8 | 17:52 Standvastig

Mama, 17:00, voor vertrek:
"...en jij komt absoluut niet aan het eten van papa. Hoor je me? *Ik* maak het eten. Jij blijft overal af. Tot straks."

Mama, 17:42, telefoon, héél nonchalant:
"Puck, luister eens, ik zit hier muurvast, kan jij papa's eten maken?"

En dan:
"Wat valt er te lachen...?"

7 | 15:51 Ogenschijnlijk

Mijn vader is kunsthistoricus. Hij is gespecialiseerd in Zeventiende-eeuwse Nederlandse en Vlaamse Schilderkunst, maar hij intereseert zich ook voor andere kunstigheden. En voor architectuur. En muziek. De natuur. Religie. Taalkunde. Geschiedenis. Rechten. En elke andere vergelijkbare typische Leidse Stuudjes-discipline.

Als mijn vader niet tot werken kan komen, zich verveelt, moe is of om wat voor andere reden zich liever laat afleiden dan back to business gaat, bladert hij fijn door zijn catalogi. Hij trekt een fris fruitig boekje over Pausen Door De Eeuwen Heen uit de kast, onderstreept tevreden-agressief met zijn lineaaltje en rode pen de spel- en stijlfouten in de NRC of hij dwaalt tussen de vele kasten van het Rijksarchief. Maar wat het ook is: hij ziet er nog altijd ernstig en vlijtig uit. Druk aan het werk. Hij kon net zo goed bezig zijn met research, en niemand zal hem verwijten dat hij zijn tijd verdoet.

Als ik daarentegen in de Elle zit te bladeren terwijl ik eigenlijk liturgische teksten zou moeten uittypen, is het wel heel duidelijk dat ik niet doe wat ik hoor te doen.

Serieuze mensen boffen maar.

26 | 07:56 Le 3310 est mort, vive le ... !

En toen was mijn Nokia dood.
Of in elk geval: stervend.
Mijn lieve fijne trouwe vriendelijke Nokia 3310, al dienende sinds 2 februari 2002 en voor telefoonbegrippen dus redelijk bejaard.
Hij lijkt niet meer vol te willen worden, of denkt in elk geval dat hij niet vol is.
Zomaar zegt hij piep.. piep.. pieppieppiep.. en valt uit. Als hij nog maar net is opgeladen.

Nieuw dingetje.
Maar: welke?
Welke telefoon is tegenwoordig nog gewoon basic; puur bedoeld voor telefoneren, zonder allerlei extra rompslomp? En bovendien betaalbaar?

U enig idee..?

18 | 10:18 Wat je zegt bent je zelf

Hedenochtend.
Mijn moeder belt naar de technische dienst van de huiseigenaar (of hoe dat ook heet) met een klacht over ons slot.
Ons slot liep vast, een week of twee geleden.
Er kwam een mannetje om het te fixen, het mannetje bleek een beunhaas eerste klas en het slot was kapotter dan ooit.
Dus we kregen een nieuw slot, vorige week. Met drie nieuwe sleutels. Drie sleutels die geen van allen soepel in het nieuwe slot kunnen. Goed slot verder, maar vermoedelijk is het laatste mannetje vergeten er wat olie in te spuiten.
Dus mijn moeder belde voor de derde keer in twee weken over ons slot.
Kruipend. Nederig. Alsof het haar schuld was. "Nou vroeg ik me af... of u alstublieft nog één keer zou willen komen.. of dat mogelijk is...".
Dat is makkelijk, moeten ze hebben gedacht. Mevrouw voelt zch verantwoordelijk, dan zal ze ook verantwoordelijk zijn.
Dus mijn moeder werd afgescheept met de strenge opmerking dat elk normaal huishouden wel een busje slotolie in huis had, en als ze dat niet had moest ze dat maar kopen.
Mijn moeder hing op en werd door mij gehoond. Hoe ze zich toch zo op de kop kon laten zitten voor iets wat in het geheel niet haar pakkie aan was.

Hedenmorgen, pakweg een uur later.
Ik ga naar het dassen-petten-riemen-kraampje op de markt, met een klacht over mijn das.
Mijn das kocht ik vorige week. Een vet coole das, wollig en zacht en lang en met boel kleurtjes.
Ik droeg deze das exact één minuut: ik wond hem om mijn nek, stak de straat over naar de fysio en deed hem weer af. In die minuut was mijn bloes veranderd in een soort blender van roze-rode-gele schapen. O-ver-al pluis.
Omdat ik niet zo goed ben in live klagen (schrijvend klagen gaat me geweldig af, maar men moet me niet kunnen zien of horen), deed ik er alles aan om dit pluizen tegen te gaan. Misschien moest hij gewoon eerst in de was. Misschien was het loshangend zwerfpluis, en was het leed geleden na wat wassen, drogen, kloppen, rusten.
Helaas. Volkomen ondraagbaar.
Dus ik moest terug.
Omdat, als gezegd, live klagen niet mijn sterkste kant is en ik zeker niet iemand zomaar wil beschuldigen van het verkopen van slecht materiaal, zei ik dat ik wat overgevoelig was voor het materiaal. Dat ik het met geen mogelijkheid kon dragen.
Niets van pluizen. Niets van wassen. Niets van niet-deugen.
Ik was overgevoelig. En ja, inderdaad meneer, ik heb hem gedragen.
Ze konden hem niet terugnemen.
Allicht niet, had ik ook niet gedaan na zo'n kletsverhaal. En een doorgecentrifugeerde Robijndas die evengoed al een week kon zijn gedragen.
Ik ben bijna in janken uitgebarsten, heb de das opgevouwen, afscheid van hem genomen en hem in het kraampje achtergelaten. Martelaar tot en met.
10 Euti kwijt, en zeker wetend dat ik nooit meer bij dat kraampje durf terug te komen.

En zeker wetend dat ik nooit, nee nooit meer, mijn moeder haar slaafsheid zal verwijten.

6 | 18:20 Ter zake

Mijn moeder is verkouden. Verkouden op een 'dit wordt mijn laatste dag'-manier.
En waar mijn moeder en ik graag ons gevoel zo duidelijk mogelijk weergeven (groot drama behoeft grote woorden) blijft mijn vader liever zo praktisch en letterlijk mogelijk:

Papa, als mama morgen dood is, kan jij dan met mij naar de markt?
- Als mama dood is?! Nee, dan moet ik naar het stadhuis.

7 | 13:26 Absorptievakjes

Eén keer knoflook in mijn eten en ik kan een keukenrol lang mijn neus niet meer snuiten.

Update, 18.30
Uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat u dit postje niet begrijpt.
Ter verduidelijking:
Onze megachique Edet of Page of weetikveel met Absorptievakjes heeft alle geur van de knoflook opgezogen. Elke keer als ik nu in de keuken mijn neus wil snuiten, met de Edet of Page etc, ruik ik knoflook. Heel sterk. Dus nu kan ik niet meer snuiten tot de rol op is.

7 | 06:34 Onderwereld

Appelpitjes.
Die zijn er eigenlijk het meest slachtoffer van.
Ik eet mijn appels met huid en haar, en dan wil zo'n pitje, bij een krakende beet in het klokhuis, nog wel eens wegspringen.
Pruimenpitten ook. Die vallen gewoon, per ongeluk.
Dadelpitten. Steeltjes, allerhande, van appels, peren, vijgen.
Zaadjes uit het brood.
En natuurlijk nietjes.

Allemaal vallen ze. En raken kwijt.
Volkomen onvindbaar, ook als ik er direct achteraan duik, met lichten aan en extra zaklamp.
Ook als ik bij het stofzuigen nog eens speciaal zoek. Met een klein zuigertje het tapijt, mijn afgetrapte, onpolig tapijt, centimeter voor centimeter uitkam.
Weg is weg.
Ook beestjes vinden het niet terug.
Ik zou muizen verwachten. Niet welkom heten, zeker niet, maar wel verwachten. Of tenminste klein vliegend of kruipend gedierte.
Maar nee. Niets van dat al. Alsof er nooit iets was, en nooit iets is gevallen.

