11 | 20:26 Pucks Geweldige CD-Collectie

Na een hele dag uitzoeken, ondertussen een mini-gordijntje en heel veel ruzie met mijn moeder makend (zeugma!), presenteer ik u de volgende lijst:

Belle & Sebastian - Dear Catastrophe Waitress
Beth Hart - Immortal
Beth Hart - Screamin For My Supper
Beth Hart - Leave The Light On
Cher - Believe
Dido - No Angel
Dido - Life For Rent
Emma Shaplin - Carmine Meo
Gare Du Nord - Kind Of Cool
Goldfrapp - Felt Mountain
Great Expectations Soundtrack
I Am Kloot - I Am Kloot
I Am Kloot - Natural History
Lenette van Dongen - Denk je dat het goed komt
Norah Jones - Come Away With Me
Phish - Junta Disk I & II
Robert Long - Nu
Simon & Garfunkel - The Collection
Don Quishocking - Kaltes Grauen
Don Quishocking - Afscheidstournee I
Don Quishocking - Dingen die je niet meer ziet
Don Quishocking - I Fossili
Herman van Veen - In Vogelvlucht I & II
Herman van Veen - De zaal is er
Maarten van Roozendaal - Aan gezelligheid ten onder
Maarten van Roozendaal - Adem Uit
Maarten van Roozendaal - Kertsmis in April
Maarten van Roozendaal - Nacht
Andermans Veren 1 tm 3
Youp van 't Hek - Romantiek met Mayonaise
Youp van 't Hek - Oudejaarsconférence 1989
Youp van 't Hek - Oudejaarsconférence 1995
Youp van 't Hek - Oudejaarsconference 1999 - Mond vol tanden
Youp van 't Hek - Hond op het IJs
Youp van 't Hek - Alles of Nooit
Youp van 't Hek - Ergens in de verte
Youp van 't Hek - Spelen met je leven
Youp van 't Hek - Scherven
Youp van 't Hek - De waker, de slaper & de dromer
Youp van 't Hek - Terugblik 1&2
Harry Jekkers - Met een goudvis naar zee
Harry Jekkers - Het gelijk van de koffietent
Guus Meeuwis & Vagant - Verbazing
Eric Clapton Unplugged
Aangenaam Klassiek 1998, 99, 2000, 2002, 2003
Beethoven - Pianosonates, Orchestre de Festival Belgique & Radio Symphony Orchestra Ljubljana
Beethoven Symphonies no 1 & no 6, Hungarian Philharmonic Orchestra
Beethoven Symphony no 1/no 2, Symphonisches Orchester Bamberg
Brahms String Sextets 1 and 2, Stuttgart Soloists
Brahms Waltzes & Cadenzas, Idil Biret
Chopin Nocturnes Vol 1, Idil Biret
Chopin Nocturnes Vol 2, Idil Biret
Chopin Walzes, Idil Biret
Encore! - Katia and Marielle Labèque
Favourite Harp Concertos by Handel · Mozart Eichner · Bobieldieu · Villa Lobos · Castelnuovo-Tedesco · Rodrigo
Haydn Die Schöpfung, Grächinger Kantorei & Bach-Collegium Stuttgart
Harp all over the world
Julian Bream plays Villa Lobos
Berühmte Künstler und Aufnahmen aus 100 Jahren Deutsche Grammophon
Slavné České Maličkosti

en verder nog een stuk of tien klassieke cd's van het kruidvat uit de serie Golden Touch Classics, met bijzonder obscure en volgens mijn vader niet bestaande namen van musici en orkesten; en een cd of drie voor welk bezit ik me nog meer schaam dan voor Guus Meeuwis (dus dan heeft u wel een idee).

Wij sparen nog, elektronisch danwel financieel, voor o.a. I Am Kloot en The Eels.

20 | 10:00 Feestje

Kutzooi.

Ja, ik scheld ja.
Sowieso behoren tot mijn vaste dagelijkse vocabulaire:
tering
kut
jezus
godver
verdomme
shit
Mijn eigen sms-woordenboekje.

Maar wat is dat nou weer voor ongein dat het uitgerekend op een uitermate chagrijnige dag van mij een algemene Feestdag is?!
Ik wil helemaal geen feest!
Ik zou naar sport, en sport is dicht.
Bullshit.
Kom op zeg, jullie zijn normaal gesproken ook maar open tot 12 uur; alsof jullie werkelijk vóór die tijd al vol de koninginnedag in hadden gewild.
En waar moet ik nou mijn agressie ventileren?
Wat moet ik überhaupt vandaag doen anders dan de belastingen (wat er op de een of andere manier nog steeds niet van is gekomen)?
Ik had extra schrijvable cdtjes willen kopen, en gewatteerde envlopjes. Maar de Bruna is ook al dicht.
Bah.

Voor nu dan even een dinges - ik ben zo dement als een deur, de laatste tijd; ben zeker vijf keer per dag een woord kwijt, zo'n lekker woord warvan ik hield, gewoon wèg - een... ja! Inventaris! van de door u gewenste cd's.

Heidi, Yanne, Nicole, Micheline, Carin : Dido (Life For Rent)
Yanne : Beth Hart (Immortal, Screamin For My Supper & Leave The Light On)
Aliëtte : Belle & Sebastian (Dear Catastrophe Waitress)

Behalve chagrijnig ben ik gul, dat zei ik al, dus u kunt nog roepen om meer.
Echter: als u met meer dan twintig bent ga ik een gironummer geven, met het vriendelijk verzoek 1 euro te storten. Vanaf 20euto vind ik het namelijk niet zo grappig meer. Being blut and all.

Ik heb überhaupt niet veel cd's, bedenk ik me.
Zal ze zo eens categoriseren, kunt u nog meer kiezen. Hiep hiep hoera.

En vertel me nu maar eens wat u vandaag gaat doen.
Maar gelieve uw eventuele blijheid enigszins te beteugelen - ik kan niet veel hebben.

4 | 17:04 Rijstepap met bietjes

Ik ben op het moment wat van de extremen, geloof ik.
Hoge toppen, diepe dalen, tegelijk als het moet. Panisch van angst hyperventilerend terwijl ik door de zon fiets, armen wijd, HOERAAAA!!!!
Ik roep al weken op volkomen willekeurige momenten: Hieperdepiep....?!!
Net zo lang herhalend tot iemand in huis aanvult: hoe-ra....
Gisteren zag ik de film Interview, op NL2.
Ik huilde om Katja Schuurman, dikke tranen van begrip en mededogen om de tragiek van het acteren en de incongruentie tussen innerlijke zwartheid en oppervlakkige schoonheid.
Gekker moet het niet worden.

Ik zwierf door huis vanmiddag, ik sprong en jippiede en brulde en danste.
Mijn moeder zei op vermoeide toon: hou eens op met zo gelukkig te zijn..

Alles is leuk en iedereen is lief.
(ik kijk al maanden geen journaal, dat moge duidelijk zijn)

Ik stond in de fotozaak, voor nieuwe rolletjes, en ik had het reuze knus met de fotomeneer.
Zo knus dat mijn moeder er genoeg van kreeg.
Ze keek nadenkend voor zich uit, en zei vervolgens langzaam maar nadrukkelijk: 'als je een knikker in de grond stopt.. en je wacht een tijd.. dan heb je een knikkerboom...'
Ik wist niet hoe snel ik weg moest komen.
Buiten zei ze haast gniffelend: werkt elke keer. Als je je maar genoeg voor me schaamt schiet je vanzelf wel op.
Mijn moeder is een stuk geslepener dan ze zich voordoet.

Drie keer 'moeder' in zo'n kort stukje tekst.
En het rare is dat ik haar nauwelijks heb gezien vandaag.
Zij was thuis, en ik was thuis. Elders.
We zijn uitgeweest.
Ik heb haar een koekje gevoerd, met bananencreme ertussen, en gefascineerd gekeken naar de wisselende gelaatstrekken. Van honger en verwachting via verbazing naar walging.
En we zijn verfkwasten gaan kopen, en lelijke rotantuinstoeltjes bij Blokker gaan bekijken.
Het heeft wel wat.

Het enge is: mensen vinden mij ook leuk en lief. Al een tijdje. En het wordt almaar erger.
Mensen krijgen het zelfs voor elkaar verliefd op me te worden.
Schijnt.
Het is lekker, maar eng. Ik vertrouw het niet. Ik vermoed een Complot.
Ik ga me aan iedereen hechten, en dan gaan ze straks met zijn allen om me heen staan: nananananaaaaa! Geeeee-fopt! We vinden je helemaal niet leuk, domme muts!

Ik spring nog maar even door.
Het gaat vast onweren straks. Ergens moet er een evenwicht komen.

Overigens, @Lijn: dat is dus helemaal niet zo hè, dat als je het gas laag zet de boel los in de pan komt.
Na vijf kwartier blijkt er een zeer intieme band tussen bodem en korrels te zijn gesmeed. Voor het leven.
Het smaakte ráár. Daar waar ik de symbiose bruut heb verbroken is nu soda aan het weken.

20 | 14:13 Welleke andere

Ik moest de diepe krochten van Outlook in.
Of nee: ik moest de diepe krochten van Program Files in, om daar uit de modder mijn weggestopte Outlook op te graven. Ik gebruik dat niet, namelijk, en ik heb het uitgeschakeld. Via mijn Control Panel (vreemd is dat. Ik heb een engelsche versie van XP, maar om een mij duistere reden staat er bij de shortcut Configuratiescherm. Zodat ik nog steeds niet uit mijn hoofd weet wat Configuratescherm in het engelsch is).
Ik groef Outlook op, om iets voor iemand uit te zoeken, en met dat ik het aanzet springen die lullige pionnetjes omhoog.
Ga wèg!! Ik gebruik jou niet, ik heb jou ook verstopt en begraven, wat doe je hier, jij veenlijk!

Na afsluiten van Outlook schakelde ik Messenger uit.
Althans: ik probeerde het. Maar het wou niet.
Ok, ik begrijp dat wel, vertel mij niets van verlatingsangst, kom maar even tot rust en dan proberen we het straks nog eens.
Maar niks hoor.

Na vier uur wil het kreng nog niet weg. Wat ik probeer, wat ik ook afsluit.

"There are other applications using features provided by Windows Messenger. You must close these other applications before you can exit Windows Messenger. These applications may include Outlook, Outlook Express, MSN Explorer, and Internet Explorer"

Ten eerste: in het Nederlands is er een regel dat vóór en geen komma komt.
Me dunkt dat dit in andere talen niet anders is, aangezien een vertaling niets afdoet aan de functie van koppelwoord. Shame on you, Microsoft!

Ten tweede: welke Other Application??
Kunt u mij iets aanwijzen waarvan het afsluiten het stervensproces van Messenger zou kunnen bespoedigen?

§ | 13:25 Raadsel

Nog nooit heeft iemand het voor elkaar gekregen om zo snel een zin in mond en hart te leggen.
Binnen een dag is het een inside joke, een running gag geworden, in Huize Puck e.o.
Zelfs mijn moeder is voorgelezen en begrijpt.
Vragend, verontwaardigd, onsteld, grote ogen. Vol sprookjesachtig mysterie. Met liefst nog een uitroepteken erachter:

‘En waar is de kaart van oma?’

