2 | 17:53 It's not you, it's me

We zaten naast elkaar in het zaaltje annex kapel.
Meditatief momentje.
R. staarde voor zich uit, een en al diepzinnigheid en concentratie.
Toen sprak hij, op gedragen toon:

Dat kruis hangt scheef.

‘Huh?’

Ja. Zie jij dat dan niet?

‘Jawel... maar dat zegt niet zoveel... ’

Leuke bijkomstigheid van MS: je wijt alles aan je ziekte. Ook fouten of onzorgvuldigheden in architectuur.

6 | 13:30 Werkstuk. Soort van. (2)

Vroeger werkten allebei mijn ouders op het RKD: Rijksbureau voor Kunsthistorische Documentatie.
Geregeld kwamen er scholieren en eerstejaarsstudenten met vragen als: 'ik zoek een boek over kunst in de zeventiende eeuw'.
Soms nog vager: ‘Ik zoek een boek over kunst’.
Soms waren ze zo vriendelijk hun zoektocht enigszins te specificeren: 'schilderkunst'. 'In Nederland'.
Niettemin deden dergelijke vragen mijn ouders en hun collega's ineenkrimpen van wanhoop en afschuw.
Alleen al de zeventiendeëeuwse Nederlandse schilderkunst bestreek een hele afdeling.

Voor mijn ouders bestond er niet zoiets als een klein onderwerp, niet zoiets als oppervlakkig en 'even'.
Iemand die het had over 'een leuk onderzoekje' diende ofwel te worden genegeerd en verbannen, ofwel hij behoorde tot de incrowd en bedoelde het zeer eufemistisch.
Het is een houding die ik in mijn opvoeding heb meegekregen en die me bijzonder hindert.

Wat is het precies voor werkstuk?, vroeg mijn vader.
‘Ik moet mijn gemeente bestuderen op landschapskenmerken, met name religieuze.
Vier periodes: voor-christelijk, middeleeuwen, rond de tijd van Kuyper en nu.’

Mijn vader keek zorgelijk.
‘Wanneer moet het af zijn?’

‘Er staat een week voor.’

‘HÈ?! Een WÉÉK?? Maar dit klinkt meer als...’

‘...een doctoraalscriptie. Ja, ik weet het.’

‘Ja, of iets om op te promoveren.’

‘Ja. Dat dacht ik ook. Maar er staat een week voor..’

Ik lees de opdracht en denk: atlassen, topografische dienst, archeologische dienst. Stapels boeken over vaderlandse geschiedenis, architectuur en theologie, Romeinen en Kaninefaten Cananefaten.
Maanden van gedegen onderzoek.

Maar het is een eerste opdracht in een serie van vijf, onderdeel van een kennismaking met een verkenning van een inleiding op een algemeen onderwerp.
Het moet een speels, luchtig werkstukje worden, van 3 A4tjes.
En ik heb geen flauw idee hoe ik het moet gaan aanpakken.

5 | 18:18 Eveneens

Mijn moeder liet me een gedichtje lezen. Een lief gedichtje. Een gedichtje dat Indruk maakte.

Was dat gedichtje er niet geweest, dan had ik nooit gedacht, zojuist op straat:
Dat dopje, dat die man op zijn tracheostoma heeft, zou dat ook op het pak melk passen, en andersom...?

2 | 20:52 Fantasia

Ik heb voetbal op 3! En gisteren ook al!
Wat heb jij op 3?

Ik keek.
Geen voetbal in elk geval. Op RTL7 was voetbal, maar niet op 3.

Een kwartier later:
Ik heb nog steeds voetbal op 3!

Ik vermoedde en klikte. Naar kanaal 24; ver, vèr weggestopt.
Ja! Dat heb ik! Maar dat is geen 3. Wat is dat?

‘Talpa’.
Hè jasses. Ik wil geen Talpa.
Ik wil een gewone 3...
Dat is natuurlijk ook alweer een gevolg van wat ik een aantal weken geleden heb gedaan..