Ik weet het zeker.
Onder mijn bureau zit een zwart gat.

6 | 13:23 Weg

Dag lief.

Ik heb een boek gelezen.
Een heel raar boek, met een vage sfeer.

Buiten schijnt de zon, en ik zit binnen in mijn boek.
Zo raar.
Helemaal duf.

Ik was vanochtend ziek. Nu nog, maar nou heb ik dus niet gesport. Stom.
Mijn buik is nog steeds dood en almaar dooier, over een uur moet ik naar de oudjes maar ik kan vast niet binnen die tijd weer terug op de wereld komen.

Wat doe jij?

Iedereen is zo stil.
Alles is zo stil, zo vreemd.
Zo... zo elf.
Zo lang moet het geleden zijn, dat ik dagen, weken lang niets anders deed dan lezen, en me compleet verdwaasd en koud en warm en plakkerig voelde als ik uit mijn boeken wakkerwerd.

Wat doe jij?

Ik mis je.

14 | 06:55 Advies

Uitslag kleurentest
Dit zijn jouw kleuren:

Kies als basiskleur een roomkleur. Deze kleuren geven je een zachte maar kleurrijke uitstraling. Je ziet er geweldig uit en dat laat je zien. Misschien heb je al ontdekt dat felle kleuren niet bij je horen. Die maken je te hard.

Hard.
Roomkleur en grijsgroen, dìe maken me hard. Rigor mortis.

Misschien komt het omdat ik eigenlijk geen idee heb of ik licht- donker- of rossigblond haar heb. Eigenlijk ook niet weet of mijn ogen Zacht blauw of Helder blauw zijn. En al helemaal niet kan kiezen tussen huidskleuren Licht/porcelein, Roze/beige, Roze, Beige en Perzik.
Maar ergens moet ik iets verkeerd hebben ingevuld.

10 | 17:00 Blind

"Weet je wat het met jou is, ze zijn jou gewoon vergeten te vergassen in de oorlog"

De man priemde zijn vinger naar de agent, beet hem de woorden toe, draaide zich om en liep door. Voor de ogen van de omstanders, Prem en zijn cameraploeg.

Ik kan voor veel dingen begrip opbrengen.
Frustratie, onmacht, woede, agressie. De onredelijkheid die zo vaak daarmee samengaat.
Het totale gebrek aan gene en beschaving en de toch van nature aanwezige rem van redelijkheid en normbesef, dat spreekt uit het zo zonder schroom uiten: dat begrijp ik niet.

Alle bovenstaande onderbuikgevoelens: ik ben me ervan bewust, ik ben regelmatig met ze in gevecht. Maar ik weet dat ze voortkomen uit een zekere onbalans; dat ze niet met rede te rechtvaardigen zijn en dat ze binnenskamers horen. En daar blijven ze ook.
Dat iemand zich werkelijk zo kan laten gaan, dat ook normaal vindt en zich er op geen enkele manier voor lijkt te schamen, dat is werkelijk verbijsterend.

5 | 06:30 Licht

Aha.
Ik wist wel dat er iets was aan die wintertijd wat me niet lekker zat, maar het was me even ontschoten.
Weettetalweer.

Dat je al de voorgaande weken heel geleidelijk de donkere ochtenden steeds meer bent gaan waarderen. Zo knus alleen in een stil huis, jij, je kop koffie en je ochtendhumeur en niemand die je lastigvalt. Het staartje van de nacht niet bedreigend, maar zacht en wollig.

En dan verdomme ineens verpest. Van overheidswege notabene.

5 | 06:11 Ritme

"Da's handig, een uur extra. Als ik dan toch 12 uur slaap op een dag, kan ik in elk geval al beginnen met een extra lange nacht; dat scheelt weer aan uren overdag"

Dacht ik.

Zo blijkt het niet te werken.
Elke minuut na mijn standaard 8 uur heb ik zwetend, draaiend en nachtmerriënd doorgebracht.

(Waarom is toch een vast onderdeel van mijn nachtmerries een confrontatie met een soort 'mole people', al lang voor ik überhaupt van het werkelijke bestaan van die mensen wist? Steegjes, kleine donkere straatjes steeds dieper de aarde in, mensen die apathisch of krankzinning rondlopen, groepen zonder onderling contact, verstikkende sfeer, pure zielsduisternis)

4 | 06:46 Zaterdagochtendbespiegelingen

Eigenlijk moeten ze het dit weekend ook maar gewoon zonder nieuwe postjes doen. Dat moet ik maar als stelregel nemen. Het is toch al elk weekend rustig; laat ze maar lekker reageren op wat er nog staat. Of elkaar afmaken in mijn reactieding. Ik ben wel in voor wat pit, wat levendige discussie.

Zou ik de laatste tijd zoveel meer indrukwekkende dromen hebben, zodat ik er ook meer over schrijf, of zouden mijn dromen me beter bijblijven omdat ik, door erover te schrijven, mijn droomgeheugen train?

Wat hebben de Grote Wetenschappers eigenlijk te zeggen over die kip en haar werpsel? Gewoon, zonder het louter als retorische voorbeeldvraag te stellen, in allerhande oorzaak-gevolg-kwesties.
Ik persoonlijk denk dat het beest gewoon langzaam geevolueerd is. En dat elk beest sowieso de mogelijkheid tot voortplanten 'ingebouwd heeft'.
Maar dan nog. Zelfs al was de eerste kip een plantje, en de tweede kip een stekje voortkomend uit een gevallen veer van het eerste plantje. Waar kwam die eerste kip dan vandaan?

De kip, dat kan toch onmogelijk een oorspronkelijk beest zijn.
Komen die werkelijk in de natuur voor?
Zo sneu met de vleugels klappend en meer zweefhoppen dan vliegen.. zo'n beest maakt toch geen schijn van kans..
Zal toch wel al eeuwen zo niet millenia een gedomesticieerd beest zijn..
Voor eieren ook..
Waarom juist kippeneieren? Waarom is het breek-de-dag-tik-een-eitje-ei juist een kippenei, is elk eet-ei in het daaglijks gesprek eigenlijk een kippenei, tenzij anders vermeld?
Gewoon omdat die in de buurt waren, toen de mens zijn eerste ei vrat?
Raar dan eigenlijk, dat we daar nu nog zo aan vast houden. Dat de moderne mens zo traditioneel de voedingspatronen van zijn voorouders volgt, terwijl die gewoon bij toeval en uit noodzaak zijn ontstaan.
Waarom zo saai, waarom niet wat inventiever? Zij experimenteerden, waarom wij niet? Waarom selecteren en proeven we niet meer, doen we maar gewoon klakkeloos als altijd?
Het is echt niet bewezen dat dat en dat alleen goed is. Onderzoeken van voedingsdeskundigen worden ook enkel maar op de standaard al beschikbare en genuttigde voedselen toegepast en daar rolt dan een waardeoordeel uit. Niemand die nog de natuur intrekt, met iets heel nieuws komt en daar de rest van zijn leven bij blijft.

Wat leuk dat Carin dat mag gaan doen. Zou het puur een managementachtige functie zijn, of krijgt ze bijvoorbeeld ook direct te maken met de ethische discussies omtrent cochleaire implantaten? Doven die het beschouwen als een inbreuk op hun levensstijl, zich gediscrimineerd voelen en niet gedwongen willen worden te integreren in een horende maatschappij.
En dan.. als doven wilen protesteren.. hoe zouden ze dat doen? Een zwijgende actie met alleen spandoeken? Of worden geschreven leuzen ondersteund door een driftig gebaren? En als je gebaart, wie houdt dan je spandoek vast?