9 | 11:19 Shareware

Enige tijd geleden had ik u de vraag willen voorleggen:
stel, u koopt met het gezin een zeker huishoudelijk apparaat.
U zult verreweg het meeste gebruik van dit apparaat gaan maken, en dus wordt besloten dat u tweederde betaalt.
Maar het gezin splitst op.
Stel: u mag het apparaat meenemen, is het dan redelijk dat u het laatste derde ook betaalt? Of kan men ervan uitgaan dat dit derde inmiddels 'is opgebruikt' door de 'eigenaars' ervan?

Maar.

Inmiddels heeft mijn moeder drie lappen katoen groen geverfd. Iets als dit.
Daar gaat ze straks gordijnachtige dingen van maken.
Het groen is nogal.. eeh.. heftig.
Aanstekelijk.
De hele wasmachine is groen uitgeslagen.
Wasmachine - dat was het 'zekere huishoudelijke apparaat'.
En ik moet geen groene wasmachine. Ik houd niet van groen, ik word zenuwachtig van groen, en dit is ook helemaal geen fijne kleur groen. Het ziet er mossig uit, om niet te zeggen schimmelig.

Dus de vraag moet enigszins worden aangepast:
Stel, u wilt het apparaat thuislaten. Is het dan redelijk dat de overgebleven partij(en) een deel van het door u betaalde tweederde terugbetalen? Of kan men ervan uitgaan dat dit tweederde inmiddels 'is opgebruikt' door de 'eigenares' ervan..?

22 | 13:05 Recycle Bin

Stats, dat is typisch zo'n verdronken kalf gevalletje.
U komt minder, de laatste tijd. Massa's minder.
Maar ja, ik kan er niet zo veel aan doen.
Ik kan niet vragen: waarom bent u er niet meer, want, nou ja: u bent er dus niet meer.
Het lijkt zo logisch: als op dag x minder mensen komen, spreekt dag x niet aan.
Maar dat is natuurlijk nonsens. Dag x is in het geheel niet waargenomen. De oorzaak moet worden gezocht in dag w, of dag v. Of in dag a tot en met w.
Dat laatste is helemaal naar, bij nader inzien.
Dat betekent dat mij een Kans is gegegeven. 23 Kansen, om precies te zijn. 23 Dagen waarin ik mocht falen, mocht tegenvallen.
Wat een ruimte, wat een vertrouwen. Wat moet ik voor goeds met u hebben opgebouwd, en u met mij, om zo'n ruimte te krijgen.
En toch verpest ik het. Het is niet genoeg. De dagen gaan voorbij, er is geen progressie en ten lange leste geeft u het op. Geeft u mij op.
Ik wil mijn leven beteren, maar het is een verloren zaak: u ziet het toch niet meer.
Jemig, wat een tragedie.
Waarom heb ik überhaupt nog een tellertje..?

Maar ja.
Ik heb nou eenmaal niet zo veel te vertellen.
Het is niet dat ik niets meemaak, of dat er niets gebeurt.
Integendeel, zou ik haast zeggen. Er gebeurt meer dan ooit. Ik heb het drukker dan ik het in tijden heb gehad. God mag weten waarmee, maar druk dat ik het heb!
En dan schiet u er een beetje bij in.

Lullig, eigenlijk.
Ik mail me de pleuris.
En ik msn.
Er komen stromen woorden uit me, per dag, en niet een daarvan is voor u.
En als ik u er al eens een paar gun zijn ze van erbarmelijke kwaliteit.

Mijn moeder heeft een gordijn gemaakt, van een oud dekbedovertrek.
De sociale dienst is niet zo lief geweest als ze hadden aangekondigd, en nu heeft ze geen geld voor echte gordijnen. Dan maar zo. De buurt is iets te knus om het zonder te doen.
Het dekbedovertrek was al in losse plakkaten gescheurd. Intensief gebruik, brandgaatjes, en een slechte kwaliteit to begin with. Uitgerangeerd en opgegeven.
De plakkaten werden enigszins eerlijk verdeeld over twee stapels, en uit de stapels werden nieuwe lappen genaaid.
Een dag later kwam de sociale dienst langs. Geheel onverwacht zouden zij om 1 uur 's middags komen, zo hadden ze een week tevoren aangekondigd.
Mijnheer C was zeer tevreden over de huidige toestand van moeder, huis en combinatie, en ronduit lyrisch over de gordijnen. Hij wees naar een rechteronderkant, en riep enthousiast: 'en dat was het sloop!'.
En dat was het.

U bent een beetje als die gordijnen.
U krijgt de restantjes woorden, de losse zinnen die in mijn hoofd zaten maar nergens anders gestopt konden worden.
Of de zinnen die eigenlijk al waren afgekeurd.
In mijn nieuwe linuxding zit een mapje 'lost & found'. Zeldzaam intrigerend, en ik zou u bijna zo noemen, ware het niet dat lost & found tè intrigerend is. Het willekeurig stallen van mijn woorden is veel banaler dan dat.

Zo is daar de Seroquelpen.
Dit is een halfomhalfverhaal: de ene helft was al vergeven, maar krijgt u nu ook, de andere helft lag in coma in mijn Draftsmapje.

Ik heb drie psychen, op het moment.
Het werk werd teveel, dan moet je op een gegeven moment delegeren.
Baas in eigen gekte.
Er is een pillenman, een steunvrouw die eigenlijk niet deugt, maar ach ze is er al zo lang en dan houd je zo iemand toch aan, als vanuit een soort sleur, en er is een leaseloog.
De leaseloog is geweldig. Het feit dat ik vanochtend zeer bewust heb gespijbeld doet daaraan niets af.
Zij, nu, had een pen van Seroquel. Een transparante pen, met een lief logo en een zachte ronde letters. Die moest ik hebben. Het spul zelf is troep, maar die pen was cool.
Ik mocht hem ook hebben, mits ik een ruilpen had. Ze had er namelijk maar één, het maakte niet uit wat voor pen ze had, maar ze moest er beslist één terug.
Ik had er één.
Een saaie blauwe, zo basic als een pen maar kan zijn. De Neutrale Envelop onder de pennen.
Een Parnassia-pen! Riep zij meteen uit.
Over Parnassia worden grote dozen verstrekt, met alleen maar Neutrale Enveloppennen. Vandaar.
Associaties zijn vreemde dingen.
Ik heb eens in een Groepje gezeten, en die hadden nieuw servies. Heel normaal servies, het schreeuwde ook van alle kanten: ik ben normaal servies!!
Gewoon van Marskramer.
En elke keer als ik nu bij Marskramer ben denk ik: oh, Jutterservies.
Arm servies.

Het is niet dat het slecht met me gaat.
Of eigenlijk wel.
Maar toch ook niet.
Het gaat best wel goed, eigenlijk. Ik voel me geweldig, maar ook diep ellendig.
Het is ook niet zo dat ik somber ben.
Of eigenlijk wel.
Heel erg zelfs, en heel veel.
Maar de blijheid, de levenslust die er tegenover staat is zo groot en goed dat - of nee. Het is ook niet zo dat de somberheid daarmee wordt gecompenseerd, of vergeten. Integendeel. De heerlijkheid is van een ontembare ellendigheid, de duisternis van een zachte lichtvoetigheid.
De angst gaat door. Alles gaat door.
Maar het is zo verschrikkelijk saai.
Alles is saai.
Al het neerschrijven en vastleggen lijkt ineens saai, te stroef voor de vluchtigheid van mijn dagen.
Dàt is het, denk ik.
Dat alles zo vliegt en suist en raast. Alles is energie en leven en dood en passie en drift, en, neem me niet kwalijk, maar u bent zo dodelijk saai.
Geeft niet hoor.
Ik hou nog steeds van u.
Maar u bent zo statisch.

Ik had u vanochtend wel kunnen vertellen over de Ben & Jerry's en de bruinebasterdsuiker.
Die waren beide op, en dat is een ramp te noemen.
Mijn appel was ranzig, het roggebrood stinkt nog steeds naar natte hond, de appelstroop was bijna op en niets erger dan om halfzes 's ochtends uit zo'n slappe beker te moeten schrapen, en de bosvruchtenyoghurt gaat me na weken niets anders nu toch echt vervelen. Dat moet doorbroken worden, met ofwel een losse klont basterdsuiker onderop de yoghurt, als de kauwgomballen onderin de driehoekige bekertjes ijs, vroeger, ofwel een hap B&J. 's Ochtends ja. Laat me.
Maar ik had Phish Food gekocht, en dat is evil.
Al het ijs van Ben & Jerry's is evil, maar Phish Food zeker.
Dat heeft caramel, en Dingesswirl.
En die Dingesswirl, die ligt voor het oprapen, met een lepeltje. Het smaakt nergens naar, en je denkt: nog eens proberen, nog een lepeltje swirl.
En voor je het weet is de halve pot leeg, almaar op zoek naar Smaak.
En dus deed ik dit keer vier in plaats van vijf dagen over een beker, en zat ik vanochtend zonder.
't Is een drama, ik zeg het u.
Maar ja, ik had er niet zo'n zin in, om dat in een leuk stukje te gieten en dan ook nog allemaal op te moeten schrijven.

Daarbij ben ik verkouden.

Ik ben hardstikke ziek, wist u dat wel?
Al dagen.
Het lekt en druipt en doet pijn, ik heb koorts en ik slaap niet en ik hoest en de hele zooi.
Maar ik sta er relatief weinig bij stil.
Zelf ook.
Ik klaag wel, maar niet veel. Voor mijn doen.
En ik ben me niet zo bewust van de ellende, anders dan op het moment zelf. Ik overdenk het niet, na afloop en voorafgaand.
Lekker, wel.
Weer helemaal terug naar mijn vijfde, toen alles al shit was maar ik het gewoon nog niet wist.
Pas op mijn zesde ging het mis.
('het waren vijf fantastische jaren')

Ik heb gisteren geverfd. De buizen van de CV.
Ik ben gisteren onzalig in paniek geweest, in de auto en later en nog later weer en lopend ook.
Maar ook dat ging over, en het was een Goede Dag.
Erg goed.
Ook al was ik moe en hangerig en slap en ziekjes.
Het verven was leuk, het gezelschap was fijn, en ik Was. Ik bestond niet, maar het gaf allemaal niet en juist daarom kon ik bestaan.
Mijn haar is geverfd, dat ook.
Wit. Basislak Universeel, in knuffelige kleine potjes, maar dat zie je er niet meer vanaf, als het eenmaal in je haar zit.
Ik wil het afknippen, nu meer dan ooit.
Aan de andere kant stelde mijn moeder onlangs vast, voor het eerst in mijn 26-jarige haarhebbende carriere, dat dat haar erg mooi is. Dat had dan ook wel weer wat.
Zou het eruit te kammen zijn? Heel voorzichtig, met een minikammetje?

Ik heb nog ergens een luizenkam.
Ooit meende ik hoofdluis te hebben.
Mij was ter ore gekomen dat luizen zich het meest thuis voelen op een schoon hoofd, en ik voelde me al zeer gevleid - maar er bleek niets van waar. Van hun settelen op mijn hoofd, dat is.
Ik ging naar de huisarts en die stelde gewoon eczeem vast. Ik kreeg een lotion die mijn hele hoofdhuid wegbeet, en toen was het over. Geen huid, geen jeuk.

Intussen ben ik al drie dagen te laat met mijn laatste liturgie.
Ik schrijf binnenkort nog wel eens een FAQ, trouwens. Voor hen die geen idee hebben wat ik toch steeds met liturgieen doe. En voor iedereen die voor de 254ste keer vraagt waarom ik toch altijd zo vroeg opsta.
Als u nog meer vragen hebt hoor ik het wel.
DSM-classificatie zal ik er ook ingooien. Kunt u zien of de uwe wel compatible is met de mijne.

