopig op blogspot.
Maar ik wil geen blogspot!! Ik wil geen advertentieding en ik wil gewoon een normale site in plaats van een site waar je alleen maar op kunt loggen!
*stampvoet*
Misschien kan ik iets doen met een frameset ofzo...
Ik word zo verschrikkelijk, ontzettend, doodmoe van deze sh*t.
Heb ik een mooie account aangemaakt, speciaal voor mijn 'ik wil mijn ei kwijt'-site, doet ie het niet. Ik heb nu echt alles aangepast wat maar aan te passen valt: mijn username, password, eigenschappen van de provider; ik heb vier verschillende accounts en ftp-adressen geprobeerd; van Public Blog naar No Public Blog en weer terug gewisseld.. alle mogelijke combinaties van inbelaccounts met FTP-adressen gedaan, en het wil gewoon niet. Nu maar ten einde raad en in wankel engels een oproep op het blogger-forum geplaatst (een mailadres is uiteraard nergens op de hele site te vinden), en dan maar voorlopig op blogspot.
Maar ik wil geen blogspot!! Ik wil geen advertentieding en ik wil gewoon een normale site in plaats van een site waar je alleen maar op kunt loggen!
*stampvoet*
Misschien kan ik iets doen met een frameset ofzo...