Eigenlijk moeten ze het dit weekend ook maar gewoon zonder nieuwe postjes doen. Of in elk geval niets nieuws behalve dit.

3 | 19:55 O V E R A L Puck

I'm like...

H U G E ! ! !

| 16:44 Prik

Het grootste percentage flauwvallers is afkomstig uit de groep mannen tussen 20 en 30. De stoere jongens die het helemaal gaan maken en alles aankunnen, zeg maar.

Aldus wist de laborant mij in een vaag polderaccent te vertellen, onder het aftappen van vijf buisjes bloed.

Hij schudde de buis die niet geschud mocht worden en verhaalde van bloedbezinking en centrifuges. Van elk buisje werd de functie beschreven.
'En deze is voor leverdingen'.
Heerlijk, zulke verhelderende informatie.

In zijn linkeroor had het prikboertje vier ringetjes.
Om patienten met verpleegkundige ambities vast duidelijk te maken: zie wat wij in onze pauzes met de naaldjes doen.

10 | 13:33 Zinvol

Retourtje huisarts:

Meneer de Hoogopgeleide zei dat het allemaal stress was. Knapperd.
Ik heb al vijftien jaar stress; dat is echt niets nieuws.
Maar alles is stress. Ook het feit dat mijn hormonale huishouding compleet in duigen ligt is stress. Mijn steeds erger wordende moeheid gooide hij, om eens creatief te zijn, onder de noemer 'winterdipje'. Toen ik zei dat het al vanaf augustus zo is, moest hij toegeven dat dat wel een èrg vlot intredende winter was, en zocht maar weer zijn heil bij eerder genoemde stress.
Ik mag bloed laten prikken, maar hij denkt niet dat daar iets uit komt.
Goed doorgaan met sporten, goed blijven eten, als de buikklachten over tien dagen nog zo zijn even bellen.

Klaar.

Hij had wel een mooie bloes aan. Maar dat wist hij zelf ook al.

5 | 11:15 Diafragmastretching

En nou moet iedereen eens ophouden met steeds te zeggen: "Nou nou, luilak! Op jouw leeftijd..", of woorden van gelijke strekking, elke keer dat ik toevallig om halfelf gapend over straat loop.
Ik kom van de sportschool. Ik ben al vanaf halfzes wakker en op, ik heb net een uur gesport, en mijn lichaam is zich aan het herstellen. Gapen is niet per definitie een uiting van moeheid of slaperigheid; het is ook een manier om de ademhaling te reguleren en voor mij een manier om niet in acute hyperventilatie te vervallen.

En dat zou ik u allemaal best willen uitleggen, als ik genoeg adem had om te kunnen praten.

3 | 06:04 Pizza

Wat grappig, dat wist ik niet.

Dat kokosbrood kan smelten.
En dat, als je je boterham vanwege oud en muf in de oven hebt gelegd met je plakje kokosbrood erop, het eruit gaat zien als een soort miniatuurpizza. Met gesmolten, bubbelende, druipende, dradige 'kaas'.

Wel roze kaas - daar loopt de vergelijking een beetje mank.

6 | 20:46 Moe

Drie-hoog, woon ik. In een flat.
En daar buiten, drie-hoog, lag voor mijn raam een zakje kauwgom.

Heel lang heb ik ernaar gestaard. Me afvragend hoe in de lieve vrede een zakje kauwgom buiten kon liggen, op dat kleine richeltje voor mijn raam. Op drie-hoog.

Meeuwen eten geen kauwgom.
Duiven ook niet.
De incidentele vleermuis van wie de sonor blijkbaar stuk is aangezien hij nog wel eens met zijn kop tegen de ruit knalt en mij daarmee de stuipen op het lijf jaagt is misschien wat van zijn eigen natuur vervreemd, maar ook die zal geen kauwgom eten.
Geen van mijn bovenburen acht ik in staat zo precies een zakje op een richeltje te mikken.

Een mysterie.

Tot ik besefte dat het zakje niet buiten lag.
Maar gewoon op mijn vensterbank.
En weerspiegeld werd, zodat het net leek.. net als toen ik het als kleutertje zo spannend vond dat er buiten ook een kleutertje zweefde, dat best veel op mij leek...

5 | 16:06 Wedje

“Het blijft vast zo, het hoèft helemaal niet kouder te worden. We kennen hier helemaal geen strenge winters meer.”

Mijn moeder vergeet graag en goed, als het haar uitkomt.
Ik herinnerde haar fijntjes aan de vorige winter, waarin ze tijdens alle (vermeend) gladde dagen sidderend binnenbleef, uit angst voor glij- en smakpartijen. Mijn vader en ik gleden elke dag blijmoedig - en elke dag overmoediger - naar het winkelcentrum voor boodschappen.

De buurjongen grinnikte, en samen wedden we dat het strenge, bitterkoude wintermaanden gaan worden.

Wat denkt u..?

(Grappig is dat trouwens, met buurjongens. Dat ze zo strontvervelend, irritant krijserig verwend pesterig kunnen beginnen, en dan best leuk kunnen optrekken)

1 | 13:49 Unicum

Madame, Monsieur,
Bonjour

Nous vous invitons à vous adresser au service suivant:
pagespersos@free.fr

Nous regrettons de ne pas pouvoir fowarder votre mail, en effet, nous
n'avons pas cette possibilité.

Een mailclient zonder forward-mogelijkheid.
Wow..

7 | 12:44 Melk, het witte trauma

Dr Aap rakelt jeugdtrauma's op, met zijn postje over schoolmelk.
Niet de smaak staat mij bij, maar de bijsmaak.

Waar Aaps ouders niet wilden betalen, konden de mijne dat niet altijd.
Vanuit het niets kwam dan de directeur met zijn kop om de hoek en brulde het lokaal in tegen de bezige mees of juf: "Puck vanaf vandaag geen schoolmelk, er is niet betaald, houd er rekening mee!".

Zes jaar lang.

Eikel.

2 | 06:46 Paradox

Hoe je, bij het onverwacht lezen van iets moois en indrukwekkends, geheel volgens verwachting alle hoop uit je gezogen voelt.

2 | 20:33 Schoolonderzoeken (2)

Mijn moeder met haar grafische rekenmachine:

“Het aardige is dat die machine meestal wel gelijk heeft. Eigenlijk altijd.
Ik reken natuurlijk alles zelf na, dat begrijp je.”

Terzijde: mijn moeder is een held.
Ik heb dat ding bekeken. Je moet zes menuutjes door voor een eenvoudige rekenkundige bewerking en het is volkomen onduidelijk hoe je daarna weer *uit* de menuutjes komt. De nederlandse gebruiksaanwijzing alleen al is formaat A5, 2,5 centimeter dik, dun papier, kleine lettertjes. Dat apparaat zou voor mij de reden zijn om, wiskundefan of niet, alle wiskunde onmiddellijk te laten vallen.
Zo niet mijn moeder.
Die vond dat zoveel faalangst juist een reden was om daar keihard tegenin te gaan, schafte zich een rekenmachine en 8 nieuwe wiskundeboeken aan en dook de Tweede Fase in.

4 | 20:17 Schoolonderzoeken (1)

“Mama, de term 'kek methadontasje', is dat te grof..?”

“1,5 maal 8 is toch geen 96..?
Oh wacht. x-kwadráát. En dáár de afgeleide van.
Het klopt wèl!”

Ik geloof niet dat mijn moeder er helemaal bij is vanavond.

2 | 14:10 Retour

Bij de Elle, of de Cosmo, of iets anders glossigs, zat een tasje. Van quasi-Chinees quasi-satijn, met quasi-edelsteen aan fout rood kwastje. Quasi-tasje, ook,eigenlijk.
Zo lelijk dat ik dacht: dat moet weg. En wel zo snel mogelijk.
En aangezien ik dingen bij voorkeur gewoon ergens 'stal' en dan afwacht of een ander ze meeneemt, doe ik deze in een retour-zak van Wehkamp. Veel plezier ermee. Als u het niet wil, dan één van uw magazijnwerkers misschien. Die zijn al genoeg afgestompt door de lelijkheid van Wehkamps eigen gadgets, hoop ik.