Werken.
Juist, dat ging ik.
En cd's branden.
Al wie wil krijgt er één.
Dido - Life For Rent.
We zijn gul, deze week.
De eerste van Dido heb ik ook, mocht u die liever willen.
En alle cd's van Beth Hart.
En de laatste cd van Belle & Sebastian.
En Office 4.3 voor Windows 3.11.
Afijn, u geeft maar een gil.

Marshmellow, is die Dinges van de Swirl.
Bedenk ik me nu.

Intussen wacht ik op de TPG.
Ik draai Dido grijs - voor het eerst in mijn leven eigenlijk, dat ik een hele cd beluister, steeds opnieuw, en nog waardeer ook.
En ik zit alleen thuis.
Uren achtereen.
Bel zelfs mijn moeder, om te zeggen dat ze nog best even mag wegblijven.
Dat ik haar was dan wel uit de - oh fuck, de was!

Dag, maar weer!

Het zijn rare tijden.

5 | 22:58 Zie je wel?! (2)

Onweer.

Had ze waarachtig toch gelijk.

3 | 21:47 Zie je wel?!

Ik kan heel goed een dag niet loggen.

9 | 16:27 Unallocated

Hallo, ik ben Puck
(hallo Puck!)
Ik heb anorexia.

Het wordt tijd voor wat openheid, vooral naar mezelf.
Eerlijkheid.
Erkenning van hoe de zaken er voor staan.

Ik ben ziek.
Heel erg ziek.
Zieker dan ik dacht, zieker dan menigeen weet.

Ik neem niet voldoende tot mij.
Nog niet de helft van wat ik zou mogen.
Als ik het doe, al is het nog zo klein en nuttig, voel ik me schuldig. Een vreetzak.
Regelmatig protesteert mijn systeem. Essentiële functies komen in de verdrukking,
En nog vind ik dat ik teveel ruimte inneem.

Het duurt al zo lang dat ik er zelf niet meer bij stilstond. Het niet eens doorhad.
Tot een paar weken geleden.
Ik kreeg bezoek, en na een grondige inspectie werd ik keihard met mijn gedrag geconfronteerd.
Ik schaamde me, voelde me betrapt, maar ik verdrong het zo snel mogelijk.

Tot dit weekend.

Fedora, had Lijn gezegd.
Maar dat kostte drie nieuwe cd's. Die eerst moesten worden gedownload. Drie keer 650 Mb, of in elk geval één keer - en dan branden, deleten, nieuw downloaden.
Ik moest ruimte scheppen, maar hoe?
Wegbranden.
Maar de drie cd's bleken de laatste. Er viel niets meer te branden.

Toen dacht ik aan mijn ruimte.
10,2Gb. Over.
Ik durfde niet. Maar ik moest. Pas woensdag weer zou ik tijd hebben om nieuwe cd's te kopen, en dat was te laat, zo lang kon ik niet wachten.
Slappeling, fluisterde iets in me.
Ik drukte het weg.
Toegeven was misschien juist wel heel sterk.
Ik installeerde PartitionMagic.
Maakte een nieuwe partitie aan, van 1 Gb.
Downloadde, brandde, delet-e, en weer opnieuw.
In vier uur tijd had ik drie verse Linux-installatiecd's.
En een nieuwe, lege partitie.
Helemaal leeg, om zeker 200mp3tjes op te zetten.

Maar nee.
Het is nog te vroeg.
Dit bekennen was al erg genoeg.

delete: G:
uninstall: PartitionMagic

Gij zult geen mp3tjes eten.
Gij zult spaarzaam zijn. En genieten van de leegte.

Hallo, ik ben Puck.
Ik heb mijn eetstoornis naar mijn harddisk verplaatst.

8 | 10:36 Perspectief

Zijn twee minnende vampieren necrofiel?

3 | 08:35 Ergens tussen Koutje en Sterven

Temperatuur wisselt tussen 34.5° en 35.5°

Ik geloof niet dat ik me lekker voel.

§ | 20:30 Perfectionist

In de serie waar ben je wat doe je wat heb je aan - de mens moet wàt, op zijn vrije zondagavond - zei ik haar dat ik op de vloer van mijn kamer lag.
Vervolgens hoestte ik een stukje long op.
Had je niet beter op bed kunnen gaan liggen dan?, opperde ze voorzichtig.
Nee. Dat was te ver.
Ze schoot in een onbedaarlijke lach.
Op mijn verontwaardigde watnou?! zei ze dat het op zichzelf al grappig was dat iets binnen mijn kamer 'te ver' kon worden genoemd.

Tsk.
Je hebt pleinvrees of je hebt het niet.
Dan moet je er ook het meeste uit halen.

1 | 11:16 See The Sun

I'm comin' 'round to open the blinds
You can't hide here any longer
My God you need to rinse those puffy eyes
You can't last here any longer

And yes they'll ask you where you've been
And you'll have to tell them again and again

And you probably don't want to hear tomorrow's another day
Well I promise you you'll see the sun again
And you're asking me why pain's the only way to happiness
And I promise you you'll see the sun again

Come on take my hand
We're going for a walk, I know you can
You can wear anything as long as it's not black
Please don't mourn forever
She's not coming back

And yes they'll ask you where you've been
And you'll have to tell them again and again

And you probably don't want to hear tomorrow's another day
Well I promise you you'll see the sun again
And you're asking me why pain's the only way to happiness
And I promise you you'll see the sun again
And I promise you you'll see the sun again

Do you remember telling me you found the sweetest thing of all
You said one day this was worth dying for
So be thankful you knew her at all
But it's no more

And you probably don't want to hear tomorrow's another day
Well I promise you you'll see the sun again
And you're asking me why pain's the only way to happiness
And I promise you you'll see the sun again
And I promise you you'll see the sun again
And I promise you you'll see the sun again
And I promise you you'll see the sun again
I promise you you'll see the sun again

See the sun again
See the sun again
See the sun again
See the sun again

~

(Dido, Life For Rent)

4 | 21:39 Focus

Ergens in een kantoortje zat een gesjeesde timmerman met cijfertjes te schuiven.
Ze waren leuk, die cijfertjes. Ze deden hem denken aan de pakken erwten, vroeger thuis. Hij zat op een stoeltje in de keuken, terwijl zijn moeder kookte. In zijn knuisjes het pak: op en neer, op en neer. De erwten rolden langs elkaar, rinkelden haast. Hij voelde ze door het karton over zijn handen rollen. Fijn. Er hoorde de geur van gebraden vlees bij, van grote pannen soep, de stroefheid van de vloer onder zijn voeten, de ruwe handen van zijn moeder, de smaak van losse plakjes wortel die hij van de snijplank gapte. Het was Goed.
De cijfertjes, zoals ze langs elkaar schoven, brachten Thuis terug.
Met lettertjes ging het nog fijner.

Er was x, en y.
En als je die optelde had je twee Letters.
2L.
x + y = 2L
Dat ging fijn!

Hij dacht eens na.
Die Ikea, die had succes met een Billy.
Heel veel succes.
Hij kende de Billy niet, zijn baas kwam af en toe langs, zogenaamd voor de gezelligheid en om contact te houden met de Werkvloer, maar hij wist van collega's dat ze even daarna waren gedegradeerd. Zelfs ontslagen.
Al die collega's hadden een Billy in huis.
Hij zou wel wijzer zijn. Zelfs niet om ervan te leren.
Hij had van de collega's gehoord dat het in elkaar zetten van een Billy nog niet zo simpel was. Je hield standaard een aantal schroefjes over. Terwijl er toch echt geen reserveschroefjes werden geleverd.
En de handleiding was onbegrijpelijk.
En toch was de Billy een succes.

Maar wacht eens!

x + y = 2L.

Dat kon hij ook.

Hij zou de handleiding van de Helsinki zo moeilijk mogelijk maken.
Of nee, nog beter: hij zou er gewoon één pagina van weglaten!
En de bestemming van schroeven 6 en 32 zou hij nergens beschrijven.

De Helsinki zou ook een succes worden.
Niemand zou meer malen om de Billy.
En hij zou promotie krijgen.

Ergens in Nederland zocht men verwoed naar blaadje 2 van de handleiding.
Die kast stond toch al verdacht wankel, dat zouden die twee overgebleven schroeven zijn, maar waar die hadden gemoeten?
Fineerlaagjes barstten.
Planken sloten niet aan.
Het hardboard op de achterwand lag bepaald niet waterpas.
Toen de kast eenmaal stond zwalkte hij als een rietpluim in de wind.
De bijhorende planken kwamen niet eens in de buurt van de dragers, kwamen ruim vier centimeter breedte tekort.

De gesjeesde timmerman zat in de keuken op een wankel krukje.
Hij mompelde voor zich uit.
x + y = 2L
x + y = x + y

Zijn moeder stopte hem een plakje wortel toe.
"Je vind wel weer een nieuwe baan, jongen"

8 | 17:22 Wegens dubbel gebrand

Voor wie wil:

één exemplaar Life For Rent - Dido

U roept maar.

6 | 11:19 Bewegingstechnisch

Ik belde mijn fysio.
‘Hoi, met Puck, ik heb bladibladibla intake bladibladibla woning etc etc etc en nu heb ik een brief gekregen dat ik bescheiden dien mee te nemen en ik kan hier denken aan verklaringen van mijn behandelaars.
Dat ben jij.
En jij bent dan specifiek voor het gewrichtsdeel.
Kan jij iets schrijven als dat ik niet in staat ben trappen te lopen, zodat ik in anmerking kom voor een benedenwoning?’

Maar.. zei de fysio voorzichtig; is het geen goed idee als je juist wèl traploopt, zodat je alles soepel en in beweging houdt?

‘Dat is absoluut geen goed idee.
Ik beloof je dat ik zal sporten, drie keer per week, voor altijd en altijd, en dat ik rek- en draaioefeningen doe.
Maar traplopen is echt geen goed idee.’

Ik zal kijken wat ik kan doen, zei hij.

's Middags lag er enveloppe in de brievenbus, met daarin:

Geachte heer/mevrouw,
Mw Puck is sinds geruime tijd bij mij onder fysiotherapeutische behandeling voor onder andere gewrichtsklachten. Voor deze klachten bestaan er gerichte bewegingstechnische oefeningen. Excessieve belastingen (zoals bijv. traplopen) zal in dit geval meer aanspraak maken op kraakbeenbeschadigingen. Hiervoor enige waakzaamheid geboden.

Ik hou van mijn fysio.

§ | 21:07 Braaauhjeeehgggrrrmpfff

M O E


(dood aan gamma-kasten)

8 | 12:03 Incrowd

Hedennacht droomde ik van twee webloggers.
Weblogger 1 irriteerde me mateloos, zoals wel vaker de laatste tijd.
Weblogger 2 was ziek en daarna weer beter. Ze kleedde zich uit en we hadden een gesprek over lingerie en de voor- en nadelen van de verschillende soorten en onderdelen.
En ik droomde van de echtgenoot van weblogger 2.
Geheel tegengesteld aan de waarheid was hij een mank, klein en dik Afrikaans mannetje. We zaten samen op een vlonder bij een meer en praatten over asielbeleid.

Ik heb zeven uur tijd gehad dit te laten bezinken en ik snap er nog steeds geen donder van.

3 | 06:17 Gestolen goed gedijt wèl!