Mijn vader heeft op Knopjes geduwd.
En wat absoluut onmogelijk is, met de afstandsbediening in elk geval, is hem gelukt: hij heeft kanalen gewist en andere gecreeerd.
Dus nu heeft hij Talpa. En geen BBC, geen NL3, geen Duitsland of BRT.

Arme oude tovenaar...

4 | 14:18 Werkstuk. Soort van.

Drenthe heeft hunebedden. En urnenvelden.
Of, zoals één van de Gooleresultaten het uitdrukt: 'Drenthe barst ja van de hunebedden en grafheuvels'.

Maar Den Haag heeft alleen de Noordzee, oudheidkundige attractie. En het Binnenhof.
Althans, voor zover ik weet.

Maar u weet méér!
Fijn is dat.

Dus u gaat me nu vertellen:
wat voor 'landschapskenmerken' heeft Den Haag, van vóór de christelijke jaartelling? Of dan toch in elk geval van voor de Middeleeuwen..?

§ | 17:24 Open source

Nu ik de blote, ontbindende kadavers van de rails heb gezien weet ik niet of ik me ooit weer veilig in de tram zal voelen...

1 | 13:17 Act


‘Hoe gaat het met je? Hoe gaat het thuis?’

Met een sombere ernst vertelt Sydney Hansen uitgebreid hoe het gaat, wat er niet gaat.

Niet doen, sukkel!, roep ik haar inwendig toe. Niet echt en serieus antwoord gaan geven! Of doe het dan tenminste met ironie, een grap tussendoor; onderhoudend en entertainend! Je verveelt hem, hij wil dat niet ècht weten!

(...)

Eigenlijk zegt deze redenatie heel veel meer over mij dan over het ‘sukkelgehalte’ van Syd..

1 | 22:46 Klaar

En waarom zwalk ik de hele dag rond, duizelig en ziek en doodmoe, nauwelijks tot iets in staat, en ben ik nu zo gruwelijk wakker??

1 | 22:15 Hollands mooiste

Als we nou eerst eens Sylvia opvoeden. En Yfke spraakles geven.

En dan die vreselijke Ruud. En...

Nee. Laat maar. Wegstemmen, iedereen en het hele programma.
Dit is, by far, de ergste variant van het hele zooitje.

Alleen Marcia mag blijven. Marcia mag alles.

3 | 08:06 Heiden

Het begon met een liedje. Een flard uit een conference.
Waarschijnlijk begon het in mijn onderbewuste nog ergens anders mee, want waarom zou juist die flard in mijn gedachte komen?

‘Maar er waren slechts twáálf apostelen, Michelangelo!’

Welke twaalf waren dat eigenlijk?, mijmerde ik.
Twaalf zijn er best veel. Ik ben al blij als ik tot vier kom.

Ik dreunde op:
Matteüs, Marcus, Johannes, Lucas. Paulus, Petrus, Judas.
Goh. Wow. Knappe Puck, dat zijn er al zeven! Misschien ook nog een Simon - of denk ik dat omdat Petrus ook wel Simon Petrus werd genoemd?
Andreas, vulde mijn moeder nog aan.

Nou kijk aan. Acht.

Voor de overige vier besloot ik wikipedia te raadplegen.

Blijk ik het verschil tussen evangelisten en apostelen niet helemaal te hebben begrepen.
En er eigenlijk maar vier goed te hebben gehad. Vooruit, een halfje voor Simon.


Voor iemand die al meer dan vier jaar liturgieboekjes maakt weet ik bedroevend weinig van het Christendom..

(Johannes de Doper blijkt heel iemand anders te zijn geweest dan Johannes de apostel. Ik moet nog een hoop leren...)