Maar nee.
Selektvracht belt aan, komt boven met wat men in adult-kringen een neutrale envelop zou noemen. Wit karton, zonder logo, zonder ander opschrift dan mijn adresgegevens en een streepjescode. Zonder begeleidend briefje ook.
Alleen mijn tasje.
Zoals ik hun extraatjes per onmiddellijk retourneer, zo doen zij dat blijkbaar ook.

Bah.
Zouden ze het bij het Leger des Heils ook weggooien, of zou het een nieuwe rage kunnen ontketenen, als kek methadontasje..?

1 | 09:37 Vervaarlijk

Ik ben mijn sleutels vergeten en bel aan.
Zonder te vragen wie het is doet mijn vader de buitendeur open, voor het gemak ook meteen de huisdeur, en gaat weer terug naar waar hij mee bezig was.
Als ik binnenkom roept hij voor de zekerheid vanuit de badkamer: "Is dat Puck of een inbreker?!"
"Een inbreker!", brom ik dreigend.
"Wil je dan heel snel wegwezen!!"

Lefgozer.

6 | 06:16 Illusie

Iedereen met een weblog heeft het weleens ondervonden. Waarschijnlijk iedereen die op regelmatige basis iets moet produceren wat inspiratie behoeft.
Zomaar, midden in de nacht, schiet dat ene briljante door je hoofd.
Die paar zinnen tekst, zo mooi, zo gaaf, zo briljant. Zo zacht en toch scherp, geestig maar altijd terughoudend. Nooit alles weggevend, altijd mysterie behoudend.
De zinnen lopen soepel, de woorden zo van elk cliché ontdaan, alles leeft en bruist en zingt, stemt tot nadenken, doet lachen, doet huilen.
Het stuk dat alle stukken overbodig maakt.
En 's ochtends word je wakker, je bent je alleen nog bewust van de totale perfectie, niet van de tekst zelf, en je rouwt om het verlies. En neemt je voor vanaf nu altijd met een kladblok naast je te slapen, of toch in elk geval wakker te blijven.

Spaar u de moeite.

Het was er, mijn stukje. Vroeg in de nacht was het er, en wat helemaal fantastisch was: ik herkende het! Ik herkende het van de nacht ervoor, toen ik het was kwijtgeraakt en had gerouwd omdat zoveel moois nooit weer zou komen.
Maar het was er, en nu zou ik het vasthouden.

De hele nacht heb ik in een soort halfslaap doorgebracht, kwampachtig mijn stukje vasthoudend, verwerkend in dromen, almaar herhalend. Het stukje was overal waar ik was, en ik ging mee als het stukje weg wou gaan. Ik denk dat ik gemompeld heb.

Toen ik wakker werd had ik de helft nog vast. De helft die strekking en de clou bevatte.
De helft van de letterlijke weergave was ik kwijt, maar dat was ook niet nodig. Want allemachtig wat was dat een saai, oninteressant en absoluut niet grappig stukje.

3 | 18:00 Correct

Dat ik voortdurend bezoekers krijg op zoek naar seks is tot daaraantoe.
Dat ze zoeken op de meest bizarre, perverse combinaties is ook nog net te verkroppen.
Maar dat men hier komt op basis van een taalfout, die toevallig één keer is gemaakt door een reageerder, dat kan ik niet hebben.

Masturrrrrrberen!! Met een r!!

3 | 14:11 Smac (2)

Onze zuiderburen, taalpuristen als ze zijn, en bij voorkeur elk engels woord vermijdend, zouden die het nou over ham-in-blik-mail hebben, en ham-in-blik-filters..?

5 | 14:10 Smac (1)

Even tussendoor. Ga vooral door met leuke verhalen verzinnen hieronder. U bent heerlijk op dreef, dat zie ik zo. Hard denkende, ongetwijfeld.

Echter:
Men biedt mij, mailsgewijs, de laatste tijd voortdurend Vicodin aan. Men zegt dat ik heel, héél graag Vicodin wil hebben.

Maar wat in 's hemelsnaam ìs Vicodin..?

10 | 12:11 Met stip op één

Gezien het ontelbaar aantal reacties op het vorige postje trekt u dat niet zo.
Kan ik me voorstellen. Ik werd ook niet erg blij wakker.

Lullige is alleen dat ik even niets te melden heb.
Maar goed, om alle horror nou niet bovenaan te laten staan, even een loze groet.

Hallo daar.

En mocht u nou zelf wèl wat te vertellen hebben: go nuts.
U mag mijn reactieding mis- danwel gebruiken, voor al uw avonturen, moppen, verzoeken, opmerkingen, discussies en watnietal. Wees creatief.

Veel plezier.

2 | 06:06 Rompslomp

Gevoelige zieltjes met tere maagjes kunnen nu beter even hun ogen sluiten, doorscrollen of wegzappen, wanneer ik alhier het staartje van mijn laatste droom vertel:

Ik kijk met iemand naar een soort computerscherm, waarop een weergave staat van 'accounts'. Ik weet even niet meer wat voor soort accounts; in de droom was het allemaal heel logisch en bekend, maar nu natuurlijk niet meer. Maar het zullen een soort weblogs zijn geweest, of cu2-achtige homepages. Je ziet een plaatje, een camplaatje, en daarnaast een balkje met beschrijving van de site, en de data waarop die is opgericht/laatst is bijgewerkt/zal verlopen.
We zappen langs de balkjes en de plaatjes; proberen een site te vinden die nog 'leeft'. Dan zien we een plaatje van iets chirurgisch, lijkt wel. We gaan er met de neus op staan - het zijn maar kleine plaatjes - en zien dat het verband wordt weggehaald van een meisjesarm. Je ziet alleen de arm, en daarna de open sneden onder het verband.
We walgen ervan, doen van 'ieuw!!' en wenden ons af.

Even later ben ik dat meisje.
Ik probeer verbanden van mijn arm te halen, ik ben in paniek, heb pijn, ben bang voor wat er onder het verband zit en bang dat het nooit meer goed komt.
Onder het verband ziet de arm er erger uit dan op het plaatje. De wonden zijn groot, grillig, ontstoken. Bloederig, zwartige korsten, alsof mijn arm is weggereten. Het verband blijft plakken en ik blijf proberen het los te peuteren.

Ongeveer het eerste wat ik bij mezelf bemerk bij opstaan is niet de paniek en de angst, maar een soort irritatie, over deze administratieve rompslomp binnen mijn dromen. Dat ik toch immers heel goed wist dat ik dat niet was, maar dat het een plaatje van een beeldscherm was.

Tot zover.

Nu dan, mijn hofdroomduiders, vel uw oordeel.

6 | 18:08 Liefde, licht en kracht

Die zaligverklaring van Moe Té, hè. En al haar Zusters van Naastenliefde.

Ik weet niet hoor.

Zo verliefd als die kijken.
Een en al rust, sereniteit, zo'n blik die elk bloemetje in de modder ziet.

Ik word daar een beetje zenuwachtig van.

Er zal toch niet werkelijk iets in al dat Geloof zitten..?

3 | 16:18 Herfst

Ondanks storm en regen houden de bomen krampachtig vast aan hun kleed.
Ze willen nog nauwelijks vallen, de blaadjes.

Zo niet de ouden van dagen.

Vier begrafenissen, in één week, in één tehuis.

8 | 06:46 Goedemorgen Carl.. goedemorgen Olga..

Ik had mezelf zo voorgenomen eindelijk eens sportief mee te doen aan Nederland in Beweging.