Paps sliep al om halfeen.
Rare man.
Wie slaapt er nou om halfeen. Hij nooit.
Maar nu wel.

Dus toen heb ik uit de bergkamer een pot honing van hem gejat.
Eigen schuld. Moet hij maar wakker zijn als zijn Kind keelpijn heeft.

En mooi dat ik er heerlijk op heb geslapen.

§ | 00:02 Oorzaakloos onvolgzaam

Ik voel me ziek!

Hè ja, moet je zeggen, beginnen die lezers van je weer over te veel bewegen en Houdt Het Nou Nooit Op!
Allicht voel je je ziek. Spierpijn zeker.

Nee..
Keelpijn..

Watje.

1 | 17:38 Over

De timmerman die gisteren had zullen komen kwam natuurlijk uitgerekend vandaag die gisteren zijn auto totall loss bleek te hebben gereden kwam vandaag alsnog, maar zeilde overal zielstevreden doorheen. Hij sloot mijn moeders huis en vooral haar werkbank in zijn hart. Hij nam hem (de werkbank) onmiddellijk na aankomst in gebruik, beitelde er zijn latjes op en haalde onderwijl met weemoed in de stem herinneringen op uit zijn tijd op de vakschool. Repareerde drie deuren, een deurpost, een luik in de vloer en nog wat klein goed en dronk kopjes koffie.
Het zou ons niets verbazen als hij een dezer dagen aanbelt met de vraag of er niet alsjeblieft nog iets te repareren valt, want dat het zo fijn is hier.

Intussen hadden wij van elf tot vijf non-stop werk.
Vijf keer op en neer gereden met twee busjes (met heel veel dank aan tylani en haar Mick).
Ongeveer tachtig dozen boeken getild.

Zo waarlijk helpe mij God almachtig.
Ik verkoop al mijn spullen en ga verder als asceet.
Want dit wil ik van mijn leven niet nog eens doen.

6 | 22:12 Los

Getweeën sjouwden mijn moeder en ik de dekenkast naar de woonkamer en, in ruil, de antieke kast naar de gang.
Fitness does pay off!
(Mijn moeder heeft van nature een haast bovennatuurlijke kracht. Ik daarentegen heb de spaghetti-armpjes van mijn vader geërfd en heb krachttraining ter ondersteuning nodig)

Morgenochtend komen er twee busjes.
In het ene gaan een grote houten boekenkast.
Een massief houten werkbank.
Een oud houten medicijnkastje.
Een nog ingepakte witte Gamma-kast, de Atlantis of zoiets Helsinki.
En voornoemde kast.
Om de beurt, vijf keer rijden.
In het andere busje gaan boeken.
Dertig meter in totaal, in fruitdoosjes van AH.

De grote oversteek.

De afgelopen twee weken is het verfwerk afgemaakt.
Daarna is de vloer overdekt met hardboard.
Toen kwam er cv.
En tenslotte is afgelopen maandag het vinyl gelegd.

Gisteren hebben wij - pa, ma en ik - de vijf metalen Ahrendkasten gemonteerd.
Ma en ik zijn braaf geweest en hebben pa er niet onder vastgeschroefd, hoe irritant hij ook was.
(grappig. Gegoogled op Ahrendkast kom ik net zo hard weer bij mezelf uit)

En dan morgen.
Alle spullen verhuisd.
Kale plekken in huis, een halflege werkkamer met tegen de muur vergeelde afdrukken van dat wat was.

Veel zal er de eerste tijd niet veranderen.
Mijn moeder blijft gewoon thuis bij ons slapen, beginnen met eens per week in haar eigen huis, en dan langzaam opbouwen.
Overdag is ze er niet meer natuurlijk.
Maar dat was ze de laatste weken toch al niet vaak, gezien alle klusserij en regeldingen.
Nee, veel zal er de eerste tijd niet veranderen.
Dus waarom ik me nu zo beroerd voel, zo somber en lamlendig en treurig en bang en ziek, is me werkelijk een raadsel.

Griep.
Dat zal het zijn.

8 | 17:45 ‘Stronk vadert..’

..aldus sprak Alt op 30 mei 2001 .

Het was één van de eerste weken van mijn relatie met weblogland. Ik stond aan de zijlijn en keek mee, vond het vreselijk spannend maar snapte er geen drol van.
Stronk kende ik alleen als vaderend.
Met Merel. Nee, een andere.
Maar er moest vóór het vaderen ook al een Stronk zijn geweest.
Alt zal niet op een fijne dag in mei gewoon de avondkrant hebben getrokken en een naam uit de familieberichten hebben geplukt.
Of misschien ook wel - een geboorteaankondiging met url zal in 2001 redelijk zeldzaam zijn geweest.
Niettemin lijkt het me onwaarschijnlijk.
En tot op heden vraag ik me af: wie of wat was Stronk voor hij vaderde, dat zijn vaderen belanghebbend genoeg was om door Alt genoemd te worden..?

5 | 17:11 Multitasking

Heden wisselde ik, tot op het moment van posten, rond de 180 mailtjes uit.

Tussendoor heb ik boodschappen op de markt gedaan, ben bij de psychologe geweest, heb de huisarts gebeld inzake een uittreksel van mijn dossier, de psychologe teruggebeld inzake het bevestigen van een afspraak, planningsoverleg inclusief discussie met mijn moeder gehad; heb ik drie wassen opgevouwen en één opgehangen, twee loodzware speakers van een kast getild en in een schuurtje gezet, groots opgeruimd en afgewassen (matrassen opgerold en in een tas, losse stukken vinyl opgerold en in een vuilniszak, een bak behangplaksel leeggegooid en afgewassen, een bak hardgeworden latex uitgebikt en schoongemaakt en meer van dat al), gekookt en gegeten en enige Zeer Dappere Dingen gedaan.

Laat niemand me beschuldigen van het me laten afleiden door internet.

§ | 12:46 Illegal Content Violation - Message 68210

Van die spam die je aan het denken zet:

What does the mother of your children think of you viewing pornography?

Geen idee. What does the mother of my children think of her keeping those children away from me?!

§ | 05:44 Entoen

Boink..! - zei de deurpost in mijn rug.

Daar ging ik. Zomaar midden in de gang, op een ochtend als alle anderen. Bijna tegen de vlakte.
Zonder reden, zonder aanleiding. Gewoon, ineens tollend op de benen.

Het wordt tijd voor harde actie.
Nu alleen nog weten wat voor, op welk punt, in welke dosering en waar te beginnen.

P. o. C.

4 | 18:51 Straatnaambordjesblues

Achille, heette Debussy van zijn tweede naam.
Achiel..!! Mijn pillen!!, schoot door mijn hoofd.
Krimson bood helaas niet voldoende afleiding, net zo min als het meer dan hemelse weer, het licht, de bloesem, de lente juichende vogels dat deden.
Registratie, niet meer dan dat.

Kutangst.

Ik ga nooit meer naar buiten.

9 | 17:49 Mijlpaal

Zojuist heb ik Firefox als My Default Browser ge-set.

11 | 12:40 Wild Thing (2)

Incrowd heeft de neiging zich naar buiten te wurmen. Het neemt je taal en denken over, wordt eigen, waarmee de censuur wegvalt.
"Pas op of ik neem je op Breedster", roep ik te pas en te onpas.
Leuk dreigement ook binnen relaties: "als ik nu geen seks krijg neem ik je op Breedster, en dàn houd je er twee kinderen aan over!"
Een andere fijne uitspraak die zich in korte tijd zeer comfortabel in mijn taalgebruik heeft genesteld is 'Geil man!'
Lief en ik gebruiken het onder elkaar, voor alles wat maar een beetje de moeite waard is of gewoon maar onverwacht lukt.
En zo vond ik mijzelf onlangs achter de kassa in mijn oudjeshuis. Mijnheer de B. bracht een statiegeldfles, alleen een fles zonder boodschappen, en hij moest 25ct terughebben.
Dan volgt er een moeizame weg van ofwel de — toets, ofwel de retour-toets, ofwel de corr-toets, in combinatie met 'div' en dan contant.
Het gaat zelden meteen goed. Behalve toen. Ping - tccchhk - tàk! sprong de kassa open.
Geil man! Riep ik uit.
Mijnheer de B heeft de ziekte van Menière.
Terugval, zag je hem denken. Dat kan niet anders.. zoiets zou Puck nooit zeggen.
En hij maakte zich blozend uit de voeten.

Mijnheer de B - diezelfde ja, maar andere dag - staarde naar mijn buste.
Mijnheer de B heeft iets met mijn.. eeh.. tshirts.
Hij staarde en hij zei: KISS! Is dat een uitnodiging..?
Ik bleek KISS op mijn buste te hebben staan.
Ik ken mijn shirts slechter dan mijnheer de B.
Er bleek een FrogPrince op te staan, en een Princess KISSing de FrogPrince, en een zooi Flowers en Hearts.
Helaas, zei ik. Ik ben al bezet.
Oh! Zei M.d.B; en is hij leuk?
Het is een zij, zei ik; en ze is erg leuk. Voor minder doe ik het niet.
Pas later besefte ik dat dit mijn eerste officiele coming-out was.

8 | 06:24 Nette buurt

Waaah!!!

Zojuist ben ik, Puck van de Puck, ooggetuige geweest van de brute inbraak in een auto hier voor de deur en van de daaropvolgende diefstal van een autoradio!
En ik heb aangifte gedaan, gewoon hangend uit het raam, aan wie wel de domste agente aller tijden moet zijn!

Sjezus.

Nu komen ze eraan. De politie, dat is.

Update, half uur later:
Nou, dat was het dan.
So much for mijn koelbloedigheid en zakelijkheid.
'Goedemorgen! Met Puck! Ik wil aangifte doen van autodiefstal!' - en ik werd meteen doorverbonden.
'Goedemorgen! Met Puck! Ik wil graag aangifte doen van autodiefstal, nu voor mijn deur, Huppeldepupstraat zusenzoveel, het nummerbord is XX-XX-XX, de dader heeft een ruit stukgeslagen, is naar binnen gekropen en zit nu aan snoertjes te frunniken'.
Duidelijker kan je niet zijn, toch?
De dame aan de andere kant van de lijn daarentegen had erg veel problemen met mijn straatnaam. En mijn woonplaats. Om de een of andere reden dacht ze voortdurend dat ik in Wateringen woonde, ook nadat ik haar daarin drie keer had verbeterd. Mijn straat spelde ik uit, maar ook die bleek niet te onthouden of zelfs maar terug te lezen.
Werken ze bij politie Haaglanden met computers, of nog gewoon met een kaartensysteem en overcaffeinated handschrift?
Ze zouden langskomen.
En dat kwamen ze. Làngs.
Intussen was het autojongske er vandoor gegaan met de autoradio en nog twee keer teruggekomen. Waarom mag joost weten. Op zijn fietsje door de straat, nog even zijn hoofd door de ingeslagen ruit. Misschien kijken of hij het wel netjes had gedaan?
Hij had me in elk geval een duidelijker idee aangaande Signalement gegeven, maar de politie kwam alleen even controleren of er inderdaad was ingebroken.
Hé.. glasgruis.. zag je de agent denken.
En hij stapte weer in zijn auto en reed weg.

Bah, wat een anticlimax.
Ik zal nog eens de brave burger uithangen.
Volgende keer ga ik net als de buurvrouw in mijn nachtpon en poncho naar buiten om even door de ruit te kijken.
Niks politie, entertainment willen we!