(En om het nog wat verwarrender te maken plaatst de Nederlandse Wikipedia, in het lijstje 'in andere talen' op de Matteus-pagina, links naar de Engelse, Duitse en Finse pagina's over Matthias. Ja kijk, zo schiet het natuurlijk niet op.)

1 | 05:31 Uitgeslapen

Hoe laat is het...? Horloge... Oh.. iets voor halfvijf.. dan kan ik nog even...

Hoe laat is het..? Oh.. ok... kwart voor vijf... nog heel ev....

Hoe laat...? Oh shit het is al over vijven.. en mijn wekker is niet afgegaan.. zeker toch verkeerd gezet... oh shit.. he bah...

Naar de keuken. Slaapdronken melk op het vuur.. yoghurt zou nu handiger zijn, omwille van de tijd.. maar ik heb meer zin in pap... zo laat al, en ik moet nog oefeningen doen ook.. ben wel goed op tijd voor mijn antibiotica...

....

En pas een kwartier later dringt het door. Waar die bizarre tegenstelling van 'te laat' en 'goed op tijd' vandaan komt.

Ik sta helemaal nooit om vijf uur op. Mijn wekker staat gewoon op kwart-voor-zes, die moet straks nog aflopen..

1 | 13:13 Determinatie

Sinds vorige week is Fientje vermist. Heeft u haar gezien? Bel dan [...]

Eronder een kleurenfoto van betreffende Fientje.
Een rooie kat, dertien in een dozijn.

‘Denken ze nou werkelijk dat wij dat beest op grond van die foto gaan herkennen?’, vroeg ik in de ruimte en aan mijn moeder.
‘Heh...?‘
Ze boog zich naar het papiertje.
Oh. Ik dacht dat het een fazant was.

5 | 12:14 Gespleten

Lang, lang geleden, in een land hier ver vandaan, sponsordde ik een prijs bij de Anti-Bloggies.
Voor degene die werd verkozen tot 'Most Obsessed With "Which X Are You?" Tests', kocht ik bij Amazon het boek 'A Self-Help Guide to Living With Dissociative Identity Disorder'. Leek me praktisch.

De aanschaf achtervolgt me.

Nog altijd krijg ik recommendations van Amazon. En nooit eens op grond van Linux in A Nutshell (816p. - moet een flinke noot zijn), of "Evolve" van Ani Difranco, die ik tegelijk aanschafte.

Nee.
Mij is, en wordt nog steeds, aangeraden:

The Dissociative Identity Disorder Sourcebook

Multiple Personality Disorder from the Inside Out

Got Parts? An Insider's Guide to Managing Life Successfully with Dissociative Identity Disorder (New Horizons in Therapy)

Op zichzelf is het al wat verontrustend dat deze drie adviezen in de loop van ongeveer 4 jaar niet zijn veranderd.
Zijn er dan helemaal geen ontwikkelingen, is er geen enkele nieuwe publicataie, op het gebied van meervoudige persoonlijkheidsstoornissen..?

Maar: ik durf nu eigenlijk geen nieuwe boeken meer te bestellen.
Aan de ene kant wil ik eigenlijk zo snel mogelijk het karakter van deze 'recommendations' wijzigen, aan de andere kant: wat komt ervoor in de plaats..?
En wordt er gecombineerd?
Als ik Mozart bestel, krijg ik dan een boek over muziektherapie in de geestelijke gezondheidszorg aanbevolen? Of Componisten en Hun Psychoses?
Als ik een theologisch boek koop, wordt me dan een werkje aangeraden over neuropsychiatrische onderzoeken onder extremistische boeddhisten (contradictio in terminis)?

Hoe is deze bestelling nog te neutraliseren, als Linux en Ani diFranco het al niet deden..?

16 | 07:32 28 -> 29

Zooo.. dat hebben we ook weer gehad.

Nieuwe dag, nieuwe week. Nieuw jaar, nieuw begin.