Maar al bij de hyperblije ochtendgroet ben ik weg. Zoveel vrolijkheid kan ik voor negenen niet aan.

(Overigens kan ik u met zekere trots melden dat het mij is gelukt de video te programmeren, en een programma op te nemen. Met zeer veel dank aan goede vriend P., voormalig eigenaar van Opa JVC, die niet eens verbaasd was dat ik na anderhalf jaar stilte ineens over een video begon. Vanavond gaan we voor het echie.)

7 | 08:10 Knopjes

Ik heb niet zoveel tegen technische zaken. Ik schrik er niet van, ben niet het gillende vrouwtje dat een man nodig heeft om de lamp te wisselen.
Hoewel dat laatste een slecht voorbeeld is. Ik gil bij voorkeur wèl als de lamp kapot is; omdat ik zelf geen zin heb in het wisselen en ik mijn vader af en toe best het Redder-in-nood-gevoel gun.
Maar zolang mijn luiheid me niet in de weg zit doe ik alle techniek in huis bij voorkeur zelf.

Mijn eerste computer heb ik in elkaar láten zetten omdat ik toen nog nooit zo'n ding in handen had gehad, maar de kabeltjes voor het modem heb ik zelf door het huis getrokken. Zoals ik dat eerder ook voor mijn telefoon had gedaan, en voor de kabelaansluitingen van zowel mijn ouders' als mijn eigen tv. Elk nieuw onderdeel van mijn computer plaats ik zelf, elk nieuw (electrisch) apparaat dat hier in huis binnenkomt wordt eerst door mij aan inspectie onderworpen, en vervolgens aan mijn ouders uitgelegd.
Mijn dressoir, mijn tv-meubeldinges en mijn bureau zijn zonder tussenkomst van wie dan ook door mij in elkaar gezet. Het badkamerkastje met loze - want ongebruikte - stopcontacten en lampjes heb ik gedemonteerd, opgeschoond en weer in elkaar gezet.

Met welke voorbeelden ik even wil benadrukken dat ik dus echt niet word afgeschrikt door techniek en electronica.

Ik heb echter mijn grenzen.

Een toetsenbord heeft zo'n 110 knopjes, op een oppervlak van 800cm². Deze knopjes zijn logisch geordend, en zijn bovendien overzichtelijk. Ze zijn geplaatst in een plat, horizontaal vlak en kunnen bij eventuele totale desorientatie onder een lamp gehouden worden.
Zoveel knopjes mogen ook alleen onder die verzachtende omstandigheden op zo'n klein oppervlak bestaan.
Knopjes moeten niet in een zwart, verticaal vlak achter deurtjes en in holtes gepropt zijn. Ze moeten zeker niet bijeengedreven zijn op een oppervlak van 200cm². En als ze dat dan perse wel moeten zijn, dan moet hun nauwelijks leesbare en slecht geplaatste opdruk niet duits zijn.

Mijn videorecorder stamt uit het jaar 1987. Een VHS HR-D430EG.
Ik heb me laten vertellen dat de videorecorder zo ongeveer het enige apparaat is dat in de loop der jaren alleen maar eenvoudiger is geworden in functies, uiterlijk en omgang.
Ik heb maar twee voorbeelden: de huidige en zijn voorganger, een AKAI uit midden jaren negentig.
De AKAI leerde ik zonder veel complicaties te gebruiken. De huidige heb ik nu zo'n twee jaar, in welke periode ik met pijn en moeite onder de knie heb gekregen hoe ik de tijd moet aanpassen, en hoe ik een band moet afspelen. De speelduurweergave begrijp ik nog steeds niet. Er gebeurt iets met elke 2 seconden 1 tik, en dat in gewone decimalen zodat je tegen de tijd dat het ding op 30 staat 100 minuten verder bent.
Dat is het. Waarmee ik dus, inderdaad, al het opname-werk heb vermeden.

Morgenavond is mijn moeder weg.
Morgenavond komt de beste vriend van mijn moeder op tv.
Morgenavond moet ik het tv-programma waarin deze man komt opdraven opnemen.
Morgenavond laat, als ik al slaap, moet mijn videorecorder zelfstandig beginnen met opnemen.
Morgenavond moet ik, dus, de benodigde knopjes hebben gevonden om mijn videorecorder te programmeren.

Nog anderhalve dag voor deze missie.
Die - had ik dat al vermeld? - zonder handleiding moet worden voltooid.

Als u niets meer van me hoort ben ik verdwaald.

4 | 19:58 Mama Koe

Willem Wever deze week:
“Hoe wordt leer gemaakt?”

[bladibladibla]

“Tijdens het looiproces wordt water in de huid vervangen door een looistof.
Hierna zie je alle oneffenheden extra goed.
Zo kun je aan deze lap zien dat de koe twee keizersnedes heeft gehad.”

Kijk. Dan heb je mij dus in tranen.

5 | 19:32 Met een zachte beweging, op het tapijt

En daar lag hij in scherven. Nummer twee, binnen een half jaar.

De mokken die mijn Lief mij schenkt hebben geloof ik bad karma.

9 | 16:55 Aardig

Dit mailde ik vanochtend:

Geachte Heer, Mevrouw,

Om maar met de deur in huis te vallen:
uw site kan echt niet.
Vergeef me mijn botheid.

Uw site is geheel gemaakt in Microsoft Word.
Niets mee mis, niet iedereen kent HTML en dan is Word een handige oplossing om toch iets op het web te zetten.
Maar MS Word voegt een boel informatie toe aan de zogenaamde broncode, die onnodig is voor het weergeven van de tekst maar wel voor een boel ballast zorgt.

Stelt u u voor dat u een goed uitziend huis afbreekt en achter elke wand een loze ruimte aantreft, waar de bouwer al zijn afval heeft neergezet. Vuilniszakken puin. Ook onder de vloer zo'n ruimte.
Zo gaat MS Word met websites om. In het geval van het huis zorgen die vuilniszakken op zijn minst voor een minder doorlaatbaar, moelijker te ventileren huis.
In het geval van MS Word zorgt de extra informatie voor een pagina die vele malen groter en 'zwaarder' is dan nodig.

Zo is er uw overzicht van therapeuten. Deze pagina is 5,52Mb groot. De grootte van een forse mp3.
Een langzame browser/internetverbinding kan er mogelijk een half uur over doen deze pagina binnen te halen. Of haalt de pagina maar half binnen, waardoor men bijvoorbeeld denkt dat er alleen maar therapeuten in Amsterdam te vinden zijn.
Voor de rest van uw site geldt hetzelfde: veel te grote pagina's waardoor de site als geheel en de informatie erop onbereikbaar worden.

U bent een professionele organisatie, en een professionele organisatie heeft een professionele site nodig. Al is het slechts als visitekaartje; maar natuurlijk vooral om informatie beschikbaar te maken.
Ik ben zonder meer bereid uw site enigszins 'op te schonen'. Kosteloos, uiteraard. En volgaarne.
Maar ook als u van dit aanbod geen gebruik wilt maken - wat ik me kan voorstellen; ik zou het ook niet willen, na zo'n mail - raad ik u aan uw site eens in de revisie te doen.

Vriendelijke groet,
Puck

En, zo gek, ik heb nog steeds geen antwoord gekregen. Terwijl ik het toch zo aardig heb gebracht.

21 | 13:03 Honderdman

Klein onderzoekje.

We nemen de volgende zin (Markus 15:39):

De honderdman die tegenover Hem post had gevat
en zag dat Hij onder zulke omstandigheden
de geest had gegeven, riep uit:
‘Waarlijk, deze mens was een Zoon van God’.

Zonder te zeggen wie of wat die honderdman precies is:

1. meent u te weten wie of wat een honderdman is
   en indien ja:
2. heeft u deze wijsheid opgedaan
   1. op school
   2. in de kerk
   3. elders, namelijk...