6 | 15:24 bug

er is iets stuk
ik typ en typ en typ
ik mail en ik schrijf
en er komen geen hoofdletters meer

misschien is het moeheid
misschien luiheid
misschien een vlak en snel en futloos over de toetsen zwerven
te weinig energie voor een extra aanslag, voor de combinatie shift-letter

ik weet het niet
de punten doen het ook niet meer
soms alleen.

kijk, een punt

ik kan het wel
als ik heel erg mijn best doe
namen moeten met een hoofdletter, vind ik, anders is het respectloos
dus dan mail ik een lange mail en als rare plantjes in een dorre woestijn steken er namen uit naar boven

stuk

ik ben stuk

wie het weet mag het zeggen.

§ | 13:41 ZweefZwerf

Vreemd dat iets achteraf onvermoed zoveel impact kan hebben.

3 | 05:38 Onwakker

1 nacht à 2 uur == mijn ding

3 | 01:30 Wakker

Nu?
Nog..?
Waarom?!

2 | 20:50 Goed en Fijn

Dieptepunten: dat ik mijn wijsvingernagel aan gort sloeg. Dat die plank niet passend wou. De discussies met mijn moeder, over alles en alles. De discussies met mijn vader, over alle rest. De irritatie en frustratie en wanhoop en faalangst en zo moe en naar en dat niets meer wou.

Hoogtepunten: alles na halfvier.

Waarvoor dank.

4 | 20:10 Stoer

Heden heb ik platen hardboard gezaagd met een decoupeerzaag en die daarna op de vloer vastgezet met een pneumatisch nietpistool.

Als ik mezelf (niet) zou kennen zou ik mij nu vet cool vinden.

1 | 15:59 Afijn

Goede morgen, eet smakelijk, welterusten, prettige voortgang van uw weekend.

4 | 15:50 Papa

Godverdegodverdegodverdegodver ongelofelijk egocentrische klootzak die je bent denk je werkelijk dat jij degene bent die het hier moeilijk heeft kan je nou verdomme niet één keer iets doen uit jezelf gewoon luisteren en kijken en doen en bedenken dat jij er het beste vanaf komt en dat jij degene bent die alles wordt gegund dat jij ziek mag blijven en verzamelen en uitbreiden en je fijne gestoorde leventje leiden en dat alles en alles voor jou wordt gedaan is het nou werkelijk zo veel gevraagd om af en toe iets in huis te doen om iets voor een ander te doen om in elk geval iets minder tevreden rond te huppelen terwijl iedereen op zijn laatste benen loopt en je eens in te leven in je vrouw je dochter in wie dan ook in plaats van je alleen maar druk te maken over of er krassen komen op je kastplanken bij het versjouwen en of je snel in die vrijgekomen kamer mag en al die andere lulligheden?!

Verdomme man word toch eens volwassen ik haat je ik haat je ik haat je om alles wat je hebt gedaan en nagelaten en had moeten zijn en nooit bent geweest en nou brandt verdomme ook nog mijn eten aan omdat ik je zonodig moet uitschelden je bent mijn woorden niet eens waard.

8 | 11:06 Selectie

 

	Toelichting abonnementskosten
sms in Nederland
periode	aantal	bedrag
08.02.2004 - 07.03.2004	650	€ 97,50
08.03.2004 - 07.04.2004	406	€ 60,90

Bij de eerstvolgende vriendschap die ik sluit zal ik niet over diepgaande onderwerpen beginnen. Ik zal me niet afvragen of onze humor wel overeenkomt, of we ruzie durven maken, of we elkaar niet tegenwerken in persoonlijke groei. Ik zal niet vragen wat zijn of haar doel in het leven is, wat zijn of haar diepste angsten en verlangens zijn, wat zijn of haar favoriete muziek, kleur, eten, dier, ruimte is.
Ik zal maar één vraag stellen:

"Beschouw jij sms als een prettig communicatiemiddel?"

Indien het antwoord op deze vraag ‘ja’ is moesten we er maar niet aan beginnen.

Men moet de kat niet op het spek binden tenslotte.

2 | 20:19 Kinderlijk

Van het hek naar het portiek stond een ereboog met balonnen. De deur was ook versierd, met nog meer balonnen, en slingers.
En een grote plaat, waarop in blije kleurtjes stond:

Het is waar
Anita en Ronnie
worden
één echtpaar!!

Dat één fascineerde me.
We liggen hier ingebed tussen afdelingen van Parnassia; misschien waren het wel twee schizofrenen die gingen proberen hun verschillende werelden te verenigen tot één paar.
Of het was een samengesteld gezin. Negen kinderen, vier ouders, vijf stiefouders, negentwintig oma's, opa's en stiefovergrootvaders.
Je weet het niet.

Aaaaah, wat snoezig gerijmd..! riep mijn moeder op sarcastische toon uit.

Dat was me nog niet eens opgevallen.

Fijne volwassen wijk.

Op de terugweg van de fietsenstalling naar huis betrapte ik mezelf erop dat ik met een meegebrachte doos vliegtuigje speelde.
Opstijgen, pppppgggggghhh door de lucht, zjoef de hoek om, wwrrrrrroooooooaaaar een looping en weer terug omhoog... BOOOOM bij het onvermijdelijke bombardement.

Ik doe er verstandig aan in deze buurt te blijven wonen.

§ | 18:00 Turned out pretty good

Vandaag ben ik verliefd op iedereen.

Herstel.
Vanmiddag ben ik verliefd op iedereen.

En nu ga ik naar het buizenpaleis^*) om - nou ja. Ik weet ook eigenlijk niet waarom. Doetterniettoe.

Vanmiddag ben ik verliefd op iedereen.

^*) Er is iets misgegaan met de installatie van de CV. Mis als in: tè. Overal buizen. Heel SciFi. Maar mams moest huilen.

5 | 15:39 In Het Wilde Vlieg Weg

NEEE!!!!!

KUT KUT KUT KUT!!

OH FUCK!

O SORRY!

het SPIJT me dat was ECHT NIET de bedoeling!!

.....

Ik sloeg en toen was het raak en nu is ie ècht dood...

3 | 15:11 Error

Als u een postje wilt zult u me toch echt een onderwerp moeten geven.

Ik wil graag schrijven, maar de database die Hoofd heet is op dit moment niet doorzoekbaar.

6 | 17:24 Stats

Intussen blijven we voor ons uit staren.
Beetje werken.
Beetje mailen.
Beetje buiten.

En wachten.
Vooral wachten.

Geduldig, vol ongeduld.

2 | 13:50 Haar Zelf

Ze is narcistisch en exhibitionistisch, de Vrouw Met Boulimia.
Ze aanbidt zichzelf, ze wil zichzelf. Ze haat zichzelf.
Ze wil zichzelf aanraken, beminnen, maar ze is bang voor zichzelf. Voor haar lichaam, voor haar passie, voor de drift die ze voelt maar niet kan temmen.
En dus vernietigt ze, en laat zich bewonderen.
Ze vreet en braakt en snijdt.
Ze toont zichzelf. Aan de hele wereld, behalve aan zichzelf.
Zomer en winter draagt ze korte rokjes, strakke truitjes, hoge hakken.
Schaamteloos laat zij haar zonnebankbruine huid zien. Haar magere onderbenen, gespierde dijen, haar opgezette buik. De krassen op haar armen en benen. De klieren onder haar kaak, dik en ontstoken van het vele braken. De groeven in haar gezicht, uitgedroogd en oud.
Ze kan 40 zijn, of 60 of 20.
Ze is kapot, maar ze lacht. Ze lacht altijd. Hysterisch, bang, woedend. Vol nijd.
Ze fietst. Overal, altijd, door weer en wind. Ze fietst. Rechtop, gedreven. Traag maar nadrukkelijk, alsof ze met elke trap een stuk van zichzelf wil vermorzelen.
Al jaren.

Maar een jaar of twee geleden liep ze ineens.
Ze duwde een kinderwagen en ze wandelde.
Net zo veel, net zo ver, net zo overal als ze voordien fietste.
Dat kan nooit haar eigen kind zijn, zeiden wij. Ze heeft geen man, we hebben haar nooit zwanger gezien.
Ze is babysit, ze wandelt met dat kind om af te vallen, ze heeft het van een kennis geleend.
Een leasebaby.
Maar een klein vraaggesprek (aka social talk) leerde dat het wel degelijk haar baby was.
En ze liep. En liep. En liep. En liep.
En het kind zat en liet zich rijden

Ze loopt nog steeds.
Maar het kind niet.
Wij vermoeden Chinese praktijken.
De voetjes van het kind zijn afgebonden.
Alles om het leren lopen te ontmoedigen.

Net-lopende kindertjes houden maar op.
En het duwen van een almaar zwaarder wordend wagentje vreet energie.

4 | 11:54 Eeeeh...

Uzivatel b0mbardak nema blog

Nou sorry hoor.

2 | 19:56 Bipolar Day

2 | 18:05 Dat heb ik nooit gezegd hoor!

Nou nou nou...!

Irritatie kan ook te ver gaan hoor!

http://www.google.nl/search?q=bert kuizenga moet dood

3 | 11:31 568 Oplossingen later

(Het selectieprobleem in IE is uiteraard nog steeds niet opgelost)

9 | 06:00 Iet Wiet Weit Weg

Mijn moeder pakt.
Al dagen haalt ze dozen van AH.
Fruitdozen. Stapelbare dozen.
Ze staan verspreid door de gang en haar werkkamer.

's Nachts slaapt ze niet.
Ze pakt.
Nu nog boeken, straks de rest.

Elke dag nemen we achter op de fiets een doosje mee.
Soms twee of drie keer op een dag.

De buren hebben niets door.
Ik ook niet.

Sommige kwartjes vallen niet.
Ze zweven. Raken kwijt.
Om weken na het loslaten, wanneer ze al lang vergeten zijn, met een allesverwoestende kracht hun weg voort te zetten.

5 | 20:33 Contact

Lief Ei,

Je schaal is zo broos
Maar tegelijk zo ondoordringbaar als beton.

Toe.
Praat eens met je moeder..?

4 | 18:50 Progress

MarkUp Validation Service

File: C:\Documents and Settings\Puck\Desktop\puckspodium.html
Encoding: iso-8859-1
Doctype: XHTML 1.0 Transitional
Errors: 568

Kijk aan.
Het schiet al op.

Daarnet waren het er nog 569.

2 | 17:47 Voorspellend

Zojuist ontdekt:

Het woord Breedster wordt door mijn Nokia woordenboek herkend.

(Ziek..)

4 | 16:19 Hulp

‘.. het is de bedoeling dat nog deze zomer de eerste bijeenkomst van de zelfmoordgroep plaatsvindt...’

Vreemd, bedenk ik me.
Dan doe je toch iets niet goed, als je al vantevoren verwacht meer bijeenkomsten te hebben.
Zelfmoord is toch een eenmalige gebeurtenis.
Of zou het een fasegroep zijn?
Dat je de eerste bijeenkomsten leert afscheid nemen, voorbereidingen treffen, testament schrijven, methodiek en droog oefenen?
Dat sommige mensen al verder in het traject zijn dan anderen, en zodoende de nieuwkomers kunnen begeleiden?
Het blijft vreemd.

Pas als de reporter al op een heel ander onderwerp is overgegaan dringt het tot me door.

Zelfhulpgroep.