4 | 20:03 Natascha

In de zomer van 1998 zat ik twee maanden opgenomen, in een zogenaamde psychotherapeutische woongemeenschap.
In die twee maanden werd ik praktisch krankzinnig. Ik voelde me buiten mezelf en buiten de wereld staan, werd nog magerder dan ik al was, beschadigde mezelf voor het eerst en liep voortdurend weg. Nadat ik mijn 'wegloopcontract' had verbroken werd ik weggestuurd.
Het was een pure hel, en nog jaren later keek ik hunkerend naar het gebouw als ik er langsfietste. Wat miste ik het: de dagelijkse routine, de mensen, de geborgenheid (waar ik me tijdens mijn verblijf zo verloren had gevoeld - hoe verzon ik het...).

Achttien is ze nu, maar ze kon evengoed dertig zijn.
Meer dan acht jaar weggeweest. Al die tijd opgesloten, afgesloten.
Het kind en de onschuld weggepakt. Van meisje naar vrouw; de hele gang naar volwassenheid, op de meest bizarre manier denkbaar doorgebracht. Hij was er toen ze voor het eerst ongesteld werd, borsten kreeg. Hij heeft haar zeep gekocht, haar shampoo, nagelschaartjes, maandverband. Heeft waarschijnlijk haar haar geknipt. Hij was er op acht verjaardagen, kerstfeesten, bij de milleniumwisseling.
Dagen, weken, jaren in een kelder, waarvan ze niet wil dat hij wordt gefilmd, want 'andere mensen willen toch ook niet dat hun slaapkamer overal te zien is'.
Hij las met haar de krant, keek met haar televisie. Voedde haar op, vormde haar tot de welbespraakte, zo beheerste vrouw die ze nu is.

Wat zal ze hem haten. En wat zal ze hem missen.

5 | 18:05 Glashard

Gehoord, midden op de toch echt zeer Haagse Laan van Meerdervoort:
‘Ja, ik sta nu nog in Delft....’

7 | 12:19 Overbodig

Een groot bord versperde de weg: Geen doorgang, uitgezonderd bouwverkeer.

Alsof je zonder rupsbanden ook maar één meter over de asfaltbrokken kan afleggen..

(Is heel Nederland opengebroken, trouwens? Of is dat een Haagse kwestie?)

2 | 08:58 Verrichterzake

De second-opinion-arts was niet beschikbaar. De assistente raadde me aan een andere arts te proberen, of anders naar de spoedeisende hulp te gaan.
Ik had weinig zin om de '127 resultaten voor huisarts in 's gravenhage', die de gouden gids mij leverde, allemaal af te bellen, en bij de spoedeisende hulp zullen ze beslist niet blij met me zijn.
Na een moment van vertwijfelde 'wat nu dan??'-s zag ik het licht. Of beter: het KNO-lampje.
Gebeld, aardige assistente vol begrip, afspraak gemaakt, vrijdag kan ik terecht.

Houdt u het wel voor me bij, allemaal?
Mijn agenda is kwijt.

Hier, noteer:
woe 6-9, da's vandaag, 13.30: oogarts
don 7-9 10.00: bijbelleesgroep
don 7-9 10.00: bijbelleesgroep (hoezee!! voor het eerst in twee maanden weer!)
vrij 8-9 9.30: Fysio B.
vrij 8-9 14.30: KNO-arts
maa 11-9 16.10: Fysio P.
don 14-9 10.30 Fysio B.
vrij 15-9 15.30: neuroverpleegkundige, aan huis (glad vergeten, shit)

En dan was er nog vanalles, maar dat ben ik ook vergeten en dat vind ik nu wel even best.

1 | 15:51 Onverrichterzake

Na een uur wachten bij de oogarts, en nog minstens een uur in het vooruitzicht, was ik het zat. Of beter: ik was òp.
Nieuwe afspraak gemaakt en weer naar huis. Morgen weer, om halftwee. Mijn slechtste tijd, maar dan was er maar één patient voor me, en de kans op uitloop het kleinst.