?

Ik tracht uit te vinden of het mogelijk is dat een teveel aan opleiding wanbegrip kan stimuleren in plaats van voorkomen.

12 | 06:56 Spelenderwijs

Anyhow, back to business.

Ik dus naar het Kruidvat, zeg, ergens deze zomer.
Aanbieding voor een cd/mp3-speler, van Supertech.
Ik zwem nog altijd vrolijk in guldenland en dacht: 50 piek, dat kan nog net!

Dat was de eerste denkfout.

De tweede was om vertrouwen te hebben in Supertech.
Dat mag dan wel gebaseerd zijn op de jarenlange ervaring dat slecht net zo wit wast als goed, maar inmiddels moet ik toch wel cynisch genoeg zijn geworden om achterdochtiger te zijn en ook te begrijpen dat die achterdocht onmiddellijk bevestigd zal worden.

Ergo.
Ding kapot, nu.

Althans: hij speelt alleen het eerste nummer. Veertig seconden lang. Daarna raakt ie over zijn eigen toeren en kan niets meer.

Maar nu wil ik iets nieuws. Zo verwend ben ik inmiddels wel.
Grote vraag waarop u een zinvol antwoord gaat geven:
wat voor apparaat wil ik?
En wat zijn de voor- en nadelen in de vergelijking mp3-speler vs cd/mp3-speler?

Gadugang.

8 | 20:27 Verantwoording

Zij verwijt mij haar ijsmanie honger-naar-ijs-waaraan-zij-natuurlijk-niet-toegeeft-maar-die-haar-bijzonder-stoort.
Omdat ik heb gelogd over Ben & Jerry's, en Häagen Dazs.
Het is mijn verantwoording, zo zegt zij.
Vanaf heden mag ik niet meer over voedsel loggen, tenzij het gezond is.

Nu dan.

Hedenochtend nuttigde ik een halve peer en een grote appel, gevolgd door bosvruchtenoptimel (wat, naar mijn bescheiden mening, de beste uitvinding van deze eeuw is) en koffie.

Hedenmiddag nuttigde ik ... iets wat niet genoemd mag worden. Met tomatenkippensoep. Wat, naar mijn bescheiden mening, een redelijk bizarre maar wellicht ergens ook wel smakelijke uitvinding is.

Hedennamiddag laat nuttigde ik gekookte worteltjes met pasta, een naar mijn bescheiden mening bizarre doch zeer smakelijke combinatie door mij persoonlijk uitgevonden.

Heden-nuopditmoment nuttig ik de tweede helft peer en een grote appel, dadelijk gevolgd door bosvruchtenoptimel vanilleframboosoptimel (de bosvruchtenvariant blijkt op) en venkelthee.

Dus.
Gezond of niet?

8 | 09:35 Factor 3

Wie helemaal nooit vlees eet, moet niet maar ineens vier dagen achtereen ham op brood nemen.

Wie helemaal nooit vlees eet en ineens vier dagen achtereen ham op brood nemen, moet niet daarbovenop nog eens uiensoep gaan eten.

Wie helemaal nooit vlees eet en ineens vier dagen achtereen ham op brood neemt en daarbovenop nog eens uiensoep gaat eten, moet niet 's ochtends koud douchen, het raam open zetten 'om te luchten', en dan om acht uur met een zomerjas aan in de vrieskou gaan fietsen.

Dat is vragen om moeilijkheden.

7 | 06:26 Niets

En over zinloosheid gesproken:
Porno.

Kom op zeg.

U gaat toch ook geen boek over bungeejumpen lezen?

1 | 06:22 Nachtelijk niets

Een vreselijk dramatisch stuk was het. Diepe treurnis over de (on)zin van het leven.
Met metaforen en de hele rataplan om alle bladibla nog eens te onderstrepen.

Bent u even blij dat ik ook dàt zinloos vond en maar gewoon in bed ben gebleven.

8 | 19:42 Tweede kans, derde kans, nog maar wat..

"Häagen Dazs (..) want dan snap je ook waarom de Duitsers zo dik zijn.."

Inderdaad.
Die hebben uit de films en series geleerd dat Häagen Dazs zo lekker moet zijn, en hopen 500ml lang dat het nog leuk wordt.

Of is alleen de Strawberry Cheesecake zo onwaarschijnlijk smerig..?

3 | 16:30 13 in een dozijn, 169 in een gros.

Een 2-euromunt met sticker, van de dierenbescherming.
Een Nederlandse munt, zou je gezien de herkomst van de sticker zeggen, maar de rand zegt anders. Geen god-zij-met-ons.
Een buitenlandse.

Neuroot als ik ben kan ik dit niet voorbij laten gaan.
Wat nou als het een Fin is, een Ier, iets anders obscuurs?

Peuterdepeuterdepeuter.
Twee nagels en een hoop kliederige snippers papier later onthult het zich.

Een doodordinaire Belg.

12 | 06:50 Kronkel

De pot was bijna leeg, mijn mok was al heel erg vol.
Dat past wel, dacht ik, en ik schonk voorzichtig op.
Het paste niet.
Het gladde oppervlak brak en mijn dressoir stroomde vol koffie.

Toen deed ik iets waarvan ik nu nog niet begrijp dat ik het heb gedaan.
Ik schonk dóór.
Het is nu toch al overstroomd en dan is die pot maar leeg, dacht ik, en ik schonk door.
Terwijl de koffie gestaag verder mijn dressoir bedekte.

Ik ben toch nòg gekker dan ik dacht.

9 | 15:52 Oma Beneden

Het begon allemaal met de opa van Heidi.
Opa Boven, zoals ik me hem herinner in het mooie boek met het bevlechte wichtje voorop, wat er na elke lezing voor zorgde dat ik ook vlechten wilde, geblokt beddengoed en een overgooiertje, en zelfs bereid was kaas te eten.
Opa Boven was de oude norse man die aanvankelijk stug reageerde op zijn kleindochter, maar zich allengs meer aan haar ging hechten en uiteindelijk niet meer zonder haar kon.

Met Opa Boven is een trend gezet.
In films, boeken, series: overal kwam de kwaaierik ten tonele, die inbond voor het vertederende kind, dier, de wijsheid brengende minderheid.
Vroeg of laat ging hij of zij altijd om voor de zachtheid, de puurheid, de gulle lach, het gezellige praatje.

Misschien komt het omdat ze veel beter sjoelt dan ik, en ik dat niet kan hebben. Pure nijd.
Misschien ook ben ik gewoon een trut, een chagrijnig stuk vreten, pure hard- en zwartheid. Erger dan duizend Opa Bovens.
Maar de verstandelijk mindervalide vrouw die, als onderdeel van een samenwerkingsovereenkomst tussen verzorgingstehuis en werkverschaffingsproject, kopjes thee komt zetten, gaat me hoe langer hoe meer irriteren. Hoe gezelliger zij is, hoe stugger ik ben. Hoe spraakzamer zij, hoe zwijgzamer ik. En waar de grootste maffiabaas in de films nog wordt bekeerd door het wollige hondje, ga ik, vrees ik, over een week of wat compleet door het lint als ze nog één keer lacht van 'Goed he, heb ik gedaan hahaha jij nog thee hahaha leuk he!!'

16 | 12:30 Mietje

Inmiddels meer dan een uur geleden ben ik voor het eerst in mijn leven gestoken door een wesp, midden op mijn neusbrug.
Ondanks geruststellende woorden van vriendin, moeder, vader en telefonisch geconsulteerde weekendarts wacht ik nog steeds in paniek op de eventuele allergische reactie.

Ik moet maar nooit in de tropen gaan wonen.

(Is het overigens normaal dat het zo verd*mde veel pijn doet..?)

15 | 07:11 Zondag bedverschoondag

Onze sympathie gaat hedenochtend uit naar hen die, net als wij, hoeslakens van Zeeman hebben maar, anders dan wij, een onbuigzaam matras.