4 | 14:38 Heen-en-weerhond

Na het bijna omver fietsen van een Hond inclusief Blinde Geleide (ik door rood, zij door groen) vraag ik me af: hoe leert zo'n hond met dergelijke dilemma's om te gaan?
Als ik door groen loop en bijna wordt overreden door een roodrijder ga ik krijsen en schelden. En ik spring opzij.
Maar wat doet zo'n beest?
En hoe train je dat?

(En wie heeft er voor mij een fijn oud exemplaar van Pluk?)

3 | 06:36 Leeg

Heel ineens
verloren
verlaten

Alles weg

4 | 21:10 Revanche

Verf no. 0302-G44Y, aka Gelukzalig, werd door moe en mij omgedoopt tot Hemeltergend.
Op een dag schoot het erin, en het bleef hangen.

Het was de Goden verzoeken.

Hemeltergend dekt van geen kanten.
Behalve dan op kleren, huid en haar.

Elk vlakje Hemeltergend zal nog een tweede keer gelakt moeten worden. Ondanks de dubbele laag grondverf.

Niettegenstaande deze zo bedroevende start, om acht uur in den ochtend, werd het een fijne dag.
Met een bruiloft, koekjes, chocolademelk, bloedmooie javascriptjes en vooral heel veel lol.

En bij een volgend karma beloof ik dichterbij te komen wonen.

2 | 06:00 Verboden Toegang

Ja maar néé..!
De reden dat ik hier zo vaak ben is juist omdat ik niet gulzig ben! Ik doe een week met een halve liter ijs, maar dat is dus ook een week lang drie maal daags één hapje!
En mijn brood ligt hier ook! Dat mag toch, dat is toch goed?! Het is gezond brood, met zaadjes!
En, oh ja, ik zet mijn yoghurt hier ook, een half uur voor het eten, 's ochtends en 's middags, omdat die dan zo lekker dik en koud wordt.
Maar yoghurt is toch ook goed?!

Het mocht niet baten.
KRAK, zei de greep van het vriesvak.

4 | 18:03 Overall

Pa, bij het aanschouwen van mij in mijn werktenue: Móói zie je eruit! Alsof je zo uit de verfpot komt!

Ma, in antwoord op het door pa gecreeerde sip gezicht: Puck, je ziet eruit als een engeltje. En je hebt helemaal geen boezem meer.

2 | 15:41 Gelukzalig
(Histor mengverf No. 0302-G44Y)

Zelden voelde ik me zo weinig paasachtig als dit jaar.

Niet dat ik me slecht voel.
Of onfeestelijk.

Maar meestal hangt er iets in de lucht, is er een algemene sfeer van Feestdag.

Maar nu is het zondag.
Heel gewoon.

En straks ga ik gewoon weer verder verven.

Oh wacht.

Misschien zit dáár het verschil in..

11 | 19:46 Stille Zaterdag

Het was karma, besloot ik.
En we zouden er wat van gaan maken.
Ik besluit wel graag voor we, dus ook op dat punt klikte het goed.

"Schikt volgende week zaterdag, zo rond drie?" vroeg hij.

Het schikte.
En het karma was met mij, want het bezoek dat ik die dag zou krijgen zegde af.
Het andere bezoek zou om één uur komen, maar dat lukte wel, dat zou ik wel halen.

"Kom jij hierheen?", vroeg ik. "Ik heb een actieradius van pakweg 1 kilometer - dat kon een drempel zijn."

Dat was een wat optimistische afronding van de eigenlijke 500 meter, maar in het beginstadium mag men dergelijke zaken wat verfraaien.

Het was goed.
Na afloop zouden we wat thee drinken, maar daarna moest hij vlug weer weg.
Ook dat was goed.
Ik heb nog meer te doen, zo vlak voor een dubbele zondag.

Het was een drukke week.
Relaties moesten ingelicht. Beloftes werden gedaan, met betrekking tot oude verlangens, nieuwe functies, blijvende posities.
Gasten moesten genodigd, zaaltjes afgehuurd, bandjes geboekt, hapjes en drankjes besteld.
De dichter zou lezen, de dominee spreken, Jezus zou een dagje eerder opstaan en engelen zouden zingen.
De jurk werd genaaid, de kapster geregeld, styling, visagie: alles moest perfect zijn.

En het was perfect.

Behalve dat hij niet kwam opdagen.
Ik wachtte en wachtte.
Iedereen wachtte.
En wachtte.

De hemel hield zijn adem in, liep blauw aan, ontplofte en stootte donder en bliksem, vonken, regen en hagel uit.
De engelen huilden.
De decoratiekinderen krijsten.

Men droop af en liet mij achter.
Op de achtergrond een eenzame benzinepomp.
De bloemen op mijn jurk verlept.

Ik smste hem.
Dat hij een spelbreker was.

Maar hij reageerde niet.

Pas drie uur later kwam zijn berichtje terug:
"Ik moest mijn computer nog scandisken"

10 april 2004 zal de geschiedenisboeken ingaan als de dag dat ik voor het altaar in de steek werd gelaten.

7 | 14:08 Met dank

1 wandspot Puck
1 trioplaat Puck

Hiep Mies Hoera!

(Volgens mij heeft het hele bezoek mijn gulp opengestaan. Da's dan ook wel weer wat voor mij)

1 | 11:05 Uitzet

Vanaf heden in mijn bezit:
1 stofzuiger
1 hamer

Next on my wishlist:
1 klopboor
gereedschapskist met nijptang + schroevendraaierset

Update:
Men - ik noem geen namen - zegt, of beter: impliceert, dat ik mij onduidelijk uitdruk.
Hoogst beledigde toon: 'die lijst wordt almaar langer he! En verwacht je nou werkelijk dat mensen nu voor jou..?!'
Neen.
Ik heb zelf geld!
En eigen initiatief en spierkracht en ondernemingsdrift!
En die stofzuiger heb ik helemaal zelf achterop de fiets naar huis gekregen.

Toevallig.

Kom zeg, waar ziet zij men mij voor aan.

3 | 10:22 Bouwput

Fundamenten zijn cool.

6 | 21:31 Ontheemd

U - bent - verbonden - met - voicemail - van - KPN - mobile - ! - nummer - 0 - 6...

Is niet!!

Ik dee nul-zeventig-drie-etcetera!

En waarom krijg ik überhaupt Voicemail?
Waar moet het heen met de wereld als zelfs de dominees worden doorgeschakeld en weggezwaaid?!

Oh wacht.
Goede Vrijdag.
Kut He jasses.

Wie moet ik nou bellen dan..?

2 | 18:34 Leermomentje

Dat je iets zoekt, tussen al je oude documentjes, en dan in een brief-aan-lief (dd. 1-12-2002) tegenkomt:

Motto van de dag:

gij zult niet met uw blote handjes in een bakje losse zaagjes grijpen

Duh...

7 | 17:47 Keuze

Gisteren is Juliana bijgezet.
Voor zover ik weet nu voor de laatste keer.

De hele week is ze almaar bijgezet.
Elke keer weer die hele zooi feestgangers.
Elke keer weer die Bernhard die er toch maar bij is. En elke keer niet tot de afterparty blijft.

Het is niet raar dat de wereld naar de verdommenis gaat, als alle hoge dames en heren van Europa maar dag na dag op bijzettingen rondhangen. 't Is een schande. En maar zeggen dat ze druk druk druk zijn.

Afijn.

(dit was scherts hoor. Ik zeg het maar even. Mijn scherts schijnt niet echt aan te komen, lately, dus vandaar. Dat u het weet. Scherts. Ik bedoelde natuurlijk gewoon dat het almaar werd herhaald. Dat u nou niet op kousenvoeten en zoetgevooisde toon gaat zeggen: 'ja maar Puck.. ik geloof dat je iets niet hebt gesnapt hoor...'. Scherts, dus.)

Na een keer of acht, negen wist ik het wel.
Na een keer of acht, negen was ik bovendien in staat om de Ik Doe Het Ook Heel Leuk Als Verpleeghuispredikant-toon van Mevrouw Hudig-Semeijns de Vries van Doesburgh (wow!) weg te filteren.

Toen hoorde ik een orkestje.
En een harp.
En nog wat live muzikaal entertainment.

En dan vraag ik me af:
hoe gaat dat in zijn werk?
Qua voorbereiding?

Ik heb in een schoolorkest gezeten.
En wij mochten elk jaar op 4 mei in Nieuwspoort spelen.
Voor de ganse ministerraad en wat extra genodigden, die dan een Dodenherdenkingstoestand hadden.
Met verhalen en gedichten en toespraken.
En ons.

Gepaste stukken moesten we spelen.
Droeve dingen, ook wel.
Grafmuziek, dus.

Bach: dat ding met twee violen en orkest, deel twee.
Kol Nidrei.
Nog iets vrolijks van Bruch.
Iets met een hoornsolo. Mozart?
Sibelius, Finlandia.
En bergen andere stukken die ik allemaal ben vergeten of heb verdrongen.
Het was heel naar, namelijk.

Ten eerste waren er smerige broodjes met ranzige ham en boter.
Ik eet geen boter.
Ik had nooit te eten op 4 mei.
Ten tweede was er de dresscode.
Zwart-wit.
Ik had alleen een zwarte stugge spijkerbroek en een witte trui.
En 4 mei was standaard de warmste dag van het jaar. Of in elk geval in het centrum.
Ten derde was er het gebrek aan ruimte.
Ik weet niet of u weleens viool hebt gespeeld met een halve meter ruimte, maar dat is te weinig.
Je moet voortdurend de weerszijden van je strijkstok uit de ogen van je buren trekken en tegelijk hun respectievelijke slof en punt ontwijken.
Mocht u zich afvragen waarom die mensen van Rieu zo vrolijk heen en weer zwaaien: dat heeft niets te maken met ritmisch en walsen enzo. Dat is puur strategisch.
Ten vierde was er het absolute gebrek aan interesse.
Mijnheer Lubbers! Schaamt u! Nee, dat knikkebollen van u was niet onopvallend! En als het al kon worden vertaald als een geëmotioneerd ogensluiten: het af en toe zachtjes wegglijden op de schouder van de buurman en dan met een schok omhoogsschieten kon dat beslist niet!

Enniwee.

Voorafgaand aan dit uitje deden we weken lang niets anders dan Voorbereiden.
Weken lang niets anders dan gedempte klanken en dramatische tonen.

En dat was dan alleen nog voor een incrowd meeting.
Het werd geloof ik uitgezonden op radio 1. Of 2. Of 4. Maar daar luisterde ook al niemand naar.
Het was alleen wij en een stel slapende ambtenaren.

Maar dan deze bijzetting. Dat is groots! Daar mag niets aan misgaan! Niets aan het toeval, of opzet, overgelaten!
Hoe gaat dat, organisatorisch?
Krijg je als musicus op een dag een telefoontje?
Goedemiddag, u spreekt met Mijnheer Anoniem van de RIVD.
WIj hebben u eens nagetrokken, en u bent behalve een redelijk begaafd violist ook nog eens te sneu en oninteressant om staatsgevaarlijk te zijn.
Wat dacht u ervan als u mocht spelen op de bijzetting van aanstaand wijlen onze prinses Juul?
U wordt verwacht aanstaande woensdagavond in de kelder van de muziekschool, alwaar u wekelijks een zeker repertoire zult instuderen met een groepje Verkozenen.
U dient dit strikt geheim te houden, voor collega's, familie, vrienden en andere vijanden.
Het is ons nog niet bekend wanneer de uitvoering zal plaatshebben, maar u dient vanaf heden te allen tijde op afroep beschikbaar te zijn.
Het is een kwestie van maanden. Of jaren.
U krijgt een beeper aan een touwtje voor om de nek.