Na telefonisch overleg met de doktersassistente vanochtend, over de standvastige ontstekingen her en der in mijn hoofd, werd een nieuw spulletje voorgeschreven. Mijn protesten, dat ik graag eerst nog langskwam en of er niet eerst bloed kon worden geprikt, mochten niet baten. Daarvoor was het veel te druk.

Tandarts gebeld.
De pijn zat ook in mijn kiezen; ik wist niet of dat een uitstralende pijn was, of juist de oorsprong. De tandarts kon me wèl hebben.
Röntgenfoto. Ontsteking ònder de al ge-zenuw-behandelde kies. Hele kies moet opnieuw uitgeboord, schoongemaakt, doorgespoeld. Door een specialist, met een microscoop omdat er blijkbaar onbehandelde want onopgemerkte 'open kanaaltjes' zitten.
Antibiotica van de tandarts.

Het spulletje van de huisarts bleek bij navraag geen antibioticum, maar een ontstekingsremmer. Betamethason. Familie van - niet lachen want dat heb ik zelf al gedaan - dexamethason.

Vóór ik mezelf met nieuw gif ga volstoppen vraag ik morgenochtend eerst een second opinion van een huisarts in de buurt.
Eén griepdiagnose door een kleuter en één middenoordiagnose door een springert in de wachtkamer vind ik te vaag om weer te gaan slikken.

Nee, ik ben niet kwaad, ik ben moe.
Ik ga mijn bed in. Mijn zegeningen tellen - misschien val ik dan eerder in slaap dan als ik de standaarschaapjes gebruik.

2 | 08:23 Leven

Antibiotica schijnt meteen te werken. Als in: kuur klaar, klachten weg. Het werkt niet met een nasleep.
Aldus vertelde men mij, toen ik vroeg of het wel de bedoeling was dat ik op tweederde van de kuur nog steeds pijn in kaak en oor had.
'Het kan zijn dat je resistent bent voor deze specifieke soort', was het opbeurende nieuws.
Leuk man.

Inmiddels helemaal klaar, en nog steeds pijn.
Ik kijk het twee dagen aan, en dan bel ik de huisarts weer. En ik weiger meteen weer een nieuwe antibiotica-kuur in me te laten stoppen, ze gaan eerst maar eens bloed aftappen om te zien of het niet tòch viraal is. Sprak ze stoer.
Erg blij dat dit een vervangende huisarts is, die heeft nog niet de kans gehad me spuugzat te zijn. En ik kan weer zelf naar hem toegaan, hij hoeft niet aan huis te komen, dat scheelt ook.
Maar mijn arme eigen dokter... die straks terug komt van vakantie en stapels verslagen over me vindt.. nu eens niet over MS en angst en paniek, maar over griep en holtes en bacterieel of misschien tòch griep...

Maar: het gaat veel beter.
Niet fysiek.
Of misschien ook wel.
(Woman, make up your mind!)

De grond beweegt nog steeds, als ik sta.
Maar de aanvallen waarbij mijn bed beweegt zijn minder frequent en minder hevig, en het lopen is minder 'matrassig'.
Het grootste probleem was, merk ik nu, vooral de hoge spierspanning. Hoe raar dat ook klinkt, na weken van paniek over de duizeligheid.
Lopen op een bewegend oppervlak is zo al een kunst, maar met benen als stramme stokjes is het helemaal niet te doen.
En slapen lukt niet, als je lichaam een plank gelijk is. Daar kan je duizend ontspanningsoefeningen tegenaan gooien: als je hersenen met volstrekte willekeur signalen van spanning of beweging afgeven helpt het allemaal niets.
Maar het mindert. Het lopen gaat beter, en ik slaap!
Van acht tot zes, 's middags ook nog. Ik doe niet anders, en het wordt alleen maar meer. Slaapschuld inhalen.