Het moet werkelijk ondoenlijk zijn een tot driekwart van het oorspronkelijke formaat gekrompen laken om een matras heen te krijgen, zònder eerst, wankel staande in de bedbodem, dat matras half doormidden te klappen.

7 | 14:25 Verschrikkelijk

“Wil je iets naars zien?”
“Kijk:” - en ik laat haar mijn zwangere maag zien.
Mijn maag reageert altijd wat hysterisch op vulling.
“Dat is één glas water. Eng hè?!”

“Verschrikkelijk”, zegt ze.
“Kind, je ziet eruit als een gek.”

Als altijd moet ik bij mijn moeder zijn voor steun in barre tijden.

(Bij wijze van troost heeft ze op de bult-vh-beker-water nu een grijnzend hoofdje met drie haren gezet. Iets als

dit

. Een diploma kunstacademie komt altijd van pas)

4 | 06:58 Breek de dag, ontleed een kikker

Congratulations!
You've completed the Virtual Dissection!

For more dissections visit www.proguts.com

Leuk oefenmateriaal, voor als u diervriendelijk wilt highschool-en.
Niet voor zevenen 's ochtends doen, kan ik nu uit ervaring vertellen.

(Dankzij I)akmuis via Martin)

3 | 18:35 Annie èm-gé-syndroom

Het is toch geweldig dat iemand blijkbaar zo nadrukkelijk zijn eigen zin in naamgeving kan doordrammen dat zelfs ministers en NOS-journalisten het over Peter-èr-DeVries hebben, in plaats van gewoon De Heer de Vries (titelloos).

22 | 14:09 Elders

Omdat mijn hopla dringend in de revisie moet, en ook voornamelijk voor u bestaat, vraag ik me af: welke linkjes mist u op deze pagina?
Of anders gezegd: wie of wat leest u nog meer, naast mij..?

(Dit is ook uw enige kans om om linkjes te bedelen. Waarbij moet worden opgemerkt dat aangrijpen van die kans nog geen garantie is voor plaatsing)

Is er trouwens iemand die Zidouta nog eens spreekt, en hem op zijn donder kan geven voor 1. het stoppen met regelmatig schrijven 2. het verwijderen van zijn archief 3. het verwijderen van juliëttes bonus 4. het verwijderen van boeken-op-een-eiland ?

8 | 11:16 Vruchten

Hoera!!
Ik krijg billen!!!

Het sporten werpt werkt zijn vruchten af op!

4 | 06:57 Wie is toch die man van wie ik ook in verlaten bochten mijn hand moet uitsteken?

Plotseling besef:
dat al mijn denkbeelden, mijn wereldbeeld, mensbeeld, niet zijn gevormd door mijn ouders, maar voornamelijk door mijn moeder. Dat feitelijk mijn hele opvoeding is te herleiden tot mijn moeder.

Wat is eigenlijk mijn vaders rol geweest in die opvoeding, afgezien van zijn tamelijk obsessief hanteren van verkeersregels en tafelmanieren (wat ik altijd over me heen laat komen maar waar ik me verder geen snars van aantrek)..?

1 | 16:40 Training

Bij wijze van oefening doe ik af en toe aan Inefficiënt Shoppen.
Eén blikje cola per keer; één los pak yoghurt 's ochtends, het broodbeleg vroeg in de middag, laat die middag nog eens voor groente. Liever elke dag één appel dan eens per week een kilo.
Als ik mezelf (en mijn medemens) echt wil uitdagen flaneer ik langs boekhandel, marskramer, drogist, warme bakker. Postzegel gaat altijd op, evenals batterijen, maandverband.
Hoeveel winkels kan ik aandoen voor ik doordraai; hoeveel rondhangen heb ik nodig voor ik een stampvolle supermarkt in durf te duiken.

Ik oefen mij ook in zelfbeheersing.
Elke dag wordt de drang groter mijn schijnbare materialisme en gulzigheid bij de Straatnieuwsverkoper te verantwoorden.

3 | 12:20 Subject: fijn op het werk al die mensen achter je

Zojuist heb ik mijn Lief deze mail gestuurd.

Ik denk niet dat ze het me ooit gaat vergeven.

4 | 10:39 Subject: hoe en wat

Zoooo... dat hebben we ook weer gehad.

Zei zij een stuk nonchalanter dan ze zich voelde.

5 | 06:11 Na de zoveelste vreemde nacht...

Hoi M,
Kent u mij nog?

Ik zat bij je in klas 1 en 2 van het H., bleef toen zitten maar ben niettemin tot je eindexamen als een verliefd kalf achter je aan blijven lopen.
Waarvoor alsnog excuses.

Het laatste jaar droom ik voortdurend van je. Zo vaak, dat het me wat op mijn zenuwen begint te werken en ik me afvraag of ik er iets mee moet.
Niet dat ik nog steeds verliefd op je ben - ik heb een vriendin met wie ik zeer gelukkig ben - maar het minste wat ik kan doen is even vragen hoe het met je gaat en wat je zoal doet tegenwoordig.

Dus:
hoe gaat het met je, en wat doe je zoal tegenwoordig?

Groet,
Puck

Zou ik dat ook echt durven sturen..?

6 | 19:23 Veelbemompeld

Bubbubbubbub
mompelmompel
Twee kandidaten
Ftzzzkpttt
mompelmompel
Veelbesproken programma
Ghipfwannkl
mompelmompel
Vanavond

De laatste commercial van Make Me Beautiful is gelukkig zo onverstaanbaar dat ik me niet aan eventuele onnozele uitspraken kan ergeren.

10 | 06:15 In de serie..

..Lullige-kleine-dingetjes-die-zo-vanzelfsprekend-zijn-dat-je-ze-eigenlijk-niet-eens-'handigheidjes'-mag-noemen-maar-die-je-toch-pas-heel-laat-ontdekt:

Dat je natuurlijk ook best al je vitamine- en andere pillen in één slok kunt nemen, in plaats van alles om de beurt.

2 | 19:24 Intussen in Huize Puck...

...gleed een pollepel langs de pan in de vlam en vatte die. Gretig, schijnbaar uitgehongerd, vretende en maar al te bereid het hete voedsel door te geven.

Exit pollepel.
En bijna exit Huize Puck.

6 | 19:11 American dream

Aflevering van ER:
Een moeder brengt haar kind naar de Eerste Hulp met een brandwond aan haar hand.
Oorzaak van de brandwond: 'she touches herself. I warned her three times. Then I take the paperweight'. Een presse papier die ze tevoren even op het fornuis heeft gelegd.
Ze voegt wat nonchalant toe: "ik denk dat ik het te lang op haar hand heb gehouden. Het was niet de bedoeling dat het zo erg zou zijn"

Ik loop even bij mijn moeder binnen, om haar te bedanken voor de vrije opvoeding die zij me heeft gegeven.
Hoezo?
Nou, heb je die vrouw gezien??
Ja, maar die is gek. Dat gebeurt niet echt.

Terwijl dat dus wel degelijk gebeurt.
Amerika, zo puriteins; het land waar ouders nog liever van hun kind moeten zeggen dat het alle grootouders koelbloedig heeft vermoord, dan dat het 'zichzelf betast'.

Land waar alles kan. En niets is toegestaan.

Ziek.

1 | 17:56 Bridge

Sail on silver girl..

1 | 15:10 Geluk

Of het geluk met mij was, reageert Kaatje op het postje hieronder.

Tsja. Dat is de vraag.

Het GAK belde niet terwijl ik aan het werk kwam.
Het GAK belde een kwartier geleden, toen ik net onder de douche vandaan was.
Ik kan u zeggen: een GAK-gesprek in ondergoed is een aparte belevenis.
Of het aan te raden is is een tweede.