Vreemd.

En dan jarenlang die gallige Morgenstimmung.
Terwijl Åses Tod zo veel lekkerder wegstrijkt.

7 | 16:01 Selffulfilling

Vraag!!

Wie van u woont er in de buurt van een Gamma?

Ze hebben deze week een snoes van een lampke in de aanbieding.
De Puck.

Een teken.
Licht in de duisternis, door mijzelf gebracht.

Maar bij onze Gamma zijn ze uitverkocht.

Wie o wie wil voor mij....??

4 | 10:04 Center of the Universe

Pap, in de gang:

‘Mama vroeg me je te zeggen dat ze uiterlijk halfeen in het huis is.. en...’
‘Waar is ze nu dan?’
‘Waar ze nu is?! Op school! Ze heeft SO!!’

Kut.

Hoe selfabsorbed kan je zijn.

1 | 20:12 20:22

Welke gek heeft nou ineens die servertijd teruggezet?

1 | 20:11 Feeling Bleeeeeegh

"You have no energy to move"

What else is new.

2 | 17:14 Blindelings

Af en toe wordt er eens iets gezegd, wat ik graag onthouden wil.
Om wat voor reden ook.
Dan typ ik. Al luisterend. Eén en al aandacht.

Voor wàt, vraag je je af:

eigenl;ijk ziot je dfar wel goeg\d, bij dat pasrnassias

2 | 15:37 Afbraak

Woonnet Haaglanden:

Complex wordt gesloopt tussen 2007 en 2010

Ha fijn!, klik ik enthousiast; Dat moeten we hebben!

Waarop zij mij subtiel toefluistert:
‘Ja maar lieverd, tijdens het slopen nemen ze de bewoners niet mee hoor...’

7 | 05:51 Potje

Ochtendmijmering:

C1000.

Honderd-1000.

Zouden ze wel weten dat men Romeinse cijfers van groot naar klein schrjft, en dat die C dus achteraan zou moeten..?

Overigens heb ik eens in een proefwerk 13 keer Romijns geschreven.
De leraar was zo lief me maar één punt aftrek te geven, maar zag in ruil voor deze goedheid wel de noodzaak de hele klas van mijn stommiteit te vertellen.

6 | 21:28 Verandering

The more things change, the more they stay the same. I'm not sure who the first person was who said that. Probably Shakespeare. Or maybe Sting. But at the moment, it's the sentence that best explains my tragic flaw: my inability to change. I don't think I'm alone in this. The more I get to know other people, the more I realize it's kind of everyone's flaw. Staying exactly the same for as long as possible, standing perfectly still... It feels safer somehow. And if you are suffering, at least the pain is familiar. Because if you took that leap of faith, went outside the box, did something unexpected... Who knows what other pain might be out there, waiting for you. Chances are it could be even worse.

So you maintain the status quo. Choose the road already traveled and it doesn't seem that bad. Not as far as flaws go. You're not a drug addict. You're not killing anyone... Except maybe yourself a little.

When we finally do change, I don't think it happens like an earthquake or an explosion, where all of a sudden we're like this different person. I think it's smaller than that. The kind of thing most people wouldn't even notice unless they looked at us really close. Which, thank God, they never do.

But you notice it. Inside you that change feels like a world of difference. And you hope this is it. This is the person you get to be forever... that you'll never have to change again.

uit: Everwood (zojuist)

1 | 20:52 Strictly Business

Spreek ik daar op uiterst zakelijke toon mijn voicemail in - men mocht eens gebeld worden en niet willen danwel durven opnemen -

"Dit is 06, 12, 34, 56, 78.. "

Zegt zij, na een ENORME pauze:
‘Het is eigenlijk nog net geen 0900 hè lieverd...’

Het is ook nooit goed.

7 | 18:18 Nostradamus

19 witte onderbroeken telt mijn waslijn.

Negentien. En dat zijn alleen nog maar de witte.

Daarnaast zes witte hemden.
(nog één in de kast, één aan, en wat extra gekleurd spul)
En vijf witte BH's.
(nog één aan, drie in de kast)

Iemand enig idee wanneer de volgende oorlog in Nederland uitbreekt?
Dan weet ik hoeveel tijd ik nog heb om mezelf te trainen in onthechting en soberheid.

4 | 15:41 Uitzicht

Wat woon ik toch eigenlijk mooi.
Zo ruim en open en weids.. zo hoog, zoveel zicht en licht..

(...)

Misschien moest ik toch eens stoppen me voor het raam aan en uit te kleden..

2 | 13:17 Currently installing Firefox

‘Ah joh, er werken hier toch alleen maar gekken, zwaar onder de medicatie; een beetje sponsjes inpakken en moertjes aan schroefjes draaien gaat nog net, maar die gaan echt niets zelf installeren hoor...’

2 | 12:20 Gelfoosbelijsenid

Haal het meeste uit uw dyslexie.

§ | 11:39 Mailen mag, mits met mate

Het wordt steeds drukker daar beneden..

1 | 11:00 Roofvogel. Tje.

‘Ben ik heftig?’ vroeg ik haar. ‘Overweldigend, in persoonlijkheid of aanwezigheid?’

‘Natuurlijk ben je overweldigend’, antwoordde zij; ‘maar dat is een pas geboren eendje ook.’

5 | 05:33 Aangesproken

Te laat. Te druk. Te moe.

Woelloos woelen, slaaploos slapen.
Wakend.

Insecten in mijn dromen.
En jij.

De ene onrust is de andere niet.

De wekker een kwartier te vroeg gezet, om uit te kunnen slapen.
Gewoon doorslapen is zo anders dan snooze-elen. Gestolen tijd, cadeau gegeven.
Maar, zoals zo vaak: de wekker integreert zich in de halfdroom. Het aantal knoppen neemt toe.

Dilemma.
De ervaring leert dat de knop met de grootste vruchtbaarheid de kleinste is. De uitknop.
Soms wel tien tegelijk, overal waar je drukt.

Doordachte impuls.
Die moet het zijn.

Wantrouwen.

De absolute noodzaak wakker te worden.
Die noodzaak die verhindert de gestolen gift in ontvangst te nemen.
Die het zich niet kan veroorloven van alle tien, nee: honderd bijgegroeide knoppen de verkeerde te hebben ingedrukt.
Want wakker, daar ben jij.

Het laatste tere vlies van slaap breekt.
Ik sta op.

Maar jij bent er niet.
Niemand is er.
De oogverdovende, oorverblindende stilte van 10 maal spam & virus.

Maar jij bent er niet.
Niemand is er.

Waar ben je?
Waar is iedereen?

Al wat wacht is die ene vergeten paasliturgie.
Werken zul je, kreng!

God, wat kunt u banaal zijn.

2 | 22:46 Krans

Voor het slapengaan zegt zij:
‘Ik hou van je.’

‘Ja. dom van je. Maar wel lief.’

‘Nee. Je bent levertraan met een goede afdronk.’

2 | 18:25 Running Gag with Sprained Ankle

Er was een tijd dat mijn moeder, op de telefonisch gestelde vraag of ik thuis was, op bittere toon antwoordde: ‘Puck is altijd thuis’.

De laatste tijd is het een wonder als ik wèl thuis ben.

(Helaas voor mijn moeder: meestal in haar gezelschap)

1 | 17:10 Sober

Observatie:

Ik reageer vandaag te veel, te vaak, te dronken.

Zo nuchter als ik ben.

5 | 15:02 Iovi, bovi

Gehoord, op straat:
‘Het verschil is dat jij 13 bent en hij 47..!’

Het erge is dat het, ook zonder verdere context, zo vreselijk herkenbaar was..

9 | 12:31 Ondertussen op Breedster (2)

Zoals bij alles geldt ook nu: sleutelwoord = kleinschaligheid.
Zodra iets massaal wordt, is de lol eraf.

Als je thuiskomt en 'mated' bent door drie volslagen onbekenden, waarover je niet je vriendin kunt bellen om te joelen en te juichen van 'Hij! Hij! Zij! Ik heb ze gepakt, hoevinjet!'; als je niet meer zegt: Ik heb een ei! Wie zal ik uitnodigen?! - dan is het niet leuk meer.

Het waren drie fantastische dagen.

En wie het toch nog wil proberen en graag mijn kind wil zijn: u roept maar.

4 | 21:16 Ondertussen op Breedster

Afijn.
Dan heb je dus een zoon.
Zoon schrijft wanhopig briefje:

lichtelijk verwarrend dit gebeuren hier.
Ben al door bijna de helft van mijn energie en niks te vreten gevonden.
Hoe werkt dit?

Je denkt: ik heb een verantwoording.
Ik moet die jongen bijstaan.

Dus met je laatste energie ga je: 27 steps up, 5 steps left.
Dat is 32% energie.
Terwijl je het jong net verwerkt en gebaard hebt, dus je was al niet zo fris meer.

Je stuurt een berichtje terug:

ok

je food is blauw.
Wat voor blauw dan ook. Mag ook lichtblauw zijn.
Ik sta rechts van je en zal je supporten.
1 stap naar boven, 1 stap rechts. Daar is het eten.

Kom, mijn zoon, je kan het!

Hij snapt het. Hij eet.
Maar niet voldoende.
En in de wijde omtrek is geen voedsel te zien, behalve twee plaatsen verder. Bezet gebied. Daar zit een larve in zijn eigen stront, het voedsel van zoonlief. Gewoon maar te zitten. Smeerlap.

Je doet wat je kan, en schrijft de snotaap ook een brief:

Zeg, kerel.
Alles leuk en aardig, maar je zit in de weg.
Mijn zoon moet eten, en jij zit in zijn voedsel.
Dus.
Eén stapje naar boven volstaat.

Bvd.

Je verzendt, kijkt op.. en zoon is weg.
Weg!
Zeven stappen omhoog, vijf naar links, de buik volgevreten.
Je hebt te weinig energie om hem nog in te halen.
De brutaliteit!

De adolescentie begint vroeg dit jaar.

1 | 12:43 Razernij

Als de zwarte inkt uit X-Files.
Daar doet het haar het meest aan denken.

Het dringt mensen binnen, bewolkt ogen en hart. Slurpt ze van binnenuit op, zuigt ze leeg. Verteert.
Om vervolgens weg te stromen, terloops, op weg naar de volgende gastheer.
Mooi, maar verwoestend.

Het verschil is dat zij in dit geval meer lijdt dan haar slachtoffers.
Niet de slachtoffers worden leger en leger, maar zijzelf.
Verward, rumoerig.

Allen tezamen zijn ze ideaal.
Elk afzonderlijk slechts een gepasseerd station.

Overvoed.
Kolkende zee, langsstromend. Zij denderen langs omdat zij dendert.
Ze storten bij haar binnen omdat zij ze opslurpt.
Maar evengoed weer uitwerpt en voorbijstormt.

Zij zijn haar.
En elke keer dat zij iemand wegjaagt, wegvaagt, neemt ze een stukje van zichzelf weg.
Niet afvlakkend. Maar in grote brokken, scherpe punten achterlatend. Die haar alleen maar grilliger maken.

3 | 15:16 Rug. Revisited.

‘Zeg, heb jij mijn tas horen piepen?’

Juist nadat mijn moeder mijn vraag ontkennend had beantwoord klonk het: prrrriep...!

Ha!