Ik fiets weer.
Het zadel van mijn fiets is laag gezet, zodat ik mijn voeten plat op de grond kan zetten, als ik op het zadel zit.
Het gaat nog heel bibberig en traag.
De vijf kilo die ik was kwijtgeraakt, en waarvan ik hoopte dat het vet was, blijkt spiermassa.
Een krachteloos weekdiertje ben ik in de afgelopen twee maanden geworden.
Maar ik fiets.

Ik was het zat. Dat vooral.
Het binnen zitten, het ziekzijn, de verveling en de eenzaamheid.
'Eenzaamheid', wat een groot dramatisch woord.
Schrap dat maar.
Maar ik was compleet geisoleerd, weg van het normale leven. Er waren alleen nog mijn ouders, mijn kamer, twee maal daags even buiten, naar de plaatstelijke C1000.
Het maakte me gek - letterlijk.
Ik moest eruit.
En dat doe ik nu, zoveel ik kan.

Niet meer alleen de 500 meter rondom mijn huis, maar nu, op de fiets, weer verder.
Maar het uitgaan is niet eens zozeer letterlijk. Ik heb nog steeds niet genoeg energie voor meer dan die twee of drie halve uurtjes op een dag.
Het is ook in algemene zin: mijn aandacht op andere zaken richten, al is het maar op mijn belastingaangifte en andere administratieve zaken.
Ik heb bezoek gehad, wat me de rest van de dag compleet vloerde, maar de rest van de week deed opleven.

Kleine veranderingen:
Na weken van groente-met-brood als avondeten weer 'normaal'. Eerst pasta, toen aardappelen, zaterdag voor het eerst weer rijst.
Als ik 's nachts naar de wc moet zeul ik niet meer mijn gsm mee, als 'alarm'. Nu ik me wat soepeler beweeg en me wat zekerder op mijn benen voel neem ik hem sinds een paar dagen ook 's ochtends niet meer mee, als ik ga douchen.
Sinds gisteren weer eens een andere broek aan. Niet dat ik al die weken in dezelfde broek heb rondgewandeld, maar wel hetzelfde soort. Katoenen, wijde huisbroek.
Sinds gisteren weer een spijkerbroek.
Het zijn ogenschijnlijk kleine, weinig imposante zaken. Maar ze zijn belangrijk, ze halen me uit het zieke wereldje, terug naar de levende wereld.

En...

Oh shit.

Over een uur komt de taxi, voor een heel ander uitje.
Oogarts, voor de pijn in mijn oog die er nog steeds zit, en in de nieuwe ontstekingstheorie geen plaats heeft.
Het lijkt House wel, met zijn gekleurde stiften.
(wie geen House kijkt, of de aflevering van afgelopen donderdag heeft gemist, heeft geen flauw idee waar ik het nu over heb)

Over een uur. Snel nog even slapen.

4 | 15:20 Communicatie

‘In equilibrium’
This morning you are in touch with your feelings to an unusual extent and are more able to express them to others. You probably lack the psychological tension that usually drives people to talk about their feelings, but you can listen most sympathetically to other people's problems now. The insight into your own feelings and the psychological equilibrium that you have now may enable you to offer effective help to others. This influence also signifies a state of balance between your feelings and your rational intellect. That is, you are able to think with great emotional sensitivity but still remain logical in your thought processes. Communications with women will be easy and quite favorable at this time, regardless of your own sex. And encounters with women may be quite informative in a positive way.

Moon Trine Mercury
exact at 06:59, 3 September 2006.

(bron: astro.com)

Maar toch hè. Toch heb ik het gevoel dat als ik mijn loved ones morgenochtend om 6.59 opbel, met de mededeling dat ik nu, NU, echt heel goed kan luisteren en helemaal voor ze klaarsta, ze dat niet echt zullen waarderen...

3 | 14:57 De Geen-G.

Mijn intuitie blijkt beter dan ik dacht.
Helaas.