(Overigens ben ik doorverwezen. Ik was bij de verkeerde dienst terechtgekomen. Surprise surprise.)

4 | 06:16 Ongeschikt my ass

De meneer van het GAK die ik gisteren na de dame van het GAK aan de lijn kreeg, noteerde mijn gegevens en zei dat een andere man (m/v) van het GAK mij binnen twee werkdagen zou terugbellen.

Met mijn geluk belt diegene vanochtend. Juist als ik naar het verzorgingstehuis om de hoek ben, voor mijn wekelijkse drie uur vrijwilligerswerk aldaar. Neemt mijn moeder op, die, haar kennende, dan doodkalm zegt: "Nee die is er niet, die is naar haar werk.."

11 | 15:15 Fyziek

Hartkloppingen. De hele middag al. Loeihard, onrustig, angstwekkend.
Tellen geeft ons de overweldigende score van 54 slagen per minuut.

Kan iemand mij deze discrepantie verklaren?

En while we're at it:
kan iemand mij uitleggen waarom ik sinds de aanvang van mijn sportcarrière, nu zo'n 8 weken geleden, een ruime drie kilo ben aangekomen?

4 | 14:47 Bureaucratischmurwheidssyndroom

Bij het GAK hang ik eerst een kwartier in de wacht.
De dame die me vervolgens te woord staat weet mij in minder dan een minuut te vertellen dat ik een ander nummer moet hebben.

Ik ben hierover niet verbaasd.

3 | 20:30 Vervolg (vervolg)

Mocht u nou denken bij het eerdere stukje: 'vervolg?? Maar ik kende helemaal dat andere Toeval niet, waar dan vervolg op, dat staat hier toch nergens??': dat klopt.

Ik ga mij toeleggen op het vervolgverhaal pur sang.
Geen begin, geen eind, alleen maar vervolg.

3 | 19:44 IJsje

En als je nou al die stukjes Cookie Dough eruit vist, zou je dan ook echt een koekje kunnen bakken?

2 | 17:00 Toeval (vervolg)

Overigens is de ware held natuurlijk iemand die slechts af en toe een dappere daad doet. Juist dan valt het op.
Anders is het alleen maar een vage gast die voortdurend suffe, al dan niet gevaarlijke dingen doet die niemand anders zou doen.

Saai.

Geen contrast, geen held. Gewoon een gek, een brandweerman, Jackass, of de naamloze dame van de thuiszorg.

6 | 17:48 Kleurplaat

Het schijnt normaal te zijn. Bakvissengedrag. Hoort bij de ontwikkeling van elk jong meisje.
Kalverliefdes, altijd even onbereikbaar. De stoere zesdeklasser. De nooit eerder geziene, zeer geslaagde neef. De stugge maar zo charmante en mysterieuze mentor.

De gymlerares.

Och wat was ik verliefd.
Van de eerste dag dat ze op school kwam, ik een eersteklassertje en zij nog als stagiaire, tot mijn eindexamen negen jaar later.
In aanbidding. Mezelf tot hyperventilatie snuffend, als ze was langsgelopen in de hal en haar parfum zacht bedwelmend door de lucht zong. Toevallig in het tussenuur even kijken naar die sukkelige eersteklassertjes die Coopertest hadden. Mijn puberale huilbuien in háár tussenuur plannen.

Ik heb haar gevonden, op internet.
Ze staat aan de rand van een sportveld, ze blaast op een fluitje, ik zie het vertrouwde beeld van haar benen in de trainingsbroek, haar haar in het staartje, de smalle schouders in de grijze trui; ik stel me haar roze blossen voor, de lach in haar ogen, de iets scheve tanden, haar lieve blik, de zachte stem, de ranke handen met het smalle ringetje..

De foto is 320 pixels breed.
Hij is onscherp, van veraf genomen, zij is alleen op de rug te zien.

Oude liefde slijt maar moeilijk.

19 | 17:27 Evaluatie

Bevalt het u hier eigenlijk nog een beetje?

Tevreden over mijn schrijven, de kwaliteit, kwantiteit en inhoud ervan, de layout, de scrollbalkjes? Fijne mensen, lekker groepsgevoel?
Heeft u wensen, verzoeken, nog scheldkannonades die afgevuurd dienen?

En voor de harde kern en oudgedienden: God bless. U mag de kosten van uw prozac en valium bij mijn WA-verzekering claimen.
Heeft u zo in de loop der maanden en jaren zo uw voorkeuren opgebouwd? Periodes die u beter of juist minder bevielen dan de huidige trend?

Zegt u het maar. Wij van Puck's Podium proberen uw stem te horen en uw wensen te vervullen. Waar mogelijk, waar haalbaar, en waar ook door ons gewenst.

4 | 11:07 Don't love the messenger

Zij werd verliefd op hem, omdat hij zo prachtig onder woorden kon brengen waarom zij zoveel van haar man hield.
Ze verliet haar man voor hem, verveelde zich met hem en bleef alleen achter.
Ze had hem nodig gehad om de liefde voor haar man te voelen, en haar man nodig om hem bijzonder te vinden.

18 | 21:17 Mooiso

Zo, dat arbeidsongeschikt-zijn, dat is wel leuk geweest, dat ken ik nu wel. Gaat erg vervelen.
Niet dat er al alternatieven zijn, of dat in de status arbeidsongeschiktheid überhaupt verandering is gekomen. Maar ergens moet een begin zijn.

That's where you come in.

Ik ga nu slapen.
En als ik morgen wakker ben krijg ik zomaar 15 (+) mailtjes. Allemaal reacties. Met daarin suggesties voor levensdoel, arbeid en opleiding.

Bij voorbaat dank.

PS Gelieve tegen die tijd ook het spinnetje te hebben verwijderd dat nu zo monter over mijn monitor wandelt. Die hoort daar niet en verstoort het beeld.

7 | 11:00 Los Dardos

Den Haag TV:

Tijdens het WK Darts 2003 hebben de leden van de Wereld Darts Federatie gekozen voor Den Haag als speelstadvoor het officiële WK Darts 2007.

Met Barney als boegbeeld profileert Den Haag zich steeds meer als 'City of Darts'

Het wordt hoog tijd dat ik verhuis.

1 | 05:50 Vers

Het voordeel van vroeg naar bed gaan is dat 's ochtends de halve loglijst blijkt te hebben geupdate.

3 | 15:54 Bijna

Vrouw bij C1000 noemt mij 'je' en spreekt me aan of ik een onwillige peuter ben.
Mijn verontwaardiging hierover uitend tegen mijn moeder, zeg ik: "Ik zie er nu in elk geval moe en lijkig genoeg uit om toch zeker ouder dan twintig te worden geschat!"
Waarop zij zegt, me aankijkend of ze me voor het eerst weer ziet sinds ik uit de luiers ben: "Ja dat is waar, je bent nu al bijna dertig!"

Van je familie moet je het hebben.

| 14:08 Klantenservice

T-Mobile aan de lijn:
Er staat hier dat het abonnement op naam staat van Meneer Achternaam, klopt dat?
- Nee, dat kan niet. Dat moet mevrouw zijn.
Ik kan u helaas geen verdere informatie geven zolang het abonnement op naam van Meneer staat. U moet dat dan eerst veranderen door middel van een schriftelijk verzoek.
Goedemiddag Mevrouw.

...

2 | 09:50 Eén gat

Eén van u heeft niet voor mij geduimd. Als ik weet wie u bent zal ik u krijgen.

Schat: ik heb geen beestje. De tandarts is helemaal back to the eighties, en had een mand vol surfbandjes. Van die verstelbare koordarmbandjes in neonkleuren. Ik heb een roze genomen, maar iets zegt me dat jij die niet wilt. Sorry..

| 07:52 B.V.D.

Straks, 8:30. Tandarts, halfjaarlijkse controle.

U duimt.

Dankuwel.