Ik spoedde mij naar mijn tas en zocht mijn mobiel.
Tok, zei het.
Niet in mijn tas. Maar in mijn rug. Of mijn heup.
Dat is niet goed, dacht ik nog; maar er waren andere, belangrijker zaken.
Ik vond mijn telefoon - onverwacht in mijn jas - en belde de beller terug.
Ik ging er bij zitten. In de aarde, in de tuin, in de regen. Tussen het opkomend groen. Het had iets blij lenteachtigs.
‘En hoe gaat het met jou?’, vroeg hij aan de andere kant van de lijn.
‘Oh, alles stuk’, zei ik vrolijk. ‘De rug, en de heup. Almaar erger. En de fysio kan niets doen. Maar ik schrijf er maar niets over, het wordt zo saai.’
Dit was slechts een beschrijving van de laatste weken.
Little did I know..

We hingen op, ik keek nog eens naar het groen om me heen, ademde de warme lucht van dauw en belofte in en stond op.

Het was inderdaad niet goed.

Mijn heup, mijn been, mijn onderrug. Alles rechts. Alles weg. Functieloos. Alleen maar pijn. Heel veel pijn.
Ik waggelde naar binnen, stootte een vol blik verf om (Hello Murphy), riep van Mama Help! en wurmde me in mijn jas.

Ik blijk thuis gekomen te zijn. Weet ook niet precies hoe.
De enige reden dat ik nu typ is omdat de stoel in mijn kamer de eerst mogelijke vluchtheuvel binnenshuis was.
Maar ergens vandaag zal ik moeten opstaan.
Mijn overall uit, gewone kleding aan.
Naar de wc.
God wat moet ik nodig naar de wc.
'Drink voldoende' is een leuke tip, maar men houdt geenszins rekening met eventuele blessures.

Ik moet opstaan.

Oh help.

7 | 06:44 Verf

Dat titeltje hieronder, dat slaat op het Apple-meisje.
Dat kent iedereen wel, toch?

Ik schrijf nog steeds als twee jaar geleden, merk ik. Voor dezelfde groep mensen. Met dezelfde internetkennis. Dezelfde internetgeschiedenis. En dezelfde inside jokes, gebaseerd op en afgeleid van die kennis en geschiedenis.
Met het verschil dat die groep mensen helemaal niet hetzelfde is.
Niet al mijn lezers zijn loggers.
En niet alle lezende loggers zijn loggers van way back.
Wat voor mij een 'inside joke' en running gag is, is voor een ander.. nou ja. 'I was like.. huh?!'.
Zo ook: wat voor mij eindeloze herhaling is, is dat voor een ander helemaal niet.
Als ik lach om Posterestante's 1 april-grap, is dat omdat ik de clichés eraf zie spatten. Eén grote persiflage. Geweldig. Zo treffend. Herkenbaar!
Maar laten we eerlijk zijn: toen ik min-twee-maanden logde, won Wilco de nationale omkatdag.
En ik snapte er niets van.
Ik had geen idee hoe Wilco's site er eerst uitzag, ik klikte gewoon op de link die op al 'mijn' sites werd gegeven, en ik zag een soort hel. Sterretjes op de achtergrond, bewegend gifje, Comic Sans, muziekje, een plaatje dat op de A-schijf zou staan en waar mijn browser wanhopig naar zocht (kkcccchhhhhh!!!!), een missend plaatje. Fijne blije teksten.
Wat was daar zo speciaal aan?
Niets. Daarom juist.
Maar ik draaide niet lang genoeg mee om de grap te zien.

En zo is het nog steeds, en zal het altijd zijn.
Mensen komen ergens bij, leren kennen, ontdekken opnieuw. Vinden zichzelf ontzettend origineel en grappig en vernieuwend, maar hun originaliteit bestaat bij de gratie van hun onschuld. En die van hun toeschouwers.

Alle clichés die Martijn uit de kast haalt: voor velen zijn ze geen cliché.
Hoewel ik natuurlijk hoop van wel.
Stel me gerust, zeg dat u al jaren bekend bent met de hamsterdance, en turnoftheinternet.

Ik vrees het ergste.

Hoe sneller de wereld verandert, hoe meer mensen snel achterblijven en relatief snel inhalen.
Hoe meer mensen achterblijven en inhalen, hoe meer kans op herhaling. Te weinig tijd voor het conserveren van ervaring, te weinig beschikbare kennis om op terug te vallen en van te leren.

De toekomst is herhaling.

Verschrikkelijk.

1 | 06:13 I'm like.. huh?!

Raar.
Ik ben wakker, maar ik kan niet wakker worden.
Ik ben uit bed gekomen, heb me gewassen en aangekleed. Eten gemaakt, gegeten.
Maar alles lijkt te draaien. Alles tolt. Mijn hoofd zit dicht, alles dof en zwaar. Ik zwalk door huis. Alsof ik nog diep, diep in slaap ben.
Dezelfde slaapdronken logica:
ik sta in mijn kamer, zie mijn lepel liggen, denk: "he.. wat doet die daar.. die hoort in de keuken.. die heb ik daar straks nodig.. oh maar hij ligt hier, hij is, dus dat is goed.."
En dan in de keuken denken: "he.. waar is mijn lepel nou.. oh ja, die ligt in mijn kamer, want net dacht ik nog die heb ik straks nodig en toen was hij daar en daar was goed dus daar is mijn lepel"

Ik voel me zoals ik me vroeger weleens voelde, als ik de nacht uitstelde en mezelf wakker hield tot vier, vijf uur in de ochtend.
Met het verschil dat ik nu van tien tot vijf heb geslapen.

Misschien is dit waarom beroepsschilders alleen nog maar met verf op waterbasis mogen werken..

5 | 13:51 Eloï, Eloï, lama sabachtani

PS Sommige teksten zijn niet heel scherp meer. Omdat ik weet dat Puck de teksten overtypt, is dat niet zo erg

Ja muts! Maar niet als het zes A4tjes Lijdensverhaal-volgens-Marcus zijn!!

14 | 11:23 Onrust

Er is een complot tegen mij.
Ik weet het zeker.

Dingen lopen raar en vreemd, ik word voortdurend op het verkeerde been gezet, niets gaat zoals het hoort.

Zo is er mijn site.
Tijdens mijn vorige verhuizing was Wanadoo gruwelijk langzaam met hun DNS-refresh, of hoe dat ook heet.
Iedereen zag mijn nieuwe site, behalve ikzelf. Ik bleef eenzaam achter, met nog een man of 4. Ik vroeg al mijn vrindjes en vrindinnetjes hoe het daar was. Daar waar ik niet was.

Dit keer was ik in anderhalve dag om.
Nu nog steeds, vijf dagen later, zitten er mensen naar mijn oude site te staren. Zich af te vragen waarom er steeds pingupdates staan, maar de indexpagina niets lijkt te zijn veranderd.
En er is iets stuk aan mijn commentding, daar. Aldus mijn Lief. Dat moest gemaakt worden, want die arme achterblijvers moeten toch nog iets kunnen doen. Al is het maar klikken en reageren en huilen om hun eenzaamheid.
Dus daar moest ik heen. Repareren. Redden.
Toen ik manmoedige pogingen deed mijn site op de oude server te bereiken crashte mijn computer.
En werd mijn router onbereikbaar.
Don't ask.
Ik ga u niet vertellen wat ik heb gedaan om dit te bewerkstelligen. Vermoedelijk was het dermate stupide dat elke unternerd nog in hoongelach zou uitbarsten.
Ik zou de risée van logland worden.
Ergens op internet zou mijn foto worden gevonden. Systeembeheerders over de hele wereld zouden hem in ASCII-art omzetten, inclusief snorretje en brilletje, hem uitprinten en op het dartboard hangen.

Het is een complot.
Heus. Ik reken erop dat ik als laatste vertrek en laat de boel de boel. En ineens word ik weggegrist, te laat om de rotzooi op te ruimen.

En er is het weer.
Het weer zit mij al langer tegen. Al vanaf de lagere school.
Iedereen had schijnbaar een verborgen informatiebron, behalve ik.
Gods nieuwsbrief, waarop alleen ik niet was geabonneerd.
Ik had altijd de verkeerde kleding aan voor het weer.
Was het snikheet, dan had ik me 's morgens op de hagelstorm van de vorige dag gekleed. Daar zat ik, in mijn eskimo-outfit. Tussen korte rokjes en open schoentjes en zomerjasjes.
Ik moest twintig minuten fietsen, de andere kinnekes zaten vijf minuten in Pa's auto. En blijkbaar was dat ene kwartier verschil genoeg om profetieën over het naderende weer binnen te krijgen.

En nu weer.
Al dagen loop ik me leeg te zweten in zware broek warme trui dikke jas, terwijl overal om me heen witte winterarmen de straten benaakten.
Hoe weten die mensen dat??
Waarom heeft iedereen altijd een regenpak aan op het goede moment, en ben ik de enige die door de stortregen wordt overvallen?
Zo dacht ik vanochtend te weten waar ik aan toe was. Gezien de laatste dagen. Eieren, geld.
En dus zit ik nu in mijn wijde lichte zomerbroek. Met het liefste T-shirtje van de hele wereld. Roze Simmer-hempje met korte mouwtjes.
In te vriezen. Omdat ineens de hemel is dichtgetrokken en de zon met wintersport is.

En er is nog meer.
Veel meer.
Wat, dat weet ik ook niet meer precies.
Maar het feit dat ik al die andere voorbeelden van het complot nu ben vergeten is deel van het complot. Gebrek aan bewijs. Hersenspoeling.

Jaaa.. ik heb het wel door..!

En u bent erbij betrokken.
Nee, niet u, maar u.
U weet wel wie u bent.
Jaren log ik al, jaren heeft u mij geen blik waardig gegund.
Terecht ook, uw wereld is ook beter en mooier.
Maar de laatste dagen bent u er voortdurend.
Leest u? Kijkt u? Wat ziet u dan?

Het is een complot.

Ik zweer het u.

2 | 23:09 Broeden

In de mailbox:
"Let's do it at 24.00h."

Zo ben je nog een larve, zo moet je al weer paren.
Om 24.00 nog wel. Latertje. Of vroegertje. Hoe je het bekijkt.

Ik wou eigenlijk gaan slapen.
En ik heb hoofdpijn.

2 | 22:11 Mmntje langer

8 april 9 april 11 april

Witte Donderdag Goede Vrijdag Paaszondag

Drie diensten, drie liturgieën.
Morgen in te leveren.

Waarom heeft u mij niet gewaarschuwd?!

Gelukkig merkte ik om halftien dat ik mijn medicijnen was vergeten in te nemen, waarmee ik een uur heb gewonnen.
Maar morgenochtend vermoedelijk een uur verlies wegens algehele brakheid.

Maar.

Het dramatische verhaal over mijn vinger en het gat erin moet wachten.
(ja, er was een dramatisch verhaal over mijn vinger en het gat erin)

W.A.D.W.

1 | 20:00 Mmntje nog

Ik slaap hoor.

Ga maar weer weg.

8 | 16:02 Mmntje aub

Hier komt een mooi logje.

Straks.

Nou ja, of het mooi wordt weet ik niet natuurlijk.
Maar 't is uit het hart gegrepen en al dat.
En het komt.
Etc.

Maar nu ben ik eerst moe en stuk en honger.

Sperc/zibonen en macaroni.

Ja, dat kan.
Het is raar, je smaakdingessen schrikken zich het lazarus, maar het kan.

Daarna meer.

Ik hou nog steeds van u.

3 | 08:32 Goede morgen!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Return to sender...