Woensdag nog steeds pijn. Véél pijn.
Ondanks de vrachten paracetamol.
Het kan weken duren, had de baby-dokter van zaterdag gezegd, maar iets zei me dat dit geen griep was.
Waarom weet ik ook niet.

De weekenden zijn het ergst, heb ik de afgelopen weken gemerkt.
Alleen met mijn zieke lichaam, geen arts of apotheek die ik makkelijk kan raadplegen. Dan slaat de angst toe, worden de klachten erger en vlucht ik naar weekenddienst en EHBO.
Niet goed. Niet voor mezelf en niet voor mijn relatie met de artsen in kwestie.

Om tussen woensdag en zaterdag geheel angstvrij te worden en mijn lijden nuchter nuancerend te leren dragen, leek me een mooi doch weinig realistisch streven; maar dan kon ik in elk geval donderdag al de - vervangende - huisarts bellen.

Ascal, kreeg ik door de assistente voorgeschreven.
(Drie uur lopen piekeren: 'ascal... ascal... waar ken ik dat nou van...?'. Toen pas het licht: dat was dat spul waar driekwart van het revalidatiecentrum zijn dag mee begon. Bloedverdunner. Blijkt in hoge doseringen ook gewoon een aspirine-achtig spulletje te zijn.)
Gorgelen en daarna doorslikken, als het vrijdagochtend niet beter was kon ik langskomen, dan zou zij kijken en eventueel de dokter ook.
Het heerste, iedereen had het.

Dat bleek ook bij de apotheek, waar bij het inleveren van mijn recept werd uitgeroepen: 'Dat is al de derde keer Ascal van Dokter W, vandaag! Heeft die man aandelen ofzo?!'
Op medicijnen staat sinds kort de prijs op het etiket. Tien sachets Ascal, €1,56.
Als Dokter W. aandelen in medicijnen heeft kan hij beter een ander merk kiezen, dit zet geen zoden aan de dijk.

De pijn was vanochtend nìet beter, waar ik eigenlijk wel blij mee was.
Excuus om langs te gaan.

Ik heb nooit koorts, en dat vind ik enigszins verontrustend.
Ik heb geen houvast, mijn lichaam geeft geen duidelijk herkenbaar alarmsignaal af.
'Waarschuw uw huisarts als u koorts krijgt, als de koorts hoger wordt' - het staat in bijsluiters en enge-ziekte-folders.
Maar ik krijg geen koorts.
Ik heb eens een halve dag bij de spoed-tandarts gezeten. Kiespijn, oorpijn, kaakpijn.
Het bleek een zwaar verwaarloosde ontstoken kies, die was overgeslagen naar het hele omringende gebied. Antibiotica, zenuwbehandeling, maanden last. Al die tijd nooit koorts gehad.
En nu ging er steeds meer pijn doen, ook zonder koorts.

De huisarts bleek een jolige, jonge man, die door iedereen bij zijn voornaam werd genoemd en die zich in een afspraak had vergist.
Geen patient in de wachtkamer, behalve ik.

'Moet u de assistente hebben of kan ik het ook?', vroeg hij.
Vreemdste vraag die ik een arts ooit heb horen stellen.
Nee hoor, u mag ook wel..
Hij sleepte kijkertjes en lampjes uit zijn spreekkamer aan, onderzocht me in de wachtkamer.
Vreemdste consult dat hìj ooit had gehad.

Prut in mijn oren, prut in mijn keel.
Zijn woordkeus, niet de mijne.
Zeg, hoor jij eigenlijk nog wel wat?!, vroeg hij verbaasd doch opgeruimd.

Dat is geen griep hoor! Dat is ontstoken!
Kaakholte, bijholte, voorhoofdsholte, middenoor. Alles rechts, rechts alles.

Antibiotica, drie dagen.

De lijst die volgt op mijn vraag 'is het te combineren met.....' wordt steeds langer.